คือ ไม่เข้าใจอ่ะครับว่าทำไม เมื่อก่อนตอนคบกับเราก็หน้าตาธรรมดา แต่งตัวเชยๆ
แต่พอหลังจากเลิกกันไปไม่นานก็รู้สึกว่าเธอเริ่มสวยขึ้นเรื่อยๆ แถมแฟนใหม่ของเธอก็ดูดีกว่าเราเยอะ 
ชนิดที่ผมไม่สามารถเอาเบ้าหน้าของตัวเองไปเทียบกับเบ้าหน้าของเค้าได้

ใจหนึ่งก็ยินดีครับ ที่เธอมีคนใหม่ที่ดีกว่าและคงจะมีอนาคตกว่าคนอย่างผม

แต่อีกใจนึงก็เสียดายครับ เพราะตอนคบกัน ผมไม่ค่อยได้มีเวลาดูแลเอาใจใส่เธออย่างที่ควรจะทำ 
ไม่ใช่ไม่รักนะครับ แต่คนเราเวลาที่มีของมีค่าอยู่กับตัวเรามักจะไม่สนใจ 
กว่าจะรู้ตัวว่าของสิ่งนั้นมีค่าก็ตอนที่เราเสียมันไปแล้ว ผมเป็นคนค่อนข้างเย็นชา 
ตอนคบกันเวลาเธอทำอะไรก็ดูจะขัดหูขัดตาไปซะหมด จนวันนึงที่เธอทนไม่ได้และขอเลิกกับผม 
แรกๆผมก็เฉยๆนะ คิดว่าดีซะอีกไม่มีคนคอยวุ่นวาย แต่พอเวลาผ่านไปหลายวันจนถึงวันนี้ผมรู้ซึ๊งแล้ว 
ว่าผมรักเธอมากขนาดไหน แต่มันจะไปมีประโยชน์อะไรที่จะมารู้ซึ๊งเอาตอนนี้ มันสายไปแล้วว

ผมขอฝากข้อคิดให้ใครหลายๆคนนะครับว่า “อย่ารอให้สิ่งมีค่าจากไป แล้วจึงเห็นค่าของสิ่งนั้น”