จดหมายถึง หิมาลัย ฉบับที่ 1 สวัสดี "อีกไม่นาน เราคงได้พบกันใหม่" ประโยคนี้ฉันเคยพูดไว้ เมื่อครั้งที่ได้เจอเธอครั้งแรกในเนปาล ซึ่งเป็นวันสุดท้ายที่ได้เห็นร่างที่นอนเหยียดเอกเขนกทอดยาว ฉันจำได้ว่ามองนานไปหลายนาทีจนเมื่อยคอไปหมด ไม่ยักรู้ว่า 'หลังคาโลก' มันครองพื้นที่ได้มากและไกลขนาดนี้ หนึ่งปีหลังจากนั้น .... ฉันไม่ได้กลับไปพบเธออีก หลังจากจบทริปนั้นลง ฉันก็ยังนึกไม่ออกหรอก ถ้าเลือกการเดินทางให้เป็นหนึ่งในอาชีพได้ ฉันคงยินดีที่จะหาเรื่องไปต่อได้เรื่อย ๆ จนสุดแผ่นดินโลก แต่นั่น เธอก็คงคิดว่าฉันคงไม่คิดจะหวนกลับมาอีกแน่ เพราะฉันคงมัวแต่แสวงหาดินแดนใหม่ ที่จริงแล้ว ฉันก็ลืมเธอไปพักใหญ่ จริง ๆ นั่นแหละ วันหนึ่งรายการทางโทรทัศน์พูดถึงการแสดงเวที ของคณะนักแสดงจากสถาบันที่ชื่อว่า "กาลักเชตรา" จากเมืองเชนไน กับการร่ายรำแบบ "ภารตนาฎยัม" ในท้องเรื่องรามายณะ ที่ศาลาเฉลิมกรุง ซึ่งจัดขึ้นสำหรับเทศกาลส่งเสริมการท่องเที่ยวของอินเดีย บังเอิญว่าฉันว่างพอที่จะไปได้ทันเวลา และมันก็มีแค่รอบเดียวเสียด้วย... ป้ายโฆษณาเล็ก ๆ ที่เห็นในงานระหว่างที่รอ มีเธอยืนอยู่ที่ฉากหลัง แม้ซีกฝั่งที่ อินเดีย ดูท่าจะวุ่นวายไม่น้อยจากที่ฟังมา Incredible India ที่เขานำเสนอ... เพราะดูเหมือนว่า อะไรก็เกิดขึ้นได้เสมอ !!! หลังจากจบการแสดงที่มันดูต่างจากการเต้น อันที่จริงแล้ว เราได้รู้ข้อมูลแค่เศษเสี้ยวเดียวจากทั้งหมด แล้วก็คิดเหมามโนไปเองว่ามันต้องเป็นแบบนั้นแบบนี้ เหมือนกับที่คนต่างชาติ ยังเข้าใจว่าเราจ่ายไปตลาดจากร้านค้าที่อยู่บนเรือพาย หรือแม้แต่ขี่ช้างไปโรงเรียนนั่นแหละ ฉันตัดสินใจไปอินเดียเป็นครั้งแรกถัดจากนั้น และนี่ก็คงเป็นหนึ่งในผลสำเร็จของการจัดเทศกาลฯ สินะ @สาวไกด์ใจซื่อ
จดหมายอาจมาเรื่อยๆ ค่าาา 555 เรื่องเล่าเต็มๆ ต้องถัดจาก เรื่องตะลอนนั่งรถไฟฯ นะพี่เต้ย (น่าจะนานพอสมควร) ตอนแรกว่าจะเขียนซ้อน สองเรื่อง แต่คงแยกบรรยากาศไม่ถูก ระหว่างสองทริปนั่น แรคคูน เค้าอยู่บ้านนี้นานแล้ว เอนทรี่นี้ไม่มีภาพลงก็เลยได้เห็น อิอิ :) โดย: กาบริเอล วันที่: 12 มกราคม 2559 เวลา:12:19:30 น.
ชอบอ่านที่น้องเขียนจัง
ขนาดเขียนเป้นจดหมายเล่าความรู้สึกรำพึงรำพัน ยังน่าอ่านและมองเห็นภาพเลยจ๊ะ โดย: อุ้มสี วันที่: 12 มกราคม 2559 เวลา:14:42:22 น.
ขำฟ้า ตลกร้ายนะ จ่ายตลาดจากร้านค้าบนเรือพาย / ขี่ช้างไปโรงเรียน
โดย: สายหมอกและก้อนเมฆ วันที่: 15 มกราคม 2559 เวลา:15:19:17 น.
ถ้าเลือกการเดินทางให้เป็นหนึ่งในอาชีพได้ ก็อยากเลือกเหมือนกันครับ แต่เพราะเลือกไม่ได้ เลยอยู่อย่างทุกวันนี้
ขี่ช้างไปโรงเรียน ฝรั่งมันถามนะ ได้ทีเลยอำมันซะเลยว่า คุณรู้มั้ยว่าไม่ใช่ทุกคนจะขี่ได้นะ ต้องรวยมากๆ ถึงจะทำได้ ที่จอดช้างในเมืองไทยแพงมาก พวกเขาดูตกใจเป็นอย่างมาก แต่ตอนหลังก็เฉลยให้ฟัง ดูจากภาพ กับไปสัมผัสเองมันต่างกันเยอะครับ ยิ่งเดี๋ยวนี้ภาพตกแต่งทำสี ทำอะไรให้สวยขึ้นได้เยอะด้วยยิ่งแล้วใหญ่ โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 16 มกราคม 2559 เวลา:16:19:04 น.
เรื่องช้างนี่เคยโดนถามแล้ว งง เหมือนกันนะ
แต่ยังไม่ขนาดอำกลับ 555 ช่วงกลางๆทริป กล้องพังซะงั้น เลยได้แต่เอา กล้องคอมแพค ก๊องแก๊ง สำรองประคองเก็บภาพตามมีตามเกิดอย่างที่เห็นนี่แหละ ฟ้าก็ยังถ่ายเหนือจริงกะเค้าไม่ได้ซักที โดย: กาบริเอล วันที่: 18 มกราคม 2559 เวลา:0:30:03 น.
|
บทความทั้งหมด
|
เอ..พี่ไม่สังเกตหรือว่าน้องฟ้าเพิ่งเปลี่ยนหน้าตาบล็อกป่าว
เพิ่งจะเห็นเจ้าแร็คคูนพิงขอนไม้อ้ะ