บันทึกคั่นเวลา - Topi  เมนู Paneer Dosa ที่สั่งมากินที่ร้าน Indian Coffee House ในเมือง Shimla กับบรรยากาศภาพในร้านที่มีแต่คนมานั่งพูดคุยกันมากกว่านั่งเล่นโทรศัพท์ จากดารัมซาลา ฉันแวะมาที่เมืองชิมลาไม่ใช่เพราะมาเที่ยวเหมือนก่อนแล้ว แต่เพื่อต้องการมาต่อรถไปยังที่อื่นต่อ หลังหมดเทศกาลเฉลิมฉลองใหญ่ดิวาลี ด้วยเหตุผลที่ไม่อยาก ปะทะกับผู้คนที่คับคั่งอย่างปีก่อน ระหว่างที่ต้องเดินทาง บนรถโดยสารฯ จาก Reckong Peo มายัง ชิมลา ที่แทบจะเบียดเสียดอัดแน่น เป็นปลากระป๋องมาเต็มคันรถจนสุดทาง ที่ร้าน INDIAN COFFEE HOUSE ฉันสั่งโดซ่า ที่เป็นอาหารของอินเดียใต้มากิน ที่นี่เป็นหนึ่งในร้านอาหารที่เข้ามาอุดหนุนค่อนข้างบ่อย อาจเพราะมีเนื้อแกะให้เลือกสั่งและราคาไม่สูงนัก แม้จะไม่มีสัญญาณ wifi และไม่มีชาขายก็ตาม ผู้คนที่เข้ามาที่นี่ ต่างก็พากันนั่งพูดคุย จิบกาแฟ และกินอาหารร่วมกัน ทำให้บรรยากาศดูเก่าและออกแนวอนุรักษณ์นิยมอย่างบอกไม่ถูก ชุดของพนักงานเสิร์ฟจะเป็นสีขาว บางคนก็สวมหมวก Gandhi cap บางคนก็สวมหมวกทรงพัด เดินรับรายการอาหารกันตามจุดที่รับผิดชอบ กลุ่มชายวัยกลางคนที่ล้อมวงนั่งพูดคุยตรงโต๊ะด้านหน้านั้น ได้ทำให้ฉันเงยหน้าไปมองพวกเขาอยู่บ่อยหน ไม่ใช่เพราะพวกเขา คุยเสียงดัง แต่เป็นเพราะหมวกของพวกเขา ดูเหมือนว่าผู้ชายชาวหิมาจัล มักจะสวมหมวกรูปทรงแบบนี้เสมอ ยามออกนอกบ้าน แต่ในพื้นที่นี้หมวกแถบสีเขียวล้วนดูน่าจะเป็นที่นิยม เอ...ไม่สิ บางคนก็เป็นแถบสีแดงเข้มก็มี อย่างที่เห็นในกุลลู และ มะนาลี ก็เป็นหมวกทอลายสาน นี่ยังไม่รวมไปถึงเมืองอื่น ๆ ที่ยังไม่เคยไปอีกนะ จากที่ได้เห็นใน State Museum ที่ได้แวะไปชมมา มันอยู่ไกลจาก Mall Road ไปมากทีเดียวและถึงจะต้องจ่ายคน ละราคากับชาวเมืองแต่ก็คุ้มค่า เพราะพิพิธภัณฑ์นี้ได้จัดวางแยกหมวดหมู่ไว้ค่อน- ข้างดี ถามว่า ทำไมฉันยังตามเรื่องวัฒนธรรมแถบนี้อยู่ ? ก็คงจะเพราะตามใจชอบของตัวเอง มากกว่าตามเสียงเรียกร้องจากคนอื่นน่ะสิ มีบทความท้องถิ่น เคยเขียนถึงความกังวลที่ว่าในทุกวันนี้ คนรุ่นใหม่ไม่นิยมใส่หมวกแบบนี้กันเท่าไหร่แล้ว และวัฒนธรรมนี้ อาจจะหมดหายไปในไม่ช้า หลังจากนี้ฉันตั้งใจจะเดินทางต่อไปยังเขต Kinnaur ซึ่งจะเห็นคนที่นั่นสวมหมวกแถบสีเขียวกันทั้ง ชาย-หญิง และพวกเขาพากันเรียกหมวกนี้ว่า "Thepang" ฉันรู้ข้อมูลเพียงเท่านี้ แต่แยกไม่ออก ว่าระหว่างคินนัวร์กับชิมลา มันดูต่างกันยังไง ได้แต่นึกในใจตลอดเวลาถึงเรื่องของ เจ้า "Topi" ที่แปลโดยคร่าวว่าหมวก คงจะมีใครสักคนพอที่จะให้ข้อมูลได้บ้าง จากคำให้การของเจ้าถิ่นเองมากกว่า โบ้ยให้ฉันไปเคาะหาทาง Google ที่มันโต้ตอบข้อมูลกลับมาให้โดยไม่ถึงจุดสิ้น สุดในข้อสงสัยได้สักที
โหวตจ้ะน้องฟ้า
บันทึกการโหวตเรียบร้อยแล้วค่ะ บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต บาบิบูเบะ...แปลงกายเป็นบูริน Food Blog ดู Blog ทนายอ้วน Food Blog ดู Blog Sweet_pills Food Blog ดู Blog Close To Heaven Travel Blog ดู Blog ร่มไม้เย็น Dharma Blog ดู Blog อุ้มสี Dharma Blog ดู Blog กาบริเอล Diarist ดู Blog ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 10 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น อืมม์...อ่านแล้วนึกถึงตอนพี่ไปเวียดนามครั้งแรกเมื่อเกือบยี่สิบปีที่แล้ว คนยังใส่ชุดอ๋าวหย่ายกันเต็มไปหมด พอหลังจากครั้งนั้นสองปี กลับไป หาอ๋าวหย่ายยากมาก ทุกวันนี้ไม่มีใครใส่แล้ว ยกเว้น ร้านอาหาร รร. หรือนศ.เรียนจบที่ใส่ไปถ่ายรูปในบางสถานที่ บางอย่าางมันก็หล่นหายไปกับการเวลาเนาะ โดย: สาวไกด์ใจซื่อ
  วันที่: 19 พฤษภาคม 2559 เวลา:13:52:26 น.ลืมอไป ่น่าจะใช้คำว่า "คั่นเวลา" มากกว่า "ขั้นเวลา" นะ
โดย: สาวไกด์ใจซื่อ
วันที่: 19 พฤษภาคม 2559 เวลา:13:53:33 น.โหวต Diarist blog ก่อนเลย...
เนื้อแกะ เจ๊ไม่เอาเลยอ่าาาาา ยอม Vegan ตลอดกาล ฮ่าๆๆๆ พูดถึงเรื่องของหมวก... น่าสนใจมาก ไม่เคยคิดมาก่อนว่า หมวกจะบ่งบอกถึงวัฒนธรรมและที่มาได้ด้วย อิอิ ทริป Cuba เวลาที่ไปนั่งร้านกาแฟ ไม่มีใครมีมือถือ และไม่มี Wifi ..ความรู้สึกเหมือนย้อนยุค... และนับแต่ ท่านโอบามา ไปยิ้มกว้างที่ ฮาวาน่า...วัฒนธรรมย้อนยุคคงจะ อวสาน...แต่เพียงแค่นี้ อาเมน!!!! โดย: Max Bulliboo
วันที่: 19 พฤษภาคม 2559 เวลา:16:01:32 น.ทักทายยามเช้าค่ะ
เวลาไปเที่ยวแล้วได้เก็บเกี่ยวความรู้ด้านวัฒนธรรมของเขามาด้วยมันสนุกดีนะคะ ปล ขอบคุณที่แวะไปอ่านบล๊อครีวิวหนังค่ะ ชอบที่บอกว่า "สุดท้ายก็แอบคิดถึงความทรงจำบางส่วนที่บันทึกเอาไว้แม้มันจะมีทั้งเรื่องดีและแย่พอกัน" ความทรงจำจะดีหรือจะร้ายมันก็เป็นส่วนหนึ่งที่หล่อหลอมให้เรามีวันนี้นะคะ ไม่อยากลบความทรงจำเหมือนกันค่ะ แม้ว่ามันจะร้ายก็ตาม  โดย: Raizin Heart
วันที่: 20 พฤษภาคม 2559 เวลา:8:37:18 น.คุณฟ้าน่าจะทำเป็นหนังสือนะคะ เขียนดีจริง ๆ ค่ะ
เราว่าหลายคนคงคิดเหมือนเรา กดไลค์กับโหวตให้เลยค่า ^_^ โดย: haiku
 วันที่: 20 พฤษภาคม 2559 เวลา:23:53:15 น.อ.เต๊ะ สายกิน สายแข็ง สนใจแต่เมนูท้องถิ่น ที่อร่อยๆมากกว่า หมวกนะ จะว่าไป อิอิ
คือท้องมันต้องอิ่มก่อน ถึงค่อยมีแรงไปคิดไปดูเรื่องอื่นนะ แฮ่ๆ แต่ดุหน้าตาอาหาร แล้วก็ดูจากน้องฟ้าไม่พูดถึงรายละเอียด ซักเท่าไหร่นี่ เดาว่า รสชาติคงแค่ พอแหลกล่าย แหงๆ555 อย่าง โดซ่านี่ หน้าตาน่าจะเป็น แบบมังสวิรัติ ใส้ข้างในไม่รู้ใส่อะไรบ้าง แต่ดูแล้วน่าจะ ไร้วิญญานเนื้อสัตว์ใดๆ แหงๆ ดูข้างๆเห้นมีน้ำราดให้ด้วย ไม่รู้จะแซ่บขนาดไหนกันน้อ แล้วก้เมนูแพะ ก็ไม่โชว์ให้ดูให้ดูบ้างเลย ว่าหน้าตาน่าอร่อยขนาดไหน ขัดใจจริงๆเล้ย อิอิ แล้วนี่ ถ้าไปทริปเดียวกันนะ ต้องตีกันตาย แหง เพราะ อ.เต๊ะ จะไปหาของอร่อยๆกิน น้องฟ้าก้จะมุ่งเข้าวัด เข้า Museum ท่าเดียว 555 น้องฟ้าบอก หนอยๆ ใครจะไปกะเอ็ง ขืนข้าให้เอ็งไปด้วย เอ็งก็จะร้องกินทั้งวัน เสียเวลาข้า ที่ จะไปเดินลื่นล้มเล่นหมด555 อีกอย่างข้ากลัวเอ็งแย่งของกินแย่งเสบียงข้าหมด ยิ่งมีน้อยๆอยู่ด้วย 555  บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต กาบริเอล Travel Blog ดู Blog ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 10 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น โดย: multiple
 วันที่: 21 พฤษภาคม 2559 เวลา:15:36:27 น.เนื้อแกะ เนื้อแพะ พี่คงไม่กล้าลอง พี่ยอมกินแป้ง กินเจดีกว่าเอ้า 5555
วัฒนธรรมพื้นถิ่นดั้งเดิม กับคนรุ่นใหม่ ... หรือจะเหมือนกันหมดนะ คนรุ่นใหม่ ไม่ชอบทำนั่น ไม่นิยมใส่นี่ เหมือนคนสมัยก่อน เพราะ สังคมตะวันตกที่แทรกซึมเข้าไปทุกหย่อมหญ้าหรือไงนะ บันทึกการโหวตเรียบร้อยแล้วค่ะ บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต haiku Art Blog ดู Blog Tui Laksi Sports Blog ดู Blog Max Bulliboo Diarist ดู Blog kae+aoe Parenting Blog ดู Blog ไวน์กับสายน้ำ Diarist ดู Blog Rinsa Yoyolive Travel Blog ดู Blog toor36 Cartoon Blog ดู Blog praewa cute Parenting Blog ดู Blog กาบริเอล Diarist ดู Blog ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 10 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น โดย: สายหมอกและก้อนเมฆ
 วันที่: 21 พฤษภาคม 2559 เวลา:20:10:07 น.ร้านบรรยากาศแบบนี้ คงคล้าย ๆ กับสภากาแฟของเราสมัยก่อนมั๊งเนาะน้องฟ้า
บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต กะว่าก๋า Literature Blog ดู Blog สายหมอกและก้อนเมฆ Travel Blog ดู Blog เรียวรุ้ง Literature Blog ดู Blog mastana Literature Blog ดู Blog toor36 Cartoon Blog ดู Blog คนบ้านป่า Literature Blog ดู Blog ชมพร About Weblog ดู Blog พรไม้หอม Health Blog ดู Blog กาบริเอล Diarist ดู Blog โดย: เนินน้ำ
 วันที่: 21 พฤษภาคม 2559 เวลา:21:26:04 น.เรื่องวัฒนธรรม ถ้าเราได้ศึกษาเข้าไปลึกๆ ตามที่ใจเราต้องการมันก็รู้สึกสนุกดีนะครับ ทุกอย่างมันมีเหตุผลในตัวของมันเองเหมือนกันว่าทำไมเขาถึงทำแบบนั้น หรือชอบแบบนั้น ใส่แบบนั้นฯลฯ
ตอนแรกเป็นอาหาร แต่ประเด็นหลักกลายเป็นหมวกนะ กาบริเอล Diarist + โดย: คุณต่อ (toor36
 ) วันที่: 22 พฤษภาคม 2559 เวลา:0:44:22 น.นั่งอ่าน ข้างบน ได้กลิ่นไอ วัฒนธรรม ของคนที่นั่นเลย
ไว้รอ คำตอบจากคุณฟ้า เกี่ยวกับหมวกที่ว่า น่าจะเหมาะกว่า แหะ ๆ เล่นกั๊กไว้แบบนี้นี่นา งั้นโหวต ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต ตุ๊กจ้ะ Parenting Blog ดู Blog Sweet_pills Food Blog ดู Blog บ้านต้นคูน Food Blog ดู Blog กาบริเอล Travel Blog ดู Blog ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 10 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น โดย: ไวน์กับสายน้ำ
 วันที่: 22 พฤษภาคม 2559 เวลา:12:47:32 น.สวัสดีอีกรอบจ้าฟ้า
พี่เองเคยกินหมูย่างตรังก็เฉยๆ นะคะ มาเจอรอบนี้ที่อีกร้าน (ยังไม่ได้ทำรีวิว) ชอบเลย อร่อยแหละ ขอบคุณสำหรับโหวตน้าา พี่ไปบวชเพิ่งออกจากวัดเลยเพิ่งได้มาตอบค่ะ โดย: สาวไกด์ใจซื่อ
วันที่: 22 พฤษภาคม 2559 เวลา:13:07:35 น.ที่เยอรมันก็มีร้านอาหารอินเดียแต่ไม่เคยเข้าไปลิ้มลองเลยค่ะ เดินผ่านร้านทีไรหอมผงกะหรี่มาก
พูดถึงคนสมัยนี้ไม่ค่อยสวมหมวกกัน แม่แฟนก็เคยบ่นอยู่บ่อย ๆ ในเรื่องนี้ ก็ต้องยอมรับว่ายุคสมัยมันเปลี่ยนไปนะคะ บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต เรียวรุ้ง Funniest Blog ดู Blog กาบริเอล Diarist ดู Blog โดย: ALDI
 วันที่: 23 พฤษภาคม 2559 เวลา:20:11:19 น.บันทึกการโหวตเรียบร้อยแล้วค่ะ
บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต บ้านต้นคูน Food Blog ดู Blog กาบริเอล Diarist ดู Blog โดย: newyorknurse
 วันที่: 24 พฤษภาคม 2559 เวลา:4:06:59 น. |
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 55 คน [
บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้
ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
ปลาแห้งนอกกรอบ Travel Blog ดู Blog
auau_py Travel Blog ดู Blog
กาบริเอล Diarist ดู Blog
นี่แหละที่พี่อุ้มชอบ...
มักได้เก็บเป็นบันทึกในระหว่างการเดินทาง
ประสบการณ์แต่ละที่
จากความสงสัย
จากความอยากรู้