ยังจำได้ไหม?
"หลานเมย์" เล่าประสบการณ์ขนหัวลุกจากผับย่านรัชดาฯ
ดิฉัน กับเพื่อนๆ ที่ทำงานในบริษัทหลักทรัพย์แห่งหนึ่ง ล้วนแต่ยังเป็นสาวโสดหนุ่มโสดวัยใกล้ 30 กันทั้งนั้น ทีมเรามีอยู่เกือบสิบคนแน่ะค่ะ ยามค่ำก็ชอบไปสิงสู่อยู่ในผับขาประจำที่ย่านรัชดาฯ
เมื่อปีกลายเกือบ ทั้งปี ดิฉันว่างเว้นไม่ได้ไปแจมกับเพื่อนฝูง เพราะแฟนคนใหม่เขาไม่ชอบบรรยากาศผับ แถมยังมีดนตรีวงเล็กๆ เล่นเสียงดัง เขาบอกว่าไม่โรแมนติกซะเลย! ดังนั้น ตอนคบกันเราก็แค่ไปดูหนังฟังเพลง เป็นเพลงซึ้งๆ ตามโรงแรมหรูๆ น่ะค่ะ
คบกันไม่กี่เดือนความ รักหวานแหววก็จืดจาง...ไม่เป็นไรหรอก เราจากกันด้วยดี เขาไปทำงานเมืองนอก ป่านนี้ได้ดีมีสุขไปแล้ว ส่วนดิฉันก็กลับเข้าก๊วนเก่า แฮปปี้ไม่ได้ชีช้ำเลย
คืน หนึ่ง เราไปเฮฮาปาร์ตี้กันที่ผับเจ้าเก่า แหม...มีความสุขจริงๆ ที่ได้เป็นอิสระอีกครั้ง ดิฉันดื่มไวน์หลายแก้วเลยต้องลุกไปเข้าห้องน้ำบ่อยหน...ไฟในห้องน้ำสว่างจ้า คนที่ดูแลเขารักษาความสะอาดได้เยี่ยมจริงๆ ห้องน้ำหอมละมุน แห้งสะอาด ดิฉันชอบล้างมือ หวีผมอยู่ทีละนานๆ เชียว
คืนนั้นก็เช่นกัน ปกติจะมีสาวอื่นมาใช้ห้องน้ำด้วย บางทีก็ยิ้มกัน คุยกัน แต่ตอนนี้ยืนอยู่คนเดียว รู้สึกผ่อนคลายมาก ขณะเติมคิ้ววาดปากตามสบาย
กำลังเพลินๆ ประตูห้องน้ำก็เปิดออกเบาๆ
อ้าว? นั่นน้องปิ๋ม-สาวสวยผมยาวเกือบถึงเอว สวมชุดแดงสดใส สูงยาวเข่าดี น่าทาบทามไปประกวดนางงาม ...น้องปิ๋มไม่ได้อยู่กลุ่มพวกเราหรอกค่ะ เธอมีกลุ่มของเธอราว 3-4 คน แต่ก็ถูกชะตากัน คุยกับพวกเราได้ เพราะเธอน่ารักและมีเสน่ห์มากมายด้วย
พอเห็นดิฉันก็ทำตาโตแล้วทักทาย เสียงใส บอกว่าคิดถึงจังเลย...ขณะนั้นดิฉันเพิ่งเก็บเครื่องสำอางลงกระเป๋า เลยยืนหันหลังให้กระจก หันหน้ามาคุยกับน้องปิ๋มเพลิน
เราคุยกันนานมาก หัวเราะกันร่วนเชียว ปิ๋มเธอหัวเราะง่ายอยู่แล้ว
ในที่สุดดิฉันก็ขอตัว ออกจากห้องน้ำกลับไปหาเพื่อนฝูง...พอนั่งลงก็บอกว่าเมื่อกี้หายไปนานหน่อย เพราะเจอปิ๋มเลยคุยกันยาว
พูด แค่นี้ทุกคนก็เงียบกริบ ชะงักกึกไปหมด เพื่อนผู้หญิงคนหนึ่งโพล่งว่า พูดบ้าอะไรก็ไม่รู้! ดิฉันชักเอะใจ ยืนยันว่าเรื่องจริงไม่ใช่พูดเล่น...มันมีอะไรแปลกประหลาดเหรอ?
เพื่อนๆ บอกว่าปิ๋มน่ะเกิดอุบัติเหตุรถคว่ำตายที่ลำปางหลายเดือนมาแล้วนะ!
ฟัง แล้วอดหัวเราะไม่ได้ บอกว่าพวกมันแหละหลอก ...แหม! ตลกร้ายเกินไปหน่อยละมั้ง? เดี๋ยวน้องปิ๋มออกมาจะมองหน้าเธอยังไง พูดจาถึงเธออัปมงคลปานนั้น
วิทย์ เพื่อนคนหนึ่งพูดเสียงเครียดเลยว่า พวกเขาไม่ได้หลอกเล่นนะโว้ย เรื่องแบบนี้จะหลอกหาพระแสงอะไร?
หลายคนเบียดตัวเข้าหากัน เหลียวลอกๆ แลกๆ ในความสลัว คงกลัวว่าปิ๋มจะโผล่เข้ามาจ๊ะเอ๋ สาวๆ บางคนเสียงสั่น...ขอกลับก่อนดีกว่า!
ดิฉันเห็นท่าก็รู้ว่าเรื่องจริงล่ะซี เลยถามว่าปิ๋มตายคาที่เหรอ...ทำไมดิฉันไม่รู้เลย?
พวก เพื่อนๆ ก็บอกว่าไม่ได้เล่า เพราะกว่าจะทราบข่าวจากกลุ่มนั้นก็เมื่อไม่นานนี้เอง เราไม่ถามเขาก็ไม่ได้บอกน่ะซี จนกระทั่งมีคนถามถึงน้องปิ๋มจึงรู้ว่าเธอรถคว่ำตายแล้ว
ที่เพื่อนๆ ไม่ได้บอกดิฉันก็เพราะไม่ได้ใส่ใจอะไรนักหนา...แค่คนเห็นๆ หน้ากันเท่านั้นเอง!
เพื่อน ถามว่าปิ๋มแต่งชุดสีอะไร? ดิฉันเล่าว่าสีแดง เป็นชุดตัดง่ายๆ ตรงๆ สายเดี่ยว เธอดูสวยมากในแสงไฟห้องน้ำสว่างไสว พูดคุยกับดิฉันเหมือนคนปกติทุกอย่าง
และแล้ว...ดิฉันก็เพิ่งนึกได้ ว่า ธรรมดาเวลาผู้หญิงเม้าธ์กันในห้องน้ำ พวกเรามักจะยืนที่อ่างล้างมือหน้ากระจก แต่คืนนี้ดิฉันหันหลังให้กระจกเพราะหมุนตัวมาพอดี...เลยไม่มีโอกาสดูว่าปิ๋ม มีเงาสะท้อนหรือเปล่า? อย่างที่เชื่อกันว่าผีจะไม่มีเงาในกระจกไงคะ!
คิด แล้วอดเสียวไส้ไม่ได้จริงๆ ค่ะ! ทำไมน่ะเหรอคะ? ก็ถ้าหากว่าเรายืนคุยกันอย่างเดิม แล้วดิฉันไม่เห็นเงาเธอในกระจกนั่นละ? บรื๋ออออ...
หรือว่าถ้าเธอมาในลักษณะที่น่าเกลียดน่ากลัว ดิฉันจะทำยังไง? คงสติแตกแน่เลย
คิด อีกทีก็ใจหาย การที่ดิฉันเจอน้องปิ๋มนี่ พูดไม่ได้เลยว่าถูกผีหลอก มันเป็นการทักทายจากวิญญาณ และเป็นข้อพิสูจน์ว่าผีมีจริง! เธอยังสบายดี ไม่เละเทะเจ็บปวดในโลกใหม่ หรือในมิติที่เหลื่อมซ้อนกันพอดีในชั่วขณะนั้น
เธอ คงจะคิดถึงที่นี่ ที่เคยมาเที่ยวเป็นประจำ คิดถึงเพื่อนๆ กับคนที่เคยเห็นหน้ากัน รู้จักกัน เคยพูดคุย เคยมีความสุขสนุกสนานเมื่อครั้งที่กายเนื้อยังไม่แตกสลาย
ด้วยความคิดถึงรุนแรง จิตที่มีพลังจึงทำให้ปรากฏ กายขึ้นมาให้คนเห็น...คนที่ยังไม่รู้ข่าวตายของเธอ! ขอให้ปิ๋มไปสู่สุคติเถอะนะ...
| Create Date : 30 พฤษภาคม 2554 |
| Last Update : 30 พฤษภาคม 2554 8:12:16 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 1211 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 237 คน [
