Group Blog
 
All blogs
 
Truth or Die บทที่ 13

Truth or Die บทที่ 13


"แพรี! แพรี! ตื่นได้เเล้ว!"



"จ...จีน?" แพรีถาม เธอเปิดตาและปิดตาอีกครั้ง เธอเจ็บศีรษะ



มือหนึ่งจับไหล่เธอแล้วเขย่าแรงๆ "แพรี ตื่น"



"ฉันไม่ได้หลับ" แพรีพึมพำ แต่เธอยังหลับตาอยู่



มือมากมายอยู่รอบๆ ไหล่และแขนของเธอ ดึงเธอให้นั่ง มีถ้วยบรรจุของเหลวอุ่นๆ สีขุ่นกดที่ริมฝีปากของเธอ



"เอ่อออ" เเพรี่เบี่ยงศีรษะออกจากถ้วย ตอนนี้เธอเปิดตาทั้งสองข้าง



"กาแฟนม!"



"เกิดอะไรขึ้น?" เสียงที่ฟังดูคุ้นเคยพูด...แพรีพยายามควบคุมตัวเองแล้วเพ่งไปยังร่างนั่น



"เกรซ?"



เกรซคุกเข่าอยู่หน้าแพรี จับไหล่สองข้างของเธอและเขย่าเบาๆ



"แพรี...เกิดอะไรขึ้น?" เธอถามอย่างรีบร้อน



"อย่าทำอย่างนี้" แพรีพูดโกรธๆ "ทำไมพวกเธอต้องพยายามทำให้ฉันกลัวด้วย?"



ใกล้ๆ กัน...อีกเสียงพูดอย่างตระหนกว่า "เธอยังไม่ตื่น"



เกรซพูดโดยไม่หันศีรษะมา "ใจเย็นๆ มัลลอรี...ลิล ไปดูซิว่าเธอกับมัลลอรีจะช่วยอะไรจีนได้บ้าง"



เกรซจ้องหน้าแพรีและพูดซ้ำช้าๆ "แพรี...เกิดอะไรขึ้น?"



แพรีขมวดคิ้ว เธอหันศีรษะของเธอไปรอบๆ ด้วยความระมัดระวัง เเสงเป็นสีเทาเย็นเยือกและดูมัวซัว...แสงยามเช้า...แสงสีเทาก่อนรุ่งสาง



ห้องดูแตกต่างไปเมื่อไม่มีแสงจากไฟฉายของเธอ



ไฟฉาย



แพรีก้มลงมอง...ไฟฉายของเธอนอนกลิ้งอยู่บนพื้นใกล้ๆ...เธอทำมันตก



แล้วเธอก็เริ่มจำได้



"ไม่!" เธอร้องและพยายามจะลุกขึ้น



"แพรี...ไม่เป็นไรแล้ว" เกรซพูด เธอกอดแพรีไว้แน่น "แต่เธอต้องบอกพวกเราว่าเกิดอะไรขึ้น"



"มีผี" แพรีร้อง "ไม่...มันแย่กว่านั้น"



"จีนขึ้นมาที่นี่เพื่อแกล้งเธอ" เเครอลพูดเป็นครั้งแรก...นั่งคุกเข่าถัดจากแพรี เธอโน้มตัวลงมาข้างหน้า พินิจแพรีราวกับว่าเลนส์เเว่นตาของเธอเป็นเลนส์กล้องจุลทรรศน์



"เห็นได้ชัดว่าเธอประสบความสำเร็จ...ดูเหมือนว่าเธอเพิ่งผ่านพ้นความกลัว"



"มันไม่ใช่จีน...ทั้งเธอ...ทั้งเธอและฉันเห็นมัน ตอนนั้นเธออยู่ในผ้าปูเตียง"



แครอลสั่นศีรษะ "แพรี" เธอเริ่มพูดราวว่าเธอกำลังพูดกับเด็ก



แพรีพูดสวนทันควัน "อย่ามาทำเป็นเห็นใจฉันนะ! ไม่ต้องมาสงสารฉัน!" เธอร้อง "มันมีบางอย่างอยู่ที่นี่ บางอย่างที่น่ากลัว...ผีหรือซากศพ...มันร้อง มันพูดถึงบางอย่าง เรื่อง 'บอกความจริง...'"



พอสิ้นคำพูดของเธอ...หญิงสาวทั้งสี่ก็หยุดชะงักทันที จากนั้น...ลิล ที่คุกเข่าอยู่ข้างจีนก็ร้องออกมาว่า



"เลือด" เธอพูด "ที่ศีรษะของเธอมีแต่เลือด! เราต้องช่วยเธอ!"



"รอเดี๋ยว" แครอลพูด



"จะรออะไรอีกล่ะ?" เกรซถาม "รอให้เธอตายก่อนรึไง?"



มัลลอรีร้องไห้ไม่ออก เธอโบกมือเธอไปมาเมื่อเกรซพูดจบ "ไม่...เธอไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น แต่เราต้องหาคำพูดมาอธิบายเรื่องทั้งหมดนี่..."



"เธอต้องการความช่วยเหลือนะ" เกรซพูดพร้อมกับลุกขึ้น



"ฉันจะไปเรียกรถพยาบาล"



แครอลพูดอย่างรวดเร็ว "ฟังก่อน...เราก็แค่ออกมาเดินเล่นข้างนอก คุยกันจนดึก เราเห็นอะไรบางอย่างที่นี่ เลยมาสำรวจ จีนสะดุดล้มหัวฟาดพื้นเพราะมันมืดมาก"



"ดี" เกรซตอบและออกไปโดยไม่รออีก



"พวกเราเห็นด้วยใช่ไหม? ทุกคนเข้าใจนะ?" แครอลถามและมองไปรอบๆ



"ดีมาก...แพรี...เธอเงียบไว้ก็พอ...ตกลงนะ? เธอยืนไหวไหม?"



"หัวฉันไม่ได้กระเเทกอะไร...ขอบใจที่ถาม" เเพรี่พูดพร้อมพยายามยืนขึ้นบนเท้าสั่นๆ ของเธอ มัลลอรีรีบเข้ามาช่วย



"ขอบใจ" แพรีพึมพำ



"ดี" เเครอลพูด เธอสูดหายใจลึกๆ "ฉันไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นที่นี่ ไว้เราค่อยมาพูดกันทีหลังก็แล้วกัน"



แพรีมองไปที่จีน...ร่างนั้นนอนแน่นิ่ง...ผิวของเธอซีด ซีดมาก ซีดจนเหมือนกับว่าเธอตายแล้ว



"เกมนี้มาไกลเกินไปแล้ว" แพรีพึมพำ "เราต้องจบมัน"



เธอเงยหน้าขึ้น...มองไปรอบห้องที่มีผู้เล่นที่เหลืออยู่



มัลลอรีหน้าซีดพอๆ กับจีน ลิลดูเหมือนจะไม่รู้สึกรู้สมกับความเครียดที่เกิดขึ้น แครอลกับดวงตาที่เฝ้ามองอย่างเยือกเย็นและท่าทางเฉื่อยๆ เป็นปรกติของเธอ เธอเอาเสื้อโค้ตของเธอคลุมร่างจีนไว้



หรือบางที แพรีคิด ดวงตาจับจ้องที่ใบหน้าจีนอีกครั้ง



บางทีมันอาจจะเพิ่งเริ่มต้นเท่านั้น

****************************************************************



"เกิดอะไรขึ้นเเพรี่?" เสียงอ่อนโยนของเกรซติดอยู่ในหูของเธอ



แพรีเอนตัวพิงกำแพงที่ห้องของเธอ โทรศัพท์วางอยู่ที่ไหล่ข้างหนึ่ง เธอหาวและพยายามขจัดความคิดที่จะหลับออกไป



"ตอนนี้กี่โมงแล้วเนี่ย?" เธอถาม "ฉันเพิ่งจะตื่นเอง"



"เธอหลับไปทั้งวันแล้วนะ" เกรซพูด "มันเกือบจะสี่ทุ่มแล้ว...สี่ทุ่มนะ"



"แล้วเธอหลับทั้งวันรึเปล่าล่ะ?"



"ฉันเพิ่งไปโรงพยาบาลมา ศีรษะของจีนได้รับความกระทบกระเทือน แต่เธอจะไม่เป็นไร"



"ดีเเล้ว...ฉันดีใจ" บางทีพอเธอตื่นขึ้น เธออาจจะเชื่อฉัน



ราวกับได้ยินสิ่งที่แพรีคิด เกรซพูดว่า "จีนจะรู้สึกตัวในไม่ช้า"



"ใช่" แพรีพูดย้ำ



"แครอลต้องการพบพวกเราอีกครั้งในคืนพรุ่งนี้"



"เพื่ออะไรอีกล่ะเกรซ? เขาบอกเธอรึเปล่าว่าเพื่ออะไร?"



"แพรี?" เกรซถาม น้ำเสียงแสดงความประหลาดใจ



แพรีได้ยินตัวเองขึ้นเสียง...โวยวาย แต่เธอก็ไม่สนใจ



"เอาล่ะ ฉันจะบอกเธอเกี่ยวกับเรื่องนี้นะ...มันมีบางอย่างผิดปรกติเกิดขึ้น เกรซ...เธอเข้าใจไหม? บางอย่างที่ผิดปรกติมากๆ และฉันจะไม่ยอมเป็นส่วนหนึ่งของเรื่องบ้าๆ นี่ด้วยแน่"



แพรีวางโทรศัพท์ดังโครม...มือของเธอสั่น



แครอล เธอคิด ฉันเกลียดเเครอล



แครอลจะต้องเป็นคนที่อยู่เบื้องหลังเรื่องทั้งหมดนี้แน่ มันฟังดูถูกต้องที่สุดแล้ว



เเครอลเป็นคนเริ่มเกมจริงหรือกล้า แครอลเป็นคนบอกให้เราเล่นเกมต่อไป ต่อไป และต่อไป



แครอลเป็นคนตั้งกฎขึ้นมา



กฎของเเครอล เกมของเเครอล



เกมที่ยิ่งชั่วร้ายและดำมืดในทุกๆ รอบ เกมที่เกือบจะเอาชีวิตของพวกเธอ



เกมของเเครอล



เเครอลเคยเล่นเกมนี้มาก่อนรึเปล่า? เธอสนุกกับอำนาจของเธอไหม? หรือบางที แค่เล่นอาจจะไม่พอ บางทีมันต้องมีอะไรที่ผิดปรกติ ไม่ว่ามันจะเสี่ยงขนาดไหน น่ากลัวยังไง คำท้าที่ประหลาดนั่นอีก...อาจจะไม่พอสำหรับแครอล บางทีเธออาจจะต้องการความตื่นเต้นมากกว่านี้ บางทีเธออาจจะต้องการทำให้มันพิเศษ และนำไปสู่เกมของเธอ



เกมที่อันตราย



อันตรายถึงตาย



ทำไมไม่มีใครสังเกตเห็นเลย? แครอลมีอำนาจอะไรเหนือพวกเธอทั้งหมดนะ? เธออ่านความลับ...ความจริงที่เขียนในกระดาษแล้วรึ?



หรือมันเป็นเพียงจินตนาการของแพรีเท่านั้น? เป็นไปได้ไหมว่าแพรีจะตื่นตกใจไปเอง?



เกรซถูกขังในโรงรถกับรถที่สตาร์ตเครื่องไว้...โทรศัพท์ประหลาด...ตึกไนต์แมร์...



แล้วผีล่ะ? ในช่วงเช้าอย่างนี้...หลังจากตื่นตลอดคืน กลัวและอยู่คนเดียวในความมืด...ในตึกผีสิง...ที่เธอจินตนาการว่ามีผี?



แต่ไม่ใช่หรอก...ไม่ใช่แน่ๆ...จีนก็เห็นมันด้วยเหมือนกัน



จีนเห็นมันด้วย...หลักฐานที่ว่าเกมของพวกเธอผิดปรกติ...ผิดปรกติอย่างร้ายแรง



แต่ถ้าไม่มีจีน...แพรีก็ไม่มีหลักฐาน...หลักฐานที่จะพิสูจน์ว่าผีตนนั้นพยายามจะฆ่าพวกเธอ



"ฉันจะไม่เล่น" แพรีกระซิบ "ฉันจะไม่เล่น"



เธอรู้สึกไม่สบาย...หลงทาง...เดียวดาย



ตลอดชีวิตของเธอ เธอไม่เคยรู้สึกโดดเดี่ยว



ผู้เล่นที่โดดเดี่ยวในเกมแห่งชีวิตและความตาย



และทางเดียวที่จะรอดได้คือต้องไม่เล่นมัน!



จบบทที่ 13







สวัสดีค่ะ



บทที่ 13 เฉลยต่อจากบทที่ 12 นะคะ เพื่อนๆ คิดว่าเกิดอะไรขึ้นกับแพรีในตึกไนต์แมร์จริงๆ คะ ถูกเพื่อนแกล้ง เข้าใจผิดไปเอง, โดนผีหลอก, หรือว่ามีใครคิดไม่ดีกันแน่...รอติดตามกันต่อค่ะ



เกมแจกนิยาย “แสนแค้นแสนเสน่หา” จำนวน 5 เล่ม ยังไม่หมดเขตนะคะ แต่ก็อีกไม่กี่วันแล้ว ใครที่สนใจนิยายเรื่องนี้ อ่านกติกาข้างล่างได้เลยค่ะ



ร่วมสนุกง่ายๆ เพียงตอบคำถามที่ว่า “พระเอกและนางเอกในดวงใจของคุณมีคาแร็กเตอร์/ลักษณะนิสัยอย่างไร” ตอบได้ตามสบายนะคะ มิถุนาจะคัดชื่อผู้โชคดีด้วยการจับฉลาก



ส่งคำตอบมาที่ busaba401แอตhotmail.com หมดเขตวันที่ 6 พ.ค. นี้ ประกาศผลวันที่ 7 พ.ค. โดยแจ้งผู้โชคดีเป็นรายบุคคล (ตามอีเมล) และประกาศทั่วไปในการแปะนิยายบทถัดไปค่ะ



ส่งมาร่วมสนุกกันเยอะๆ นะคะ

มิถุนา

มิถุนา Bloggang
มิถุนา Facebook
มิถุนา Dek-d



Create Date : 03 พฤษภาคม 2555
Last Update : 3 พฤษภาคม 2555 16:33:30 น. 2 comments
Counter : 1738 Pageviews.
Share

 
แค่หลอกกันเล่นแกล้งกันแผลงๆหรือคิดที่อยากจะให้มีใครตายกันจริงๆ คิดว่าหึ่งในหกคนนี่แหละทำเรื่องต่างๆขึ้นมา


โดย: mimny วันที่: 4 พฤษภาคม 2555 เวลา:2:05:34 น.  

 
mimny ช่ายเลยค่ะ จุดประสงค์ดูคลุมเครือเนอะ ใกล้ความจริงจะปรากฏแล้วล่ะค่ะ รอติดตามหาตัวคนร้ายกันนะคะ :-))


โดย: มิถุนายน วันที่: 4 พฤษภาคม 2555 เวลา:13:31:12 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

มิถุนายน
Location :
กรุงเทพ Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 33 คน [?]


บล็อกนี้เริ่มต้นจากการเก็บรวบรวมนิยายของมิถุนาให้เป็นหลักแหล่ง และต่อมาได้เพิ่มความชอบเกี่ยวกับเครื่องสำอาง การท่องเกี่ยว การกิน และเรื่องจิปาถะอื่นๆ ค่ะ ว่างๆ ก็แวะมาทักทายกันบ้างนะคะ

มิถุนา (busaba401แอตhotmail.com)

แวะทักทาย/ฝากคำถามได้ที่ cbox นะคะ แล้วจะมาตอบให้ทุกคนค่า








Fanpage นิยายของมิถุนา
(เฉพาะนิยายนะคะ ไม่ได้อัพเรื่องเครื่องสำอางค่ะ)
มิถุนา Mithuna นิยาย

โฆษณาหน้าของคุณด้วยเลยสิ
E-book ของมิถุนา
คืนปรารถนา
มิถุนายน
www.mebmarket.com
ทั้งหมดเริ่มต้นจากความเข้าใจผิด...อชิระคิดว่ามิลินท์หักหลังเขา เขาจึงใช้ความรักที่เธอมีให้เขาเป็นเครื่องมือในการแก้แค้น มิลินท์จาก...
ร้ายนัก(ไม่)รักเสียดีไหม
มิถุนายน
www.mebmarket.com
เมื่อยอดคุณป๊า ที่ถือคติที่ว่า “เรือล่มในหนอง ทองจะไปไหน” พยายามจับคู่ลูกๆ ที่เหลือให้ครบ อดีตคู่กัดสมัยละอ่อนเลยได้โคจรมาพบกันอีกครั้งในฐานะเจ้าบ่าวและเจ้าสาว...
New Comments
Friends' blogs
[Add มิถุนายน's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.