.... ลวงใจ .... (บทที่ 17)

บทที่ 17





ถ้าย้อนเวลาได้จริง ไม่ใช่แค่เรื่องปูมหลังของจรและเจนเท่านั้นที่จะทำให้ประหลาดใจ เรื่องของชัยชนะก็ไม่มากไม่น้อยไปกว่ากัน


“คุณกิ่งทองรู้สึกตัวครู่หนึ่งพอให้รับรู้ว่ายังมีชีวิตอยู่แล้วเธอก็หลับไปอีก” คุณหมอแจ้งอาการของคนไข้ให้มังกรที่แวะเยี่ยมก่อนเข้าไร่ “ญาติพาไปพักฟื้นที่บ้านได้ครับ..การไอดีขึ้น ปอดก็เรียบร้อยปกติดี”

ถึงจะแข็งแรงอย่างไรแต่วันนี้มังกรเหนื่อยมากเกินกว่าที่จะพากิ่งทองกลับตามลำพัง จึงต้องใช้บริการรถพยาบาล..มังกรขับแชมป์นำทาง..ป้าก้อนนั่งไปกับกิ่งทองพร้อมบุรุษพยาบาล..คนงานขับมอเตอร์ไซค์ตาม

ความคิดแวบหนึ่ง..เขาจะนำรถพยาบาลไปบ้านชัยชนะดีไหม กิ่งทองจะได้อยู่กับคนรักเป็นเรื่องเป็นราวไม่ใช่อยู่อย่างไร้ความอบอุ่นอย่างนี้..กับเขา..คนแปลกหน้าของเธอ “หึ..หึ..” มังกรหัวเราะในลำคอ “เห็นหน้าไม่ถึงนาทีแต่ต้องรับผิดชอบผูกพันกันทั้งชีวิต..ก็เกินไป”

ได้แต่คิด..ความเป็นคนและมนุษยธรรมทำให้มังกรต้องพากิ่งทองกลับไร่ตามเดิม..ดำเนินชีวิตอย่างที่เคยเป็น เหมือนเมื่อครั้งยังไม่ได้พบคนกรุงเทพฯ เจ้าปัญหา..คนนั้นจะเชื่อ จะเข้าใจภาระที่เขารับอยู่นี้ไหม..คงไม่..เขายังไม่เข้าใจตัวเองเลย




“คุณน่ารักคนนั้น..คุณจร..ไม่ได้กลับมาด้วยหรือ?..” ป้าก้อนพาซื่อ “แว่วๆ ว่าจะเป็นชาวไร่ที่นี่”

“ใครบอกป้า?” มังกรหนาวๆ ร้อนๆ หวังว่าอะไรที่อยู่ในใจคงไม่ได้เล็ดลอดออกมา

“คนงานมันเห็น มันพูดกัน”

“เห็นอะไรพูดอะไร”

“เห็นคุณสองคนปรึกษากันในไร่ และเห็นคุณจรลงมือปาดกาบว่าน”

“แค่นั้นหรือ?”

“มีอีก..”

“ฮะ!..”

“มันบอกว่าฝรั่งหัวแข็ง..ดื้อ”

“ฮะ..ฮะ..ฮา..ฮา..” มังกรโล่งใจ..หัวเราะเสียงดัง




สายมากแล้ว..จรรู้สึกตัวตื่นเพราะกลิ่นกาแฟหอมฉุย

“เช้านี้หอมกาแฟจัง..” จรตามกลิ่นกาแฟเข้าครัว

“เอ่อ..เอ่อ..” ป้าแหม่มเงยหน้าจากพื้นครัว

“มิน่า!..ทำไมถึงหอมนัก..” จรเขย่งเท้าข้ามน้ำกาแฟไปที่เคาน์เตอร์ “ผมชงเองแล้วกัน..” เทกาแฟที่เหลือใส่ถ้วย ตามด้วยน้ำตาล ครีม แล้วออกจากครัว

“นั่งที่ไหนคะ ป้าแหม่มจะได้เสริฟขนม”

“ห้องนอน..โถง..มุขกระจก..ห้องรับแขก..ที่ไหนดีล่ะป้า.." จรอารมณ์ดี..แต่แล้วหยุดกึก “ขนม..ขนมอะไร..ไม่มีขนมในครัวสักหน่อย”

“เกล็ดจระเข้ค่ะ” ขนมชื่อใหม่ที่ป้าแหม่มเพิ่งเคยได้ยิน

“ไม่ละป้า ขนมอะไรชื่อไม่น่ากิน” จรถือถ้วยกาแฟลังเลเลือกที่นั่ง

“คุณมังกรพามาจากไร่เมื่อวาน..บอกว่าเพิ่งทดลองทำ อร่อยมาก”

“ไม่อร่อยหรอก ผมเคยกินแล้ว” จรพูดปด..ไม่อยากมีส่วนเกี่ยวข้องอะไรกับบ้านไร่และทุกคนที่นั่น..เดินไปที่ศาลาริมสระบัว..ตัวเลือกที่ไม่ได้คิดไว้

“ค่ะ!..” ป้าแหม่มขัดคำสั่งวางจานเกล็ดจระเข้ลงข้างจร “คุณแกย้ำนักย้ำหนาให้คุณจรทานให้ได้..ทำจากวุ้นกาบว่านหางจระเข้เชื่อมกรอบ คล้ายขนมวุ้นกรอบแต่หอมสมุนไพรและมีสารอาหารมากกว่าค่ะ..คุณมังกรอธิบายไว้อย่างนั้น”

“ผมไม่ชอบจริงๆ ครับ..” ผลักจานห่างตัว..ไม่แม้จะก้มลงมอง “อย่าว่าอย่างนั้นอย่างนี้เลย ป้าแหม่มและลุงยงช่วยทานให้หมดแล้วกัน” ถ้าขนมเกล็ดจระเข้มีความรู้สึกมันคงน้อยใจ..ผลึกน้ำตาลที่เคลือบอยู่คงละลายนองน้ำตา

“สักคำนะคะ..คุณแกจะได้ชื่นใจ”

“ถ้าเขาโทรฯ มาถาม ป้าแหม่มบอกไปเลยว่าผมไม่ชอบ ไม่ทาน และไม่อร่อย!..” จรลุกขึ้นเดินเข้าบ้าน ทิ้งเกล็ดจระเข้น่าสงสารและกาแฟที่ยังไม่พร่องสักหยด



จรลืมตาโพลงมองเพดาน..เขาใจร้ายหรือเปล่า..พวกบ้านไร่ไม่ได้ทำผิดอะไร เขาเสียอีกผิดที่ไปแผลงฤทธิ์ต่างๆ นาๆ ก่อเรื่องจนต้องส่งโรงพยาบาล กระทั่งเป็นภาระไห้พามาส่งถึงบ้าน ยังเจ้าเกล็ดจระเข้อีก..เขาทำเกินไปจริงๆ

“ช่างเถอะ..เรื่องมันแล้วไปแล้ว..” เจนยืนอยู่ข้างกรอบกระจก..ห้องลึกลับ “วันหลังเจนจะแก้แค้นให้คุณมังกรเอง..ฮะฮา..ถึงวันนั้นจรอย่ามาโอดครวญก็แล้วกัน”

“จะทำอะไร?” จรกระดกตัวขึ้นนั่ง..เผลอหลับไป “อย่าทำอย่างนั้นนะ” รู้ว่าเจนอยู่ในฝันแต่ก็อดกลัวไม่ได้



“ขอขนมเกล็ดจระเข้ให้ผมหน่อย..” จรรู้สึกผิด..ออกมาหาป้าแหม่มที่ห้องกินข้าว

“อ้าว!..” ป้าแหม่มหน้าเหรอหรา “คุณจรว่าไม่ทานป้าเลยจัดการแล้วเรียบร้อย..แม่ค้าขนมหวานที่ตลาดยังบอกว่าอร่อย อยากได้มาขายที่ร้าน”

“ผมบอกให้แบ่งลุงยงทาน ไม่ใช่แม่ค้า” จรพาลหาเรื่อง..ทำไก๋ที่เปลี่ยนใจ

“วันนี้ลุงยงไม่มาทำงาน..โทรฯ มาลางานค่ะ”

“ลุงยงก็เหมือนกันทำไมไม่บอกล่วงหน้าก่อน ผมจะได้วางแผนไปไหนหรือไม่ไปไหนอย่างไร..” จรยิ่งกว่าพาล..ขนาดตั้งใจไม่ยุ่งเกี่ยวกับจระเข้ยังฟาดหางไปทั่ว “ผมยังไม่ได้กินอะไรเลย!..” กดมือถือ “จะเรียกลุงมาพาเข้าเมือง”

“ค่ะ..ค่ะ..” ป้าแหม่มทำใจดีสู้จระเข้ “ป้าซื้อเสต็กหมูและผักมักกะโรนีเจ้าโปรดมาให้แล้วค่ะ”

“ผมหิว!..” เดินปึงๆ ไปนั่งโต๊ะอาหาร



“ลุงครับผมอยากได้รถ..” หมดเสต็กชิ้นโตและมักกะโรนีแล้วจรเย็นขึ้น แต่ยังไม่เลิกล้มความตั้งใจ โทรฯ หาลุงยง “ไว้ขับไปไหนๆ บ้าง ไม่ใช่เป็นลูกแหง่อย่างทุกวันนี้”

“ปิ๊กอัพ..โฟร์วีลล์ หรือลุยๆ อย่างของคุณมังกร” ใจจริงลุงยงไม่อยากให้จรขับรถเอง เพราะอย่างไรก็มีแกเป็นคนขับประจำอยู่แล้ว..แต่มีหรือจะขัดใจได้

“ไม่ต้องตามอย่างใคร ไม่ได้ขับออกต่างจังหวัดที่ไหน ผมอยากได้รถเมือง”

“หึ..หึ..” ลุงยงขำศัพท์ รถเมือง ของจร

“ไม่ตลกครับลุงผมอยากได้จริงๆ”

“โตโยต้าไหม?..พรีอุส ไฮบริด ใหญ่ สวย โก้ดี”

“ลุงก็รู้ผมขับยังไม่แข็ง ถอยหลัง จอดเข้าที่ยังไม่คล่องเลย จะใช้รถใหญ่ได้อย่างไร..ขืนขับสองวันผมก็ทำพัง”

“งั้นผมจะดูรถเล็กให้แล้วกัน..นิสสัน มาร์ช หรือ มิราจ เป็นไงครับ”

“โอเคเลยลุง คันไหนก็ได้..ท่าทางจะไม่แพงมาก..ผมขับพังได้โดยสะดวก..ฮะ..ฮะ..”

“เฮ้อ!..คุณจร..”



สบายใจ..หมดปัญหาเรื่องอยากได้รถ จรเดินเข้าหาปัญหาชีวิตของตัวเอง

อีกหลายลิ้นชักและสมุดบันทึกที่จรยังไม่ได้อ่าน

“ไม่อยากให้เด็กที่เกิดมามีปมด้อย ฉันจะทำอย่างไรดี” บรรทัดหนึ่งคุณแม่ของจรเขียนไว้

“วิธีการนี้ที่เมืองไทยยังไม่แพร่หลาย และถ้ามี ฉันกลัวว่าจะถูกเปิดเผยและแอบอ้างภายหลังเมื่อเด็กเกิด”

“ธนาคารอสุจิ หรือตลาดมืดที่มีการซื้อขาย ที่ไหนดี?” อ่านถึงบรรทัดนี้จรสะดุ้ง..เขาเกิดจากเชื้ออสุจิโนเนมเหล่านี้หรอกหรือ..โอ..ทำไมแม่ไม่มีครอบครัวเหมือนคนอื่น

“คงสงสัยว่าฉันทำอย่างนี้ทำไม?..มันมีหลายเหตุผล..หนึ่ง..จากผู้คนและสังคมรอบข้าง..มีไม่กี่ครอบครัวที่มีความสุข พ่อ แม่ ลูก ..ส่วนมากมีปัญหา..และเนื่องจากข้อหนึ่งบวกกับโฮโมนที่ไม่สมประกอบของฉัน..ฉันจึงรู้สึกไม่ชอบเพศชาย เพศที่เห็นแก่ตัว สำส่อน ไม่รับผิดชอบ (ส่วนมากนะ)”

“เพราะฉันเป็นผู้หญิง..วันนี้สัญชาตญาณของความเป็นแม่ได้แสดงตัวออกมา..อยากมีลูกอย่างผู้หญิงอื่นบ้าง..ขอเด็กมาเลี้ยงอาจเป็นวิธีที่ดี แต่ฉันอยากมีเด็กที่เกิดจากเลือดเนื้อของฉันเอง”

“ลำพังการผสมพันธุ์ของสามีภรรยาตามธรรมชาติยังต้องหลายครั้งหลายครากว่าจะได้ผล ฉันจึงเหมือนผู้หญิงสำส่อนที่ใช้อสุจิของชายหลายคนที่ได้รับการคัดเลือกมาแล้วจากสถาบันทั้งถูกต้องและไม่ถูกต้อง”

“เพราะความเห็นแก่ตัวของฉันและไม่ได้นึกถึงความรู้สึกของเด็กที่จะเกิดมา..ฉันเลือกแต่อสุจิของผู้ชายผมทอง..อยากได้ตุ๊กตาน่ารักผมทองผิวสีชมพูไว้กอดเล่น หารู้ไม่ว่าเมื่อโตขึ้นเด็กผมทองนั้นจะถูกมองอย่างอคติ รวมถึงฉันที่เป็นแม่ของเขาก็คงถูกมองในแง่ไม่ดีเช่นกัน..ฉันลืมนึกถึงข้อนี้จริงๆ”

บันทึกจบลงแค่นั้น..สรุปว่าจรไม่มีพ่อ เกิดจากอสุจิของชายผมทองที่ไหนสักแห่ง..บทสรุปนี้พอเดาได้เพราะโครงใบหน้า ผิวพรรณ และสีผม..แต่น่าจะมีอะไรมากกว่านี้ที่บอกถึงความสัมพันธ์ระหว่างเขาและเจน


โดยเฉพาะสถานะของเจนที่คล้ายดวงวิญญาณ..ไม่มีตัวตน

Create Date : 19 ธันวาคม 2555		0 comments
Last Update : 19 ธันวาคม 2555 9:31:32 น.
Counter : 806 Pageviews.
Share Tweet