Group Blog
 
All blogs
 

แจกนิยาย "กรงพยัคฆ์" 5 รางวัล





เรื่องกรงพยัคฆ์ได้วางแผงครั้งแรกในงานสัปดาห์หนังสือแห่งชาติครั้งที่ผ่านมา และเช่นเคย มิถุนามีนิยาย กรงพยัคฆ์ มาแจก 5 รางวัลนะคะ



กติกาง่ายๆ

1.ตอบคำถามดังนี้
1.1 สำหรับคนที่เคยอ่านนิยายของมิถุนา ชอบนิยายเรื่องอะไรของมิถุนามากที่สุด และเพราะอะไร
1.2 สำหรับคนที่ไม่เคยอ่านนิยายของมิถุนา ทำไมถึงอยากได้นิยายเรื่อง กรงพยัคฆ์


2.ส่งคำตอบได้ที่
2.1 ในคอมเมนต์ด้านล่างของโพสต์เฟซบุ๊กนี้ คลิกที่นี่

หรือ

2.2 อีเมลมาที่ busaba401@hotmail.com


3.รางวัลพิเศษ เลือกนิยายของมิถุนาได้ 1 เล่ม (ที่มิถุนามีในสต็อก) สำหรับคนที่ Like & Share โพสต์นี้และตั้งค่าเป็น Public (คนที่เล่นตอบคำถามด้านบนสามารถร่วมสนุกชิงรางวัลพิเศษได้เช่นกันค่ะ)


4.คนที่ตอบ / Like & Share ในโพสต์เฟซบุ๊กนี้ ติด hashtag #มิถุนา #กรงพยัคฆ์ ด้วยนะคะ จะได้เพิ่มการหาได้ง่ายขึ้นค่ะ (แฟนเพจมิถุนา คลิกที่นี่)


ร่วมสนุกได้ตั้งแต่วันนี้ ถึง 22 เมษานี้
ประกาศชื่อผู้โชคดีวันที่ 24 เมษานี้
มาร่วมสนุกกันเยอะๆ นะคะ

*เลือกผู้โชคดีจากการสุ่มค่า


แฟนเพจมิถุนา คลิกที่นี่




 

Create Date : 15 เมษายน 2559    
Last Update : 15 เมษายน 2559 16:56:36 น.
Counter : 656 Pageviews.  

กรงพยัคฆ์ ตอนพิเศษ

กรงพยัคฆ์ ตอนพิเศษ

วันนี้เป็นวันที่เหนื่อยที่สุดในชีวิตของเธอ

วันแต่งงานของเธอนั่นเอง!

แม้ก่อนหน้ารินวิฬาร์จะไม่ได้ยุ่งกับการจัดเตรียมงานสักนิดเพราะตาแก่...เอ๊ย...คุณปู่โทดะเป็นคน ‘ขันอาสา’เสนอตัวจัดการให้คนที่ไม่ค่อยละเอียดอ่อนแถมยังขี้เกียจอย่างเธอจึงยอมรับการช่วยเหลือของเขาโทดะทำตัวราวกับเป็นนักวางแผนจัดงานแต่งงานมืออาชีพแน่นอนว่าสถานที่เป็นโรงแรมในเครือของยามากูชิ ส่วนการลำดับงาน อาหารของชำร่วยและสิ่งละอันพันละน้อยอื่นๆ โทดะเป็นคนออกคำสั่งเองทั้งหมดจะมีก็แต่ชุดแต่งงานแบบสากลนี่แหละที่เธอเลือกเองกับมือ

หากเธอรู้สึกว่าตัวเองคิดผิดหน่อยๆที่ปล่อยให้โทดะดูแลเรื่องการแต่งงานของเธอกับอคิน เพราะงานดูใหญ่โตเวอร์วังอลังการมาเห็นแผนของเขาอีกที จะห้ามปรามก็ไม่ทันเสียแล้ว แถมพอบอกว่าจะไม่เอาเขาก็พูดทำนองว่าถ้าไม่จัดให้ยิ่งใหญ่ ยามากูชิเสียหน้าแย่ แน่นอนว่าเมื่อเป็นงานแต่งงานของหลานชายคนโปรดเลยเป็นงานช้างยิ่งกว่าคราวที่เขาจัดงานแต่งงานให้หลานนอกคอกอย่างมาลิกา

เธอต้องตื่นแต่ตีสามเพื่อแต่งหน้าแต่งตัว ชุดแต่งงานกิโมโนแบบญี่ปุ่นโออิโรนะโอชิที่เธอเห็นครั้งแรกทำเอาเธอแทบเป็นลมไม่ใช่เพราะตื่นเต้นอยากจะใส่ชุดพิธีการแสนสวยทว่าขนพองสยองเกล้าที่ต้องใส่มันต่างหาก โออิโรนะโอชิมีกี่ชั้นก็ไม่รู้ต้องคาดโน่นผูกนี่ ไม่นับเครื่องหัว...เอ๊ยเครื่องประดับศีรษะทสึโนกากูชิที่น่าจะหนักพอๆ กัน จบงานนี้เธอจะต้องกล้ามขึ้นทั้งตัวแน่ๆ

กว่างานช่วงเช้าจะจบรินวิฬาร์ก็เหนื่อยแฮก อยากจะแอบซ่อนตัวจากใครๆ เสียจริงจนอคินต้องคอยปลอบคนงอแงเป็นระยะนี่ถ้าไม่มีจอมเผด็จการอย่างเขาคอยให้กำลังใจอยู่ข้างๆเธอคงแสร้งเป็นลมหนีงานแต่งงานไปแล้ว

“โอ๊ยในที่สุดก็จบลงเสียที”

รินวิฬาร์กระโดดหงายหลังใส่เตียงสุดแสนนุ่มในห้องสวีตที่ทางโรงแรมจัดไว้ให้คู่บ่าวสาวไม่สนใจจะชมความโรแมนติกที่พนักงานโรงแรมจัดเตรียมไว้ให้ในห้องกลีบดอกกุหลาบสีแดงและชมพูที่ถูกโปรยไว้บนเตียงถูกเธอทับเสียแบนแต๋

“น่าเบื่อขนาดนั้นเลยเชียวหรือการแต่งงานกับฉันน่ะ” เจ้าบ่าวหมาดๆ ชะโงกหน้าดูคนหมดสภาพ เสียงที่พูดนั้นจะว่าขุ่นเคืองก็ไม่ใช่ขบขันก็ไม่เชิง เขาก็สงสารเธอเหมือนกันนะ แม่แมวปราดเปรียวที่ไม่คุ้นชินกับงานพิธีการต้องมาเจอกับพิธีการใหญ่ครบทุกขั้นตอนครั้งแรกดังนั้นก็ไม่แปลกที่เธอจะทำหน้าเหมือนแมวที่ถูกจับไปแห่นางแมวขอฝน

“ไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้นสักหน่อยอากิระ ฉันแค่เหนื่อยเฉยๆ”น้ำเสียงอ่อนลงเพราะจับความขุ่นใจของเขาได้ แต่เจ้าตัวยังคงหลับตา และถ้าไม่เปิดปากพูดจ๋อยๆอยู่นี่ เขาคงจะคิดว่าเธอหลับไปแล้ว

“อากิระลองมาแต่ตัวแบบฉันหน่อยเป็นไงต้องตื่นแต่ไก่โห่ ปล่อยให้ใครก็ไม่รู้มาแต่งตัวเหมือนตุ๊กตา แล้วก็ต้องแบกชุดหนักๆกับหน้าหนาๆ นั่นไปทำพิธียุ่งวุ่นวาย ยืนเมื่อยทั้งวันฉีกยิ้มเหงือกแห้งให้ใครต่อใครที่ไม่รู้จัก”

“แต่ฉันก็ตื่นพร้อมๆ กับเธอ อยู่กับเธอตลอดนี่ถึงชุดของฉันจะไม่เยอะเท่าของเธอก็เถอะ แต่ฉันก็ไม่ได้แต่งตัวแบบนี้ทุกวันหรอกนะ”

“ฉันรู้...ฉันรู้...ฉันก็แค่บ่น บ่นหน่อยเดียวเอง”รินวิฬาร์อุบอิบเสียงเบา อคินยิ้มนิดๆ ให้กับคนบ่นน้อย ’บ่นน้อย’ เท่ากับการบ่นปรกติสิบเท่าเลยเชียวละ

“ขอบคุณนะขอบคุณที่อยู่กับฉัน...อยู่เคียงข้างฉัน” เสียงนั้นอ่อนโยนและแผ่วเบาเธอไม่พูดอะไรออกมาอีก ความเหนื่อยอ่อนจากงานช้างทั้งวันครอบงำลมหายใจเริ่มผ่อนเข้าออกอย่างสม่ำเสมอ ใกล้จะเข้าสู่การนิทราเต็มทีหากดวงตาที่หลับพลันหรี่ขึ้นช้าๆ เมื่อได้ยินเสียงทุ้มเอ่ยเนิบๆ

“เฮ้อย่าเพิ่งหลับหนีกันสิ”

รินวิฬาร์นึกอยากขยี้หูตัวเองว่าหูฝาดหรือเปล่าที่รู้สึกว่าเสียงของเขาแหบพร่าและเซ็กซี่เหลือเกินปากคอของเธอพลันแห้งผาก...สาเหตุก็มาจากคนตรงหน้าเธอที่เอาแต่จ้องเธอเอาๆจนอุณหภูมิบนใบหน้าของเธอเริ่มเพิ่มสูงขึ้นทีละนิด

อคินยังดูหล่อเหลาเหมือนเดิม...ไม่สิมากกว่าเดิมด้วยซ้ำเพราะผมยุ่งๆ ที่ปรกหน้าเขานิดๆ ทำให้เขาไม่ดูเย็นชาและเป็นพิธีการเขาถอดเสื้อสูทออกไปแล้ว มือกำลังรูดหูกระต่ายสีขาวออก จากนั้นก็โยนไปที่โต๊ะอย่างไม่ใส่ใจเขาละมือจากเสื้อเชิ้ตที่ตัวเองดึงชายออกจากกางเกงแล้วโน้มตัวลงมาหาเธอ ลมหายใจอุ่นๆของเขาเริ่มขยับเข้ามาใกล้มากขึ้นๆ เธอรู้สึกร้อนขึ้นๆ รินวิฬาร์แทบลืมหายใจเมื่อเขาประทับริมฝีปากลงมาบนริมฝีปากเธอ

“สวัสดี คุณภรรยา” เขากระซิบเป็นครั้งแรกที่เขาเรียกเธอว่า ‘ภรรยา’ เขาชอบคำนี้เหลือเกิน

“คุณภรรยา” เขาพูดซ้ำอีกครั้งชอบความรู้สึกอุ่นซ่านที่วูบวาบในอกของเขา ในที่สุดเธอก็จะเป็นของเขาในทุกๆทาง...เหมือนที่เขาก็เป็นของเธอในทุกๆ ทาง

“อ่า...” รินวิฬาร์เขินอายจนพูดไม่ออก

“จะไม่เรียกฉันว่าคุณสามีบ้างหรือ” เขาเอ่ยล้อๆแมวน้อยของเขาเวลาจนมุมก็น่ารักไม่เบาแฮะ

หญิงสาวไม่รู้ตัวว่ากลายเป็นคนว่าง่ายไปตั้งแต่เมื่อไหร่เธอเรียกเขาเสียงอ่อน “คะ...คุณสามี”

“เด็กดี คุณภรรยาคนดี” อคินพอใจยิ่งนักมุมปากยกขึ้น...ยิ้มแบบอากิระ แต่ก็เจือแววเอ็นดู ดวงตาสีเข้มหรี่นิดๆและเต็มไปด้วยความรู้สึกหลากหลาย ทั้งรัก...และใคร่...

ชายหนุ่มทาบริมฝีปากกับเธออีกครั้งคราวนี้เธอเริ่มจูบตอบเขา ปากชุ่มชื้นของพวกเขาร้อนขึ้นเรื่อยๆ ลิ้นเกี่ยวกระหวัดรัดกันหยอกล้อกัน ลิ้มชิมรสกันและกัน มือของเขาซุกซนไปทั่ว ลูบโลมร่างแบบบางทำเอาเธอร้อนวูบวาบไปหมด

“ยังนอนไม่ได้นะรู้ไหมว่าฉันรอวันนี้มานานขนาดไหน”

ดวงตาสีเข้มของแมวน้อยเบิกกว้างเช่นเดียวกับปากเจ่อบวมที่เผยอเป็นตัวโอ

“อะ...ว่า...อะไรนะ” เธอคิดว่าตัวเองฟังผิดนี่เธอชักจะหูไม่ดีมากเกินไปแล้วนะ ฟังเขาพูดผิดหูอยู่เรื่อย

สายตาที่สบมองเธออ่อนโยนเป็นอย่างยิ่งเป็นสายตาที่เขามอบให้เธอแต่เพียงผู้เดียว

“มี่จังไม่รู้หรือว่าตัวเองมีผลต่อฉันมากมายแค่ไหน”อคินเบียดส่วนล่างที่ตื่นตัวของเขากับเธอช้าๆชุดแต่งงานแบบเกาะอกชายเรียบของเธอไม่พลาดความรู้สึกรุนแรงของเขา

“อา...กิ...ระ...” แก้มน้อยแดงก่ำ ปากอ้านิดๆเธอรู้สึกถึงเขายิ่งกว่าครั้งไหนๆ

“เวลาฉันต้องนอนร่วมเตียงกับเธอกอดจูบเธอ ฉันต้องหักห้ามใจแค่ไหน” ปากของเขาร่ายเวทย์มนต์พรมพร่างที่ลาดไหล่ไหปลาร้า และเนินอกของเธอ เขาเห็นหน้าอกของเธอสะท้อนขึ้นสะท้อนลงเบาๆ เสียงครางของเธอดังแผ่วๆอยู่ข้างหู

“แถมเธอยังดูเด็กมากเสียจนฉันต้องเตือนตัวเองว่า...ไม่นะเธอไม่เด็กแล้วสักหน่อย เธอแค่หน้าเด็กเท่านั้น” มือใหญ่กอบกุมก้อนเนื้อนุ่มๆสองก้อนที่ไม่บอกว่าเด็กสักนิด

“อา...จะถือว่านั่น...เป็นคำชมนะ”รินวิฬาร์กล่าวกระท่อนกระแท่น นิ้วหยาบกระด้างปัดปลายยอดเล็กๆที่เบ่งบานสู้มือของเขา มันจะให้ความรู้สึกที่ดีเกินไปแล้วเธอต้องการสัมผัสของเขามากกว่านี้

อคินรูดซิปด้านหลังของชุดแต่งงานเธอก่อนจะดึงชุดของเธอลงมาเปิดเปลือยเจ้าของร่างเล็กที่นอนนิ่งคล้ายจะหมดแรงบนเตียงกว้าง

“ชอบชุดที่มี่จังเลือกเพราะอย่างนี้แหละถึงจะเรียบ แต่สะดวกดี”

คนที่ทำตัวราวกับอำนวยความสะดวกให้เขาพ่นคำสบถทันที“บ้า! อากิระคนบ้า ฉันไม่ได้เลือกเพราะแบบนี้สักหน่อย” เธอเลือกชุดเกาะอกตัวยาวแบบเรียบๆเพราะไม่ชอบอะไรหรูหราฟู่ฟ่าต่างหาก ไม่ได้ตั้งใจจะเอาใจเขาสักหน่อย!

“ยอมฉันหน่อยก็ไม่ได้นะ”ชายหนุ่มหัวเราะในลำคอเบาๆ มีความสุขเกินกว่าจะสนใจน้ำเสียงขัดอกขัดใจของเธอ“แต่เอาเถอะ ฉันยอมให้เธอก็ได้ เพราะฉันมีเรื่องใหญ่กว่านั้นอยากให้คุณภรรยายอมหรอกนะ”

และด้วยความไวราวกับความเร็วของแสง...หรือไม่เธอกำลังอ่อนไหวจนรู้สึกว่าเขาทำอะไรก็ว่องไวไปหมดสุดท้ายเธอก็เหลือแต่ตัวเปล่าเปลือย สายตาวาววามของเขาเก็บภาพงดงามของเธอไว้ร่างแบบบางขาวโพลนบนเตียงแต้มไปด้วยกลีบกุหลาบสีแดงและชมพูดูน่ารักน่าใคร่จนพยัคฆ์ในตัวเขาคำรามก้อง

“ฉันรักเธอ คุณภรรยา” ปากร้อนจุมพิตริมฝีปากจิ้มลิ้มอย่างเสน่หามือก็ป้วนเปี้ยนไปทั่วร่างแสนยั่วยวนทั่วทุกตารางนิ้วของเธอไม่มีส่วนไหนที่ไม่ถูกเขาสัมผัส อารมณ์ถูกปลุกเร้าเร่งร้อน

“นะ...นี่...”รินวิฬาร์จับมือกระด้างที่กำลังจะสอดลึกเข้าไปข้างในส่วนลี้ลับของเธอ “จะ...ขี้โกงเกินไปหน่อยนะคุณสามีเล่นแสดงความรู้สึกคนเดียวแบบนี้” มืออีกข้างตรึงมือที่เหลือของเขาไว้

อคินไม่ต่อต้านเธอ ทั้งที่ออกแรงเพียงนิดหน่อยเจ้าหล่อนที่บอบบางกว่าเขาไม่มีทางจะสู้เขาได้แต่เขาอยากรู้ว่าเธอจะทำอะไร...จะพูดอะไร

“ฉันก็รักนายเหมือนกันนะ คุณสามี”พูดจบก็เบือนหน้าหลบสายตาร้อนแรงของเขา แต่ ‘คุณสามี’ มีหรือจะยอมทิ้งโอกาสที่จะเห็นใบหน้าที่เปลือยความรู้สึกของเธอ

“เขินทำไม กะอีแค่บอกรักฉัน”

“ก็...ก็นายเอาแต่จ้องฉันด้วยสายตาแบบ...สายตาแบบนี้นี่”

“สายตาแบบนี้...มีให้แค่มี่จังคนเดียวเท่านั้นนะ”

แต่รินวิฬาร์ไม่หลงคำหวานของเขาหรอกแม้จะปลื้มอยู่ในใจก็เถอะ เธอพูดต่อไป “แล้วนายก็ขี้โกงด้วย”

เขาเลิกคิ้วให้กับข้อกล่าวหาของเธอ

“ใส่เสื้อผ้าเต็มยศปล่อยให้ฉันโป๊คนเดียว ฉัน...ฉันก็ขาดทุนสิ” เธอแจง นิ้วชี้ไปยังร่างสูงที่ค้ำเหนือร่างเธอเธอโบกนิ้วไปมา สั่งด้วยท่าทางทำนองว่าให้เขาถอดเสื้อผ้าออก

คนได้กำไรยิ้มที่มุมปากนิดๆดูเจ้าเล่ห์ และอย่างรวดเร็ว เขาขโมยจุมพิตจากจอมสั่งแล้วถอยออกมามือปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตอย่างช้าๆ และยั่วใจรินวิฬาร์เผลอกลืนน้ำลายเสียงดังเมื่อกระดุมของเขาค่อยๆ หลุดไปทีละเม็ดแผงอกล่ำสันค่อยๆ เปิดเผย ท่าทางของเขาคล้ายกับว่ากำลังยั่วเธอ

หญิงสาวรู้สึกว่านานเหลือเกินกว่าเขาจะถอดเสื้อออกเธออยากจะตะโกนบอกเขาด้วยซ้ำว่าให้เร่งมือเข้า แต่ก็พูดไม่ออก ความร้อนเริ่มก่อตัวบนใบหน้าของเธอมือเขาเลื่อนไปที่หัวเข็มขัด เสียงโลหะกระทบกับพื้นปาเก้กางเกงสีขาวเลื่อนลงช้าๆ...แต่เลื่อนลงไปพร้อมๆ กับกางเกงบ๊อกเซอร์ของเขาหัวใจดวงน้อยสั่นไหว

“อา...กิระ...”เธอแทบจำเสียงตัวเองไม่ได้ เสียงพร่าเลือนและหวานฉ่ำนี่ใช่เสียงของเธอแน่หรือ

รินวิฬาร์มองสามีที่เปลือยดุจเดียวกับเธอเขม็งแม้จะเคอะเขินอย่างไร สายตาก็ยังสำรวจอย่างตั้งใจและเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ ภาพผู้ชายเปลือยที่เคยเห็นจากทั้งวีดีโอหรือรูปภาพดูจะด้อยไปเลยเมื่อเทียบกับเขา

“ไม่เห็นเหมือน...ที่เคยเห็นเลย”เธอพูดออกไปอย่างเพ้อๆ

คิ้วของชายหนุ่มนิ่วน้อยๆ “มี่จัง เคยเห็น...ของใคร”น้ำเสียงไม่อาจซ่อนแววหึงหวงได้ เธอเคยเห็นไอ้คนไหนมันเปลือยมาก่อนเรอะ!

ได้ยินดังนั้นรินวิฬาร์ที่กำลังประหม่าก็เกิดอาการขบขัน “หึงเหรอ คุณสามี” เธออดแซวไม่ได้

แต่อคินไม่ขำด้วย “เคยเห็นของใคร”เขาถามซ้ำ ร่างขยับเข้าไปใกล้ เงาของเขาทาบลงมาบนร่างขาวผ่องสีหน้าคุกคามชนิดที่คนที่ไม่รู้จักเขาดีเท่าเธอ...หรือคนที่รู้จักดีแต่ประมาทเหมือนเธอคงจะกลัวจนขนหัวลุก

“ทำไมต้องบอกอากิระด้วย”

ชายหนุ่มคำรามนิดๆก่อนจะจุมพิตปิดปากเธอรุนแรงดังจะทำโทษคนปากแข็ง เขาทิ้งร่องรอยแสดงความเป็นเจ้าของที่ลำคอระหง...หนึ่งรอย...สองรอย...สามรอย...

จากนั้นผละจากซอกคอของเธอ ตาคมเข้มมองผลงานของตนอย่างพึงพอใจ

“เพราะว่าเธอเป็นของฉันยังไงล่ะ”มือจับข้อมือทั้งสองข้างของเธอไว้ ดวงตาสบมองหญิงผู้เป็นที่รัก

รินวิฬาร์ค้อนใส่เขา “ถ้าฉันไม่พูดนายจะรู้ได้ยังไงฮึ คุณสามี” หญิงสาวอยากจะแกล้งเขาอีกนิดเลยถ่วงเวลาไม่ยอมบอกเขา...ก็เวลาเขาหึงเขาดูน่ารักดีนี่นา นานๆจะเห็นคนเยือกเย็นอย่างเขาออกอาการคล้ายจิตหลุดอย่างนี้

อคินคำรามเสียงต่ำ“อย่ายั่วกันให้มากเกินไปนะมี่จัง รู้ไหมว่าแหย่เสือที่กำลังหลับมันส่งผลยังไง”

ดวงตาสีเข้มที่เจ้าเล่ห์เหมือนแมวเชเชียร์หรี่นิดๆ“ฉันว่าเจ้า ‘เสือ’ ที่ว่าไม่ได้หลับสักหน่อย ออกจะ ‘ตื่น’ซะขนาดนั้น” มุมปากทั้งสองโค้งขึ้น หน้าพยักพเยิดไปทาง ‘เจ้าเสือตื่น’ ของเขา

“สรุปว่าจะไม่บอกใช่ไหม”

“อยากรู้จริงๆ น่ะ”

“ใช่ อยากรู้แต่อยากรู้มากกว่าว่าคุณสามีจะทำยังไง” น้ำเสียงของเธอยั่วเย้าหน้าก็ลอยไปลอยมาอย่างท้าทาย

“คุณสามีคนนี้ก็ทำให้คุณภรรยาสารภาพน่ะสิ”

“อ๋า...” มะ...ไม่ดีแล้วสิเธอเผลอทำอะไรลงไป สงสัยเธอจะยั่วให้เจ้าเสือตื่นแล้วจริงๆ

เจ้าเสือกางกรงเล็บและตรึงแมวน้อยไว้กับเตียงก่อนจะจู่โจมลงมา คำสารภาพเพื่อจะลดระดับอารมณ์ของสามีดูจะช้าเกินไปเขาปิดปากเธอด้วยริมฝีปากของเขา จุมพิตดุดันลึกซึ้ง เป็นเจ้าข้าวเจ้าของและบ่งบอกว่าใครกันแน่ที่เป็นนาย

รินวิฬาร์เคยถูกเขาแกล้งจูบมาก่อนแต่ครั้งนี้ยากเกินจะรับมือจริงๆ ท่าทางเขาจะโมโหเธอมาก ดังนั้นเมื่อเขาหยุดจุมพิตเธอก็เผยอปากขึ้นพูดอย่างหอบๆ

“อา...อากิระ...คุณสามี...”เธอรีบเปลี่ยนคำเรียกเขาอย่างเอาใจ หากคำพูดที่ตระเตรียมไว้ก็เลือนหายไปเมื่อเขารุกลงไปเบื้องล่างเธอรู้ว่าเขากำลังทิ้งรอยคิสมาส์กไปตามทางสู่จุดรุ่มร้อนของเธอ

“อา...ดะ...เดี๋ยวก่อน...” หญิงสาวพูดเสียงสั่นพร่าร่างบิดน้อยๆ เมื่อลิ้นร้อนแตะตรงตุ่มเล็กๆ ที่อ่อนไหวของเธออย่างตั้งใจ เขาหยอกเย้าเธอช้าสลับเร็วเรียกเสียงครางกระเส่าจากเธอได้เป็นอย่างดี

“ยะ...หยุด...หยุดก่อน...”

แต่ดูเหมือนเขาจะไม่สนใจเธอลิ้นเขาพลิกพลิ้วดุจดังสายน้ำร่ายรำ มือเล็กสองข้างขยุ้มผ้าปูที่นอน ขาของเธอเกร็งแน่นรู้สึกเหมือนใกล้จะถึงจุดหมาย...รู้สึกเหมือนจะระเบิด...

“ไม่ไหว มะ...ไม่ไหวแล้ว อากิระ...อากิระ...อ๊า...”เสียงหวานแหลมเปล่งออกมาอย่างหมดกลั้น ข้างในกายระเบิดพร่าง หัวสมองขาวโพลน เปลือกตาเธอค่อยๆปิดลงอย่างเหนื่อยอ่อน เบื้องหลังนัยน์ตาราวกับเห็นดาวระยิบระยับ ลมหายใจหอบระรัวความรู้สึกแบบนี้นี่มัน...สุดจะบรรยายจริงๆ

เมื่อบรรลุจุดมุ่งหมายแรกอคินก็เงยหน้าขึ้น ยิ้มที่หาได้ยากยิ่งของเขาปรากฎ เขายิ่งเผยยิ้มกว้างขวางมากขึ้นเมื่อเห็นแมวน้อยหรี่ตามองเขานิดๆ

“ตะ...ตาบ้า” เสียงของเธอสั่นระริก“ไม่ยอมฟังกันก่อนเลย ฉันกำลังจะบอกอยู่แล้วแท้ๆ”

อคินเลื่อนตัวขึ้นมาหาเธอ“งั้นก็บอกมาสิ”

เจอตาคมวาวจ้องเขม็งแบบนี้รินวิฬาร์ก็อ้ำๆ อึ้งๆ “เอ่อ...ก็...”

“ฉันรอฟังอยู่นะ”นิ้วของเขาเคาะเบาๆ ที่แขนเนียนของเธอ ท่าทางเหมือนจะทนรอต่อไปสักวินาทีไม่ไหว “หรือมี่จังจะเปลี่ยนใจไม่บอกฉันแล้ว”

“ไม่ใช่นะ!” เธอรีบปฏิเสธแล้วพูดต่อทันทีเพราะเกรงว่าเขาจะ ‘ลงมือ’แบบสายฟ้าแลบอีก

“ฉันโตแล้วนะ ก็ต้องมีดูหนังสือโป๊วีดีโอโป๊บ้างสิ”

“อ้อ” อคินพยักหน้ารับเนือยๆ แต่แววตานั้นเจิดจ้าใคร่รู้เขาถามต่อ “นายแบบนักแสดงนั่นชื่ออะไรล่ะ”

ดวงตาสีนิลเบิกกว้างปากก็อ้าออกอย่างตะลึง “จะบ้าเหรอ ใครจะไปจำได้” เธอไม่ได้สนใจชื่อนายแบบหรือนักแสดงตอนดูภาพหรือวีดีโอพวกนั้นด้วยซ้ำเธอสนใจแค่ศึกษากายภาพของเพศที่ตรงข้ามกับเรียนรู้เพศศึกษาด้วยตัวเองเท่านั้น

“แต่ก็จำภาพพวกนั้นได้ ถูกต้องไหม”

“เอ่อ...ก็...ก็...” เจอสามีจ้องอย่างมาดหมายแบบนี้รินวิฬาร์ไม่กล้าตอบเลย กลัวว่าตอบไปเขาจะต้อง...จะต้องทำแบบนั้น...เพื่อลงโทษเธออีกแน่ๆ

แล้วก็ไม่ผิดไปจากที่เธอคิดสักนิดเขาประกาศออกมาอย่างเหิมเกริม

“อย่างนั้นฉันจะทำให้มี่จังลืมภาพพวกนั้นให้หมดเลย”

แล้วแมวน้อยก็สำนึกได้ว่าไม่ควรเลย...ไม่ควรไปแหย่เสือร้ายที่กำลังหลับจริงๆ

เปลือกตาที่ปิดสนิทของรินวิฬาร์รู้สึกถึงการรบกวนถี่ๆ เธอค่อยๆ ลืมตาขึ้นแล้วจึงตระหนักได้ว่าการรบกวนที่ว่าเป็นจุมพิตแสนจะเอาแต่ใจของสามี

“อีกแล้วเหรอ”เสียงนั้นจะว่าหน่ายก็ไม่ใช่ บ่นก็ไม่เชิง เธอบิดตัวนิดๆ หลบการรุกรานของเขาเธอครางเบาๆ เพราะรู้สึกปวดเมื่อยไปทั้งเนื้อทั้งตัว

“เหนื่อยจะตายอยู่แล้วนะ”แมวน้อยเริ่มงอแงเหมือนตอนเจอหมอหรือทำแผล เมื่อคืนเขาทำให้เธอสารภาพได้จริงๆแต่หลังจากนั้นเขาก็ไม่ยอมปล่อยเธอไปง่ายๆ เจ้าเสือร้ายกินเธอจนไม่เหลือซากทำเอาเธอแทบจะขาดใจตายไปตั้งหลายครั้ง เรียกได้ว่าเขาไม่ยอมให้เธอนอนเลยกระมังพอเคลิ้มๆ หลับไปได้ไม่นานก็ถูกเขาปลุกมา ‘รังแก’ อีก เขาน่ะจงใจแกล้งเธอชัดๆ เขาแกล้งจนหนำใจเธอเพิ่งจะได้นอนจริงๆ ตอนรุ่งสาง ซึ่งมันเพิ่งไม่กี่ชั่วโมงก่อนหน้านี้เอง คนอะไร‘อึด’ เป็นบ้า และเมื่อคิดถึงทุกการกระทำของเขาแล้วรินวิฬาร์ก็หน้าแดงไปจนถึงไรผม

“แต่ฉันยังไม่เหนื่อยนี่ คุณภรรยา”อคินจูบซ้ำรอยคิสมาร์กที่เขาทิ้งไว้ทั่วทั้งร่างอ่อนนุ่มของเธอพวกเขายังมีเวลาอีกเยอะ วันนี้เขาไม่ต้องรีบตื่นเพื่อไปทำงานมีเวลาเล่นกับเธอทั้งวันเลยเชียวละ

“คนบ้า จะถึกไปถึงไหน”รินวิฬาร์ถอยหนี แต่เขาก็ตามติด “ไม่เอาแล้ว ฉันอยากจะนอน ให้ฉันนอนเดี๋ยวนี้นะ”เธอร้องประท้วง และเขาคงจะแกล้งเธอต่อถ้าเขาไม่เห็นประกายน้ำตาจากหางตาของเธอ

“ไม่เอาน่าแมวน้อย อย่าร้องไห้สิฉันไม่แกล้งแล้วก็ได้” อคินจุมพิตหางตาของเธอดูดซับน้ำตาก่อนมันจะรินไหล แขนแข็งแกร่งโอบล้อมร่างเล็ก มือกดศีรษะของเธอให้ใบหน้าของเธอซุกกับแผ่นอกอบอุ่นของเขา

“ตาบ้า แกล้งกันแบบนี้ไม่เอาอีกแล้วนะ” หมัดเล็กๆ ทุ่มใส่หน้าอกของเขาแรงๆ หลายครั้งคล้ายจะระบายอารมณ์ เขาเลยยอมปล่อยให้เธอลงมือจนพอใจ

“ไม่เอาได้ยังไงเห็นใจฉันบ้างสิมี่จัง...อั้ก” เขาสำลักคำพูดเพราะเธอทุบเสียแรง

“โอเคๆ ไม่แกล้งให้ ‘เหนื่อย’ แบบเมื่อคืนก็ได้”อคินยังยั่วเจ้าหล่อนด้วยคำพูดแฝงนัยอีก ก็เลยโดนหมัดตุบตับซ้ำ

“ยังจะพูดอีก!”

“มี่จังก็ทำฉันเหนื่อยไม่แพ้กันหรอก”

“นะ...เหนื่อยอะไร เมื่อเช้า...นายยัง...นายยังจะ...”เขากล้าพูดแบบนี้ได้ยังไง พูดเหมือนว่าเธอเป็นคนบ้ากาม ทั้งที่เขาต่างหากที่เป็น!

“ใครน้า ใครที่เมื่อคืนบอกว่า ‘อีก...อีก...แรงๆ...คุณสามี...แรงๆ อีก...’” อคินล้อด้วยน้ำเสียงมีนัย เขาชอบอกชอบใจที่เห็นความร้อนแผ่ลามไปบนใบหน้าของรินวิฬาร์

“มะ...ไม่ใช่สักหน่อย”หญิงสาวปฏิเสธความจริง ทั้งที่ตอนนี้คิดลึก...คิดถึงเหตุการณ์วาบหวามเมื่อคืนอย่างปรุโปร่ง

“คุณภรรยา เธอรีดพลังของฉันออกไปจนเกลี้ยงเลย...รู้หรือเปล่า”

“โอ๊ย หยุดพูดเลยนะ!” เธอหน้าแดงแปร๊ด

จู่ๆ เขาก็เปลี่ยนน้ำเสียงเปลี่ยนอารมณ์จนเธอตั้งตัวไม่ทัน

“ยังเจ็บอยู่ไหม”

ไม่ต้องให้เขาพูดลึกลงไปว่าเจ็บตรงไหนรินวิฬาร์ก็เข้าใจได้ไม่ยาก หน้าเธอเห่อร้อน ไอ้เจ็บมันก็ยังเจ็บหรอกแต่จะให้พูดออกไปตรงๆ ได้ยังไง...น่า...น่าอายออก

“ขอโทษนะ”เสียงทุ้มเอ่ยเบาๆ ริมฝีปากอุ่นจุมพิตหน้าผากของเธออย่างทะนุถนอม“อยากจะโทษมี่จังหรอกนะที่ทำให้ฉันลืมตัว แต่...ฉันอดใจไม่ได้จริงๆฉันไม่อยากจะบอกให้เธอได้ใจไปหรอก...ไม่สิ เธอน่ะได้ใจเพราะเธอรู้อยู่แล้วนี่เนอะ”เขายิ้มอ่อนโยนที่ทำให้คนมองถึงกับเคลิ้มไป

“เธอเป็นคนเดียวที่มีผลต่อฉันมากขนาดนี้ฉันรักเธอ มี่จัง ขอบคุณนะที่อยู่เคียงข้างฉัน ขอบคุณที่ให้กำลังใจและเชื่อใจฉันคนนี้”

“แน่นอนละก็ฉันรักนายนี่” เธอยิ้มตอบ

อคินมองหญิงสาวในอ้อมแขนอย่างภูมิใจก่อนจะจุ๊บปากเธอเบาๆ ตอบรับและกระซิบว่า “เรานอนกันดีกว่านะ คุณภรรยา”

“นอนเฉยๆ นะ” เธอดักคอ ตามองเขาไม่ไว้ใจ

“จ้ะ นอนเฉยๆ” เขาหัวเราะอย่างมีความสุข“เรายังมีเวลาทำ ‘เรื่องนั้น’ อีกเยอะ”

รินวิฬาร์ไม่สนคำพูดชวนคิดลึกของเขาเธอทำเสียงในลำคอตอบเบาๆ แล้วซุกตัวเข้าอ้อมอกเขา เธอรู้ว่าเธออยู่ในความปลอดภัยเธอวางชีวิตของเธอไว้ในมือของเขาได้ ชายคนนี้ที่เธอรัก

จบ กรงพยัคฆ์ ตอนพิเศษ

สวัสดีค่ะ

เป็นการทักทายครั้งสุดท้ายสำหรับ “กรงพยัคฆ์”นะคะ จบกันไปแล้ว เกือบทุกตัวละครก็ได้รับการเคลียร์ข้อข้องใจกันไปไม่มากก็น้อย ยังมีบางตัวละครที่เหลือไว้เป็นปริศนาแต่จะมีเรื่องของพวกเขาเหล่านี้ไหม ตอนนี้อาจจะยังบอกไม่ได้ค่ะ ถ้ามีพล็อตดีๆคงจะได้อ่านกันนะคะ

ตอนพิเศษเป็นตอนที่แต่งเพิ่มมา จริงๆ มีแต่บทส่งท้ายเท่านั้นแต่ระหว่างแก้ไขบทส่งท้ายรู้สึกว่า...แหม...อากิระกับมี่จังน่าจะมีฉากหวานๆปิดท้ายสักหน่อยน้า แต่ไหงแต่งไปแต่งมา ตอนพิเศษที่ว่ากลายเป็นหวานๆ + หื่นๆ ไปได้ก็เลยมีเซอร์วิสให้นักอ่านด้วยประการฉะนี้ แต่ต้องบอกไว้ก่อนนะคะว่าไม่ได้เรตเยอะ แต่อ่านแล้วกระชุ่มกระชวยเท่านั้นแน่นอนว่าในเว็บเด็กดีไม่ให้ลงฉากเรต มิถุนาขอป้องกันไว้ก่อนเลยไม่ลงแบบ uncut ในเด็กดีดังนั้นใครที่อยากอ่านฉากเต็มๆ ดูทางไปได้ในแฟนเพจของมิถุนาค่ะ

ไม่แน่ใจว่าชอบ “กรงพยัคฆ์” กันบ้างไหมเรื่องนี้บู๊เยอะ ดราม่าเยอะ พระนางของเราก็หยอกกันเป็นระยะ ยังไงหวังว่าจะชอบนะคะถ้ามีคำแนะนำติชม หรืออยากให้กำลังก็ส่งความรู้สึกนี้ให้คนเขียนคนนี้บ้างค่ะ ถ้ามีโอกาสคงจะได้เจอกันอีกในเรื่องหน้าช่วงนี้ใครอยากอ่านนิยายแนวไหน ลองแนะนำมาได้นะคะ ถ้ามีข่าวคราวในแบบรูปเล่มจะแจ้งอีกทีคลิกไลก์แฟนเพจไว้อัพเดตข่าวสารได้นะคะ แล้วเจอกันค่ะ

มิถุนา

คลิก Like แฟนเพจจะได้ไม่ตกข่าวนะคะ https://www.facebook.com/MithunaNiyay

บล็อกรวมนิยาย (และเรื่องจิปาถะ) //mithuna.bloggang.com

อ่านนิยายตัวโตๆ สะใจได้ที่ //my.dek-d.com/Mithuna




 

Create Date : 12 กรกฎาคม 2558    
Last Update : 12 กรกฎาคม 2558 17:50:30 น.
Counter : 623 Pageviews.  

กรงพยัคฆ์ บทส่งท้าย

กรงพยัคฆ์ บทส่งท้าย

วันนี้เป็นอีกวันที่เขามีความสุข

โทดะคิดพลางมองหลานชายสวมแหวนแต่งงานให้ผู้หญิงที่เขารักก่อนจะจุมพิตริมฝีปากของเจ้าหล่อนตามเสียงเชียร์ของแขกผู้ร่วมงาน

น้ำตาซึมออกมาจากหางตาโดยไม่รู้ตัว ระยะหลังๆมานี้เขากลายเป็นตาแก่ขี้แยไปเสียแล้ว เอะอะเจออะไรที่กระทบกระเทือนใจเข้าหน่อยก็บ่อน้ำตาตื้น

ช่างน่าอาย...

แต่เขาเต็มใจ

ไม่น่าเชื่อว่ามันจะทำให้เขามีความสุขมากกว่าเมื่อก่อนตอนที่เขามีทั้งอำนาจและเงินทองล้นมือ

เขามองไปรอบๆ ห้องจัดเลี้ยงของโรงแรมเดอะพรีสทีจที่ยามากูชิเป็นเจ้าของ เขาแวดล้อมไปด้วยครอบครัวของเขา นิลรัตน์ ศาลทูล ศศิมาไหม และปัตถ์ เจ้าแฝดนรกของปุณณ์กับปรานต์ หรือแฟนของยายไหม

แม้ศศิมาจะยังไม่ให้อภัยเขา แต่ศศิมายอมมาร่วมงานแต่งงานของลูกชายเขาก็ดีใจมากแล้ว การไปสหรัฐอเมริกาของอากิระเมื่อหลายเดือนก่อนไม่สูญเปล่า ยายหนูมี่คงจะช่วยอากิระเกลี้ยกล่อมผู้หญิงใจแข็งคนนั้นได้แม้ความสัมพันธ์ระหว่างแม่กับลูกยังเป็นความสัมพันธ์ที่กระอักกระอ่วนแต่รินวิฬาร์ก็ทำหน้าที่กาวใจให้อากิระได้เป็นอย่างดีเป็นโชคดีของอากิระแล้วที่ได้คนอย่างรินวิฬาร์อยู่เคียงข้าง

ทาเคตะไม่ยอมเข้ามาร่วมภายในงาน แต่ทาเคตะก็แวะมาหาเขาและวนเวียนอยู่ใกล้ๆส่วนอาคิโอะนั้นน่าเสียดายที่เขาหายตัวไปและไม่มีข่าวคราวใดๆ อีกเลย

แม้จะไม่ครบทุกคน แต่โทดะไม่อาจแก้ไขอดีตได้ แต่สำหรับตอนนี้เพียงเท่านี้ก็น่าจะเพียงพอสำหรับเขาแล้ว

“ช่วยอุ้มยายเกรซหน่อยได้ไหม ฉันจะให้นมเซธ”

เสียงร้องโยเยของสีหราชดังแว่วๆ มา โทดะเงยหน้าขึ้นไม่ซุกซ่อนน้ำตาเพราะมันไม่ได้มาจากความอับอาย

“ได้สิ” เขายิ้มและรับเหลนมาตอนนี้ยายหนูอายุได้สิบเดือนแล้ว มือไม้ยังไวเหมือนเดิมเพราะทันทีที่อยู่ในอ้อมแขนของเขา เกสรีก็คว้าเคราของเขาหมับเบ้อเร่อ

“เฮ้อ เอาอีกแล้วนะยายเกรซ”มาลิกาถอนหายใจอย่างอ่อนใจ

“ไม่เป็นไรหรอกมาร์ ปู่ชอบ”

มาลิการับสีหราชมาจากสามี ก่อนจะเอ่ยกลั้วหัวเราะ

“อีกหน่อยอากิระมีเจ้าตัวน้อยคุณคงจะมือไม่ว่างเลยทีเดียว” เห็นได้ชัดว่าโทดะเลี้ยงเด็กเป็น...หรือใช้เคราล่อเด็กเป็น

“ก็ดี ตาแก่อย่างปู่อยู่ว่างมานานแล้ว”

“ระวังถึงตอนนั้นจริงๆ จะบ่นเป็นหมีกินผึ้ง”

“เอาไว้ให้ถึงตอนนั้นจริงๆ ก่อนเถอะ”

“หวังว่าคุณจะไม่ทำผิดเหมือนที่แล้วๆ มา”เธอมองลูกสาวในอ้อมแขนเหี่ยวย่น เธอยอมวางใจวางลูกสาวในมือของเขา เธอหวังว่าเขาจะไม่เลี้ยงลูกของเธอเหมือนอคินหรือฮายาโตะ

“ปู่จะไม่ทำให้หลานผิดหวัง ปู่สัญญา”

“ฉันจะลองเชื่อคำพูดของพวกยามากูชิดูสักครั้งฝากเกรซด้วยนะ” พูดจบก็หันไปคุยกะหนุงกะหนิงกับลูกชาย

“ไปจ้ะเซธ เราไปหม่ำๆ กันดีกว่าเนอะทวดสัญญาจะดูแลเกรซให้แล้ว”

ร่างเพรียวค่อยๆ เลือนหายไปจากคลองจักษุโทดะแกว่งไกวหลานสาว เห่กล่อมเธอแทนแม่ของเธอ เขารักษาคำสัญญาของเขา

จบบริบูรณ์




 

Create Date : 12 กรกฎาคม 2558    
Last Update : 12 กรกฎาคม 2558 17:49:04 น.
Counter : 425 Pageviews.  

กรงพยัคฆ์ บทที่ 43 [ลบแล้ว]

27 มี.ค. 2016

สวัสดีค่ะ

มาอัพเดตการวางแผงเรื่อง "กรงพยัคฆ์" ค่ะ เริ่มวางแผงในงานสัปดาห์หนังสือ วันที่ 29 มี.ค. นี้เป็นต้นไป ราคาปก 300 บาทค่ะ 

แต่ถ้าซื้อก่อน เป็นเซ็ตร่วมกับนิยายออกใหม่ของสนพ. จะได้ส่วนลดสูงสุด 30% ซึ่งสั่งภายใน 28 มี.ค. นี้ ที่แฟนเพจ ณ บ้านวรรณกรรมนะคะ


ดังนั้นตามธรรมเนียมก็ขออนุญาตลบนิยายบางส่วนออกเช่นเดิมค่ะ คงเหลือไว้บางบทเป็นทดลองอ่าน

ยังไงก็ฝากผลงานด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ

มิถุนา

คลิก Like แฟนเพจจะได้ไม่ตกข่าวนะคะ https://www.facebook.com/MithunaNiyay

บล็อกรวมนิยาย (และเรื่องจิปาถะ) //mithuna.bloggang.com

อ่านนิยายตัวโตๆ สะใจได้ที่ //my.dek-d.com/Mithuna




 

Create Date : 12 กรกฎาคม 2558    
Last Update : 27 มีนาคม 2559 14:02:16 น.
Counter : 729 Pageviews.  

กรงพยัคฆ์ บทที่ 42 [ลบแล้ว]

27 มี.ค. 2016

สวัสดีค่ะ

มาอัพเดตการวางแผงเรื่อง "กรงพยัคฆ์" ค่ะ เริ่มวางแผงในงานสัปดาห์หนังสือ วันที่ 29 มี.ค. นี้เป็นต้นไป ราคาปก 300 บาทค่ะ 

แต่ถ้าซื้อก่อน เป็นเซ็ตร่วมกับนิยายออกใหม่ของสนพ. จะได้ส่วนลดสูงสุด 30% ซึ่งสั่งภายใน 28 มี.ค. นี้ ที่แฟนเพจ ณ บ้านวรรณกรรมนะคะ


ดังนั้นตามธรรมเนียมก็ขออนุญาตลบนิยายบางส่วนออกเช่นเดิมค่ะ คงเหลือไว้บางบทเป็นทดลองอ่าน

ยังไงก็ฝากผลงานด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ

มิถุนา

คลิก Like แฟนเพจจะได้ไม่ตกข่าวนะคะ https://www.facebook.com/MithunaNiyay

บล็อกรวมนิยาย (และเรื่องจิปาถะ) //mithuna.bloggang.com

อ่านนิยายตัวโตๆ สะใจได้ที่ //my.dek-d.com/Mithuna




 

Create Date : 10 กรกฎาคม 2558    
Last Update : 27 มีนาคม 2559 14:02:37 น.
Counter : 739 Pageviews.  

1  2  3  4  5  6  7  8  9  10  

มิถุนายน
Location :
กรุงเทพ Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 33 คน [?]





บล็อกนี้เริ่มต้นจากการเก็บรวบรวมนิยายของมิถุนาให้เป็นหลักแหล่ง และต่อมาได้เพิ่มความชอบเกี่ยวกับเครื่องสำอาง การท่องเกี่ยว การกิน และเรื่องจิปาถะอื่นๆ ค่ะ ว่างๆ ก็แวะมาทักทายกันบ้างนะคะ

มิถุนา (busaba401แอตhotmail.com)

แวะทักทาย/ฝากคำถามได้ที่ cbox นะคะ แล้วจะมาตอบให้ทุกคนค่า








Fanpage นิยายของมิถุนา
(เฉพาะนิยายนะคะ ไม่ได้อัพเรื่องเครื่องสำอางค่ะ)
มิถุนา Mithuna นิยาย

โฆษณาหน้าของคุณด้วยเลยสิ



E-book ของมิถุนา
คืนปรารถนา
มิถุนายน
www.mebmarket.com
ทั้งหมดเริ่มต้นจากความเข้าใจผิด...อชิระคิดว่ามิลินท์หักหลังเขา เขาจึงใช้ความรักที่เธอมีให้เขาเป็นเครื่องมือในการแก้แค้น มิลินท์จาก...
ร้ายนัก(ไม่)รักเสียดีไหม
มิถุนายน
www.mebmarket.com
เมื่อยอดคุณป๊า ที่ถือคติที่ว่า “เรือล่มในหนอง ทองจะไปไหน” พยายามจับคู่ลูกๆ ที่เหลือให้ครบ อดีตคู่กัดสมัยละอ่อนเลยได้โคจรมาพบกันอีกครั้งในฐานะเจ้าบ่าวและเจ้าสาว...
New Comments
Friends' blogs
[Add มิถุนายน's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.