เป็นครั้งที่2ของผมสำหรับการฝึกยูโดภาคฤดูร้อนปีนี้การฝึกถูกจัดไว้เริ่มตั้งแต่วันเสาร์ที่14กรกฏาคมไปจนถึงวันจันทร์ที่23กรกฏาคมเป็นธรรมเนียมของโคโดกังคือติดต่อกัน10วัน การซ้อมเริ่มตั้งแต่16.00 – 20.00ส่วนวันอาทิตย์จะเริ่ม 16.00-18.00

ปีนี้เริ่มต้นฝึกกันที่วันเสาร์แต่วันเสาร์ดันมีสัมมนาและการสอบท่าคาตะตั้งแต่โชดั้งไล่ไปจนถึง6ดั้งดังนั้นเวลาซ้อมวันแรกนี้เลยถูกเลื่อนออกไปเป็นประมาณ17.20เพราะว่าสนามต้องเปิดทางให้คนที่จะสอบเลื่อนดั้งสอบท่าคาตะกันไปก่อนดูท่าทางคนที่มาสอบเลื่อนดั้งในวันนี้อาจจะออกอาการเกร็งๆเพราะว่าประธานโคโดกังมานั่งเป็นประธานสอบด้วยหลังจากการสอบเลื่อนดั้งจบแล้วก็เป็นการเริ่มวอร์มอัพปกติเหมือนทุกๆครั้งแล้วตอน17.30ก็เรียกรวมเพื่อเปิดงานและเช็คชื่อหลังจากนั้นก็เป็นการซ้อมที่ดูเหมือนจะปกติแต่ผมรู้สึกได้ถึงสิ่งที่พิเศษกว่าการซ้อมปกตินั้นก็คือ ในช่วง10วันนี้ อาจารย์แต่ละท่านที่มีท่าไม้ตายหรือท่าเด็ดเฉพาะตัวจะนำออกมาถ่ายทอดสอนให้กับนักเรียนหรือว่าบุคคลที่มาฝึกในช่วง10วันนี้ปีที่แล้วสงสัยผมยังไม่รู้เรื่องอะไรเลยว่ามีการแอบแฝงสอนท่าเด็ดๆของอาจารย์เอาไว้ด้วย

สิบวันได้อะไรมาบ้าง

- ได้ท่านอนมา2ท่าที่เป็นคู่ปรับกันเริ่มจากการก้มตัวอยู่ในท่าเต่าแล้วหนีบแขนหมุนมาจับกดในท่า คุซุเรเคซะกาตาเมะท่านี้ถือเป็นท่าถนัด1ท่าของอาจารย์ยามาโมโต้ที่เป็นอาจารย์สอนผมเป็นประจำอยู่แล้วแต่ท่าที่2เป็นท่าแก้ของท่าแรกเมื่อตอนที่โดนหนีบหมุนตัวไปใช้คุซุเรเคซะกาตาเมะ คนที่อยู่ข้างบนยื่นขาออกไปหยุดการหมุนพร้อมๆกับการสอดแขนเข้าไปที่ไหล่ของคนที่ทำท่าเต่าและรวบกดลงจะอยู่ในท่าทัตเทชิโหกาตาเมะท่าทัตเทชิโหที่ใช้แก้การหมุนตัวของท่าเต่าอันนี้ก็เป็นท่าเฉพาะของอาจารย์อีกท่านนึงสงสัยอาจารย์ท่านนี้คงเคยเจอท่าถนัดของอาจารย์ท่านแรกเลยคิดหาท่าแก้ออกมาได้สมบูรณ์แบบมากๆ

- ได้ท่ายืนที่เป็นท่าถนัดของอาจารย์คือ ฮิสะกุรุม่าเพียงแต่ถ้าใครจับจังหวะและทำได้สมบูรณ์แบบจะสามารถนำไปปรับใช้กับซาซาเอะทรึริโกมิอาชิ กับท่าไทโอโตชิได้ ท่านี้ต้องหาคู่ฝึกซ้อมรวมมือกันดีๆในการฝึกการฝึกมีอยู่4ขั้น ขั้นแรกสุดคือการฝึกคุสุชิโดยการใช้ไทซาบากิของขาเรียกง่ายๆก็คือการดึงในจังหวะหมุนตัว90องศาโดยอาศัยแรงขาจุดสำคัญของการฝึกขั้นตอนนี้คือการดึงไปพร้อมๆกับการหมุนตัว90องศาส่วนมือซ้ายก็ดึงสูงเหมือนกับลักษณะของการดูนาฬิกาข้อมือนั้นเองจริงๆแล้วการดึงแบบดูนาฬิกาข้อมือนี้เป็นพื้นฐานหลักๆของการดึงเข้าท่าของยูโดเลยก็ว่าได้ขั้นที่2หลังจากการดึงได้สมบูรณ์แล้วก็เป็นการทุ่มโดยยังไม่ต้องออกขาไปแตะที่เข่าคู่ซ้อมถ้าดึงถูกหลักคู่ซ้อมเอียงมาด้านหน้าคุมแขนดีๆก็ทุ่มล้มได้แล้วครับ จุดนี้สามารถเปลี่ยนไปเป็นพื้นฐานของท่าอุกิโอโตชิขั้นที่3คราวนี้จะเป็นการยืนแบบเป็นธรรมชาติของอุเกแล้วครับหลังจาก2ขั้นแรกอุเกจะยืนไม่ขยับขาในขั้นที่3นี้อุเกจะขยับขาตอบรับการดึงของโทริเพื่อรักษาสมดุลย์ของตัวเองเอาไว้โดยการขยับขาขวาออกมาด้านหน้าตรงจุดนี้ก่อนที่อุเกจะขยับเสร็จสิ้นผู้ฝึกซ้อมหรือโทริก็เอาขาตัวเองไปขัดบริเวณเข่าให้ล้มลงอย่าลืมการใช้มือทุ่มที่ฝึกในขั้นที่2ขั้นที่4ก็เป็นการขยับตัวของทั้งคู่คล้ายๆกับการรันโดริทั่วๆไปแล้วเพื่อหาจังหวะในการดึงการทุ่มโดยอาศัยหลักผสมผสานของการฝึกขั้นที่1-2-และ3อันนี้ต้องอาศัยการฝึกจนชำนาญถึงจะสามารถเอามาใช้จริงทุ่มจริงแบบไม่ต้องใช้แรง(น่าจะยากอยู่ครับ)

- ได้วิธีการเข้าท่าหลายแบบ การเข้าท่าที่เน้นความเร็วการเข้าท่าที่เน้นแรง การเข้าท่าแบบสลับฝั่ง และการเข้าท่าแบบสลับขาไอ้แบบสุดท้ายอันนี้รู้สึกว่ายากมากๆ จะเข้าขวาแต่เอาขาซ้ายนำหลอกก่อนอันนี้สามารถเอาไปวางแผนในการแข่งแต่ละนัดได้ด้วยยกตัวอย่างเช่นการเข้าท่าหลอกในท่าอิปป้งเซโอนาเกะโดยการจับขวาแต่ว่าเข้าอิปป้งทางซ้ายพอเข้าไปแล้วมันจะฝังอยู่ในหัวคู่ต่อสู้ว่าอาจจะมีอิปป้งทางซ้ายแล้วก็หลอกต่อด้วยการเอาขาซ้ายนำเพื่อแสดงว่าจะเข้าอิปป้งเซโอทางซ้ายคู่ต่อสู้ก็จะเบี่ยงตัวออกแรงต้านและเตรียมหลบซึ่งมันจะเป็นการเปิดโอกาสให้เข้าท่าอื่นทางด้านขวาแบบปกติได้อย่างง่ายๆเพียงแต่จะใช้ได้อย่างชำนาญจนหลอกคู่ต่อสู้ได้ก็ต้องฝึกการสลับขาเข้าท่าให้เร็วและชำนาญกับฝึกซักท่านึงในการเข้าซ้าย ผมว่าเซโอจับขวาแต่เข้าซ้ายอาจจะเป็นท่าที่ง่ายสุดแล้วครับ

- ได้เรียนการตบเบาะแบบเป็นคู่โดยคนที่ทุ่มจะเป็นการฝึกขาไทซาบากิในท่าฮิสะกุรุม่าส่วนคนที่ถูกทุ่มก็เป็นการฝึกตบเบาะเพื่อเรียนรู้แรง ท่าทุ่มตบเบาะอันนี้ถ้าจับจุดจนชำนาญแล้วคนทุ่มสามารถปรับเปลี่ยนไปเป็นท่าอุกิโอโตชิได้ด้วย

- ได้รื้อฟื้นท่าเนวาซะขั้นพื้นฐาน3ท่า คือการที่จะรวบแขนคนที่อยู่ในท่าเต่าแล้วพลิกมากด3ท่านี้เคยเรียนเมื่อนานมาแล้วพออาจารย์กลับมาสอนก็ถือเป็นการรื้อฟื้นของเก่าๆอีกครั้งนึงแต่คราวนี้พิเศษหน่อยตรงที่ผมขายังไม่ดีพอที่จะไปซ้อมท่านอนได้อาจารย์เลยให้ไปเป็นคนสอนพวกเด็กใหม่ที่เพิ่งมาตอนเป็นคนสอนแล้วรู้สึกว่าสิ่งต่างๆมันจะเข้าใจได้รวดเร็วกว่าตอนทำเองอีกโดยเฉพาะการซ้อมที่ให้ใช้เฉพาะ3ท่านี้จะมองออกเลยว่าเราจะต้องจัดการคู่ต่อสู้ไปในองศาไหนเพื่อให้เกิดความได้เปรียบถ้าเป็นแต่ก่อนผมคงจะงงๆว่าทำไมงัดตัวคู่ต่อสู้แล้วมันไม่พลิกที่แท้ก็เพราะว่ามันยังติดเรื่องการยืมแรงการผ่อนแรงในส่วนต่างๆของร่างกายนั้นเอง

- ได้เรียนรู้การใช้แรงของคู่ต่อสู้ อันนี้เป็นบทเรียนขั้นสูง อาจารย์พยายามอธิบายแต่ว่าอาจารย์พูดเร็วมากต้องกลับมานั่งเรียบเรียงนั่งคิดดู ตอนนี้ก็ยังงงๆอยู่เรียกว่าต้องคิดไปทำไปอย่างช้าๆแล้วมันจะเข้าใจขึ้นมาทีละนิดเองไว้รอขาหายก่อนค่อยมาฝึกทำดู คือเป็นการดูแรงและใช้แรงของคู่ต่อสู้ท่าที่อาจารย์สอนเป็นท่าที่มีความสัมพันธ์เกี่ยวข้องกัน4ท่า คือท่า เดอาชิบารัยซาซาเอะทรึริโกมิอาชิ ฮาไรทรึริโกมิอาชิ แล้วก็อุจิมาตะ เป็น4ท่าเทคนิคขาเริ่มจากการเข้าท่าแบบปกติของท่าเดอาชิบารัย คือเดินหน้าถอยหลังใช้มือซ้ายช่วยบังคับขาคู่ต่อสู้ส่วนซาซาเอะเป็นการใช้มือขวาที่จับคอคู่ต่อสู้บังคับทิศทางแรงของคู่ต่อสู้ในขณะที่เคลื่อนตัวเป็นวงกลมเรียกได้ว่าถ้าใช้มือซ้ายมือขวาดีๆแล้วก็สามารถควบคุมการเคลื่อนไหวของคู่ต่อสู้ให้มาเข้าทาง2ท่านี้ได้แล้วถัดมายากขึ้นอีกหน่อยเป็นการเดินหน้าถอยหลังถ้าจะให้คู่ต่อสู้ถอยหลังก็ดึงมาข้างหน้าจะมีแรงต้านนิดๆไปทางด้านหลังอาศัยจังหวะแรงต้านตรงนี้ใส่ท่าฮาไรทรึริโกมิอาชิเข้าไปสุดท้ายก็เอามาดัดแปลงรวมกับท่าซาซาเอะในจังหวะที่คู่ต่อสู้ออกแรงต้านไปด้านหลังก็เข้าทำในท่าอุจิมาตะผมว่าการเรียนรู้แรงกับความสัมพันธ์ของ4ท่านี้เป็นบทเรียนยูโดที่ยากสุดในการฝึกฤดูร้อนปีนี้แล้วครับ คิดตามแล้วยังงงตามเลยครับแต่เอาเป็นว่าทฤษฏีได้มาแล้วเหลือแต่เอาไปฝึกซ้อมให้มันลงตัว (แต่ท่าจะยากครับ)

- สิ่งที่ได้แถมมานอกจากใบประกาศนียบัตร (ปีนี้ต่างจากปีที่แล้วคือมีเขียนตรงมุมนิดนึงว่าโชดั้ง)คือ ขา ที่รู้สึกว่ามันเริ่มจะมีแรงมันเริ่มจะควบคุมได้หน่อยนึงแล้วคือตอนซ้อมก็ต้องค่อยๆประคองทำเท่าที่ได้แต่ผมลองนึกเทียบดูระหว่างวันแรกที่ซ้อมกับวันสุดท้าย ขามันก็ฟื้นตัวขึ้นมาเยอะมากๆ

- สุดท้าย ให้ทายครับ ผมคือคนไหนเอย?