~*~ มายากานต์ ~*~

๐ ลมคิมหันต์โชยชายรำพายผ่าน
ฤดูกาลหมุนเวียนเปลี่ยนเสมอ
บางเหตุการณ์ผ่านไปเพียงให้เจอ
พอใจเผลอเหนี่ยวรั้งก็พังลง

๐ มีสิ่งใดยืนยงดำรงอยู่
แค่ให้รู้ให้จำทำให้หลง
ดุจผ่านมาปรากฏก่อนปลดปลง
โลกยังคงปรวนแปรไม่แน่นอน

๐ นั่นดอกรักร่วงหล่นลงบนพื้น
เมื่อวานซืนชูก้านบานสลอน
วันนี้ลมไล้ร่วงสิ้นช่วงตอน
แสงแดดร้อนยิ่งเร้าให้เฉาโรย

๐ เช่นลมร้อนซอนไล้ดอกไม้หล่น
รักสีหม่นยามแล้งช่างแห้งโหย
ร้างน้ำใจน้ำจิตจึงปลิดโปรย
ร่วงลงโดยสุดต้านกาลเวลา

๐ รักไหนใครว่าหวาน
ต่างผสานผสมค่า
แปรผันแต่บรรพ์มา
บ้างแปร่งปร่าตามอารมณ์

๐ ฉลาดรักง่ายนักหรือ
เมื่อรักคือน้ำผึ้งขม
ใหญ่โตก็โง่งม
หากติดหล่มมายากานต์

๐ รักที่มีแต่ให้
มีอยู่ในแค่ตำนาน
ความจริงช่างร้าวราน
กว่าจะผ่านก็ด้านชา

๐ ฉากชีวิตปิดลงที่ตรงนี้
ปิดตรงที่ได้อยู่เพื่อรู้ว่า
สรรพสิ่งทั้งหลายที่กรายมา
ให้ไขว่คว้าเพียงครู่ไม่อยู่คงฯ

วลีลักษณา
๒๔ มีนาคม ๒๕๖๖