ต้นไม้ใต้โลก : ทุกคำสัญญาหมดอายุในวันที่โลกไม่ต้องการฮีโร่ ครั้งแรกที่ผมเขียนถึงหนังสือเล่มนี้ ผมจบเนื้อหาในตอนนั้นไว้ด้วยประโยคที่ว่า “บางครั้งเส้นแบ่งระหว่างฮีโร่ผู้ดูแลโลกกับคนธรรมดาอาจจะเป็นแค่เพียงหนังสือที่พวกเขาอ่าน” ในตอนนั้น ผมเชื่อจริงๆว่า หากใครได้อ่านหนังสือที่บอกเล่า 100 วิธีดูแลโลกในแบบที่ทุกคนมีส่วนร่วมได้เล่มนี้ เขาจะต้องตื่นเต้น เร้าร้อน และถูกแรงบันดาลใจถีบให้ลุกขึ้นมาเป็นฮีโร่ที่ทำอะไรดีๆ เพื่อโลกต่อไป อ้อ ใช่...ในคราวนั้นผมยังเขียนอีกด้วยว่า “การให้ผู้คนได้อ่านหนังสือเล่มนี้คือการช่วยโลก” ว่าแล้วผมก็เลยให้สัญญากับตัวเองว่า จะเขียนถึงหนังสือเล่มนี้ทุกเดือน 2 ประโยคที่ผมเคยเขียนบอกกับผมว่า ผมน่าจะถือเป็นคนนึงที่เชื่อใน “พลังของหนังสือ” ว่ามันร้อนแรงพอที่จะผลักดันให้คนอ่านเกิดการเปลี่ยนแปลงทางความคิด ซึ่งจะตีวงกว้างไปถึงการกระทำ และไม่ใช่ผมคนเดียวที่เชื่อเช่นนั้น...ห่างไปไกลคนละทวีป ใครบางคนกำลังเชื่อในอะไรที่ไม่แตกต่างกัน ใครคนนั้นคือ ซาเวียร์ กอนซาเลซ การ์ซา ผู้อำนวยการรถไฟใต้ดินของเมืองเม็กซิโกซิตี้ เมืองหลวงของประเทศที่เต็มไปด้วยอาชญากรและยาเสพติด สถานีรถไฟใต้ดินในการดูแลของเขาจึงไม่พ้นเป็นแหล่งหากินอันดับต้นๆ ของเหล่าโจรผู้ร้าย ด้วยความเชื่อมั่น...แผนการแก้ปัญหาของผู้อำนวยการกอนซาเลซจึงออกปฏิบัติการ ด้วยการต่อเติมสถานีรถไฟใต้ดินให้มีห้องสมุดขนาดใหญ่ไว้ให้บริการ ในนั้นมีหนังสือกว่า 250,000 เล่ม (และกำลังจะเพิ่มเป็น 7 ล้านเล่มในอีก 2 ปี)ให้คนเดินทางหยิบยืมอ่านกันฟรีๆ ใครที่ผ่านไปผ่านมาสามารถยืมหนังสือจากสถานีต้นทาง ไปนั่งอ่านบนรถ แล้วหย่อนคืนง่ายๆ ได้ที่สถานีปลายทาง โดยหนังสือส่วนใหญ่เป็นพวกเรื่องสั้นหรือบทกวีที่ถูกคัดสรรมาให้เหมาะสมกับระยะเวลาที่ใช้ในการเดินทาง ผู้อำนวยการคนนี้เชื่อว่าหากคนเราอ่านหนังสือดีๆ เราก็จะเป็นคนดี คิดดี ทำดี และอัตราการก่ออาชญากรรมก็จะลดลงไปเอง เขาเชื่อเช่นนั้น แนวทางการบริหารของเขาจึงไม่ได้มีการเพิ่มจำนวนตำรวจหรือเจ้าหน้าที่ลงไปตรวจตรา แต่เขาส่งบรรณารักษ์ลงไปปราบอาชญากร ครับ...ส่งลงไปปราบไม่ต่างอะไรกับที่เหล่าฮีโร่ร่อนลงมาลุย ต่างกันตรงที่บรรณารักษ์ไม่ได้ใช้พลังวิเศษแบบฮีโร่ลงไปต่อยตี บุกจับ หรือเข้ากระทำอาชญากรแต่อย่างใด พวกเขาแค่ช่วยกันสร้างระบบห้องสมุดที่ดี แล้วปล่อยให้พลังของหนังสือเปลี่ยนสถานีรถไฟฟ้าเป็นสถานที่ที่ปราศจากผู้ร้าย ...และเมื่อไม่มีผู้ร้าย...? ในจุดนี้ คุณทรงกลด - ผู้เขียนหนังสือได้จบเนื้อหาที่กล่าวถึงผู้อำนวยการคนนี้ไว้ว่า “ถ้าสงสัยว่านโยบายหลุดโลกแบบนี้หลุดออกมาได้ยังไง เดาไม่ยาก, ก็คงมีแต่ผู้บริหารที่รักงานวรรณกรรมเท่านั้นแหละ ที่เชื่อมั่นในพลังของวรรณกรรม” ตีตั๋วจากเม็กซิโกกลับมาที่บ้านเรา แล้วย้อนเวลากลับเมื่อวันที่ 24 มิถุนายน 2551 ในวันนั้นผมได้ชักชวนเพื่อนๆ พี่ๆ หลายๆคนให้มาร่วมเขียนถึงหนังสือต้นไม้ใต้โลกพร้อมๆ กันในวันนี้( 25 กรกฎาคม) ณ วันนั้นที่คิดโครงการชวนกันเขียน ผมหวังเอาไว้ว่าด้วยการเผยแพร่หนังสือพร้อมๆกันจากหลายๆทางนี้ ต้นไม้ใต้โลกจะได้มีโอกาสเป็นที่รู้จักมากยิ่งขึ้น พร้อมทั้งเพิ่มปริมาณฮีโร่ตามไปด้วย”...แต่นั่นคือความที่ผิด ประโยคที่ผมเคยเขียนว่า “เส้นแบ่งระหว่างฮีโร่ผู้ดูแลโลกกับคนธรรมดาอาจจะเป็นแค่เพียงหนังสือที่พวกเขาอ่าน” ก็เป็นความเชื่อที่ผิดด้วยเช่นกัน! เพราะหนังสือเล่มนี้ไม่ได้ต้องการที่จะสร้างฮีโร่ขึ้นมาประดับวงการตั้งแต่แรกแล้ว สิ่งที่หนังสือต้องการก็คือการแบ่งเบา จัดสรร และกระจายภารกิจของฮีโร่ผู้ดูแลโลกไปสู่ผู้คนตาดำๆ ตามบ้าน ทำเรื่องช่วยโลกให้กลายเป็นเรื่องที่สอดคล้องไปกับวิถีชีวิตของเราจนกลายเป็นเคยชิน และเปลี่ยนมนุษย์ให้กลายเป็นสิ่งมีชีวิตที่ไม่มีพิษมีภัยต่อโลกใบนี้ เปลี่ยน...เหมือนที่กอนซาเลซเปลี่ยนสถานีรถไฟใต้ดินให้เป็นที่ที่ไม่มีผู้ร้าย จนไม่จำเป็นต้องมีฮีโร่คอยดูแล ต้นไม้ใต้โลกก็เช่นกัน หนังสือเล่มนี้อยากให้ฮีโร่ตกงาน เพราะเมื่อพวกเราคนธรรมดาๆ ต่างคนต่างช่วยกันดูแลโลก ก็จะไม่มีผู้(ที่มุ่งทำ)ร้าย(โลก)หน้าไหนให้ฮีโร่ต้องคอยต่อกร โลกใบนี้มีฮีโร่อยู่สักกี่คนกัน...รวมๆ ทุกขบวนการแล้วจะถึงหมื่นคนไหมนะ? คุณว่าเราจะเลือกฝากโลกทั้งใบให้พวกเขาที่มีกันอยู่แค่หยิบมือคอยดูแล หรือคุณว่าเราควรจะฝากมันไว้กับคนธรรมดาๆ ที่มีกันกว่า 6,000 ล้านคน... ________________________________________________________________________________ คลิกไปแวะอ่านมุมมองของคนธรรมดาๆ (ผู้น่ารัก) ที่เชื่อในพลังของหนังสือเล่มนี้ได้จากรายชื่อของเพื่อนๆที่ร่วมด้วยทั้งชุดนอนที่ด้านล่างได้เลยครับ ขอขอบคุณทุกคนจากใจที่สละเวลามาร่วมโครงการในครั้งนี้ครับ ^^ • คุณ nikanda • คุณนัทธ์ • คุณนางสาวดุ่บดั่บ • คุณ narumol_tama • คุณ Verena_T • คุณแม่มดพันปี • คุณ BeCoffee • คุณ Pattararanee • คุณต้อม • คุณ heyboibz • คุณ Leon~Z • คุณMaeBin • คุณ PeterBen   Create Date : 25 กรกฎาคม 2551 30 comments Last Update : 6 ธันวาคม 2552 15:24:41 น. Counter : 1417 Pageviews. Share Tweet

ของขวัญแทนคำขอบคุณสำหรับผู้ร่วมรายการขอร่วมด้วยทั้งชุดนอน – รีวิวต้นไม้ใต้โลก + ผ้ากันเปื้อน + ยาแก้เลี่ยน สำหรับสวมกันเสื้อผ้าของคุณเปื้อนน้ำตาจากความปลื้มปิติของเจ้าของโครงการ และยาน้ำแก้เลี่ยนคำขอบคุณที่คุณจะได้รับชนิดซ้ำแล้วซ้ำอีกย้ำคิดย้ำทำ เพราะจากนี้ไปไม่ว่าวันไหนคุณจะแค่แวะมาตอบเมนต์เพลินๆ เจ้าของโครงการก็จะขุดเรื่องเก่า (ว่าคุณเคยร่วมโครงการนี้) มาขอบคุณไม่ขาดปาก ราวกับเป็นคนแก่ทั้งชุดนอนชอบพูดเรื่องความหลังวัยยังหวาน ซองอั่งเปา อันที่จริงเป็นแค่ซองอั่งเปาเปล่า... ... ...ให้เผื่อไว้สำหรับเวลาเราไปเยี่ยมญาติผู้ใหญ่ในช่วงเทศกาล หากผู้ใหญ่ของท่านบังเอิญไม่มีซอง เราจะได้มอบซองเปล่าให้ท่านยืมใช้(เพื่อใส่เงินมอบให้เราอีกที) ประมาณว่า “จะให้เงินผม(หนู)ใช่ไหมครับ/คะ โหย! พอดีเลย! ผม(หนู)เตรียมซองเปล่ามารอรับพอดี” งานนี้รับรองเรทติ้งหลานคนโปรดพุ่งกระฉูดฉุดไม่อยู่(ไปไม่กลับหลับไม่ตื่น ฟื้นไม่มีหนีไม่พ้น) + ผ้ายันต์กันงอน + กุญแจประตูหลังบ้านชุดนอน คุณเคยไหม...รู้สึกเบื่อเวลาเจอคนอัพบล็อกไร้สาระ ใช้ภาษาบ้านๆ และเขียนแต่เรื่องราวไม่น่าอ่าน แต่ดันต้องไปตอบเมนต์เพราะกลัวว่าเจ้าของบล็อกจะงอน วันนี้เราจะช่วยแก้ไขปัญหานี้ให้กับคุณ ด้วย “ผ้ายันต์กันงอน” ด้วยผ้ายันต์นี้คุณสามารถไม่ต้องแวะมาอ่านหรือคอมเมนต์บล็อกของขอรบกวนทั้งชุดนอน ได้โดยจะไม่ถูกงอนออกนอกหน้า แอบน้อยใจภายหลัง หรือเก็บไปเป็นเคียดแค้นตลอดกาล ดังนั้นถ้าคุณแวะมาดูหน้าบล็อกแล้วรู้สึกไม่อยากอ่านให้สมองบูด คุณสามารถใช้กุญแจไขออกประตูหลังวิ่งหนีไปได้ในทันที คำเตือนและคำแนะนำในการใช้ผลิตภัณฑ์ - การอ่านตัวหนังสือของชุดนอน จะทำให้สมถะภาพของเซลสมองลดลงจนติดลบ - ผ้ายันต์กันอาการงอนได้ แต่กันโรคเอ๋อที่จะเกิดขึ้นกับคุณไม่ได้ หากคุณยังยืนยันที่จะเสพตัวหนังสือในบล็อกนี้ต่อไป - ถึงจะไม่ได้ตั้งใจเอามาใช้ แต่ก็สามารถพกผ้ายันต์เข้าบล็อกนี้ได้ โดยไม่ส่งผลให้เจ้าของบล็อกรู้สึกร้อนเหมือนเวลาผีสางเดินเข้าวัด และผ้ายันต์จะไม่เกิดลุกติดไฟขึ้นมาเอง ...ของแบบนั้นมันมีแต่ในหนังครับ... เปลือกไข่ครึ่งฟอง เหมือนกับเวลาเราสัญญาอะไรกับใครสักคน แล้วใช้การแบ่งสิ่งของให้กลายเป็น 2 เพื่อยืนยันคำสัญญานั้น งานนี้เราจะตอกไข่แล้วแบ่งเปลือกของมันเก็บไว้คนละครึ่งฟอง คุณครึ่งนึง – ผมครึ่งนึง (ส่วนเนื้อไข่ผมเอาไปทอดกินคนเดียว...ช่วงนี้ไม่มีเงินกินกับข้าวเป็นสำรับ กินแต่ข้าวโปะไข่ดาวประทังชีวิต) คุณสามารถนำเปลือกไข่ใช้แล้วในครัวเรือนนี้ มาแสดงต่อเจ้าของโครงการเพื่อแลกกับคำสัญญาได้ 1 ข้อ อยากให้เจ้าของโครงการทำอะไร พิเรนท์ขาดไหน อะไรยังไง - ได้หมด! ครึ่งฟองมีมูลค่า 1 คำสัญญา ใช้แล้วไม่พอใจยินดีคืนเปลือกไข่ไว้ให้ใช้ใหม่ในโอกาสหน้า หมายเหตุ เปลือกไข่ที่เก็บไว้นานอาจจะส่งกลิ่นเหม็นเน่า แต่ก็ยังสามารถนำมาแลกคำสัญญาได้ตามปกติ หนังสือรุ่นทั้งชุดนอนโครงการ 1 หนังสือรุ่นที่จะบอกข้อมูลของผู้ร่วมโครงการทั้งข้อมูลพื้นๆ อย่างชื่อ ที่อยู่ เบอร์โทรศัพท์ ไปจนถึงข้อมูลที่ซ่อนอยู่ในซอกหลืบอย่างเช่น ผู้ร่วมโครงการกำลังแอบชอบใคร แอบอิจฉานางเอกละครเรื่องไหนมาโดยตลอด รวมไปถึงมีชุดนอนชุดโปรดสีอะไร อ่านแล้วเราจะได้รู้สึกผูกพันกับเพื่อนร่วมโครงการมากขึ้น แต่อาจจะต้องเขินๆ ตัวเองเล็กน้อย ขอบคุณทุกคนที่ร่วมโครงการนะครับ...ขอบคุณมากๆ ด้วยความเคารพทั้งชุดนอน   โดย: ขอรบกวนทั้งชุดนอน 26 กรกฎาคม 2551 1:38:30 น.

เห็นชื่อต้นไม้ใต้โลก ตั้งแต่บล๊อคคุณแจงแล้วค่ะ อยากรู้จริงๆ ว่าหมายถึงอะไร โครงการนี้ ยัง งงๆ อยู่ แต่เห็นด้วยกับพลังของหนังสือค่ะ เรามาช่วยกันให้คนไทยอ่านหนังสือมากกว่าปีละ 8 บรรทัดเถอด (ไม่รู้ใครที่ไหนไปสำรวจมาบอกว่าคนไทยอ่านหนังสือน้อยขนาดนั้น ไม่น่าเชื่อเลยจริงๆ) แต่ก็ไม่รู้จะช่วยยังไง เหมือนกันนะ หนังสือเดี๋ยวนี้แพงมากๆ ขอบ่น ทั้งๆ ที่พูเป็นคนชอบอ่าน และชีวิตก็ซื้อเป็นอยู่อย่างเดียวคือหนังสือ แต่นี่ไม่ได้ซื้อหนังสือมาหลายเดือนแล้ว เพราะสู้ราคาไม่ไหว ช่วงนี้ต้องประหยัด   โดย: pumpond 26 กรกฎาคม 2551 5:02:07 น.

ก็คุณชุดนอนมีวิธีการเขียนแบบนี้นั่นแหละ ทำให้เราชอบอ่านตัวหนังสือของคุณ อ่านแล้วอารมณ์ดี แวะ ผ้ายันต์กันงอน กับ กุญแจประตูหลังบ้านค่ะ วันไหนมาอ่านแล้ว comment ไม่ออกจะไป แปะผ้ายันต์ไว้ ส่วนกุญแจ เก็บไว้ก่อน ล๊อคบ้านไว้ ไม่ได้คุณชุดนอนหนีออกไปทางหลังบ้าน อ้อ ....เก็บหนังสือรุ่นไปด้วย .... แต่คุณชุดนอน ต้องไปรวบรวมผู้ร่วมโครงการให้ครบนะ ดูเหมือนจะตกหล่นคุณ narumol_tama ไป 1 คน....แม้จะช้าไปหน่อย คงเป็นเพราะเธอต่ออายุสัญญาค่ะ   โดย: นัทธ์ 26 กรกฎาคม 2551 9:12:56 น.

แวะมาหอบของขวัญกลับบลอค ขอบคุณค่ะ (หืม ดีนะที่พกถุงผ้ามา ไม่งั้นจะขนกลับยังไงนะนี่) ขอบคุณอีกครั้งที่ชวนเข้าร่วมโครงการดีๆ ถ้าโชคดี โอกาสต่อไปคงได้ร่วมฮาเฮทั้งชุดนอนกันอีกนะคะ ^^ ปล. อยากตรุษจีนแล้ว T-T   โดย: maebin IP: 124.120.251.74 26 กรกฎาคม 2551 15:21:18 น.

แวะมาด้อมๆมองๆครับ ตามประสาไทยมุงที่ดี ฮา...   โดย: BloodyMonday 26 กรกฎาคม 2551 15:44:45 น.

ผมคงจัดอยู่ในกลุ่มที่ 5 เหมือนที่คุณบอกด้วยนั่นแหละครับ อิอิ ดีใจครับที่ได้ร่วมทำอะไรดีๆแบบนี้ ขอบคุณครับ   โดย: Leon~Z IP: 202.91.18.205 26 กรกฎาคม 2551 16:52:20 น.

อิอิ... แวะมาชมโครงการอีกครั้งค่ะ ของขวัญเก๋มากเลยค่ะ เอาชามาฝากค่ะ   โดย: Butterflyblog 26 กรกฎาคม 2551 18:33:09 น.

ง่ะ...ไม่ได้เข้าร่วมโครงการแต่ขอรางวัลไปใช้ได้ไหมเนี่ย...อิอิ อยากได้ผ้ายันต์กันงอนของคุณชุดนอนอ่ะ... เริ่ดมาก คิดได้ไง หุหุ ขอปรบมือดัง ๆ ให้คุณชุดนอนทั้งชุดนอนค่ะ (อ่านแล้วงงไหม...ก็มาอ่านบล็อกคุณทั้งชุดนอนนี่คะ...) คุณทำได้...! นับถือ ๆ   โดย: แม่ไก่ 26 กรกฎาคม 2551 20:07:28 น.

เล่มนี้หยิบ ๆ จับ ๆ อยู่หลายหนแล้วล่ะ แต่ยังไม่มีเวลาอ่านเป็นเรื่องเป็นราวสักทีนึง เท่าที่ดูผ่าน ๆ ทรงกรตยังคงเขียนหนังสือสวยอยู่เหมือนเดิม แต่ตอนนี้โตเป็นผู้ใหญ่แล้ว ไม่ใช่เด็กชายเท้าซ้าย นายเท้าขวาอีกแล้ว   โดย: หนูใบข้าว 26 กรกฎาคม 2551 21:22:29 น.

ของรางวัลกิ๊บเก๋มากค่ะ โดยเฉพาะยันต์กันงอน คิดได้ไงเนี่ย   โดย: ยาคูลท์ 26 กรกฎาคม 2551 23:15:59 น.

ฮ่าๆๆ อุ๊ยต๊ายตาย อยากจะบอกว่า อัพบล็อคเสร็จแล้วถึงได้รู้ว่านี่มันปาเข้าไปวันที่ยี่สิบหกแล้ว ตามที่นัดกันไว้คือยี่สิบห้านี่นา พอดีช่วงนี้อยู่ในช่วงเตะฝุ่นเลยนอนลืมวันไปเลย ถ้าไม่ได้อ่านคอมเม้นท์คุณนัทธ์ ป่านนี้ยังไม่รู้เรื่องว่าอัพผิดวัน ฮ่าๆ ยังไงขอรับรางวัลนะคะ (กำลังเลือกอยู่เอาอันไหนดี) แต่หนังสือรุ่น กับเปลือกไข่นี่น่าสนใจมากๆค่ะ   โดย: TaMaChAN (narumol_tama ) 27 กรกฎาคม 2551 0:37:56 น.

ตอนที่อ่านเล่มนี้ มาถึงตอนรถไฟใต้ดิน...ประทับใจมากเหมือนกันค่ะ คิดได้ไง ทำสถานีรถไฟให้กลายเป็นห้องสมุด ตอนรอรถไฟ ตอนนั่งรถไฟไปที่ไกลๆ ได้อ่านหนังสือดีๆ มีให้เลือกหลากหลาย...คงมีความสุขน่าดูนะคะ ยินดีมากค่ะที่ได้ร่วมโครงการนี้ เห็นของขวัญที่คุณชุดนอนจะมอบให้... ก่อนอื่นขอถามก่อน ว่าไม่รับไปทั้งหมดได้รึเปล่า เพราะอ่านดูแล้ว ยากันเลี่ยนคงไม่ต้องใช้ เพราะว่ายินดีรับคำขอบคุณจากใจจริงตลอดเวลา และขอชมกลับบ้างว่า โครงการที่ทำน่ารักมากๆ เลยนะคะ ถ้าโครงการไม่ดีจะมีผู้เข้าร่วมมากมายอย่างนี้เหรอคะคุณชุดนอน และอ้อนมั่นใจนะคะ ว่าถ้าคุณชุดนอนจัดโครงการแบบนี้อีก ต้องมีผู้เข้าร่วมมากขึ้นเรื่อยๆ แน่ๆ (โดยเฉพาะหลังจากเห็นของขวัญที่จะให้แล้ว) ผ้ายันต์กันงอน ก็คงไม่ต้องใช้... มีด้วยเหรอคะบล็อกคุณชุดนอนที่อ้อนเข้ามาแล้วไม่อยากเม้น เอ...ที่ผ่านมายังไม่มีนะคะ ส่วนกุญแจหลังบ้าน ขอเก็บไว้ค่ะ เผื่อถ้าวันไหน จขบ. ไม่ต้อนรับ เคาะประตูไม่เปิดจะได้ใช้ไขเข้ามาทางหลังบ้านเอง เปลือกไข่ครึ่งฟอง อันนี้ชอบมากเป็นพิเศษ เหมือนได้รับอภิสิทธิ์เฉพาะเลยนะคะ แลกคำสัญญาได้หนึ่งข้อ งั้นขอเลยได้ไหม ขอแอดคุณชุดนอนเป็นเพื่อนเลย เป็นเพื่อนกันนะคะ ไม่ได้หมายความถึงแค่การแอดในแฟรนลิส แต่หมายถึงการแลกเปลี่ยนความคิดเห็นในฐานะเพื่อนคนหนึ่งหน่ะค่ะ ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ หนังสือรุ่นโครงการ 1 ยินดีมากค่ะ ว่าแต่ว่าเขียนไว้ที่ไหนดีล่ะค่ะ :) ชุดนอนสีโปรด เสื้อกล้ามลายขาวแดง กางเกงขาสั้นค่ะ   โดย: BeCoffee 27 กรกฎาคม 2551 0:44:45 น.

โอ๊ะ..แย่จัง..มาทีหลัง ก็เสียเปรียบ เดี๋ยวจะหาว่าแจงลอกคำตอบของคุณอ้อน แต่อ่านเม้นท์คุณอ้อนแล้ว..คิดอะไรหลายๆอย่างคล้ายกันเลย อ่านแล้วรู้สึกดีจัง..เรื่องของ"การปราบอาชญากรรมด้วยตัวอักษร" มันยากที่จะเชื่อว่า..การหนังสือที่มีแนวคิดดีดี..มันเปลี่ยนแปลงโลกได้จริงๆ ส่วนเรื่องของขวัญ..น่ารักเสียจริง ไอเดียกิ๊บเก๋มากมาก..แต่คงรับหมดไม่ไหว -ผ้ากันเปื้อน + ยาแก้เลี่ยน..ผ้ากับเปื้อนรับค่ะ..กลัวน้ำตาคุณชุดนอนเลอะชุดนอนของแจง อิอิ...ไม่ใช่อะไร..แค่น้ำตาของแจงก็มากเกินพอค่ะ.งยิ่งเป็นเจ้าน้ำตาอยู่ด้วย ส่วนยาแก้เลี่ยนไม่รับ..เป็นคนไม่ค่อยเลี่ยนกับอะไรง่ายง่าย คุณชุดนอนคงเห็น..แจงอ่านนิยายโรมานซ์.งที่หวานจนลากไส้(คนอื่น)มามากแล้ว รับรอง..ภูมิต้านทานความเลี่ยนแข็งแรงค่ะ... -ซองอั่งเปา...รับไว้ก็ดีเหมือนกันค่ะ..เผื่อจะเอาไปไถญาติผู้ใหญ่ได้บ้าง ช่วงนี้ก็เป๋าแฟบค่ะ...ไม่กี่เดือนมานี้..ควักสตังค์ไปหลายบาทแล้ว ไม่กี่เดือน..ได้หนังสือมาดองเกือบเจ็ดสิบเล่มแล้ว..เท่าไหร่ก็คูณไป เล่มนึงๆ..นิยายไทย ก็น่าจะซักสามร้อย,โรมานซ์ก็ร้อยกว่าบาท,หนังสือหลอนๆก็น่าจะร้อยกว่าบาท เฮ้อ..อ..อ..อ..ถ้าทานหนังสือได้..ป่านนี้แจงค่อยอ้วนเป็นตุ่มแล้วมังคะ -ผ้ายันต์กันงอน + กุญแจประตูหลังบ้านชุดนอน..มันนี้ไม่รับ บ้านนี้...คนเขียนๆรีวิวน่ารักอย่างนี้..ขอลอกคำตอบคุณนัทธ์แล้วกัน -เปลือกไข่ครึ่งฟอง...แย่จังเน๊าะ..กำลังกรอบ..ขอทั้งเปลือกทั้งไข่ไม่ได้หรือคะ เป็นแนวร่วมเดียวกันแล้ว..ให้แต่เปลือกได้ไง...เอาเนื้อไข่มาด้วย -หนังสือรุ่นทั้งชุดนอนโครงการ 1....อยากได้เหมือกันอันนี้..ว่าแต่ว่าแจงเขียนเรียบร้อยแล้วนะ..ว่าชุดนอนสีอะไร ปล.กลัวไม่เชื่อว่าใส่ชุดนอนมารีวิว..แถมชุดนั้นยังเป็นสีชมพู มีภาพประกอบที่บล็อกค่ะ..เพื่อยืนยัน..ความจริงชุดนอนมีหลายชุดนะคะ มีสีชมพู สีชมพู และก็สีชมพู ....อ้อ..และก็มีสีม่วงอีกชุดนึง..อิอิ..สีโปรด   โดย: nikanda 27 กรกฎาคม 2551 6:48:09 น.

แวะมาโพส talkback นะครับ ^^ แหม ก็ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกครับ ความจริงชื่อ Stop – Loss ก็มีคุณสมบัติพอ ที่จะเป็นหนังเต้นๆได้เหมือนกันนะ แหะๆๆ ... ส่วน Meet Bill นั้นอาจจะไม่ได้ให้ความรู้สึกเหมือน Definitely, Maybe เท่าไรนะครับ ผมว่าถ้าจะให้เปรียบกับหนังที่ได้ดูมาในช่วงนี้ มันก็อาจจะมีบรรยากาศที่คล้ายคลึงกลับหนังเรื่อง Lars and the Real Girl ซะมากกว่า (ประมาณว่า พระเอกเสมือนใช้ชีวิตอยู่ในห้องสี่เหลี่ยมลูกบาศก์แคบๆมาทั้งชีวิต จนในที่สุดก็ตัดสินใจหยิบค้อนปอนด์ทะลายกำแพงรอบข้างให้สิ้นซาก) ... สำหรับการผจญภัยครั้งแรกของนายฮาโรลด์และคูมาร์ แหมผมว่าคุณพลาดหนังตลกสัปดนดีๆเรื่องหนึ่งไปแล้วน่ะ (ขนาดนั้น) เนื้อเรื่องมันอลังการมากครับ คือระหว่างที่ทั้งสองคนกำลังเมากัญชาในคืนหนึ่ง ก็เกิดอยากกินแฮมเบอร์เกอร์ยี่ห้อ White Castle ขึ้นมา ปัญหาก็คือมันอยู่ไกลมากกก พวกเขาก็เลยตัดสินใจออกเดินทาง เพื่อไปกินแฮมเบอร์เกอร์ที่ร้านนั้น แค่นี้ครับสำหรับพล็อต 555+ สิ่งที่มันทำให้หนังเรื่องนี้เหนือชั้นกว่าหนังวัยรุ่นสัปดนทั่วไป ก็อย่างที่บอกคือการที่มันสามารถทำลายกำแพงการ Stereotype ของชาวอเมริกันที่มีต่อเชื้อชาติอื่นๆ ที่ไม่ใช่ชาติของตนนั้นเองลงได้อย่างหมดจด ทั้งนี้ทั้งนั้นก็ยังคงซึ่งความฮาที่มีอย่างไม่หยุดหย่อน ... ส่วนภาคสองกับคะแนนที่ให้นั้น ผมว่าสองดาวครึ่งเป็นอะไรที่ "ดี" สำหรับผมแล้วน่ะ ถ้าจะให้เรตภาคแรกด้วย ผมก็คงจะให้สามดาว (นั้นก็คือ "เยี่ยม") ไปเลยละครับ ... อ๋อ ขอบคุณที่อวยพรครับ (ถึงแม้ว่าจะสู้้มัมมี่เจ็ท ลี ไม่ได้แม้้แต่ปลายขี้เล็บ 555+)   โดย: BdMd IP: 124.120.66.177 27 กรกฎาคม 2551 12:03:25 น.

ของขวัญแด่สมาชิกโครงการกิติมาศักดิ์ คุณ Jevanni + เนื่องมาจากคุณวิดำรงตำแหน่งบรรณธิการบริหารใหญ่ของโครงการ (คุณวิ : ชั้นไปบริหารอะไรตอนไหนกัน?) ทั้งยังเป็นหนึ่งในผู้ร่วมเดินทางมาตัดริปบิ้นเปิดบล็อกของผมเมื่อ 7 เดือนก่อน (คุณวิ : เออ...จำไม่ได้ว่าเคยถือกรรไกรเดินออกนอกบ้าน) และทั้งนี้ทั้งนั้นคุณวิถือยังเป็นต้นแบบ แหล่งศูนย์รวม และขุมพลังของแรงบันดาลใจที่ทำให้เกิดบล็อกนี้ขึ้น (คุณวิ : นี่ชั้นเคยส่งพลังมาให้ด้วยหรอ...ทำไมมันเป็นตุเป็นตะขนาดนี้ นี่ชั้นนอนละเมอมาทำอย่างที่ว่ามาจริงๆหรอเนี่ย!!! กรี้ดดดดด) ดังนั้นนอกเหนือไปจากเปลือกไข่ ยันต์กันงอน และกุญแจหลังบ้านแล้ว คุณวิยังได้รับของขวัญแถมพิเศษคือ มีดพก 1 เล่มเป็นของขวัญสำหรับที่ร่วมโครงการโดยไม่รู้ตัวโดยเฉพาะ คุณวิจะเลือกใช้มีดนี้แทงตัวตายเพื่อหลีกหนีการถูกมัดมือชกให้ร่วมโครงการ หรือจะเอามาแทงผมให้รู้แล้วรู้รอดไปเลยก็ได้ (คุณวิ : แกได้ตายสมใจแน่!) รับรองว่างานนี้ตำรวจตามรอยไม่เจอแน่ เพราะทางเราจะแถมน้ำกรดกัดกระบี่ให้ 1 ขวด เมื่อแทงแล้วจะได้ใช้น้ำกรดนี้ราดมีดพกทำลายหลักฐานได้ทันที (คุณวิ : ชั้นจะเอาราดศพแกนั่นแหละ!) ^^ คุณแพนด้ามหาภัย + + + เป็นที่น่าเสียดายที่คุณติดภารกิจไม่สามารถมาร่วมโครงการดังที่ได้แจ้งความประสงค์ไว้ แต่กระนั้นเพื่อให้คุณทนงานหนัก สู้งานไหว และตรากตรำได้สมบุกสมบันต่อสู้กับภารกิจได้อย่างสูสี ทางโครงการจึงอยากจะขอมอบตีนหมี หมูหัน และพระกระโดดกำแพงไว้ให้ทานบำรุงร่างกาย พร้อมกันนี้ยังแถมบัตรส่วนลด 50% ของคลินิกลดน้ำหนัก(ที่จะเพิ่มขึ้นจากการทานหมูหัน) เผื่อเอาไว้ใช้ในกรณีฉุกเฉิน ^^ คุณแม่ไก่และคุณยาคูลท์ + + + ด้วยความซาบซึ้งใจที่คุณทั้งสองคอยช่วยวิ่งส่งกำลังใจให้กับเหล่าผู้เข้าร่วมโครงการ ทางเราจึงขอมอบแพ็กเก็ตตั๋วเครื่องบินไปทัวร์ 14 บล็อกผู้เข้าร่วมโครงการ (ไป...อย่างเดียวนะครับ ขากลับต้องหาทางกลับเอาเอง แต่อย่าได้น้อยใจไป เพราะที่เราไม่มีเงินซื้อตั๋วขากลับ เพราะเราเอาเงินไปซื้อของขวัญมากประโยชน์ชิ้นอื่นมาให้ อ่านดูต่อนะครับ) ชิ้นต่อมาคือ เสื้อกันหนาว สำหรับสวมเมื่อต้องไปเยี่ยมบล็อกที่อยู่ในถิ่นที่อากาศหนาวเย็น (เสื้อกล้ามเนี่ยนะ...) รองเท้าไว้สำหรับใส่ลุยโคลน ตกหน้าผา และจมน้ำ(แล้วรองเท้ามันจะช่วยอะไรได้วะ!) และเพื่อให้แน่ใจว่าทั้งสองจะกลับถึงบ้านเราได้เตรียมไหมพรมไว้ให้คนละ 1 ก้อนถ้วน ก่อนเดินออกจากบ้านโปรดอย่าลืมค่อยๆปล่อยปลายไหมพรมเป็นทางไปเรื่อยๆ เผื่อถ้าหลงก็จะได้เดินตามไล่ตามเส้นไหมพรมที่ทิ้งเอาไว้เพื่อหาทางกลับ้านได้ อ้อ ไม่ต้องกังวลเรื่องไหมพรมจะพันกันยุ่งนะครับ เพื่อป้องกันปัญหานั้นเราเลยกำหนดให้แต่ละก้อนมีความยาวแค่สั้นๆพอ รอบคอบใช่ไหมล่ะ ^^ (ยังไม่นับเรื่องระยะทาง...เอาแค่ว่าขาไปเราขึ้นเครื่องบินนะ แล้วไหมพรมนี่มันช่วยอะไรได้ฟะ!) ขอให้มีความสุขกับของขวัญและเดินทางโดยสวัสดิภาพนะครับ (นี่มึงไม่ฟังพวกกูเลยใช่ไหมมมมมมมมมมมมมม!!!)   โดย: ขอรบกวนทั้งชุดนอน 27 กรกฎาคม 2551 14:35:14 น.

สวัสดีค่ะ ปอขอบคุณมากๆ นะคะ ที่แวะไปเที่ยวบล๊อกค่ะ ขออภัยที่หน้าบล๊อกปอโหลดช้า วันนี้เลยรีบอัพบล๊อก เผื่อจะโหลดได้เร็วขึ้นค่ะ แวะมาเสริฟกาแฟค่ะ ขอให้พี่มีความสุขมากๆ นะคะ   โดย: Butterflyblog 27 กรกฎาคม 2551 17:16:40 น.

สวัสดีจ้ะ แวะมารับยันต์กันงอน (น่ารักดี - คิดได้ไง น่ารักได้อีกนะท่านนะ ^^) ขอให้ทุกๆ ท่านมีความสุขใต้ต้นไม้ค่ะ ^^   โดย: pattararanee IP: 202.176.99.114 27 กรกฎาคม 2551 20:35:54 น.

เอ่อ...ชั้นเกี่ยวอะไรกับโครงการนี้เนี่ย????? 555+ ขอบคุณสำหรับของขวัญนะคะ ส่วนจะเอาไว้ฆ่าตัวตาย หรือฆ่าคุณชุดนอน ...ท่านผู้อ่านทั้งหลายโปรดติดตามข่าวทางวิทยุ-โทรทัศน์ และหนังสือพิมพ์ละกัน ไปละ...ขอตัวกลับไปแต่งบล็อกต่อดีกว่า เดือนหน้าจะได้สดใสไฉไล 555+   โดย: Jevanni 27 กรกฎาคม 2551 21:57:42 น.

ขอบคุณสำหรับของขวัญขอบคุณนะครับ :D ดีใจที่ได้ร่วมสนุกครับ และถ้ามีโครงการเจ๋ง ๆ แบบนี้อีก ยินดีร่วมด้วยทั้งชุดนอนนะครับผม   โดย: heyboibz IP: 58.9.47.85 27 กรกฎาคม 2551 23:18:35 น.

ตกลงขาไปบินไป ขากลับเดินเนี่ยนะ?! จะให้รางวัลหรือลงโทษกันแน่?   โดย: ยาคูลท์ 28 กรกฎาคม 2551 4:15:24 น.

ยกนิ้วหัวแม่มือให้ ซาเวียร์ กอนซาเลซ การ์ซา จากมือทั้งสองข้างที่มี ชื่นชมในทัศนคติและเจตคติที่ดีเยี่ยมอย่างนี้ และแถมยกซ้ำอีกครั้งให้ จขบ. ด้วย สำหรับการริเริ่มมีโครงการแจ่มๆแบบนี้ เป็นการรวมเพื่อนร่วมอุดมการณ์เดียวกันที่ดีทีเดียว ว่าแต่ว่า ไม่รู้ตอนนี้จขบ.ช็อคซีเนม่าไปกับหนังหดหู่ที่ซื้อมาไปหรือยัง แวะเอาแอมโมเนียมาให้ อิอิ   โดย: renton_renton 28 กรกฎาคม 2551 9:16:41 น.

โห...ช่างคิดจริงนะคุณนี่... คำสัญญาหมดอายุไปแล้วหรือ หนังสือเล่มนี้เพิ่งมาถึงมืออิชั้นสด ๆ ร้อน ๆ เมื่อกี้นี่เอง ขอต่ออายุไปเป็นเดือนหน้าได้ไหม...?   โดย: แม่ไก่ 28 กรกฎาคม 2551 10:33:01 น.

กาแฟอร่อยๆ มาเสริฟเหมือนเคยค่ะ... มีความสุขมากๆ ในทุกๆ วันนะคะ ภาพของขวัญ สวยและน่ารัมากเลยค่ะ เห็นแล้วนึกถึงไอเทมในเกมส์ออนไลน์หลายๆ เกมส์ที่เคยเล่น อิอิ วาดเองหรือคะ   โดย: Butterflyblog 28 กรกฎาคม 2551 13:37:14 น.

เรื่องการมอบของขวัญ...ฮาดีค่ะ ไม่ได้รู้สึกไม่ดีอะไรเลย อย่าพูดเหมือนเราเป็น "ผู้สูงอายุ" สิคะ ตอนนี้ยังแอ๊บแบ๊วได้อยู่...   โดย: Jevanni 28 กรกฎาคม 2551 20:56:46 น.

สวัสดีค่ะคุณชุดนอนฯ หายไปหลายวัน กลับมาแล้วค่ะ กลับมารับคำท้า เอ๊ย คำสัญญาที่ขอแต่งงานไว้น่ะค่ะ อ้าว! ไม่ใช่เหรอคะ อ่อ...ขอเป็นเพื่อนน่ะเหรอคะ อันนั้นมันเป็นกันอยู่แล้วไม่ใช่หรือ ตั้งสองชาติภพ เกือบจะงอนไปแล้วด้วยซ้ำสิ่งที่คุณกลับชาติมาครั้งนี้น่ะค่ะ แต่ถ้ามีคำสัญญาอย่างนี้ไว้ ก็หายงอนค่ะ เท่ากับว่าชาติหน้าหรือว่าชาติไหน ๆ ก็จะไม่มาตายต่อหน้าต่อตาให้ใจหายกันอีกแล้วเหมือนที่เคยตายใช่ไหมล่ะคะ ว่าแต่ว่า ชวนให้เป็นเพื่อนกันอีกในชาติภพหน้า มีแผนจะกลับชาติมาเกิดอีกหรือคะ? ของแถมน่ารักอีกแล้วค่ะ เห็นแก่ของแถม ถึงได้รีวิวทั้ง ๆ ที่ยังไม่ได้อ่านหนังสือ รู้อยู่แล้วว่าถ้ารีวิวเสร็จ เจ้าของโครงการต้องมีของแถมเพิ่มให้อีกแน่ ๆ เลย แล้วก็คาดไว้ไม่ผิด แต่ว่ายังไม่กล้ารับของไปสักชิ้นหรอกนะคะ ก็ยังไม่ได้รีวิวนี่นา แค่รับของแถมชุดแรกไปก็รู้สึกผิดจะแย่ เอาไว้อ่านเสร็จรีวิวเสร็จแล้วจะมาเอานะคะ แปะโป้งไว้ก่อน...แต่ตอนนี้หนังสืออยู่ในมือแล้วล่ะค่ะ เบา สบาย น่าอ่านมาก ๆ อ่านเสร็จแล้วจะมาสะกิดเรียกอีกทีนะคะ ตอนนี้คอยอ่านรีวิวผู้ร่วมโครงการไปก่อน สงสัยเหมือนคุณปอเลยค่ะ ของแถมนี่วาดเองเหรอคะ น่ารักมากมายจริง ๆ วาดหนอนให้สักตัวได้ม่ะคะ อยากได้เป็นรูปโพรไฟล์น่ะค่ะ ขอกันหน้าด้าน ๆ เลย อิอิ แลกกับอะไรดีน้า...อยากได้อะไรแลกป่ะคะ เดี๋ยวหาให้อีก ฮี่ฮี่   โดย: นางสาวดุ่บดั่บ 28 กรกฎาคม 2551 21:08:06 น.

คุณคะ ดิฉันไปอ่านบลอค Gallgry ของคุณ แต่เม้นต์เสร็จแล้วหายไป ท่าทางจะ save draft หรืออย่างไร แวะมาบอกด้วยความตื่นตระหนกค่ะ โอเคค่ะรับทราบ ไม่ได้วาดเองก็ได้ค่ะ แล้วมีรูปหนอนไหมคะ เซฟให้สักภาพสิคะ ยังตื้อหน้าด้าน ๆ ไม่เลิกรา อิอิ   โดย: นางสาวดุ่บดั่บ 28 กรกฎาคม 2551 22:01:14 น.

สวัสดีครับคุณรบกวนทั้งชุดนอน วันนี้เข้าไปไล่อ่านตามบล็อกของพันธมิตรโครงการคุณมาแล้วครับ อ่านไปก็อึ้งไป ไม่คิดเหมือนกันว่าจะมีใครให้ความสำคัญกับหนังสือของผมขนาดนี้ เห็นแล้วก็ชื่นใจ ยิ่งเห็นคุณเข้าไปตอบในแต่ละกระทู้แบบเต็มที่ ก็ยิ่งรู้สึกดีในพลังของคุณครับ ขอบคุณมากครับสำหรับการรีวิวด้วยความอุตสาหะมาตลอด 7 เดือน แม้มันจะดูเหมือนเล็กน้อย แต่สำหรับผม ผมว่ามันยิ่งใหญ่มากนะ ยิ่งโครงการนี้ ผมว่าโคตรยิ่งใหญ่เลยครับ ถึงตอนนี้ผมก็ยังเชื่อเหมือนเดิมว่า ต้นไม้ใต้โลกไม่ได้ช่วยดูแลโลก ถ้ามันพอจะเปลี่ยนแปลงอะไรได้บ้าง ผมว่ามันคงเป็นเพราะผู้อ่านที่น่ารักของผมนี่แหละครับ ขอบคุณมากนะครับ : ) * ญาติมิตรใน blog ของคุณน่ารักทุกคนเลยนะครับ : )   โดย: ทรงกลด IP: 203.146.136.113 28 กรกฎาคม 2551 22:17:01 น.

เรียนคุณทรงกลด ด้วยความยินดีครับ^^ และเหนือสิ่งอื่นใด ขอบคุณที่เขียนหนังสือให้พวกเราได้อ่านกัน ลองย้อนกลับไปก่อนหน้า โครงการนี้อาจจะไม่เกิดหากผมไม่ออกอาการเพ้อเพี้ยนไปชักชวนใครต่อใคร แต่หากย้อนกลับไปไกลกว่านั้น ถ้าคุณไม่ได้ริเริ่มเขียนหนังสือเล่มนี้ตั้งแต่ต้น อย่าว่าแต่พวกเราจะได้มีอะไรเขียนร่วมกันเลยครับ ลำพังหนังสือจะให้อ่านก็ยังไม่มีเลย หากผมลองไปทำโครงการแบบนี้กับหนังสือเล่มอื่น ผมว่าคงไม่มีคนมาร่วมลงแรงกันขนาดนี้ ทั้งจุดเริ่มต้นและเสน่ห์ของโครงการนี้ จึงอยู่ที่หนังสือของคุณนั่นเอง ตัวผมนั้นเป็นเพียงพื้นที่เล็กๆสำหรับตั้งโต๊ะกระจายข่าว ซึ่งสำหรับการทำหน้าที่บอกต่อในคราวนี้ ผมต้องขอโทษคุณทรงกลดไว้ ณ ที่นี้ด้วย เพราะหากโครงการนี้ถูกจัดขึ้นในหน้าบล็อกที่ยิ่งใหญ่กว่านี้ มีฐานอ่านมากกว่านี้ หรือเป็นที่รู้จักมากกว่านี้ จำนวนผู้เข้าร่วมโครงการอาจจะทะลุถึงหลัก 100 ไปแล้ว การพูดและเขียนถึงหนังสือเล่มนี้ คงจะส่งเสียงไปได้ไกลกว่านี้ และถูกบันทึกไว้เป็นลายลักอักษรเยอะกว่านี้ หากคนริเริ่มไม่ใช่ผม ดังนั้นต้องขอโทษด้วยจริงๆครับ ปล. สำหรับทุกคนที่ร่วมโครงการ พวกเขาน่ารัก อบอุ่น และเป็นกันเองอย่างนี้เสมอมาครับ และความน่ารักของผู้เข้าร่วมโครงการนี้เอง...ที่ถือเป็นความภาคภูมิใจเดียวของผู้จัดอย่างผม ^^   โดย: ขอรบกวนทั้งชุดนอน 28 กรกฎาคม 2551 22:53:52 น.

กลับมารับของขวัญค่ะ ดีเลย์อีกเล็กน้อย เพิ่งกลับมาจากต่างจังหวัดเลยเพิ่งจะได้สัมผัสอินเตอร์เน็ตอีกครั้ง (ฮา) หลังๆ มานี่ไม่ค่อยได้อัพบลอคเท่าไหร่ เลยอาจจะไม่ค่อยได้แวะผ่านมาบ่อยๆ แต่ก็หวังว่าจะต่อๆ ไปจะได้มีโอกาสทำอะไรทั้งชุดนอนกันอีกนะคะ >_^   โดย: Verena_T 29 กรกฎาคม 2551 11:17:25 น.

อ่านคอมเม้นท์ทั้งของคุณทรงกลดและคุณขอรบกวนทั้งชุดนอนแล้วซึ้งใจจังค่ะ ไม่คิดว่าการรีวิวเล็กๆน้อยๆจะได้รับความเอาใจใส่ขนาดนี้ ต้องขอบคุณสำหรับโครงการน่ารักๆ และหนังสือแสนดีเล่มนี้อีกครั้งด้วยนะคะ   โดย: TaMaChAn (narumol_tama ) 30 กรกฎาคม 2551 1:00:30 น.