บ้านที่ไม่ใช่บ้านของเรา

บ้านหลังใหม่เป็นบ้านมือสองของเราไม่ใหญ่โต สามีฉันซื้อไว้เพื่อให้พ่อสามีมาช้พักหลังออกจากศูนย์ฟื้นฟู แต่เขาบอกว่าบ้านนี้ให้เป็นชื่อของฉัน สมบัติที่ได้จากสามี เขารีโนเวตใหม่ ทำสวยแบบญี่ปุ่น ห้องโถงติดกระจกบานใหญา หลังคาใสเห็นท้องฟ้า

เวลาที่ฟ้าใส หรือฝนตก เราจะได้มองมัน ฉันชอบมาก โซฟาของเราวางหันหน้าไปทางสวน โล่งโปร่งตาไม่มีอะไรบดบัง เรามีเครื่องเล่นแผ่นเสียง ไว้ขับกล่อมเวลาเราอบากพักผ่อน
บ้านหลังใหม่ของเรา...

พ่อสามีมาถึง เขาเบื่อที่จะชมสวน ขอทีวีตั้งที่ห้องโถง ทีวีจอใหญ่ เขาเรียกหา สามีทนคำพูดไม่ได้นาน เอาทีวีจอใหญ่มาบัง...สวนที่เขาลงทุนลงแรงจัดมันด้วยตัวเอง...

แม่สามีบอก เอาม่านมาติดกระจก มันร้อน...

บ้านของเรา... ไม่ได้เป็นอย่างที่เราต้องการ... ทำไม... ฉันตั้งคำถามในใจ คำถามที่ไม่กล้าถามพวกเขา

ต่อให้ผ่านมาอายุ 45  ฉันและสามี ยังไม่สามารถปลูกเรือนที่ตัวเองอยากอยู่จริงๆ ได้เลย... 

บ้านที่มีกระจกบานกว้าง มองเห็นสวน โล่งโปร่งตา เพลงจากแผ่นไวนิล แสงที่ส่องกระทบโซฟา... ค่อยๆเลือกนหายไป ทีวีจอใหญ่ รายการข่าว ข้าวของที่ถูกขัดเหยียดด้วยคำว่าจำเป็นต้องมี...

บ้านของฉัน... พื้นที่ของฉัน... หายไป







 

Create Date : 31 กรกฎาคม 2566		2 comments
Last Update : 31 กรกฎาคม 2566 13:30:02 น.
Counter : 424 Pageviews.
Share Tweet