ทำบุญให้เป็น

...

อีกไม่กี่วันจะถึงวันวิสาขบูชาแล้วนะครับ
หลายๆคนคงจะได้ไปทำบุญกันตามแต่โอกาสและกำลังจะอำนวย
เลยขอยกเอาบางส่วนของพระธรรมเทศนาที่ท่านพุทธทาสภิกขุได้แสดงไว้ ณ สวนโมกขพลาราม เมื่อวันที่ 28 ส.ค.2510 เกี่ยวกับการทำบุญมาให้ได้อ่านกันครับ


...คนโดยมากเป็นคนโง่ ไม่รู้ว่าทำบุญนั้นคืออะไร? ทำอย่างไร? เพื่ออะไร?

แล้วก็ทำบุญโดยสักว่าเหมาๆเอาว่าได้บุญ เขาทำกันอย่างไรก็ทำอย่างนั้นเหมือนเขา แล้วก็ทึกทักเอาว่าได้บุญ อย่างนี้มีกันอยู่ทั่วไป เรียกว่า ได้บุญตามเขาว่า ได้บุญอย่างละเมอเพ้อฝันไปเท่านั้นเอง บางทีจะไม่คุ้มกับบุญด้วยซ้ำไป เพราะจะเปรียบเทียบกับบุญชนิดนั้นก็ได้แต่สิ่งที่เป็นเพียงเปลือกกะพี้เท่านั้นเอง

บางคนยังยิ่งไปกว่านั้นเสียอีก คือ ต้องการเพียงสักแต่ว่าทำบุญก็แล้วกัน ไม่รู้ว่าเอาบุญไปทำอะไร นี่เป็นคนโง่มาก น่าสงสารที่สุด คือ ทำบุญก็แล้วกัน ไม่รู้ว่าเอาบุญนั้นไปทำอะไร

ข้อนี้เปรียบเหมือนกับคนที่เลี้ยงไก่ เป็นคนโง่ที่เลี้ยงไก่ อุตส่าห์เลี้ยงไก่ด้วยความยากลำบาก หมดเปลืองสิ่งของ หมดเปลืองเวลา ครั้นไก่ไข่ออกมา ก็หารู้ไม่ว่าไข่นั้นมีประโยชน์ ก็ปล่อยให้ไข่นั้นเรี่ยราดอยู่ที่นั่นเอง หาได้เก็บเอาไป กลับปล่อยให้สุนัขกิน คนอย่างนี้จะโง่เขลาสักเท่าไร ท่านทั้งหลายลองคิดดูเถิด เขาควรถูกเรียกได้สั้นๆว่าเป็นคนที่เลี้ยงไก่ไว้ให้สุนัขกิน ตัวเองไม่ได้สนใจ เพราะไม่รู้จักว่าไข่นั้นคืออะไร

ลองพิจารณาดูเถิดว่า คนชนิดไหน ทายกทายิกาพวกไหน ที่เป็นคนโง่เลี้ยงไก่ไว้ไข่ให้สุนัขกิน มันก็คือทายกทายิกาที่ดีแต่ทำบุญให้ทาน เลี้ยงพระ บำรุงศาสนาอย่างเดียว ไม่รู้จักรับเอาตัวของพระศาสนาไปศึกษาและปฏิบัติ และให้ได้รับประโยชน์เต็มตามควรแก่การปฏิบัติ คนชนิดนี้แหละ คือ คนที่ทำบุญเหมือนกับเลี้ยงไก่ไว้ไข่ให้สุนัขกิน

ทำบุญมากมายจนตลอดชีวิตก็ยังเป็นอยู่อย่างนั้นอยู่นั่นเอง เพราะว่าจิตใจไม่ได้ดีขึ้น กิเลสไม่ได้เบาบางลง ไม่รู้ว่าพุทธศาสนาคืออะไร ไม่รู้ว่าพระพุทธเจ้าทรงสอนอะไร ไม่รู้ว่าหัวใจของพุทธศาสนานั้นคืออะไร เพียงแต่จะรู้ก็ไม่รู้เสียแล้ว แล้วจะปฏิบัติได้อย่างไร ก็เลยไม่ได้รับมรรคผลแต่ประการใด นี่เรียกว่า ทายกทายิกาที่ดีแต่เลี้ยงไก่ไว้ไข่ให้สุนัขกิน

จงได้ขยันเลี้ยงไก่ไปในทางที่ว่า รู้จักถือเอาไข่จากไก่เอาไปเป็นประโยชน์แก่ตนให้ได้มากที่สุดเถิด

ขอให้บำรุงศาสนา แล้วได้รับประโยชน์จากศาสนา เป็นผู้เรียนรู้ตัวศาสนา เป็นผู้ปฏิบัติตัวศาสนา เป็นผู้มีจิตใจที่สะอาด มีจิตใจที่สว่าง และมีจิตใจที่สงบ ความมีจิตใจสะอาด สว่าง สงบ นี้แหละคือตัวแท้ของศาสนา คือเนื้อเยื่อของศาสนา

ถ้าจะให้แน่นอนต้องรู้ให้จริงว่า พระพุทธเจ้าทรงสอนอย่างไร อะไรเป็นหัวใจของพุทธศาสนา แล้วก็ปฏิบัติ แล้วก็ได้รับผลของการปฏิบัติจริงๆ เช่นรู้ว่าพุทธศาสนาสอนเรื่องความไม่ยึดมั่นถือมั่น ก็สามารถเอามาปฏิบัติได้ในชีวิตประจำวันอยู่ทุกเวลานาที เป็นผู้มีความสุขสบายดีตลอดเวลาเหล่านั้น ไม่ว่าจะเป็นเวลาทำการงานหรือเวลาพักผ่อน ล้วนแต่มีความสุขสงบไปทั้งนั้น…


--------------


ขอบคุณที่แวะมานะครับ

Create Date : 09 พฤษภาคม 2549 Last Update : 9 พฤษภาคม 2549 16:45:58 น. Counter : 549 Pageviews.		18 comments
Share Tweet

	วิ่งเพื่อน้อง รักผืนป่าห้วยขาแข้ง อ.บ้านไร่ จ.อุทัยธานี สองแผ่นดิน (11 ม.ค. 2564 23:39:08 น.)		วัดประจำชาวไทลื้อ SertPhoto (12 ม.ค. 2564 16:24:39 น.)
	พิพิธภัณฑ์ท้องถิ่นวัดหนองขุนชาติ อ.หนองฉาง จ.อุทัยธานี สองแผ่นดิน (2 ม.ค. 2564 21:16:12 น.)		ขนมปังอบ "เนย &กระเทียม" สมาชิกหมายเลข 3661152 (14 ม.ค. 2564 13:12:12 น.)