"ผมไม่มีผม" ... 11 วันกับชีวิตใต้ร่มกาสาวพักตร์ ที่มา : วิสูตร แสงอรุณเลิศ , ผมไม่มีผม , สำนักพิมพ์ a book , กรุงเทพฯ , 152 หน้า หน้าที่ของชายไทยแท้ทั้งแท่ง เกิดมาชาติหนึ่งต้องบวชเรียน อย่างน้อยๆก็หนึ่งครั้ง เข้าประเด็นเลยดีกว่า .... เคยบวชกันหรือยังครับ? ผมเคยแล้วเน้อ แม้จะเป็นระยะเวลาสั้นๆแค่ 2 อาทิตย์กว่าๆเท่านั้นเอง ถ้าถามว่าได้อะไรกลับมาบ้าง จะว่าได้ก็ได้มา จะว่าไม่ได้ก็ดูเหมือนจะไม่ได้อะไรเลยเหมือนกัน แต่อย่างน้อยๆมันก็ทำให้ทัศนคติของผมที่เคยมีกับหนังสือพระเปลี่ยนไปนะ ก่อนนี้แค่เห็นหน้าปกผมก็ไม่อยากจะยุ่งด้วยแล้ว แต่พอมาบวชมันกลับกลายเป็นเพื่อนแท้ของผมตลอด 2 อาทิตย์  (แถมมีเต็มกุฏิ อยู่ข้างกายตลอดเวลา ไม่ว่าจะเบื่อแค่ไหน) เดี๋ยวนี้เวลาผมเห็นหนังสือพระตามร้านหนังสือก็ยิ้มๆทักทายบ้าง แล้วก็หยิบมาอ่านฟรีพอเป็นพิธี .... ฮี่ฮี่  (สมัยนี้หนังสือมันแพงนิ)การบวชนี่ถ้าไม่ได้มาจากความศรัทธา ตั้งใจมุ่งมั่นจริงๆนี่เบื่อแน่นอน จะเหงามากๆเหมือนอย่างผมเคยเป็น ตอนบวชก็คิดแค่อยากลองดูว่ามันเป็นยังไง (ไหนๆมันก็เป็นหน้าที่ชายไทย แถมเป็นสิ่งที่ดีด้วยที่ได้แทนคุณพ่อแม่) ไม่ได้เตรียมใจไว้ก่อน แต่ยังไงผมก็ได้พระอาจารย์ดีนะ (พระธรรมวิสุทธิกวี พิจิตร ฐิตวณฺโณ) ท่านเป็นเจ้าอาวาสวัดโสมนัสวิหาร เทศน์ได้เก่งมาก ฟังแล้วไม่เบื่อ ฟังเรื่อยๆทั้งวันก็ยังได้ เสียอย่างเดียวคือต้องมานั่งสมาธิเพราะช่วงบวชตรงกับโครงการกรรมฐานของทางวัดพอดี ให้พระบวชใหม่เข้าร่วมด้วยทั้งหมด นั่งกันวันละ 8 ช.ม.สลับกับการเดินจงกรม มีพักเบรกฉันเพลกับทำวัตรเย็นเท่านั้น ทรมาน .... แต่ผมไม่ปฏิเสธเลยว่ามันทำให้จิตใจสงบและผ่องใสขึ้นมาก (ส่วนตอนนี้กลับเข้าสภาวะเดิมเรียบร้อยแล้วครับ) จริงๆแล้วชีวิตการบวชเป็นอะไรที่น่าสนใจครับ เพียงแต่ไม่มีใครคิดถ่ายทอดออกมาเล่าสู่กันฟังเท่านั้นเอง แต่ในที่สุดก็มีคนที่คิดแบบเดียวกับผมจับปากกาเขียนหนังสือเล่มนี้ขึ้นมา .....   "วิสูตร แสงอรุณเลิศ" ผู้เขียนหนังสือเล่มนี้ใช้เวลาในการบวชทั้งสิ้น 11 วันครับ และนี่คือเรื่องราวฉบับย่อๆของเขาตลอดช่วงเวลานั้น เนื้อหาใช้ภาษากวนๆ สบายๆ อ่านแล้วเบาสมอง แต่ก็แฝงไปด้วยคำถาม / ข้อคิดหลายๆอย่างเกี่ยวกับชีวิตการบวชครับ ฮาบ้าง ลึกซึ้งบ้างสลับๆกันไป สิบปากว่าก็ไม่เท่าตาเห็นนะครับ .... ไปดูกันเลย   นี่ก็เป็นความจริงสำหรับการบิณฑบาตเช่นกัน ตอนผมบวชเจอขวดน้ำ + ถุงแกงร้อนๆเข้ามามากๆก็เซ็งเหมือนกัน เดินตัวเกร็งด้วยเพราะกลัวจีวรหลุด ยังประคองจีวรไม่เป็น   บวชใหม่ๆนี่ก็สวดไม่ได้เหมือนกันครับ อาศัยลิปซิงค์เอาเลย ไม่รู้ว่าญาติโยมตอนนั้นจะมองผมยังไง ..... 555++  อ่านไปๆจะมีข้อสังเกตน่าคิดๆแบบนี้แทรกอยู่ตลอด ....  
|
บทความทั้งหมด
|
|||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
นึกถึงพระ ที่มารับบาตรตอนเช้า ทุกวัน ท่านคงคิดเช่นนี้เหมือนกัน หนัก ๆๆๆๆๆ....ล้น บาตร น้ำขวด โอวววววว