โรงจำนำผีสิง
"นักสู้" เล่าประสบการณ์ขนหัวลุกจากโรงจำนำพอถึงเดือนพฤษภาคมอากาศยังไม่คลายจากความร้อนอบอ้าว พ่อแม่ที่มีลูกเต้าเรียนหนังสือจะรู้สึกร้อนอกร้อนใจซ้ำซ้อนเข้าไปอีกหลายเท่า เพราะต้องวิ่งวุ่นหาเงินทองมา ส่งลูกเรียนน่ะซีครับเรื่องนี้ใครไม่เจอะเจอกับตัวเองน่ะไม่รู้สึกหรอก "อ้อ! รวมทั้งท่านที่มีเงินถุงเงินถังอีกด้วย แต่พวกที่หาเช้ากินค่ำอย่างผมน่ะล้วนแต่ซาบซึ้งเข้าไปถึงหัวอกหัวใจอย่าบอกใครเชียวโรงรับจำนำซีครับ ธนาคารคนยากของพวกเรา!ผมเป็นพ่อค้าเร่อยู่แถวอนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิ ปีกลายต้องเคราะห์หามยามซวยเพราะมีการชุมนุม การประท้วงจนถึงปิดถนนตอนสงกรานต์ รัฐบาลใจเย็นปล่อยตามเรื่องตามราว..คราวนี้ปล่อยให้พวกประตูน้ำ ราชประสงค์ ศาลาแดง สีลม ต้องรับเคราะห์แทนเฮ้อ..คนจนๆ อย่างพวกผมก็พูดไม่ออก ได้แต่กรอกตา ภาวนาว่าปีหน้าฟ้าใหม่ขออย่าให้เกิดเรื่องราวน่าเศร้าสลดขึ้นอีกเลย เจ้าประคุณเอ๋ย..คนไทยด้วยกันแท้ๆ (ฮา)เวลาเงินทองติดขัดขาดมือ ผมก็ต้องแวะเอาของไปตึ๊งที่ธนาคาร..เอ๊ย! โรงรับจำนำแถวๆ ใกล้บ้านที่สะพานควายเป็นประจำไม่ใช่แหวนเพชร สร้อยทับทิม หรือทองคำหนักหลายบาทอะไรหรอกครับ มันก็แค่สร้อยข้อมือของเมีย แหวนทองเกลี้ยงๆ ของผม หนักสองสลึงทั้งสองอย่าง แต่เรามักจะหมุนเวียนเปลี่ยนกันเข้าไป "ฝากคุณอา" ยกเว้นแต่จำเป็นจริงๆ อย่างตอนเปิดเทอมคือแหวนทองของผมตึ๊งมาสี่เดือนกว่าแล้ว ตอนนี้ต้องถอดสร้อยเมียไปตึ๊งสำหรับจ่ายค่าเสื้อผ้า ค่าสมุดหนังสือของลูกอีก 3 คน ยังไม่รู้ว่าจะพอหรือเปล่า?ไหน..รัฐบาลบอกว่าเรียนฟรีไงล่ะ? โธ่! อย่าพูดถึงให้ช้ำใจดีกว่าครับวันนั้นผมไปโรงจำนำเอาเย็นมากแล้ว ฟ้าครึ้มฝนพอดี แต่จิตใจน่ะไม่ได้แยแสดินฟ้าอากาศมากไปกว่าการครุ่นคิดว่าจะต่อดอกเบี้ยแค่สี่เดือนครึ่ง หรือจะผัดผ่อนไปก่อน เดี๋ยวเงินที่ได้จะไม่พอค่าใช้จ่าย..คนจนๆ น่ะต้องยอมเสียทั้งขึ้นทั้งล่องอยู่แล้ว!ทำไมหรือครับ? อ้าว..ถ้าผัดผ่อนออกไปเพราะห่วงเงินก็ต้องไปจ่ายค่าดอกเบี้ยห้าเดือนเต็มน่ะซีคุณ แถมเสียเวลาหากินมาต่อดอกอีกต่างหากทำไงได้ ใครเขาใช้ให้เสือก..เอ๊ย! ดันเกิดมาจนล่ะ?ตอนที่เอาแหวนไปตึ๊งน่ะได้เจ็ดพันบาท แต่ตอนนี้ทองลงราคาคงจะได้ซักหกพันห้าหรือหกพันก็ยังดี..ถ้าได้หกพันห้าจะตัดใจต่อดอกเบี้ยของเก่าซะเลย!หลงจู๊ที่ตีราคาคุ้นๆ หน้ากัน คิดว่าคงจะพอพูดจากันได้ละมั้ง? แม้บางทีจะสังเกตว่านัยน์ตาตี่ๆ ของแกมักมองดูลูกค้าที่เข้าไปจำนองของจะฉายแววดูถูก บางทีถึงกับเหยียดหยามก็มี..ยังไงๆ ก็หนีไม่พ้น "คนร้อนเงิน" วันยังค่ำ ไม่ว่ากันอยู่แล้ว งานนี้น่ะดูๆ ไปแล้วก็ต้องยอมรับละครับ คนที่เข้าโรงจำนำส่วนมากจะดูยากจน มอซอ ไม่มีสง่าราศีใดๆ ล้วนแต่พวกรากหญ้าหาเช้ากินค่ำ หรือไม่ก็ติดยา บ้าหวย..ซวยตลอดศก ดวงตกตลอดชาติก็แล้วกันโรงจำนำที่ผมมุ่งหน้ามาติดป้ายโดดเด่นอยู่ตรงหน้า..จู่ๆ ลมกลุ่มใหญ่ก็พัดฮือเข้ามาจนฝุ่นกระจาย เศษกระดาษปลิวว่อน..ผมรีบผลุบเข้าไปในประตูด้านข้างทันที!คนน้อยดีแฮะ! นอกจากหญิงชราผอมแห้งผมกระเซิงนั่งหลังงออยู่บนม้ายาว หน้าเคาน์เตอร์ก็มีเพียงชายหนุ่มอีกคนที่ยืนรอ..ไม่รู้ว่าเพิ่งมาถึงหรือรอของรอเงินกันแน่? อ๋อ..รอเงิน! เขาพับตั๋วใส่กระเป๋ากางเกงก่อนจะก้าวออกทางประตูด้านหน้า ผมปราดเข้าไปยื่นสร้อยข้อมือของเมีย อำหน้าตาเฉยว่า..สองสลึง-เจ็ดพันตามเดิม!หลงจู๊หน้าตายสนิท ไม่แยแสคำพูดผมเลย แต่หยิบแว่นมาส่อง แล้วเอาทองไปฝนหิน..ผมใจระทึก เตรียมควักกระเป๋าเอาตั๋วจำนำใบเก่ามาต่อดอกถ้าได้หกพันห้า.."หกพันเต็มที่" คำตอบนั้นทำให้ผมกลืนน้ำลาย พยักหน้า ก่อนจะผละไปยิ้มพิมพ์มือก็หันไปมองผู้หญิงคนนั้นก่อนจะถามหลงจู๊ว่าทำไมป้านั่นรอนานจัง คนก็ไม่มีแล้ว เล่นเอาหลงจู๊อ้าปากค้าง มองข้ามหัวผมไปก่อนครางอ๋อย"มาอีกแล้วเรอะนี่? ตายห่..ผีหลอกบ่อยๆ เดี๋ยวโรงจำนำอั๊วเจ๊งพอดี"ผมหันขวับไปมองแต่ไม่เห็นป้าคนนั้นแล้ว เล่นเอาม่านตาพร่าพราย ขนลุกซ่า แทบเดินไปพิมพ์มือไม่ไหว..เดาเอาว่าคงจะหัวใจวายระหว่างนั่งรอเงินน่ะเอง! บรื๋อออ...
ขอบคุณเรื่องเล่าจากข่าวสด
| Create Date : 17 เมษายน 2556 |
| Last Update : 17 เมษายน 2556 7:52:32 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 1856 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 237 คน [
