Group Blog
 
<<
มกราคม 2556
 12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
2728293031 
 
13 มกราคม 2556
 
All Blogs
 
.... ลวงใจ .... (บทที่ 25)




บทที่ 25





ถึงจะเป็นคืนข้างแรมแต่ก็เห็นได้ถนัดเพราะแสงจากดาวดวงโตที่ส่องลงมาบนไร่โดยไม่มีสิ่งกีดขวาง


ร่างตะคุ่มของชายคนหนึ่งนั่งอยู่ริมถนนกรวด ก้มหน้ามองพื้นอย่างสนใจ..ไม่ใช่สิ..มองอะไรขาวๆ อย่างหนึ่งที่พลิกแวบเป็นระยะ

“ชัยชนะ!..” เจนอุทานขึ้น..ย่องเข้าไปด้านหลัง..ไม่มีเสียงเหยียบกรวด

“มาดูอะไรนี่..หุ..หุ..” ชัยชนะร้องทักทั้งๆ หันหลังให้ “มาสิ..” หันมาพยักหน้า “ผมไม่ทำอะไรหรอก”

“จะให้ดูอะไร..ไม่ทะลึ่งนะ”

“บ้าหรือคุณ ผมเป็นคนมีวัฒนธรรมนะ..จำไม่ได้หรือว่าผมเป็นถึงว่าที่ผู้ใหญ่บ้าน”

“คนมีวัฒนธรรม!” เจนเหน็บแนม..เดินเข้าหาชัยชนะ

“จอห์นเจนของแม่..” ชัยชนะพูดขึ้นลอยๆ..สมุดบันทึกพลิกหน้าได้เอง “ที่แท้คุณสองคนคือพี่น้องกัน”

“ไม่ใช่พี่น้อง!..” เจนเถียง..เธอพูดความจริง “และฉันรู้จักแต่เจนจอห์น”

“งั้นมาอ่านด้วยกัน จะได้รู้เสียที”

“อ่านไม่ออก”

“อ่านหนังสือไม่ออกนี่นะ!..” ชัยชนะหันมามองหน้า “คนสวยๆ อย่างคุณอ่านหนังสือไม่ออก..ไม่เชื่อ”

“ตามใจ!”

“อ๋อ..หรืออ่านเป็นแต่ภาษาต่างประเทศ..ลืมไป..สาวผมทอง..ฮะ..ฮะ..”

“ภาษาอะไรก็อ่านไม่ออก..” เจนพูดความจริงเพิ่มเติม เผื่อชัยชนะจะได้เลิกสนใจคนหลังเขาอย่างเธอเสียที “ฉันเรียนแค่ ก.ไก่ ข.ไข่ เท่านั้น..ถึงสามขวบก็ไม่ได้เรียนต่อ”

“แล้วนายจรผมทองล่ะ เรียนหนังสือหรือเปล่า?” ชัยชนะไม่ปักใจเชื่อเจนนักแต่ก็ถาม

“เขาเรียนถึงระดับมหาวิทยาลัย แต่ไม่จบเพราะเกเรและขี้เกียจ”

“อะไรว้า..พี่น้องกัน..อีกคนอยู่มหาวิทยาลัย อีกคนอ่านหนังสือไม่ออก” แผ่นสมุดหยุดพลิก ชัยชนะหันมาจ้องจับผิดเจน

“บอกแล้วว่าเราไม่ได้เป็นพี่น้องกัน” เจนอธิบายไม่ถูก

“แฟนก็ไม่ใช่ พี่น้องก็ไม่ใช่ แต่ติดกันเหมือนปาท่องโก๋..งง..งง..” หน้าสมุดพลิกต่อ..ชัยชนะกลับไปอ่าน “ความสงสัยของผมคงแก้ได้ด้วยข้อความในสมุดบันทึกนี้”

“ใช่..” เจนนึก “ทุกอย่างเกี่ยวกับเธอและจอห์นคงบันทึกอยู่ในสมุดของแม่..เอ๊ะ!..” เจนหยุดคิด..เธอพลั้งว่าแม่ออกมาแต่ในใจรู้ดีว่าเธอและจอห์นไม่ใช่พี่น้องกัน..อย่างไรแน่..อะไรคือความลับแปลกประหลาดที่ทำให้เธอและจอห์นเกี่ยวเนื่องกัน!

ความลับในครอบครัวที่ไม่มีใครรู้..ทำไมชัยชนะจึงเป็นคนแรกที่รู้..มันไม่ถูกต้อง คิดได้ดังนั้นเจนจึงส่งพลังไปที่สมุดบันทึก..มันลอยขึ้น หายเข้าไปในไร่ ระหว่างกอว่านหางจระเข้..ชัยชนะหันมาทำตาแข็งใส่เจน แล้วสมุดบันทึกก็ลอยกลับ

เจนยอมแพ้ไม่ได้..ถึงแม้เธอจะอ่านหนังสือไม่ออกแต่มีความคิดเท่ากับคนทั่วไป..อีกอย่างที่เธอไม่เข้าใจ..ถ้าอยู่ใกล้จอห์นเธอจะอ่านออกทั้งภาษาไทยและอังกฤษ รู้ทุกอย่างเท่าที่จอห์นรู้

สมุดบันทึกลอยออกห่างอีก คราวนี้มุ่งไปทางบ้านมังกร มันไม่แค่ลอยแต่แทบจะพุ่งไป..แต่แล้วสะดุดกึกย้อนกลับไปหาชัยชนะ..เป็นอย่างนี้ครั้งแล้วครั้งเล่า บางทีหล่นลงพื้น บางทีกระเด็นเข้ากอว่าน..ฟัดเหวี่ยงอยู่หลายชั่วโมง..เหงื่อโทรม อ่อนเพลียทั้งสองฝ่าย

เกือบเช้า สมุดบันทึกก็ยังไม่ตกอยู่กับผ่ายได..ไม่ใช่แค่ผู้บังคับจะล้าแรง สมุดบันทึกเองก็เริ่มเปื่อยสลาย..ในทีสุดเมื่อฟ้าสาง จอห์นเจนของแม่ ก็พุ่งขึ้นสูงและฉีกแตกออกเป็นชิ้นเล็กน้อยกระจายลงในไร่

“อ้าว!..”

“อ้าว!..”


ทั้งชัยชนะและเจนร้องออกมาเกือบพร้อมกัน

“จอห์นเจนของแม่..” ชัยชนะแหงนดูฟ้า “ความลับยังคงเป็นความลับต่อไป..” ร่างของชัยชนะเริ่มเลือนหาย

“เจนจอห์นต่างหาก..” เจนยังไม่เห็นข้อความบนหน้าปกสมุด ถึงเห็นเธอก็อ่านไม่ออกอยู่ดี “ความลับ..ความลับอะไร?”

แสงเงินจางๆ เหนือทิวไม้ทำให้เจนนึกได้ รีบกลับไปหาจร




“จะเช้าแล้วยังมากอด” มังกรปลดแขนจรออก

“อือ..” จรพูดไม่ออก..เมื่อกี้เขายังนอนอยู่ห่างๆ นึกดีใจที่เจนไม่ทำอะไรรุ่มร่ามเหมือนคืนก่อน..แวบเดียวแขนเขาพาดอยู่บนอกมังกร

“ร้อนมากหรือไงเหงื่อทั้งตัว” มังกรชักมือกลับ

“อิ..อิ..” เจนนั่งตัวเปียกอยู่ข้างมังกร “ถึงเช้าแล้วเค้าก็แกล้งจอห์นอีกได้ แต่พอละ เดี๋ยวหนีกลับกรุงเทพฯ เค้าอดหมดกัน..อิ..อิ..” เจนเลือนจากไป

จรรีบลุกจากเตียงเข้าห้องน้ำ..ไม่อยากให้มังกรฉวยโอกาสทำอย่างเมื่อคืน..เขาไม่อายอยู่แล้ว เป็นผู้ชายเหมือนกัน ข้อสำคัญไม่ได้คิดอกุศลใดๆ กับมังกร และไม่ได้นึกรังเกียจ รู้ดีว่าทั้งหมดนี้เป็นเพราะเจน

หมู่นี้จรสังเกตเห็นเจนแข็งกร้าวขึ้น บ้าบิ่นอีกต่างหาก สักวันกลัวว่าจะบังคับให้เขาปล้ำมังกรอย่างจริงจัง..อะไรจะเกิดขึ้น..และถ้ามังกรสมยอมด้วย..โว้ย!..สับสน..สับสน..

จรอาบน้ำไป มองตัวเองในกระจกไป..เขาเองก็แข็งแรงขึ้น เป็นหนุ่มบึกขึ้นแม้จะเทียบไม่ติดกับบึกชาวไร่อย่างมังกร..ถ้าเขาบึกมากๆ อยากรู้ว่ามังกรจะยังให้เขากอดอีกไหม และเจนจะกลายเป็นสาวห้าวขึ้นเพียงไร

“นานจัง!..เสร็จหรือยัง?” มังกรยืนอยู่หน้าห้องน้ำ..ไม่มีประตู!

“อะไรเสร็จ ผมไม่ได้ทำอะไรอย่างนั้นสักหน่อย” จรแกล้งทำทะลึ่งใส่ เผื่อมังกรจะได้รู้สึกถึงความเป็นผู้ชายเหมือนกัน

“เฮ๊ย!..นายจร” ได้ผล มังกรถอยออกไป




จรเดินตัวเปล่าออกจากห้องน้ำผ่านมังกรที่ยืนรอเข้าห้องน้ำต่อ

“แน่ะ!..
ไม่รู้จักอาย..” มังกรโยนผ้าเช็ดตัวให้ “น้ำหยดเลอะห้องหมด..เดี๋ยวป้าก้อนเข้ามาเห็นหรอก”

“ไม่องไม่อายแล้ว เห็นของผมหมดไส้หมดพุง..ฮะ..ฮะ..” จรเช็ดตัวไปหัวเราะไป “ระวังเถอะจะจับมังกรแก้ผ้ามั่ง..ไม่ใช่ตอนอาบน้ำด้วย..ฮะ..ฮะ..” จรไม่อยากโทษว่าเจนบังคับให้พูด เขาแปลกใจที่ตัวเองพูดออกมา..คงเพราะอยากแก้แค้น

ที่แปลกใจกับตัวเองอีกอย่าง..จรชงกาแฟเผื่อมังกร แต่ไม่ถึงกับยกไปให้ แค่วางไว้เฉยๆ บนเคาน์เตอร์ในครัว..ป้าก้อนมองอย่างสงสัย

แรกๆ จรกิน tertosterone ทีละเม็ด ต่อมาเพิ่มเป็นสอง..เช้านี้จรเบิ้ลเป็นสาม..สามเวลาพร้อมอาหาร วันละเก้าเม็ด..อีกหน่อยเขาคงบึกแซงหน้ามังกร ถึงวันนั้นไม่ว่าเจนจะยั่วอย่างไรมังกรคงรับประทานไม่ลง..ฮะ..ฮ้า..จรกระหยิ่มใจ



“นึกยังไง!..” มังกรยกกาแฟเย็นเฉียบขึ้นดื่ม

“ชงใหม่ดีกว่ามั้ง..” ป้าก้อนเอ่ยทัก

“เสียดายน่ะป้า..ชงไว้ก็ไม่บอก” ที่แท้ไม่ใช่เพราะเสียดาย

“ป้าไม่ได้ชง..โน่น!..” ป้าก้อนชี้มือ “ใส่กางเกงขาสั้นตัวเดียวเข้าไร่ไปแล้ว”

“ฝรั่งจรน่ะนะ?” มังกรแกล้งไก๋..เขาสังเกตเห็นแววตาแปลกๆ ของป้าก้อนเหมือนกัน “ป้าชงให้ผมใหม่อีกถ้วย จะได้ชื่นใจหน่อย” มังกรซดกาแฟเย็นๆ ที่เหลือรวดเดียวหมดถ้วย..ชื่นใจนี้ต่างหาก





ที่ฝรั่งจรเข้าไร่แต่เช้าเพราะนึกได้ว่าสมุดบันทึกของแม่เขาทิ้งอยู่ในไร่ ที่ไหนสักแห่ง

“เมื่อวานมังกรล้มลงตรงนี้นี่นา” จรก้มลงหาบนพื้นข้างถนน และเลยเข้าไปในไร่แถบนั้น

ครึ่งชั่วโมงต่อมาจรออกจากไร่ด้วยความผิดหวัง..ไม่มีวี่แววของ จอห์นเจนของแม่..ทรุดลงนั่งอย่างหมดแรง

“มังกรนะมังกร!..” จรมองไปทางบ้าน..ต่อว่าคนบางคนที่นั่น

“อุ๊บ!..” มังกรเกือบหลบเข้าพุ่มไม้ไม่ทัน..เขาออกมาตามหาจร

“นายมังกรของนายจร!..” จรขบกราม..ไม่ได้โกรธ แค่นึกเคือง และทวงบุญคุณในขณะเดียวกัน

“นายมังกรของนายจร..” มังกรพึมพำ “อะไรหรือ?” เขาอยากออกจากพุ่มไม้ไปถามให้รู้ชัด..ที่ว่าเขาเป็นของจรคืออย่างไร..แต่ภาพที่เห็นทำให้มังกรเปลี่ยนใจ..ใจอ่อน..ไม่อยากรู้อะไรอีก


“แม่ครับ..จรของแม่คือใคร คืออะไรกันแน่..” ท่ามกลางแดดเช้า..จรนั่งทับขาแหงนหน้ามองท้องฟ้า..ร่างที่สมบูรณ์ด้วยกล้ามเนื้อเป็นสีแทนชมพู ใบหน้าอ่อนเยาว์มีแววเศร้าแฝงอยู่


ถึงจะดูบึกบึนแข็งแรงเพียงไรก็ยังดูน่าเวทนาในสายตาของมังกร..เขาไม่แน่ใจว่าตัวเองรู้สึกอย่างไรกับหนุ่มหลายชื่อหลายบุคลิกคนนี้





Create Date : 13 มกราคม 2556
Last Update : 13 มกราคม 2556 14:36:24 น. 2 comments
Counter : 1070 Pageviews.

 
คิคิ สับสนแทนนายจร


โดย: lovereason วันที่: 13 มกราคม 2556 เวลา:23:02:15 น.  

 
จขบ. มาต่อทีค่ะ อ่านเพลินเลย แอบชอบพล๊อต ค่อนข้างอีรุงตุงนัง ถ้าจับต้นชนปลายไม่ถูก แต่ถ้าจับได้สักจุด ย้อนกลับมาอ่านใหม่แต่ต้นจะสนุกมากกกกก แต่แอบเดาไว้แล้วว่า เจนเป็นสิ่งลี้ลับ หรือจิตวิญญาณ และ ตาพี่ชายสิงหา ต้องไม่ใช่คนแหง ๆ แต่มีโดนหลอกให้สับสนไปรอบที่ พ่อบ้านของตาจร ดันมองเห็น เลยทำให้แอบเขวแรก ๆ 5555


โดย: MaENi~ วันที่: 15 มกราคม 2556 เวลา:14:57:17 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

ดาเรน
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [?]




Friends' blogs
[Add ดาเรน's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.