ไผ่สยองขวัญ
 |
| "ลุงเล็ก" เล่าประสบการณ์ขนหัวลุกจากกอไผ่ผีดุ
สมัยเด็กผมอยู่บ้านเช่าด้านหลังสยามสแควร์ ตอนนั้นยังมีบ้านเล็กเรือนน้อยอยู่นะครับ ด้านหน้าเป็นห้องแถวร้านค้าไปถึงสี่แยกปทุมวัน ที่ว่าการอำเภอก็อยู่ที่นั่น ปัจจุบันคือห้างมาบุญครองนั่นเอง
แถวนั้นค่อนข้างน่ากลัวสำหรับเด็กๆ เพราะมีคลองเล็กๆ ติดถนนสนามม้า ตอนกลางคืนเขาลือกันว่าผีดุชะมัด อ๋อ! ผีจ๊อกกี้ที่ตกม้าตายน่ะซีครับ ตอนดึกๆ พี่แกยังมาควบม้าคึ่กๆ ให้เห็นนี่นา เล่นเอาหวิดหัวใจวายไปตามๆ กัน
ตอนกลางวันก็หยอกอยู่เมื่อไหร่ล่ะ?
สาเหตุมาจากศาลเล็กๆ ที่อยู่ข้างสนามม้าใกล้ๆ กับถนน บางทีอุตริเข้าไปตั้งอยู่ในคลองก็มี...ไม่ใช่ศาลพระภูมิ แต่เป็นศาลสำหรับสถิตวิญญาณจ๊อกกี้ชะตาขาดนั่นปะไร!
เท่านั้นยังไม่พอ ตามริมคลองยังมีกอไผ่ยืดยาวตั้งแต่ใกล้ๆ กับปากทางพระราม 1 ไปจนถึงสนามม้า เป็นกอไผ่ที่สูงใหญ่และดกหนาแทบไม่น่าเชื่อ ตามกิ่งใบร่มครึ้มติดต่อกันเป็นแพเหมือนจะกลายเป็นถนนชั้นบนยังไงยังงั้น อะไรก็ไม่น่ากลัวเท่ากับคนคิดสั้นพากันปีนป่ายขึ้นไปผูกคอตายมาหลายรายแล้ว! บรื๋อ...
ผู้ใหญ่บอกว่า วิญญาณผีตายโหงจะไม่ไปผุดไปเกิด จนกว่าจะได้วิญญาณดวงใหม่ไปแทนที่...ใครกำลังจิตใจหดหู่ ซึมเศร้าด้วยปัญหาชีวิตต่างๆ ผ่านไปแถวนั้นตอนกลางคืนจะอยากฆ่าตัวตายทันที
คือจะได้ยินเสียงยอดไผ่คร่ำครวญกับสายลม เสียดส่ายกันไปมาเหมือนเสียงใครกระซิบกระซาบ เรียกร้องให้ไปอยู่ด้วยกันน่ะซี!
คนใจอ่อนทนไม่ไหวก็เลยปีนขึ้นไปผูกคอตาย...
ปรากฏว่าเกิดผีดุ-วิญญาณสยองขึ้นบ่อยๆ เมื่อมีคนขับรถผ่านมาแถวนั้น จะได้ยินเสียงยอดไผ่สะบัดซู่ซ่า รับกันเป็นทอดๆ ฟังเหมือนเสียงคนกลุ่มใหญ่กำลังหัวเราะครืน...เล่นเอาตะบึงรถหนีแทบไม่ทัน
หนักกว่านั้นคือตาลาย หรือโดนผีบังตาก็ไม่ทราบ เพราะมองเห็นคลองเป็นถนน ขับรถพุ่งลงไปจมน้ำตายหลายคน...ส่วนที่ชะตายังไม่ถึงฆาตก็มาเล่าให้ฟังอย่างสยดสยองเต็มทีว่า เห็นในแสงไฟถนัดตา...ถนนแท้ๆ แต่ทำไมถึงดันผ่าขับลงไปในคลองก็ไม่รู้?
ศาลใหม่ๆ ก็เลยเกิดขึ้นหนาตา บ่งบอกว่ามีคนเอาชีวิตไปสังเวยที่คลองผีสิงนั้นมากขึ้นทุกที
ในที่สุดผมก็เจอดีเข้ากับตัวเอง!
คืนนั้นมีหนังกลางแปลงกับดนตรีลูกทุ่งแถวเชิงสะพานเฉลิมโลก ก่อนจะข้ามไปทางฝั่งประตูน้ำ ผมไปเที่ยวกับลุงโม่งคนข้างบ้าน มีเพื่อนๆ ผมตามไปด้วยสองคน...ระยะทางใกล้ๆ แค่นั้นเราเดินไปและกลับได้สบายมากครับ
แสงไฟในงานสว่างไสว บรรยากาศครึกครื้นด้วยเสียงเพลงและเสียงหัวเราะเฮฮาของพวกหนุ่มๆ ที่ตามเกี้ยวสาว...เราทั้งกินทั้งเที่ยวกันสนุก ใครจะไปดูอะไรก็เชิญแยกไปได้ตามใจชอบ แล้วค่อยมาเจอกันตอนขากลับ
จนกระทั่งงานเลิกราวสองยาม เราไม่มีปัญหาเรื่องพลัดหลงกันหรอกครับ...แต่ขากลับนี่เดินกันมาเงียบๆ จนถึงสี่แยกราชประสงค์ เลี้ยวขวาผ่านกรมตำรวจจนถึงถนนสนามม้า...ใกล้จะถึงบ้านเต็มที
สรรพสิ่งตกอยู่ในความเงียบเชียบรู้สึกเยือกเย็นไปถึงหัวใจ...
ไม่มีเสียงเพลง เสียงพากย์หนังกับเสียงหัวเราะสนุกสนานอีกแล้ว ผู้คนนับร้อยๆ ที่ไปเที่ยวไม่รู้ว่าหายไปไหนหมด...ลุงโม่งเดินนำหน้า พวกเราตามหลังเลี้ยวซ้ายไปตามถนนที่มีไฟฟ้าส่องแสงรัวๆ ยอดไผ่เริ่มคร่ำครวญ ลำต้นเบียดเสียดกันออดแอด สะท้านสะเทือนเข้าไปถึงหัวใจ
ทันใดนั้น เสียงฝีเท้าม้าก็ควบคึ่กๆ จนแผ่นดินแทบสะเทือนดังมาเข้าหู ผมกลืนน้ำลาย พยายามปลอบใจตัวเองว่าหูแว่วไปเอง...แต่เอ๊ะ! ทำไมลุงโม่งหยุดชะงักด้วยล่ะ? เพื่อนๆ ก็ปากเปราะไม่เบา...เสียงม้านี่หว่า?!
ยอดไผ่หัวเราะครืน...ลุงโม่งเงยหน้ามอง พวกผมก็พลอยชะเง้อตามขึ้นไม่รู้ตัว
นรกเป็นพยาน! ร่างดำๆ หลายร่างคลานอยู่บนยอดไผ่ ชะโงกหน้าลงมามองเราด้วยนัยน์ตาแดงก่ำ...เสียงลุงโม่งร้องเฮ้ย! ก่อนจะเผ่นอ้าวเป็นลมพัด เล่นเอาพวกผมวิ่งตามไม่คิดชีวิต ร้องแต่...ลุงโม่งรอด้วย! จนกระทั่งไปถึงบ้าน ล้มแผละอย่างสิ้นเรี่ยวแรงไปตามๆ กัน
เดี๋ยวนี้ไม่มีทั้งคลองผีดุกับไผ่ผีสิงมาเนิ่นนานแล้วครับ แต่นึกถึงเรื่องนี้ทีไรขนหัวลุกทุกที! บรื๋ออออ...
ขอขอบคุณเนื้อหาข่าว คุณภาพดี โดย: หนังสือพิมพ์ข่าวสด
| Create Date : 17 มกราคม 2556 |
| Last Update : 17 มกราคม 2556 8:23:45 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 1654 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 237 คน [
