ว่าด้วยการปฏิบัติธรรม 7 วัน (2) ... สวัสดีครับ หลังจากวันที่ 2 ตอนบ่ายๆที่ผมปวดขาจากการนั่งขัดสมาธิจนแทบจะเรียก (เอาเอง ) ได้ว่า "เจียนตาย" ช่วงหัวค่ำของวันเดียวกัน ผมก็รู้สึกใจชื้นและพากเพียรขึ้นมาอีกโขเมื่อได้ฟังธรรมบรรยายจากวิทยากรรับเชิญ "คุณฐิตินาถ ณ พัทลุง" ในการปฏิบัติธรรมตลอด 7 - 8 วันนี้ วิทยากรที่เข้าร่วมอบรมและดูแลผู้ปฏิบัติธรรมทั้งหมดจะมี 2 กลุ่มครับ กลุ่มแรกก็คือ วิทยากรที่จะอยู่กับผู้ปฏิบัติธรรมทั้งวัน ชนิดที่เรียกว่าตื่นตี 4 แล้วเดินผ่านห้องกรรมฐานมาก็เจอ หรือก่อนนอนหลับก็ยังเห็นกันอยู่ ซึ่งทุกท่านทั้งหมดจะคอยดูแลและให้คำปรึกษาถึงปัญหาอันพึงมีพึงบังเกิดตลอดระยะเวลาที่อยู่ที่นั่น รวมถึงเป็นผู้นำสวดมนต์และนำปฏิบัติธรรมตามกำหนดเวลา กลุ่มที่สอง จะเป็นวิทยากรรับเชิญครับ บางท่านก็มาแต่เช้าตรู่เลย บ้างก็บ่ายและบ้างก็ค่ำ ตามแต่หัวข้อธรรมของแต่ละช่วงเวลาที่กำหนดไว้ เช่น เรื่องพระคุณของพ่อแม่ก็จะมีวิทยากรท่านหนึ่งโดยเฉพาะ หรือเรื่องภพภูมิก็จะมีวิทยากรอีกท่าน เป็นต้น บางท่านที่สะดวกมาเราก็จะได้ฟังเสียงสดๆเห็นตัวจริง ส่วนบางท่านที่ไม่สะดวกเราก็จะได้รับฟังธรรมบรรยายผ่านดีวีดีจอยักษ์แทน (ซึ่งก็อึ้งๆไปเหมือนกันในตอนท้ายกับการที่ได้รับรู้ว่า วิทยากรที่เราเพิ่งได้รับฟังธรรมบรรยายของท่านผ่านดีวีดีจบไปนั้น ไม่สามารถมาได้เนื่องจากกำลังป่วยหนัก เป็นต้น รู้แล้วก็ยิ่งชวนให้นึกถึง อนิจจัง-ทุกขัง-อนัตตา ของร่างกายจริงๆเลยครับ ) ขอขอบคุณวิทยากรทุกท่านอีกครั้ง ณ โอกาสนี้ครับ คุณฐิตินาถเล่าถึงประสบการณ์ตอนที่มาปฏิบัติธรรมในรูปแบบที่เราๆกำลังปฏิบัติกันอยู่ ว่าทุกข์กายกับการนั่งขัดสมาธิในระดับสูงพอๆกัน และเป็นประเภทที่นั่งปุ๊ปก็ปวดปั๊บเลยด้วย แต่พอทำๆไปได้สักระยะหนึ่ง (ซึ่งคงหลายวัน) ก็เกิดความรู้สึกขึ้นมาว่า...ขาที่กำลังปวดกับใจของเรา มันเป็นคนละส่วนกัน พอคิดได้ดังนี้ก็เริ่มไม่ใส่ใจกับความปวดดังกล่าว เพียงแค่กำหนดรู้ว่าความปวดกำลังเกิดขึ้นเฉยๆ จนกระทั่งทุกวันนี้ คุณฐิตินาถสามารถนั่งสมาธิแบบขัดสมาธิขาไขว้กันได้ถึง 2 ชั่วโมง !!! ถ้าพิจารณาดูดีๆ คำบอกกล่าวของคุณฐิตินาถกับวิทยากรคนอื่นๆก็ไม่ต่างกันเท่าไรเลย แต่ทำไมพอผมฟังในครานี้ปุ๊ปก็เกิดปิ๊งขึ้นมาได้? มันก็คงจะเป็นแบบที่ใครต่อใคร (ซึ่งเป็นใครก็ไม่รู้ ) ว่ากันว่า คนเรามีความโน้มเอียงที่จะเชื่อถือบุคคลที่เป็น "คนอื่น" มากกว่าคนที่ใกล้ชิด อย่างกรณีดังกล่าว ผมเจอหน้าวิทยากรมา 2 วัน รู้สึกเหมือนกับทุกท่านเป็นคนใกล้ชิดคุ้นหน้าคุ้นตากันแล้ว จึงรู้สึก (ก็ไม่เชิง) ไม่เชื่อ ในขณะที่คุณฐิตินาถ เป็นเหมือน "คนอื่น" ที่เพิ่งรู้จัก และเมื่อได้ฟังเรื่องเล่าถึงคราวที่เคยมาปฏิบัติธรรมก็ยิ่งรู้สึกว่าเป็นพวกเดียวกันกว่าวิทยากร ก็เป็นอีกเรื่องที่รู้สึกกับตัวเองครับ ต่อไปคงต้องพินิจพิจารณาในทุกๆสิ่งให้ถี่ถ้วน ไม่ปล่อยให้ความรู้สึกอะไรต่างๆมาครอบงำ จนอาจทำให้มองข้ามบางสิ่งบางอย่างไป แล้วนับจากนั้น ผมก็เริ่มที่จะตั้งหน้าตั้งตา "หมางเมิน" กับความปวด แม้ว่ามันดูจะไม่ลดน้อยลง และทุกครั้งที่วิทยากรบอกว่าถึงเวลานั่งสมาธิจะรู้สึกเซ็งทุกครั้งไป แต่ผมก็มีความอยากจะสู้กับมันมากยิ่งขึ้น ซึ่งก็ทำได้ไม่มากนักหรอกครับ แต่รู้สึกว่าเราเริ่ม "แบ่งแยก" และ "แยกแยะ" ได้นิดๆแล้ว (นิดเดียวจริงๆ ) ว่า "ใจเรา" กับ "ร่างกายของเรา" มันไม่ใช่สิ่งเดียวกัน ขออนุญาตเล่าเรื่องเป็นตัวอย่างให้เห็นได้ชัดเจนปิดท้ายการอัพบล็อกคราวนี้มา ณ โอกาสนี้ละกันครับ (รู้สึกจะยาวเกินแล้ว) เรื่องมันเกิดขึ้นในคืนสุดท้ายของการปฏิบัติธรรม ก่อนที่วันรุ่งขึ้นทุกคนจะแยกย้ายกันกลับบ้าน คือโดยปกติวิทยากรจะไม่ให้แต่ละคนคุยกันครับ เพราะมันอาจจะทำให้ "ฟุ้งซ่าน" เช่น คุยกับเพื่อนก่อนไปเดินจงกรม ไปนั่งสมาธิ จิตอาจจะไปผูกกับเรื่องที่เพิ่งคุยกันมาเมื่อครู่ พาลให้ไม่มีสมาธิเอาเปล่าๆ แต่นี่เป็นคืนสุดท้าย แต่ละคน (ซึ่งคงอัดอั้นมานาน...แม้จะแอบๆคุยกันไปบ้างก็เถอะ ) จึงเปิดฉากสนทนากันอย่างแหลกลาญ ผมก็เช่นกัน ก็คุยอยู่กับคุณลุงท่านนึง (ซึ่งจริงๆก็ต้องเรียกเป็น "คุณปู่" ล่ะนะ เพราะลุงแกอายุ 76 ปีแล้ว) ซึ่งนอนอยู่เตียงชั้นล่างของผม คือเตียงที่ผมนอนเป็นเตียง 2 ชั้นน่ะครับ ผมนอนอยู่ชั้นบน ก็คุยกับลุงแกไปเรื่อยๆถึงเรื่องโน้นเรื่องนี้ จนราว 4 ทุ่มแล้วมั้งครับ วิทยากรที่มีหน้าที่ดูแลห้องนอนของผู้ปฏิบัติธรรมชายก็เลยมาบอกให้ผมกับลุงและคนอื่นๆนอนกันได้แล้ว เพราะวันรุ่งขึ้นยังคงต้องตื่นตี 4 มาปฏิบัติธรรมส่งท้ายกันต่อ ผมก็เอนตัวเตรียมพร้อมท่านอนทันที เพราะระหว่างสนทนาก็อยู่ที่เตียงอยู่แล้ว ล้มตัวลงนอนปุ๊ป ดึงผ้าห่มมาคลุมตัว และกำลังจะตั้งป้อมหลับตา... ก่อนที่จะเห็นเพื่อนร่วมห้องคนหนึ่งเดินมาตรงแผงสวิทช์ไฟ-พัดลมที่อยู่ใกล้ๆกับเตียงผม (ในห้องเปิดแอร์ก็จริง แต่มีคนอยู่เยอะ กว่าจะเย็นเลยใช้เวลาสักพัก บางคราก็ต้องเปิดพัดลมไว้ก่อน) และพูดขึ้นว่า "เสียงมันดังจัง...นอนไม่หลับ" ก่อนจะเอื้อมมือไปปิดสวิทช์พัดลมตัวที่อยู่ใกล้ๆเตียงผม แล้วผมก็ต้อง "อึ้ง" ครับ เมื่อพบว่า...สภาพรอบตัวมันเงียบมากกกกกก... แปลกใจว่าทำไมมันเงียบได้ขนาดนี้ เรื่องของเรื่องคือ พัดลมตัวที่อยู่ใกล้ๆกับเตียงผมเนี่ย ใบพัดมันมีปัญหามาได้สักวันสองวันแล้ว เวลาเปิดมันก็จะมีเสียง แต๊ก แต๊ก พอให้ได้รำคาญ แต่ระหว่างที่ผมคุยกับลุงอยู่ ผมไม่แม้แต่จะได้ยินเพียงสักนิดเลยว่ามีเสียงดัง แต๊ก แต๊ก ของพัดลมอยู่ การณ์กลับเป็นผมรู้สึกว่าเสียง แต๊ก แต๊ก ที่รบกวนเพื่อนร่วมห้องจนนอนไม่หลับต้องลุกมาปิดพัดลม เป็นเรื่องปกติและผมสามารถหลับได้ลงแม้จะมีเสียงรบกวนอยู่ก็ตาม คิดแล้วก็ได้แต่บอกตัวเองว่า "เผลอแล้วหนอ", "ไม่ได้มีสติอยู่กับตัวเองเลยหนอ" ตั้งแต่เข้าห้องนอนมา ใจผมก็ไปเกาะติดกับเรื่องโน้นเรื่องนี้ เรื่องที่นอน เรื่องที่คุยกับคุณลุง เรื่องที่วิทยากรมาเตือนให้เข้านอน เรื่องจัดข้าวของเตรียมพร้อมกลับบ้านวันรุ่งขึ้น และเรื่องอื่นๆ แต่ไม่ได้สนใจกับเสียงดังที่ปรากฎให้ได้ยินอยู่ตลอดเวลาเอาเสียเลย ลาไปแบบเขินๆ ณ ที่นี้เลยละกันครับ --ขอบคุณที่แวะมาครับผม-- มิอาจไม่นับถือ...
ถ้าเป็นเรา...หามีวันที่สองไม่...เหอๆ -- เข้ามาบอกว่าวันนี้อิตาลีแพ้บราซิล 3 เซตรวด... ทำไมไม่เป็นหงส์ว๊า =) โดย: hunjang วันที่: 1 กันยายน 2549 เวลา:21:19:07 น.
มาแล้วๆๆ
เคยนั่งสมาธินานๆค่ะ แล้วปรากฎว่า ขามันเป็นเหน็บ!!!!! (ทีนี้ก็ไม่ยอมลุกเลยค่ะ...ฟอร์มว่าชอบนั่ง พอเพื่อนจะลากไปกินข้าวเท่านั้น น้ำตาแทบเล็ด) ฝันดีนะคะ โดย: CeYLoN วันที่: 1 กันยายน 2549 เวลา:21:35:41 น.
晚安 ค่ะ
เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยได้ดูละครญี่ปุ่นเลยค่ะ เน้นเกาหลีซะมากกว่าอ่ะ โดย: Kitsunegari IP: 203.113.32.6 วันที่: 2 กันยายน 2549 เวลา:0:55:36 น.
o.,.ho คุณฐิตินาถสามารถนั่งสมาธิแบบขัดสมาธิขาไขว้กันได้ถึง 2 ชั่วโมง !!! .,.,.sood yoddddddddd kha
โดย: MinnyJa วันที่: 2 กันยายน 2549 เวลา:2:40:57 น.
ยังไม่เคยนั่งสมาธิเลย จิตยังไม่สงบ แต่จะต้องพยยายามให้ได้สักวัน
โดย: ป้านิด (ป้านิด ) วันที่: 2 กันยายน 2549 เวลา:6:17:20 น.
นั่งสมาธิแรกๆก็ปวดเมื่อยเป็นธรรมดาค่ะ แต่นั่งนานเข้าๆ อดทนผ่านช่วงเวลานั้นไปได้ ก็จะผ่านไปได้เอง
ถึงจุดหนึ่งจะเห็นว่า ความปวดลดลงและหายไป จนนั่งบ่อยเข้าๆ จนชิน เด๋วนี้ไม่ค่อยปวดเมื่อยเลย จะเริ่มเมื่อยก็เมื่อใกล้จะเกินเวลาที่เราเคยนั่งมาก่อน โดย: กิ่งไม้ไทย วันที่: 2 กันยายน 2549 เวลา:11:02:27 น.
...
--ตุ๊กตาไขลาน / ก็อิ่มเอมอยู่ครับ แต่ทุกวันนี้กำลังพยายามทำใจให้มันนิ่งเหมือนช่วง 7 - 8 วันอยู่ครับผม...ฟุ้งซ่านไปเรื่อยเลยเรา -- hunjang / มันคงเป็นไปได้ยากอ่ะครับ แบบว่า "หงส์" เค้าเก่งอ่า --CeYLoN / เคยเป็นคล้ายๆกันเลยครับ แบบว่าตอนนั่งก็จะแย่แล้ว แต่พอจะเหยียดขาลุกยืน...มันแย่กว่าซะอีก --Kitsunegari / ผมเคยดูซีรี่ส์เกาหลีเรื่องเดียวเอง คือ Winter Love Song เดี๋ยวไว้จะหามาดูเพิ่มเติม --MinnyJa / สุดยอดจริงๆล่ะครับ...ของผมนี่ให้ถึงครึ่งชั่วโมงยังไม่ค่อยจะรอดเลย --ป้านิด / นั่งพิงโซฟาก็ได้นะครับ...ขอแค่ให้ใจสงบเป็นพอ (มีข้อแม้ว่าห้ามหลับซะก่อน ) -- กิ่งไม้ไทย / อยากชินเร็วๆจัง -- Batgirl 2001 / ขอบคุณครับ...สบายดีจ้า --สาวไกด์ใจซื่อ / เอ๋ เอ๋ เอ๋ --ขอบคุณที่แวะมาครับ-- โดย: The Legendary Midfielder วันที่: 4 กันยายน 2549 เวลา:13:47:31 น.
เราล็อกอินทั้งสองที่เลยแหละค่ะ
แต่ก็ยังเคยเจอล็อกอินหลุดนะ แต่ไม่บ่อย แต่ดูเหมือนว่า คนอื่นๆ จะเจอปัญหานี้เยอะเลยค่ะ โดย: สาวไกด์ใจซื่อ วันที่: 4 กันยายน 2549 เวลา:13:55:08 น.
นั่งขัดสมาธิเนี่ยมันยากจริงๆ ค่ะ
เพราะมันติดพุงง่ะ ... โดย: ขอบคุณที่รักกัน (blueberry_cpie ) วันที่: 4 กันยายน 2549 เวลา:14:36:48 น.
นี่แน่ะ!! มาว่าปก CD เค้า
แต่เราก็ว่างั้นแหละ!! อิอิ โดย: ตุ๊กตาไขลาน วันที่: 5 กันยายน 2549 เวลา:0:01:44 น.
สาธุอีกครั้งค่ะ ป.ล. โคคาสาขาสยามเซนเตอร์นั้นแหละค่ะ โดย: rebel วันที่: 5 กันยายน 2549 เวลา:19:14:20 น.
ผมเองก็ เผลอ แล้วหนอ เป็นประจำ ยิ่งดึกๆนะ..
เผลอ กินทุกทีเลย อ้วนเอาๆๆ โดย: แร้ไฟ วันที่: 6 กันยายน 2549 เวลา:2:38:51 น.
ถ้าแก้มไปสงสัยได้หลับก่อนแน่ๆๆ เลยค่ะ อิอิ
พี่เก่งจังเลยย โดย: its_gemmi วันที่: 6 กันยายน 2549 เวลา:3:09:52 น.
ผมก็เคยเข้าค่ายธรรมะ ที่ตอนสมัยมัดยมครั้งหนึ่ง
แหม่ มันก็ดีนะเนี่ย โดย: Qooma วันที่: 6 กันยายน 2549 เวลา:7:57:17 น.
...
--สาวไกด์ใจซื่อ // ของผมถ้าเข้าบล็อกจาก My Pantip ไม่เคยหลุดเลยครับ --blueberry_cpie // ทำยังกะคาดเข็มขัดนิรภัยเลยครับ --ตุ๊กตาไขลาน // อ้าว...หลอกตีหัวกันนี่ -- rebel // ครับ ใช่สาขานี้จริงๆด้วย -- แร้ไฟ // แบบนี้น่าจะเรียก "จงใจ" นะครับ -- its_gemmi // ผมว่าคนที่หลับได้นี่เก่งกว่าอีกครับ...แค่ประคองตัวเองนั่งอยู่ได้ผมก็แย่แหล่ว --ดำรงเฮฮา // ขอบคุณครับ -- Qooma // ลองอีกครั้งมั้ยครับ --ขอบคุณที่แวะมาครับ-- โดย: The Legendary Midfielder วันที่: 6 กันยายน 2549 เวลา:8:56:09 น.
แวะมาเยี่ยมค่ะ คงอิ่มใจไม่น้อยเลยนะคะ ช่วงนี้เราจิตฟุ้งซ่านมากเหลือเกิน อาจต้องฝึกนั่งสมาธิบ้างแล้วค่ะ แต่คงไม่นานมาก เคยฝึกอย่างเก่งก็สิบห้านาทีเอง มันจะหลับแทนน่ะค่ะ แต่ก็รู้สึกได้ว่าสงบและมีสมาธิมากขึ้นจริงๆด้วย
โดย: takiendeutsch IP: 58.10.93.51 วันที่: 6 กันยายน 2549 เวลา:11:05:13 น.
งานหนังสือเดือนหน้านี่ไปหรือเปล่าคะ?
เราเองคิดว่า คงจะไปแหละค่ะ แต่หวังว่าคงจะไม่ค่อยซื้อหนังสือเท่าไหร่ เพราะตั้งแต่เมษาฯ ที่ผ่านมานี่ยังอ่านไม่จบเลย โดย: สาวไกด์ใจซื่อ วันที่: 6 กันยายน 2549 เวลา:13:05:41 น.
ฮาโย๋ หม่ำข้าวเที่ยงยังเอ่ยย
... โดย: ขอบคุณที่รักกัน (blueberry_cpie ) วันที่: 6 กันยายน 2549 เวลา:13:05:59 น.
อยู่ใน blog ของเรา เราก็ตองรักษาภาพพจน์กันหน่อย อิอิ
โดย: ตุ๊กตาไขลาน วันที่: 6 กันยายน 2549 เวลา:15:09:32 น.
โดย: keyzer วันที่: 6 กันยายน 2549 เวลา:21:11:58 น.
เราสติไม่ค่อยอยู๋กับตัวเหมือนกัน กำลังพยายามตั้งสติ คิดให้ดี แต่ก็อดไมได้เลยเฮ้อ ชีวิต
โดย: FaRaWaYGiRL วันที่: 6 กันยายน 2549 เวลา:21:28:12 น.
โดย: แ ม ง ป อ วันที่: 7 กันยายน 2549 เวลา:17:38:50 น.
แหะๆๆ ที่ไม่ได้ยินเสียงพัดลม อาจจะเพราะเหนื่อยๆ เพลียๆ หรึอเปล่าคะ แต่ว่ายังอยากคุย อิอิ
โดย: its_gemmi วันที่: 9 กันยายน 2549 เวลา:22:35:38 น.
สวัสดีวันหยุดนะคะ แวะมาเยาะเย้ย เอ๊ย..มาเยี่ยมค่ะ
วันนี้หงส์แพ้ เสียใจด้วยนะคะ ป่านนี้คุณ จขบ หลับอุตุแล้วสิเนี่ย โดย: กระต่ายลงพุง วันที่: 10 กันยายน 2549 เวลา:1:08:17 น.
แวะมาทักทายอีกรอบ
จิตยังไม่สงบเหมือนเดิมแถมมีโทสะมากขึ้น โกรธคนที่ชอบเอาเปรียบและเกลียดตัวเองที่ใจอ่อน โดย: ป้านิด (ป้านิด ) วันที่: 10 กันยายน 2549 เวลา:3:49:00 น.
จขบ หายยยย
เอากระต่ายชาวบ้านมาเยี่ยมค่ะ หายไปไหนคะเนี่ย หนูกระต่ายคิดถึงนะนี่ โดย: กระต่ายลงพุง วันที่: 12 กันยายน 2549 เวลา:1:03:57 น.
...
ขอบคุณทุกคนที่แวะมานะครับ ช่วง 2-3 วันนี้งานยุ่งมากกกกกกก... แล้วไว้เคลียร์เสร็จจะแวะไปหาครับ โดย: The Legendary Midfielder วันที่: 12 กันยายน 2549 เวลา:8:10:14 น.
หูยย!! เราลืมมาแสดงความยินกับสกอร์ 3 - 0 ของหงส์กะเอฟเวอร์ตันได้ไงเนี่ย
ยินด้วยด้วยนะ โดย: ตุ๊กตาไขลาน วันที่: 12 กันยายน 2549 เวลา:22:43:14 น.
มีแววเด่นชัดว่าไม่ได้ดูในโรงเลยเหรอคะ?
งั้นเสียดายแย่ เพราะเรื่อง Seasons Change นี่ถ้าไม่ได้ดูในโรงอาจพลาดบรรยากาศบางอย่างได้ค่ะ บอกไม่ถูก เราว่าดูจอเล็กแล้วเรื่องนี้น่าจะดร็อปลงอะค่ะ โดย: สาวไกด์ใจซื่อ วันที่: 13 กันยายน 2549 เวลา:9:43:37 น.
|
บทความทั้งหมด
|
จขบ.คงอิ่มบุญจนแก้มบวมแล้วแน่ๆ อิอิ
ปล. เราเข้าใจคนที่ต้องเดินไปปิดพัดลมเพราะเสียงดังนะ เพราะเราเองก็เป็นคนที่ต้องนอนหลับในความเงียบและในความมืดด้วย ไม่งั้นจะนอนไม่หลับ ต่อให้หลับก็จะหลับไม่สนิท
ปล. (อีกที) เราจำไม่ได้อ่ะ ว่า "ค่าของคน" โจวไห่เม่ยเล่นด้วยป่าว??