คิดถึงหมู่ปลาว่ายแหวกในคลองน้ำใส..เมื่อวัยเด็ก
เล่นน้ำตีโป่ง อิอิ

  

สวัสดีค่ะ
แวะมาอ่านบทกวีอีกแล้วหล่ะท่าน

  

แลคต้ากะรถตัดหญ้าที่น่ากลัว เสอนตอน มานั่งอยู่บึงใบไม้
โห เมื่อกี้นั่งอ่าน อินจัดเกือบตกบึงใบไม้แน่ะ อ่า ธรรมชาติอันแสนงาม

  

เพราะเหลือหลาย

ถึงจะเป็นคนห่างไกลความละเมียดแบบบทกวี
แต่ก็ชมชอบผู้สร้างสรรค์บทกวีครับ

  

ึคิดถึงบึงเล็ก ๆ สมัยเด็ก ๆ เลยค่ะ

  

อ่านแล้วเคลิ้มเลยครับ