Group Blog
 
<<
กุมภาพันธ์ 2556
 12
3456789
10111213141516
17181920212223
2425262728 
 
6 กุมภาพันธ์ 2556
 
All Blogs
 
.... ลวงใจ .... (บทที่ 31)




บทที่ 31



“จรไม่มาหรือ?..”
มังกรข่มอายถามป้าก้อนที่เฝ้าอยู่ในห้อง “โทรไปอีกครั้งนะป้า”

“สักพักป้าต้องกลับไปดูคุณกิ่งทอง” ป้าก้อนไม่ตอบคำถาม “ทางนี้ให้เด็กอยู่เป็นเพื่อน”

“จร!..” มังกรได้แต่เรียกชื่อจร ไม่กล้าขอร้องป้าก้อนอีก..หลายครั้งแล้วที่ป้าโทรฯ ไป แต่ไร้ผล

ที่มังกรพร่ำหาจรไม่ใช่เพียงเพราะความพิศวาส..เขารู้สึกว่าจรอาจช่วยเยียวยาให้หายได้..บางอย่าง บางขณะที่เขาอยู่ใกล้จร หัวใจสูบฉีด แข็งแรงกว่าปกติ

กายล้าแรง ใจที่เต้นอ่อนลงทุกที มังกรได้แต่ปลง ชีวิตของเขาอาจถูกกำหนดมาเพียงเท่านี้..ถ้าเขาตาย เป็นห่วงแต่กิ่งทองและอีกสามศพที่ยังไม่ได้เผา ใครจะรับผิดชอบ..พ่อแม่และพี่ชายคงตำหนิเขาแน่เมื่อได้พบกัน


“ใครเขาจะว่านาย” เสียงหนึ่งดังขึ้นที่ประตูห้อง

“จร!” มังกรแทบจะลงจากเตียงวิ่งไปหา

“จรเจินที่ไหน..ฮะ..ฮะ..” เจ้าของเสียงเดินเข้ามา

“พี่ ชัย ชนะ!..” มังกรตกใจ..คลำแขนคลำหน้าตัวเอง “ไม่ได้ฝัน!”

“เท่าที่นายดูแลกิ่งทองแทนพี่นับว่าเป็นบุญคุณมากมาย ซ้ำยังหวังดีพาพี่มาอยู่บ้านเล็กใกล้กิ่งทองด้วยพี่ยิ่งซาบซึ้งใจ..” ชัยชนะพูดเรื่อย ไม่สังเกตเห็นหน้าที่ซีดลงทุกทีของมังกร “ส่วนเรื่องร่างของพ่อแม่และพี่ไม่เป็นไรหรอก คงมีใครคนหนึ่งรับช่วงงานไร่ และคงไม่ใจจืดที่จะเป็นคนจัดการให้”

“แต่ ว่า พี่ ตายแล้ว..” มังกรอึกอัก..ไม่ใช่แค่คำพูด หัวใจเขาเต้นขาดๆ หายๆ เหงื่อกาฬซึมทั่วร่าง..สัญญาณของคนกำลังจะสิ้นใจ

“ไม่ต้องกลัวพี่นะ..” ชัยชนะลูบหัวน้องชาย “ยังไงเราก็คงพบกัน รวมทั้งพ่อแม่”

“พี่ ผมเจ็บ ปวด หัวใจ” ร่างมังกรกระตุก

“เจ็บเดี๋ยวเดียว..อดทนนะ”

“ไม่ ไหว แล้ว เจ็บ เจ็บ..โอ๊ย!” มังสะดุ้ง หายใจเฮือกสุดท้าย ร่างพลิ้วระริกแน่นิ่งไป


“มังกร!..” จรเข้ามาทันเฮือกสุดท้ายของมังกร..ไม่สนใจ ไม่อายลุงยงที่เดินตาม “มังกร!” จรโถมกอดร่างบนเตียง ทางเดียวที่อาจยื้อชีวิตไว้ได้

ลุงยงเบือนหน้าหนี..ภาพนายหนุ่มกอดร่างไร้วิญญาณของมังกรน่าเวทนา แม้ไม่รู้ตื้นลึกความสัมพันธ์ของคนทั้งสอง แต่ร่างขาวซีดไร้แรงต้านทานที่สะเทือนเพราะแรงกอดทำให้ลุงกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่

“มังกร..มังกร..” จรร้องเรียก รัดร่างแน่นเข้าๆ แทบจะละลายเข้าเนื้อตัวเอง

“คุณจรพอเถอะ..” ในที่สุดลุงยงหันกลับ “สงสารคนตาย”

“มังกร..อือ..ฮือ..” จรคลายวงแขน วางร่างมังกรลงบนที่นอน คลี่ผ้าคลุมใบหน้าที่บิดเบี้ยว

“คุณมังกรไปดีแล้ว” ลุงยงปลอบใจ

“ฮือ..ฮือ..ผมน่าจะมาเร็วกว่านี้ ทำไมผมถึงใจร้ายมาก..ฮือ..” จรกอดขามังกร นึกตำหนิตัวเอง..ความรู้สึกที่ไม่คิดว่าจะมีอยู่ในใจพลุ่งขึ้นมา..ตลอดเวลามังกรเป็นฝ่ายเอาใจและเทคแคร์เขา จรไม่เคยเห็นค่าความมีน้ำใจเหล่านั้นเลย ซ้ำบางครั้งนึกหมิ่นน้ำใจว่ามังกรเป็นชายรักชาย ส่วนตัวเองเป็นชายหนุ่มปกติ..หนุ่มปกติที่กำลังน้ำตาฟูมฟายเพราะเพื่อนหนุ่มคนหนึ่งจากไป..ปกติจริงหรือ


“เกิดอะไรขึ้น?” เด็กที่อยู่เฝ้ามังกรเข้ามาในห้อง..สงสัยกับเสียงร้องไห้ของจร

“ไปไหนมา..” ลุงยงเดาได้ว่าคือคนงานที่ทำหน้าที่เฝ้าไข้ “ไม่อยู่ดูแลนาย”

“ผม..ผมไปกินข้าว..” เหลือบเห็นร่างบนเตียง “ปิดหน้าคุณมังกรทำไม?..” เด็กใจเสีย แต่ทำกล้าเปิดผ้าคลุมออก “ดูซิ เดี๋ยวหายใจไม่ออกกัน”

“โฮ..ฮือ..” ได้ยินเด็กพูดจรยิ่งปล่อยโฮ

“เดี๋ยวๆ คุณจร!..” ลุงยงจับตาดูเด็กตั้งแต่แรกเข้ามา สะดุดใจกับใบหน้ามังกรที่เด็กเปิดผ้าคลุมออก “ดูสิครับ!” ดึงจรที่นั่งก้มหน้าร้องไห้เงยขึ้นดู

“มังกร..มังกร..” ไม่ใช่น้ำเสียงเศร้าโศก “มังกรยังอยู่!”



มังกรอยู่โรงพยาบาลอีกหนึ่งวัน มีจรคอยดูแล..ลุงยงให้เด็กคนงานพาไปไร่เพื่อรู้จักทางแล้วเลยกลับกรุงเทพฯ

“ดีนะที่น้องชายผมยังไม่ตาย..”
ชัยชนะเดินเข้ามาในห้อง “ขอบคุณคุณจรมาก”

“ทำไมคุณไม่มาช่วย?” จรนึกเขม่น

“ทำไมจะไม่มา..” นั่งลงบนเตียง ข้างมังกร “ถามเขาดูสิ”

“ถามแน่นอน” จรนึกตำหนิเลยไปถึงที่ชัยชนะละเลยกิ่งทอง

“คุณหมอยังช่วยอะไรไม่ได้ นับประสาอะไรกับผม..ว่าแต่..” เอียงคอจ้องหน้าจร “มีอะไรดีหรือถึงช่วยชีวิตน้องชายผมไว้ได้..สองครั้ง”

“ทำไมรู้?..” จรแปลกใจกับความแสนรู้ของชัยชนะ “ว่าไม่มีใครรู้ใครเห็นแล้วนะ”

“กิ่งทองก็ใช่..แค่คุณแตะมืออาการไข้ก็ทุเลา”

“รู้อีก!..” จรเลิกคิ้ว “กรณีคุณกิ่งทองผมไม่รู้จริงๆ..ไม่ใช่เพราะผมละมั้ง”

“ถ้างั้นยอมรับละซิว่าช่วยชีวิตมังกร” กอดอกมองจรอย่างทึ่ง

“ผมไม่รู้ ไม่รู้อะไรจริงๆ แค่กอดเพราะสงสาร..เท่านั้น”

“เพราะรักหรือเปล่า?” อมยิ้ม

“เฮ้ย!..ไม่ใช่ๆ” จรหน้าแดง

“คนสวยไม่อยู่หรือ?” ชัยชนะมองทั่วห้อง

“อยู่..แต่เขาไม่ให้คุณเห็น”


“คุณมังกรเป็นอย่างไรบ้าง..” คุณหมอเปิดประตูเข้ามา..ตรวจดูอาการ “ดีขึ้นมากแล้ว..แปลกใจมากกับการฟื้นตัวอย่างไม่มีเหตุผลสนับสนุนของคนไข้รายนี้..” จับมือจรเขย่าก่อนออกจากห้อง “ยินดีด้วยครับ”





บนรถแทรกเตอร์คันเดิม..จรนั่งมองดาว..คนที่เคยเย้าแหย่นอนอยู่ในบ้าน ยังไม่แข็งแรง

“จะทำอย่างไรดี?” จรถามตัวเอง..เพราะไม่เชื่อและชะล่าใจเขาเกือบทำให้ชีวิตของมังกรสิ้นสุดลง..ถ้ามังกรเป็นอย่างนี้อีก เขาก็ต้องรีบแจ้นมาอีก เป็นบ่อยๆ คงไม่เป็นอันทำอะไร..ทำไมชีวิตเขาจึงมาผูกติดกับใครคนหนึ่งไม่รู้

“เหมือนเจนที่ผูกติดกับจอห์นไง” เจนโผล่มาเงียบๆ

“มันไม่เหมือนกัน..” จรกระซิบ เปลี่ยนเรื่อง “ชัยชนะไม่อยู่หรือ?”

“โน่น!.อยู่ในห้องมังกร..” ค้อนขวับ “เจนไม่กลัวหรอก..ฮึ..”

“จรกับเจนเท่ากับเป็นพี่น้องกัน แต่มังกรสิ ใครก็ไม่รู้”

“ก็จอห์นทำให้คุณมังกรเป็นสักคนที่สำคัญในชีวิตสิ จะได้ไม่คิดมากและลำบากใจ..” ยิ้มเจ้าเล่ห์ “ยกเจนให้เขา จอห์นจะได้เป็นพี่เขย”

“โอ๊ย..ทำได้ทำแล้ว จะได้หมดภาระ”

“แน่หรือ?..แล้วถ้าคุณมังกรไม่สบายอีก..” คำถามที่เจนยินดีล่วงหน้ากับคำตอบ

“อึ๊!..” จรไม่ตอบ

“จอห์นก็ต้องกอดแรงๆ..” อีกแล้ว..คำแนะนำเจ้าเล่ห์ “อีกที ต้องป้องกันไม่ให้คุณมังกรเป็นบ่อย”

“อะไรหรือ?..วิธีไหน?” จรหลงกล

“จอห์นต้องนอนกอดคุณมังกรทุกคืน..ทุกคืน..อิ..อิ..เจนก็ได้กอดด้วย”

“คงแปลกพิลึก..พี่เมียนอนกอดน้องเขยทุกคืน..ฮะ..ฮะ..” ผลักหัวเจน “ซ้ำพี่เมียเป็นผู้ชายอีกต่างหาก”


“อยู่นี่เองสองคน..” ชัยชนะอยู่หน้าประตูบ้าน “มังกรถามหาแน่ะ”

“มาเยี่ยมคุณกิ่งทองหรือ?” เจนถามเขินๆ

“เปล่า..ผมมาเยี่ยมทั้งสี่คนนั่นละ” ชัยชนะเดินนำเข้าในบ้าน

“ค่อยเหมือนพี่ใหญ่หน่อย” จรพึมพำ..นึกดีใจที่ชัยชนะเปลี่ยนเป็นอีกคน

“อะไร?” อมยิ้ม..ไม่ใช่เพราะคำชม แต่เพราะสิ่งที่จรไม่รู้และสิ่งที่มังกรจะต้องประหลาดใจในอึดใจต่อมา



“ดีขึ้นแล้วหรือครับ?” จร เจน และชัยชนะ ยืนข้างเตียงมังกร

“ครับ..” มังกรกำลังจะดีใจที่ได้ยินเสียงจร กลับอ้าปากค้างพูดอะไรไม่ออก

“เป็นอะไรไปน้องพี่?..” หันยิ้มกับจร “ดีใจที่เห็นคุณจร พูดไม่ออกเลย”

“พี่ชัยชนะ!..” ในที่สุดมังกรเค้นออกมา “ผมไม่ได้ฝันไปใช่ไหม?”

“คุณชัยชนะมาเยี่ยมมังกร และนี่ผมไง..” จรจับมือมังกรวางบนแขน “จรตัวจริง”

“จร และ ใครอีกคน!” มังกรมองเจนด้วยความสงสัย


ไม่ใช่แค่มังกรที่ประหลาดใจเมื่อเห็นพี่ชายและเจน..จรก็ประหลาดใจเช่นกันที่มังกรมองเห็นเจน






Create Date : 06 กุมภาพันธ์ 2556
Last Update : 6 กุมภาพันธ์ 2556 9:09:55 น. 1 comments
Counter : 964 Pageviews.

 
ลงชื่อก่อนนะคะ ค่ำๆกลับมาอ่านค่ะ
ตอนจบมังกรเห็นเจนแล้ว ตื่นเต้นๆค่ะ ^^


โดย: lovereason วันที่: 6 กุมภาพันธ์ 2556 เวลา:16:18:42 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

ดาเรน
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [?]




Friends' blogs
[Add ดาเรน's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.