ทำบุญ - ทำกุศล

...


สวัสดีครับ

หลังจากการอัพบล็อกคราวก่อน อันว่าด้วยเรื่องของการทำบุญ 10 วิธี ตามหลักของพุทธศาสนาว่ามีอะไรบ้าง
เชื่อว่าหลายๆคนที่ได้อ่านคงจะรู้สึกกิ๊วก๊าวอยู่ในใจ (นัท-คุงก็เช่นกัน ) ว่า "การทำบุญมันง่ายดายปานนี้เอง" หรือ "เราก็ทำบุญบ่อยเหมือนกันนะเออ" อะไรแนวๆนี้
ซึ่งก็ขออนุโมทนากับเพื่อนๆพี่ๆน้องๆทุกคนมา ณ ที่นี้นะครับ

แต่ด้วยจุดมุ่งหมายสูงสุดในทางพุทธศาสนา คือ การไม่ยึดติดในตัวตน อันจะนำไปสู่การพ้นจากทุกข์โดยสิ้นเชิง
การทำบุญเพียงอย่างเดียวคงไม่พอแน่ๆกับจุดหมายดังกล่าว
อัพเดทคราวนี้เรามาลองดูกันดีกว่าครับว่า ถ้าไม่ใช่ "บุญ" ที่จะเป็นตัวส่งให้เราหลุดพ้นจากทุกข์แล้ว จะเป็นอะไร?

(หมายเหตุ: ขอบคุณ "คุณจิ๊บ - Kitsunegari" กับคอมเม้นท์ที่เป็นแรงบันดาลใจในการอัพบล็อกครั้งนี้นะครับ ความดีความชอบและประโยชน์ใดๆอันพึงมีจากการนี้ ขอยกให้คุณจิ๊บครับ )



ท่านพุทธทาสฯเคยได้แสดงธรรมเทศนา ณ วัดธารน้ำไหล เมื่อวันที่ 25 มิ.ย. 2493 อันแสดงถึงคำตอบต่อคำถามที่ผมตั้งไว้ข้างต้น ซึ่งผมจะหยิบยกบางส่วนมาดังนี้ครับ

"เมื่อใดมีการพิจารณากันให้ละเอียดถี่ถ้วน เมื่อนั้นจะพบความแตกต่างระหว่างสิ่งที่เรียกกันว่า บุญ กับ สิ่งที่เรียกว่า กุศล "บุญ เป็นสิ่งที่ทำให้ฟูใจ พอใจ ชอบใจ เช่น ทำบุญ ให้ทาน หรือรักษาศีลก็ตาม แล้วก็ฟูใจ อิ่มเอิบ หรืแม้ที่สุดแต่รู้สึกว่า ตัวได้ทำสิ่งที่ทำยาก ในกรณีที่ทำบุญเอาหน้าเอาเกียรติ อย่างนี้ก็ได้ชื่อว่าได้บุญเหมือนกัน...

"...หรือแม้ในกรณีที่ทำบุญด้วยความบริสุทธิ์ใจ เพื่อเอาบุญกันจริงๆก็ยังอดฟูใจไม่ได้ ว่าตนจะได้เกิดในสุคติ โลกสวรรค์ มีความปรารถนาอย่างนั้น อย่างนี้ ในภพนั้น ภพนี้ อันเป็นภวตัณหา นำไปสู่การเกิดในภพใหม่ เพื่อเป็นอย่างนั้น อย่างนี้ตามแต่ตนปรารถนา ไม่ออกไปจากการเวียนว่ายตายเกิดในวัฏสงสารได้ แม้จะไปเกิดในโลกที่เป็นสุคติอย่างไรก็ตาม...

"...ฉะนั้น ความหมายของคำว่าบุญ จึงหมายถึงสิ่งที่ทำให้ฟูใจ และเวียนไปเพื่อความเกิดอีก ไม่มีวันที่สิ้นสุดลงได้...

"...ส่วนกุศลนั้น เป็นสิ่งที่ทำหน้าที่แผ้วถางสิ่งกีดขวาง ผูกรัดหรือรกรุงรัง ไม่ข้องแวะกับความฟูใจหรือพอใจเช่นนั้น แต่มีความมุ่งหมายจะกำจัดเสียซึ่งสิ่งต่างๆอันเป็นเหตุให้พัวพันอยู่ในกิเลสตัณหา อันเป็นเครื่องนำให้เกิดแล้วเกิดอีก

"...และมีจุดมุ่งหมายกวาดล้างสิ่งเหล่านั้นออกไปจากตัว ในเมื่อบุญต้องการโอบรัดเข้ามาหาตัว ให้มีเป็นของของตัวมากขึ้น ในเมื่อฝ่ายที่ถือข้างบุญยึดถืออะไรไว้มากๆ และพอใจดีใจนั้น ฝ่ายที่ถือข้างกุศลเห็นว่า การทำอย่างนั้นเป็นความโง่เขลาขนาดเข้าไปกอดรัดงูเห่าทีเดียว...

"...ฝ่ายข้างกุศล หรือที่เรียกว่าฉลาดนั้น ต้องการจะปล่อยวางหรือผ่านพ้นไป ทั้งช่วยผู้อื่นให้ปล่อยวาง หรือผ่านพ้นไปด้วยกัน ฝ่ายข้างกุศลนั้นจึงถือว่าข้างบุญนั้นยังเป็นความมืดบอดอยู่...

"...ในการให้ทาน ถ้าให้เพราะจะเอาหน้า เอาเกียรติ หรือเอาของตอบแทน เป็นกำไร หรือเพื่อผูกมิตรหาพวกพ้อง หรือแม้ที่สุดแต่เพื่อให้บังเกิดในสวรรค์ อย่างนี้เรียกว่าให้ทานเอาบุญ หรือได้บุญ...

"...แต่ถ้าให้ทานอย่างเดียวกันนั่นเอง แต่ต้องการเพื่อขูดความขี้เหนียวของตัว ขูดความเห็นแก่ตัว หรือเพื่อค้ำจุนศาสนาเอาไว้ เห็นว่าศาสนาเป็นเครื่องขูดทุกข์ หรือให้เพราะเมตตาล้วนๆโดยบริสุทธิ์ใจ หรืออำนาจเหตุผลอย่างใดอย่างหนึ่งซึ่งปัญญาเป็นเครื่องชี้ขาดว่า ให้ไปเสียมีประโยชน์มากกว่าเอาไว้ อย่างนี้เรียกว่า ให้ทานได้กุศล หรือเอากุศล...

"...ถ้ากล่าวให้ชัดๆสั้นๆ บุญเป็นเครื่องหุ้มห่อ กีดกั้นบาป ไม่ให้งอกงามหรือปรากฎ หมดอำนาจบุญเมื่อไร บาปก็จะโผล่ออกมา และงอกงามสืบไปอีก ส่วนกุศลนั้น เป็นเครื่องตัดรากเหง้าของบาปอยู่เรื่อยไป จนมันเหี่ยวแห้ง สูญสิ้นไม่มีเหลือ ความต่างกันอย่างยิ่งย่อมมีอยู่ดังกล่าวนี้..."


หลักกุศลธรรมบถ 10 ประการ
1. เว้นจากการฆ่าสัตว์
2.เว้นจากการลักทรัพย์
3. เว้นจากการประพฤติผิดในกาม
4. เว้นจากการพูดเท็จ
5. เว้นจากการพูดส่อเสียด
6. เว้นจากการพูดคำหยาบ
7. เว้นจากการพูดเพ้อเจ้อ
8. ไม่โลภอยากได้ของเขา
9. ไม่พยาบาทปองร้ายเขา
10. ไม่เห็นผิดจากหลักธรรมอันเป็นสัมมาทิฏฐิ


ทำ "บุญ" (ซึ่งคุณดังตฤณเปรียบไว้ว่าเป็นเสบียงสำหรับเลี้ยงตัว) แล้วก็อย่าลืมทำ "กุศล" ด้วยนะครับ


ที่มาของข้อมูล: พุทธทาสดอทคอม, ลานธรรมดอทคอม




-- ขอบคุณที่แวะมาครับผม --

Create Date : 23 มีนาคม 2550 Last Update : 23 มีนาคม 2550 16:18:03 น. Counter : 610 Pageviews.		34 comments
Share Tweet

	ขอแนะนำให้รู้จัก ผู้ชายที่ทำให้เราปันใจจากคนข้างกาย กลายมาเป็นติ่งซีรีส์ blue_medsai (12 ม.ค. 2564 10:23:37 น.)		:: กะก๋าแนะนำหนังสือ - โจน :: กะว่าก๋า (8 ม.ค. 2564 06:29:08 น.)
	วัดประจำชาวไทลื้อ SertPhoto (12 ม.ค. 2564 16:24:39 น.)		อุทยานแห่งชาติ รามคำแหง พายุสุริยะ (7 ม.ค. 2564 18:02:14 น.)