รีสอร์ตสยองขวัญ
"หลานอ้อ" เล่าประสบการณ์ขนหัวลุกจากรีสอร์ตผีสิง
ชมพู่
มดและดิฉันเป็นเพื่อนร่วมงานที่สนิทกันมาก
พวกเราเป็นสาวโสดแม้จะมีเลขสามนำหน้าแล้วก็ตาม!
ชมพู่น่ะทำท่าว่าจะได้แต่งงานอยู่รอมร่อ
แต่แล้วเกิดเรื่องสุดช็อก...แฟนเธอโดนคาบไปกินซะงั้น!
เราเลยชวนชมพู่ไปปลอบใจถึงพัทยา แต่ก็โดนผีหลอกเอาอีก
พระเจ้าช่วยกล้วยทอด! พวกเรานี่สงสัยว่ากำลังดวงตกแน่ๆ เลย!
เดือน
ที่แล้วชมพู่กระดี๊กระด๊า
บอกว่าคุณเคน-หนุ่มออฟฟิศโน้นเลียบเคียงว่าจะให้แม่มาขอ
เขาพาเธอไปที่บ้านแล้วด้วย...งานนี้ชัวร์! แต่ไม่ถึงเดือนต่อมา
ไอ้ที่เคยมารับมาส่งก็เปลี่ยนไป
คุณเคนเกิดงานยุ่งจนไม่มีเวลามาเอาใจสาวชมพู่เหมือนเดิม
ไม่
ช้าความก็แตกว่า ไอ้ที่เขาไปยุ่งๆ อยู่น่ะ คือไปแจกการ์ดแต่งงานค่ะ
แต่ไม่ใช่กับชมพู่หรอก ชื่อเจ้าสาวในการ์ดคือสาวในที่ทำงานของเขาเอง!
ชมพู่
ไม่ได้รับการ์ดแต่มีผู้หวังดีมาบอก
ขณะที่เธอกำลังเปิดหนังสือเกี่ยวกับเจ้าสาวเพื่อดูชุดแต่งงานอยู่เพลิด
เพลิน ถึงแม้จะสังหรณ์ใจแต่ชมพู่ก็แทบช็อก เธอไม่มีน้ำตาสักหยด
ใบหน้าเรียบเฉย เลิกคิ้วนิดๆ อย่างฉงน "งั้นเรอะ?"
คน
มาบอกเหตุหวังว่าจะได้เห็นน้ำตาเม็ดโตๆ และเสียงกรี๊ดกร๊าดแบบละครทีวี
แต่เมื่อเห็นท่าทีเฉยเมยก็ต้องจ๋อยแด่วกลับไป...เสียใจด้วยค่ะ
แต่ก็ขอบคุณที่บอก
มีแต่มดและดิฉันที่รู้ว่าชมพู่เจ็บลึก
เพราะใบหน้าที่เรียบเฉยนั้น เธอยิ้มแบบมีแวววิกลจริตยังไงๆ
อยู่...แบบนี้เพื่อนก็ต้องช่วยเพื่อนสิคะ!
เราทำแบบ...ช่าง
มันฉันไม่แคร์! แล้วคว้าชุดบิกินีใส่กระเป๋าไปเที่ยวทะเลกันดีกว่า
เอ...ไปไหนดี? หัวหินก็สงบสุขเกินไป...งั้นเลือกสไตล์ครึกครื้นเอามันส์
พัทยา ละกัน
ดิฉันขับรถสปอร์ตคู่ใจ มีมดนั่งข้างๆ ส่วนชมพู่สวาปามลองกองอยู่เบาะหลัง
ไป
ถึงพัทยาสายวันเสาร์...นั่นไง นึกแล้ว! ไม่มีที่พัก โรงแรมดีๆ เต็มหมด
แต่เราอยากค้างนี่นา ไม่รู้โชคดีหรือร้าย...เฮ้อ!
ไม่อยากให้เรื่องนี้มีโชคร้ายเล้ย!
แต่พวกเราดันได้รีสอร์ตแห่งหนึ่งอยู่ใกล้ชายทะเลเสียด้วย
แค่เดินข้ามถนนไปก็ถึง
รีสอร์ตแต่ละหลังเป็นห้องชุด
เปิดประตูเข้าไปถึงห้องรับแขก มีโต๊ะรับแขกชุดเล็กๆ
ถัดไปคือประตูสู่ห้องนอน ทางขวาเป็นห้องน้ำ
ทางซ้ายเป็นโต๊ะเครื่องสำอางถูกๆ และตู้เสื้อผ้าแบบบิวดŒอิน
ใช้ไม้คุณภาพต่ำ
ประตูเลื่อนทำท่าจะหลุดตกราง ปิดได้แค่ครึ่งๆ กลางๆ
เตียงนอนน่ะรับได้สองคนสบายๆ แต่ถ้าสามคนก็เบียดกันหน่อย เขาตั้งโซฟาหนังเทียมสีขาวไว้ให้ด้วย เจตนาคงให้เป็นเตียงเสริม
เมื่อ
เก็บของเข้าห้อง เราก็ออกตะลุยพัทยากันสนุก
ตกค่ำก็หาล็อบสเตอร์อบเนยหม่ำกันอย่างมีความสุข
ชมพู่ไม่เคยแตะต้องเครื่องดองของเมา สั่งเบียร์เข้ามาดื่มอั๊กๆ สองขวดใหญ่
แค่สามทุ่มก็หมดสภาพต้องกลับไปนอน ส่วนมดกับดิฉันออกมานั่งริมทะเลรับลมกัน
รี
สอร์ตนี้มีเก้าอี้ให้เช่า ครัวก็เปิดจนดึกดื่น เรานั่งคุยกันตามสบาย
ฟังเสียงคลื่นออเซาะหาด...อย่างน้อยชมพู่ก็นอนอยู่ใกล้ๆ ในห้อง!
ราว
ห้าทุ่มครึ่งเราเดินเอื่อยๆ กลับที่พัก มดไขกุญแจเข้าไป
ดิฉันเคาะทรายออกจากรองเท้า กำลังเคาะอยู่ดีๆ
ก็เกือบหน้าคะมำเพราะมดถอยหลังมาชน
"อ้อ!" เธอไม่ได้อุทานค่ะ แต่ออกชื่อดิฉัน "ใครนั่งอยู่ในห้องก็ไม่รู้?"
ใจหายวาบ ยังไม่นึกถึงผี มือคว้าประตูเพื่อดูเลขห้องให้ถูกต้อง
"ก็ห้องของเรานี่นา ไม่ได้เข้าห้องผิดซักหน่อย"
"เออ..." มดทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ "ชมพู่ก็นอนอยู่ แต่มีผู้หญิงที่ไหนไม่รู้มานั่งดูชมพู่อยู่ที่โซฟาข้างเตียงน่ะ?"
"เฮ้ย!"
ดิฉันรีบพรวดเข้าไปในห้องรับแขกจนถึงประตูห้องนอน...ภาพที่เห็นคือ
ชมพู่นอนตะแคงหันหน้ามาหา ราววาเศษเป็นโซฟาที่มีผู้หญิงนั่งพิงพนัก
วางมือทั้งสองบนตัก...อายุราวยี่สิบต้น ผมยาว สวมชุดนอนไนลอนสีเนื้อ
หน้าเขียวคล้ำก้มนิดๆ กำลังตาคว่ำจ้องชมพู่
ดิฉันถอย
กรูด...ดูก็รู้ว่านั่นไม่ใช่คน! มดยืนเอามืออุดปากตัวเอง
หน้าย่นยู่อย่างเสียวไส้
ไม่ต้องเดาก็รู้ว่ามดกำลังคิดอะไร...ว่าแต่จะปลุกชมพู่อีท่าไหน?
นาทีต่อมาดิฉันแทบตะโกน "ไปบอกผู้จัดการ!!"
ผู้
จัดการไม่อยู่ แต่คนดูแลได้รับฟังเรื่องของเราแล้วทำหน้าตื่นเอามากๆ
รีบไปตามผู้หญิงมาสองคน ทำท่าขนลุกขนชัน แต่ก็ต้องมาที่ห้องเราอยู่
เราเปิดไฟแล้วรีบเก็บข้าวของมือสั่น ชมพู่ตื่นขึ้นมางงๆ
เราเก็บของให้เธอจนครบแล้วขึ้นรถ...บึ่งกลับกรุงเทพฯ ทันที
ชมพู่เล่าว่าผีอำ เห็นภาพที่ดิฉันกับมดเห็นแต่ขยับไม่ได้ จนคนมาเยอะก็หายไป
ทุก
วันนี้เรายังอยู่กันสามคนสบายๆ
ชวนกันไปทำบุญและคิดว่าคราวเคราะห์ของเราหมดไปแล้วนะคะ
ต่อไปอย่าให้เจอแบบนี้อีกแล้วกัน...ขนหัวลุกค่ะ! บรื๋ออออ...
ขอขอบคุณเนื้อหาข่าว คุณภาพดี โดย: หนังสือพิมพ์ข่าวสด
| Create Date : 01 กุมภาพันธ์ 2555 |
| Last Update : 1 กุมภาพันธ์ 2555 8:40:12 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 1665 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 237 คน [
