ผมไม่แน่ใจว่าครั้งแรกของวันที่ผมได้ขึ้นซ้อนท้ายรถมอเตอร์ไซด์ของครูนิพนธ์ นั้น เป็นเพราะว่าผมไปโรงเรียนสายกว่าปกติ หรือว่าครูนิพนธ์ มาโรงเรียนเช้ากว่าปกติกันแน่

จำได้ก็แต่เพียงขณะตัวเองกำลังเร่งความเร็วตีนเปล่าเปลือยไปบนถนนลูกรังอยู่นั้น มอเตอร์ไซด์คันสีส้มยี่ห้อยามาฮ่าของครูนิพนธ์ที่เหมือนจะวิ่งเลยผ่านไป ก็กลับชะลอความเร็วลงและหยุดนิ่งในที่สุด ถึงแม้จะหยุดเลยห่างออกไป แต่การเอี้ยวหันกลับมาและผงกหัวหงึก ๆ นั้นก็เป็นสัณญาณเชื้อเชิญให้เด็กบ้านไกล ที่กำลังยืนนิ่งงงหลังจากก้มค้อมหัวคำนับอยู่ที่ริมถนนให้ได้ร่วมซ้อนท้ายมอเตอร์ไซด์มุ่งไปสู่โรงเรียนพร้อม ๆ กันกับแก

และนั่นคือวันแรกและครั้งแรกของชีวิตที่ผมได้มีโอกาสขี่มอเตอร์ไซด์

เพราะเป็นครั้งแรกในชีวิต และรวดเร็วเกินที่จะทันตั้งตัว เตรียมใจไว้ ก็แค่ล้อรถหมุนเคลื่อนออกตัวเท่านั้น ผมก็เหมือนได้ยินเสียงหัวเราะหึ หึ ของครูนิพนธ์

นั่นอาจเป็นเพราะการได้รับแรงกดจากอาการเกร็งกดปลายเล็บ ที่คงจะจิกลงไปโดนบนเนื้อพุงที่ซ่อนอยู่ในเสื้อชุดสีกากีของแกจนเกิดอาการเจ็บหรือจั๊กจี้เป็นแน่แท้....

ครูนิพนธ์ เป็นครูใหญ่ ที่ดุจนไม่มีใครกล้าเฉียดใกล้ หากไม่จำเป็น

กลิ่นฉุนน้ำมันใส่ผม เครื่องแบบสีกากี รองเท้าสีดำขัดมันและเสียงจังหวะเท้า ขณะแกดุ่มส่ายอาด ๆ ผ่านหน้าห้องเรียนใด ๆ เป็นเสมือนตัววอลุ่มหมุนหรี่ปิดเสียงเจี๊ยวจ๊าวของฝูงนกกาน้อยใหญ่ให้เงียบสนิทอย่างได้ผล

ระแนงไม้เปื้อนสีเขียวยาวขนาดไม้บรรทัดคืออาวุธประจำตัว แกเรียกอาวุธของแกว่า กระทิงเขียว

เด็กเกเรล้วนแต่ได้สัมผัสและต่างเข็ดขยาดกับเจ้ากระทิงเขียวของแกมาแล้วทั้งสิ้น

แต่ ถึงยังงั้นก็เถอะ ... เราก็ได้เห็นและได้ยินเจ้ากระทิงเขียวทำงานสำเร็จโทษเด็กทโมนดื้ออยู่เกือบทุกวัน

ตามความรู้สึกของผมขณะนั้น ดูเหมือนจะเป็นเรื่องเหนือความคาดหมายอย่างมาก ที่ครูใหญ่ผู้มีอำนาจสูงสุดของโรงเรียนจะยอมเสียเวลาจอดมอเตอร์ไซด์รับเด็กนักเรียนชายกะมอมกะแมมคนหนึ่งให้ขึ้นซ้อนท้ายและกอดโอบเอว มุ่งไปสู่ปลายทางที่โรงเรียนพร้อม ๆ กัน

และนั่นอาจเป็นเพราะตัวตนอันแท้จริง ตัวตนของครูผู้มีน้ำใจ มีเมตตาเสมอสำหรับลูกศิษย์ ซึ่งต้องพึงแอบซ่อนอยู่หลังอาการใบหน้าเรียบเฉย ดุ และมือไม้หนักตามบทบาทและหน้าที่ของครูใหญ่ ที่ต้องแสดงต่อหน้าหมู่ทะโมนให้ยำเกรง

ไม่ใช่ทุกวันและไม่บ่อยครั้งนักหรอก ที่ผมจะได้มีโอกาสนั่งซ้อนท้ายรถมอเตอร์ไซด์ของครูนิพนธ์ ความผิดพลาดจากการคาดเดาเพื่อดักเวลาระหว่างเดินทาง การมาโรงเรียนเช้าและมาสายผิดปกติของครูนิพนธ์ คือปัจจัยทั้งหมดทั้งมวลที่ทำให้ผมกับครูคลาดกัน

หรือบางวันสัมภาระอุปกรณ์การสอนที่พ่วงติดผูกท้ายมอเตอร์ไซด์ นั่นก็เป็นอีกเหตุผลหนึ่ง

ประกอบกับในบางวัน อารมณ์อันน่าเบื่อหน่าย ชักพาให้ผมพาลเลี่ยงหลบลงแอบดงไม้ชายถนนเอาดื้อ ๆ เมื่อแว่วได้ยินเสียงรถมอเตอร์ไซด์ของแก

อีกหลายปีต่อมา ขณะเสียงไม้เรียวยังคงเควี้ยวขวับ ไม่เว้นแต่ละวัน ผมแอบมองเห็นเจ้ากระทิงเขียวนอนสงบนิ่งอย่างไร้พิษสงอยู่หลังห้องชั้นประถมปีที่ 4 ชั้นเรียนที่ผมเพิ่งได้เลื่อนชั้นขึ้นมาเรียน ขณะที่ครูใหญ่ที่เคยควบตำแหน่งครูประจำชั้นคนเดิมเจ้าของกระทิงเขียวเพิ่งย้ายออกไปเป็นครูใหญ่ที่โรงเรียนอื่นตั้งแต่ก่อนที่จะปิดเทอมใหญ่เมื่อหลายเดือนมาแล้ว