Bloggang.com : ZAZaSassY : เทพนิยายไม่มีจริง

เทพนิยายไม่มีจริง

Cinderrella เทพนิยายเรื่องดังเรื่องหนึ่ง ที่เด็กผู้หญิงหลาย ๆ คนชอบ ฉันก็ชอบ แต่จริง ๆ แล้วชอบ Beauty and the beast มากกว่านะ แต่งานนี้ เห็นที Cinderrella คงเขากับสถานการณ์มากกว่ามั้ง

หลายบล็อกก่อนเล่าเรื่องงานแต่งงานไว้นะคะ บอกว่าลูกพี่ลูกน้องที่ค่อนข้างสนิท (เออ... ต้องบอกว่าคุยกันมากกว่าคนอื่น) กำลังจะแต่งงาน แล้ววันนั้นก็มาถึง มันคือเมื่อวานนี้ค่ะ เขาส่งบัตรเชิญมาหลายสัปดาห์ก่อนแด่ "อาแปะและครอบครัว" อาแปะที่ว่าก็บิดาของดิฉันเอง ทุกคนในบ้านเห็นสถานที่เขียนว่าโรงแรม + งานกลางคืน งานก่อนก็ทีแล้วเขาจัดโรงแรมสุดหรูแถวรัชดา งานนั้นบ้านดิฉันหายไปจากแขกร่วมงานยกหลัง พองานนี้แม่ดิฉันเป็นคนแรกบอกว่า "แม่แขวนนวม" พี่ดิฉันไม่ต้องพูดถึงไม่มีทางไปเด็ดขาด เหลือกันอยู่สองหน่อพ่อลูก งานนี้เขาให้ไปตอนกินเลี้ยงเลย ครั้งก่อนให้ดิฉันไปแห่ขันหมากยังติดใจไม่หาย คราวนี้ว่าจะไปช่วยกั้นประตู...แต่อาบอกว่ามีคนแล้วเลยอดเลย

ก็เลยไปแต่งานเลี้ยงตอนกลางคืนก็ได้ ยังไงก็จะไปร่วมกินของอร่อย ๆ เอ้ย...ไปร่วมแสดงความยินดีด้วยอยู่แล้ว ก็คงไม่เท่างานที่แล้วมั้ง ตอนนั้นคิดอย่างนั้นจริง ๆ ค่ะ

"เกิดเป็นหญิงแท้จริงแสนลำบาก ต้องยุ่งยากเสื้อผ้าหน้าตาผม" นั่นแหล่ะค่ะปัญหา ก็นั่งวิตกจริตมาสองสัปดาห์ว่าจะหาชุดที่ไหนไป โดนเม้นท์มาว่างานแบบนี้ห้ามใส่เสื้อยืดกางเกงยีนส์ มันก็จริงอยู่ แต่จะอะไรกันนักหนา เราไปร่วมแสดงความยินดีเสื้อผ้าไม่เห็นเกี่ยวเลย จะใส่กระโปรง หุหุ ถ้าไม่ใช่ชุดฟอร์มทำงานกระโปรงในตู้เสื้อผ้าก็มีอยู่ไปถึงห้าตัว เสื้อผ้าถ้าไม่ใช่เสื้อยืดใส่มันแล้วกว่าห้าปีนี่ห็หายากกว่างมเข็มในมหาสมุทรอีก (ทำไมดิฉันเป็นผู้หญิงที่รันทดนัก) จินตานาการเริ่มบรรเจิด เออ...งานแบบนี้เขาต้องประมานนั้นรึปล่าว... ร่างบางในชุดราตรียาวเปลือยไหล่ขาว รอบคอประดับด้วยจี้เพชร(แท้)เม็ดเล็ก ผมที่เคยยาวถึงกลางหลังถูกม้วนขึ้นอยากประนีตประดับด้วยมงกุฎเพชร(แท้อีก) ใบหน้าสวยได้รูป ดวงตากลมภายใต้ขนตามยาวงอน(ด้วยมาสคารา) พวงแก้มอมชมพู(ด้วยบรัชออน) ปากเคลือบลิปติกสีกลีบกุหลาบชมพูตามด้วยกลอสใสดูชุ่มชื่น เอวเล็กได้รูป รูปร่างสง่า ท่ายืนมั้นคงด้วยรองเท้า(ประดับเพชรแท้ด้วยก็ดี)ส้นเข็ม(สูง 3 นิ้ว)

ถ้าเป็นเรื่องของหนูซิน พอถึงวันงาน แม้ชุดของนางซินจะถูกกระทำปู้ยี้ปู้ยำจนใส่ไม่ได้ ก็ยังจะมีนางฟ้าใจดีมาเนรมิตชุดสวยใบหน้างามให้ได้แบบไม่ต้องจ้างช่างฝีมือดีมาแต่ง แต่กับดิฉันไม่ใช่นางซิน ดังนั้นจึงต้องเริ่มคิดถึงวันงาน "แกจะใส่อะไรไป" คำถามนี้วนเวียนอยู่ในสมองมาสองสัปดาห์จนถึงเมื่อวาน คำว่า "แกจะใส่อะไรไป" ก็ยังอยู่ในสมอง ทั้งที่พยายามแล้ว วันหยุดเสาร์อาทิตย์ก็ไปด่อม ๆ มอง ๆ ตามร้าน แต่แหม...เสื้อผ้าสมัยนี้มันเล็กลง เล็กลง ราคาก็แพงขึ้น มิหนำซ้ำไอ้หุ่นอย่างฉันมันหาอะไรใส่ได้ง่ายซะที่ไหน บางครั้งเดินเข้าไปจับ ๆ ดูเสื้อก็นึกในใจว่า "คนใส่มีไส้ป่าวหว่า" แล้วไอ้เรื่องซื้อเสื้อผ้าเครื่องแต่งกายนี่มันถูกกับฉันมาก ๆ เลย ให้ฉันช่วยเลือกให้เพื่อน ๆ น่ะได้ (จนเพื่อนเซ็ง...นี่แกซื้อเองมั่งดิ่) แต่ให้ซื้อเองนี้ควักเงินทีไรมันก็ควักไม่ออก ผิดกับการตัดสินใจเข้าไปซื้อลูกชิ้นปิ้ง 15 ไม้มาก ๆ เลย แล้วจะให้ฉันแต่งไอ้ชุดราตรีเปิดไหล่กะแขนใหญ่ ๆ และรัดพุงปลิ้น ๆ เนี่ยนะ

ไอ้อยากสวยนะ ผู้หญิงทุกคนก็อยาก แต่มันต้องดูสังขารตัวเองด้วย ไม่สามารถปลงสังขารตัวเองได้เลยไม่ได้อะไรกลับบ้านติดมือมา อาการเรื่องมากเกิดขึ้นจนวันสุดท้ายคือเมื่อวาน

จริง ๆ เมื่อวานตั้งใจจะไปดูแฮรี่กับคนแถว ๆ นี้สักหน่อย แต่คุณเธอติดงานมันก็เป็นโชคดีของดิฉันที่เหลือเวลาไปหาเสื้อผ้าให้ตัวเองได้ หามาสองอาทิตย์ไม่ได้ แต่มาตั้งความหวังวันสุดท้าย ฉันออกจากบ้านประมาณ 10.00 โมง บอกพ่อกับแม่ว่า "ไปดูหนังกับไอ้เจี๊ยบ"

นูขอโทษค่ะ จริง ๆ แล้วก็อยากบอกว่าหนูไปหาเสื้อผ้า แต่หลังจากที่โดนสวดมาหลายสัปดาห์ว่าไปทีไรหิ้วแต่ของกินกลับมาไหนเสื้อผ้า เราก็บอกปัดไปว่าเดี๋ยวหา ๆ ในตู้นี่แหล่ะ แต่พอเอาเข้าจริง ๆ มันหาไม่ได้จริง ๆ นะ

แล้วก็บอกแม่ไว้นานแล้วว่าเสาร์นี้จะไม่อยู่บ้าน ก็เลยปล่อยเลยตามเลย ออกจากบ้าน 10.15 น. นั่งรถเมล์ไปแถว ๆ สยามนั่นแหล่ะ ไปเดิน ๆ ดู จับ ๆ ดู

ไม่เหมาะกับเราเลยอ่ะ เดินคอตกขึ้นมาบุญครองตรงโบนันซ่า...ก็ไม่เหมาะกับเราอีก เดินคอตกลงมาแถว ๆ ลิโด้...ก็ไม่เหมาะกับเราอีก เดินเข้าโบนันซ่าใหม่... ยังไงก็ยอมรับชุดแซกไอ้แบบนั้น ๆ ไม่ได้ สวยนะสวย มันเหมาะกับร่างบางขาว แต่ไอ้ร่างหนาดำคงใส่ไม่ได้เพราะติดพุง ๆ ๆ

ฉันจะลดความอ้วนนนนนนน

จนแล้วจนรอดได้กระโปรงมาหนึ่งตัว มองนาฬิกา 13.20 ฉันยังมีเวลา เดินจากมาบุญครองไปประตูน้ำ เพื่อนั่งรถสายไรก็ได้ ไปต่อ 206 ไปซีคอน โอ้ว...แม่เจ้า ฉันนี่บ้าโดยแท้ ถึงซีคอนประมาณ เกือบ ๆ บ่ายสาม ข้าวปลาไม่ได้กินเพราะไม่ลง (เริ่มเครียด) ได้แฟนต้าน้ำมะนาวจากเซ่เว่นตรงแถว ๆ ร้านเข้ามันไก่ประตูน้ำกลั้วท้องไว้ ลุยต่อในซีคอน...วนอยู่อีก 2 รอบ (เฉพาะโซนนะ ไม่ได้เดินทั่วห้าง) เน้นราคาถูก - ต่อ - ต่อ - ถูก (ผิดกับของกิน = อร่อยยกมา + ราคาไม่ต้องถาม) จนแร้วจนรอดได้เสื้อกะรองเท้ามาจนได้ มองนาฬิกา 15.30 ตายล่ะหว่า...ยังไม่มีของขวัญงานรับปริญญาเพื่อวันพรุ่งนี้ (หมายถึงวันนี้นะคะ ตอนเย็น) ก็เดินไปเลือก...เลือกไม่ได้ ถอดใจกลับบ้าน เพราะมันสี่โมงแล้ว (เอาไว้วันนี้จะซื้อให้...ตายละหว่า - 2 - อัพบล็อกอยู่เลยยังไม่ได้ไปซื้อ

)

ถึงบ้านเกือบห้าโมง ลงรถเสร็จกระโดดเข้าร้านทำผมไปไดร์ซะหน่อย (โหย...เว่อร์มาก ๆ ) แม่โทรมาตามขณะที่ไดร์กำลังเป่าหูอยู่รับไม่ได้เลยปล่อยเลยตามเลย ถึงบ้านห้าโมงสิบห้านาที (ต้องขอบคุณพี่ ๆ ร้านทำผมช่วยกับทึ้งหัวดิฉันทีเดียวสองคน

)

กลับบ้านมาแม่ตกใจลูกผมตรง...เลยสวดให้หนึ่งจบว่ากลับมาสาย พ่อถามว่าออกจากโรงหนังกี่โมง ไอ้เราก็อ้อมแอ้มตอบว่าสี่โมง ก็...จะให้บอกได้ไง ออกไปวันนี้ทั้งวันเพื่อหาไอ้ชุดสัปปะรังเอ็กแอลพวกนี้แหล่ะ แม่เห็นชุดตกใจ...ตกใจว่าหามาสองอาทิตย์ไม่ได้สักตัว หิ้วมาวันสุดท้ายทีเดียวรวดแถมไปดูหนังมาด้วย

ขอโทษอีกทีค่ะ เจี๊ยบมันเบี้ยวหนูค่ะ เลยไม่ได้ไปดู วิ่งไปอาบน้ำ... จริงๆ ต้องบอกว่าผ่านน้ำกับโฟมล้างหน้า 3 นาที ออกมาพ่อแต่งตัวเสร็จแล้ว

เป็นผู้ชายง่ายติ๊ดเดียว ดิฉันออกมาต้องใส่ ๆ นุ่ง ๆ ดูหน้าดูตา หวีผมอีกที เป็นอันเสร็จพิธีภายในเวลาไม่เกิน 15 นาที (นับว่าเป็นสถิติที่ยอดเยี่ยมมาก) พอจะออกจากบ้านเราก็วิ่งไปงัดถุงรองเท้าที่พึ่งถอยมาใหม่ออกมาใส่ แม่อวยพรว่า "เดี๋ยวลื่นหัวทิ่ม" เราใส่เสร็จก็ทำท่าพลิก ๆ ให้แม่ดูสามสีทีแล้วบอกว่า ลื่นแล้ว พลิกแล้ว ดังนั้นจะไม่ลื่นอีก (เอาเคล็ดค่ะ)

ไปถึงงานก็กล้า ๆ กลัว ๆ ไอ้แต่งตัวแบบนี้มันก็ไม่เหมาะเท่าไหร่เนอะ แต่ให้ทำไงล่ะ ได้แค่นี้แหล่ะ มั่นใจสิมั่นใจ บอกตัวเองอย่างนั้นค่ะ พอเข้าถึงงาน โหย...จืดสนิท มีแต่คนโบ๊ะ 18 ชั้น ราตรีพริ้ว ร่างบางขาวเป็นนางเอกกันหมดเลย

แล้วดิฉันเป็นอะไรล่ะ เหี่ยวสนิท

จริง ๆ ก็ทำใจแล้วแหล่ะว่าสังขารไม่ให้ แต่มาถึงมันก็...นะ อยากมุดเข้ารูอะไรแถว ๆ นั้นก็ได้ คืองานไม่ได้หรูเลิศแต่ทุกคนเขาดูดีกันจริง ๆ โชคดีเราเป็นญาติเจ้าสาว เดินเชิดมานั่งโต๊ะวีไอพีได้แล้วกัน ฮ่า ฮ่า รอเวลาอาหารเสริฟ เอ้ย...งานเริ่ม ก็พ้นไปหนึ่งวัน วุ่น ๆ สนุก ๆ ตลกดี ก็ฉันไม่ใช่นางซินนิ่นะ ไม่มีนางฟ้ามาเสกให้ และไม่มีเจ้าชายมาขอเต้นรำ (แต่ทำไมคนแถวนั้นเป็นนางซินกันทุกคนเลยล่ะ มีเจ้าชายมาด้วย เหอ เหอ

)

กลับบ้านหัวถึงหมอนนอนไม่หลับ อ่านหนังสือต่ออีกถึงตีหนึ่งจึงหลับ เอ่อ...ที่นอนไม่หลับใช่ว่าเครียดเพราะตัวเองไม่สวย คือมันอิ่มอ่ะคะ หลังจากอาหารเสริฟก็เลิกล้มการลดความอ้วนออกจากสมอง ชีวิตนี้กินอิ่มนอนหลับมีความสุขไม่ทำให้ใครเดือดร้อนก็มีความสุขเป็นของตัวเองแล้ว

อ้อ...ลืมบอกว่าชุดที่ใส่ไปยังไม่ได้ซักเลย หวังว่าในงานไม่มีใครรู้นะ สาธุ...

Create Date : 20 พฤศจิกายน 2548

Last Update : 20 พฤศจิกายน 2548 12:51:21 น.

40 comments

Counter : 816 Pageviews.

อ่านไปลุ้นไปว่าจังยังไงหนอ ... เขียนหนนนี้เขียนทำให้คน
ดูได้ลุ้นจริง ๆ ค่ะ อ่านแล้วยิ้มกับเรื่องราวน่ารักๆ น๊า

พวกเรื่องเสื้อผ้าก็เห็นด้วยนะว่าทำไมผู้หญิงนี่ถึงได้ต้อง
แต่งอะไรมากมายยิ่งกว่าผู้ชายด้วยก็ไม่รู้ บางทีคิดแบบนี้
นะเพราะว่าโมโห เพราะตัวเองถ้าจะต้องได้แต่งแล้วก็หา
แต่งไม่ได้ก็จะพูดแบบนี้ล่ะค่ะ เราเองยิ่งหุ่นไม่ได้มาตร
ฐานอยู่ด้วยยิ่งหาพวกเสื้อผ้าใส่ยากแสนยาก คิดลด นน
เหมือนกันจ้า แต่มันมาๆ ไปๆ อยากสวยง่ะ อยากเป็นนัง
ซิน แต่ว่าคนข้างๆ ไม่ได้เป็นเจ้าชายเราก็เลยต้องลดระดับ
จากนังซิน มาเป็น " นังแจ๋ว " แทนค่ะ

โดย: JewNid

วันที่: 20 พฤศจิกายน 2548 เวลา:14:38:17 น.

ง่า....ตกอยู่ในสถานการณ์เดียวกันเรย
ต้องหาชุดใส่ ไปเปงพิธีกรงานแต่งเดือนหน้านี้แร้ว...

ยังหาไม่ได้เลย งืม งืม.....

โดย: นามาเอะวะฮิโยโกะเดส

วันที่: 20 พฤศจิกายน 2548 เวลา:14:48:42 น.

เวลาฝนตก เห็นกบมันร้องอ๊บๆ ก็วิ่งออกไปจับกบตัวนึงมาจุมพิตซะ เพื่อจะมีเจ้าชายปรากฎกายขึ้นมาแทน

โดย: noom_no1

วันที่: 20 พฤศจิกายน 2548 เวลา:17:44:06 น.

^
^
^

ขำกับคุณหนุ่มง่ะ คิดได้ไงน่ะ

แวะมาบอกค่ะว่าแปะตอนจบของหนังสือเอาไว้ที่บล็อก
ถ้าว่างและสนใจแวะไปอ่านได้นะค่ะ พอดีมีหลังไมค์
ถามมา 2 คนก็เลยแปะให้ไว้ซะเลย

โดย: JewNid

วันที่: 20 พฤศจิกายน 2548 เวลา:18:27:58 น.

เคยเหมือนกันค่ะ.. น๊อตเพิ่งเคยไปงานแต่งงานมาครั้งเดียว
เสื้อผ้าก็หาอย่างเร่งด่วนค่ะ.. เพิ่งได้ก่อนหน้าวันงานไม่นาน..
แล้วก็ยังไม่ได้ซักเหมือนกันเลยค่ะ.. อิอิ

ตอนนี้ก็ใกล้จะต้องไปอีกงานแล้ว.. ใส่ซ้ำไม่ได้ซะด้วย
เหอๆๆ

โดย: nods

วันที่: 20 พฤศจิกายน 2548 เวลา:19:28:22 น.

น่าจาได้เห็นรูปอะนะ อาจจาไม่เหี่ยวแบบที่ จขบ คิดก็ได้

โดย: อินทรีทองคำ

วันที่: 20 พฤศจิกายน 2548 เวลา:22:38:14 น.

บางครั้งใส่ดีเกินไป พอไปถึง คนในงานแต่งกันธรรมด๊า ธรรมดา เดินแทบขาขวิดกัน เพราะมีแต่คนมอง
บางครั้งแต่งธรรมดา แต่ในงาน โห ระดับราตรีสโมสร
ก็แทบจะเอาหน้ามุดดินไปแต่งตัวใหม่
ถ้าจะให้ดี ถามเจ้าของงานว่างานระดับไหน จะได้หาเสื้อผ้าง่ายหน่อยค่ะ

โดย: Bee1st

วันที่: 20 พฤศจิกายน 2548 เวลา:23:20:46 น.

อ่านไม่ทัน ได้เวลาทำงานแล้ว เดี๋ยวมาใหม่นะ

โดย: Gryffin

วันที่: 21 พฤศจิกายน 2548 เวลา:8:08:03 น.

จริง ๆ มันก็ไม่ได้เหี่ยวอ่ะค่ะ จริง ๆ แล้วมันบวม ๆ มากกว่า

งานระดับไหนดิฉันก็ได้แค่นี้

สยองงานแบบนี้ แต่ถ้ามีของอร่อย ๆ ไว้รอก็ไม่ควรพลาด

โดย: ZAZaSassY

วันที่: 21 พฤศจิกายน 2548 เวลา:8:18:10 น.

แปะยิ้มเป็นเดิมพันไว้ก่อน เด๋วมาใหม่ ทำงานอย่างมีความสุขนะน้อง เงินเดือนจะออกแล้ว เย้ ๆ ๆ ๆ..อรุณสวัสดิ์จ้า

โดย: ป่ามืด

วันที่: 21 พฤศจิกายน 2548 เวลา:9:25:14 น.

5555 ....

สวัสดีครับ เล่าเรื่องสนุกจังเลย ...

โดย: Cymry

วันที่: 21 พฤศจิกายน 2548 เวลา:9:39:24 น.

น่ารักจริงๆ ... อยากดูรูป..อิอิ

ชีวิตนี้ไม่เคยต้องแต่งหัวทำผมไปงานใครเลยค่ะ อาจจะเป็นเพราะเมื่อก่อนผมสั้น แต่สระให้สะอาด เช็ดให้แห้งก็สะบัดหัวออกนอกบ้านได้แล้ว แต่ตอนนี้ผมยาว เดี๋ยววันไหนมีคนส่งการ์ดเชิญไปงานแต่งงานจะลองลงทุนไปให้ช่างทึ้งหัวมั่ง

โดย: Mutation

วันที่: 21 พฤศจิกายน 2548 เวลา:9:59:56 น.

เจ้าชายจะมารับหลังเที่ยงคืนนะซิน

โดย: noom_no1

วันที่: 21 พฤศจิกายน 2548 เวลา:21:32:49 น.

โดย: niffyrG IP: 203.130.134.131 วันที่: 21 พฤศจิกายน 2548 เวลา:21:52:01 น.

ชีวิตนี้กินอิ่มนอนหลับมีความสุขไม่ทำให้ใครเดือดร้อนก็มีความสุขเป็นของตัวเองแล้ว ...

ยอดมาก

จบได้ยอดเยี่ยม..เรื่องชุดน่ะ รับรองไม่บอกใครหรอกว่าไม่ได้ซัก

..

ใกล้เงินเดือนออกอีกวันแล้วสิ..

เกิดเป็นหญิงแท้จริงแสนลำบาก ต้องอดอยากแบ่งตังไปทำผม

โดย: ป่ามืด

วันที่: 22 พฤศจิกายน 2548 เวลา:6:24:38 น.

ปกติไปไหนก็ไม่ทำผม ปล่อยยาวเป็นผีตานีตลอดเวลา

ไม่ชอบร้านทำผม เพราะดึงผมเราแรง กลัวหนังหัวหลุด

รับรองว่าจะไม่บอกใครนะคะ...ว่ายังม่ได้ซักชุด

โดย: Batgirl 2001

วันที่: 22 พฤศจิกายน 2548 เวลา:9:03:48 น.

ดีจ้า .... นี่ถ้าหากว่าอยู่ กทม เหมือนก่อนแล้วรู้จักกัน
จะชวนกันไปดูหนังเป็นเพื่อนเลยล่ะค่ะ เหตุเพราะว่า
เพื่อนที่มีนิสัยแปลกเวลาชวนไปดูหนังก็ดันไปหลับ
ไม่ว่าหนังเศร้า หนังมันส์ มันก็หลับได้ตลอดจนเราไม่
อยากชวนแล้ว แบบเปลืองเงินอ่ะค่ะไปหลับในโรงหนัง
บ่อยครั้งเวลาอยากดูหนังเลยไปคนเดียวเลย แล้วเรื่อง
ไปค่ะ

โดย: JewNid

วันที่: 22 พฤศจิกายน 2548 เวลา:13:01:59 น.

ถ้าจะให้นิดกลับไปจะไปแล้วเราจาไปดูเรื่องอะไร
กันดีค่ะ

โดย: JewNid

วันที่: 22 พฤศจิกายน 2548 เวลา:21:36:58 น.

ใช่แล้วการคิดทำให้จิตไหวไปออกไปนอกเส้นทาง หรือเลี้ยวไปเรื่อย การฟังเสียงและเกาะไปฟังไปเรื่อยๆก็เหมือนเดินไปเดินไปอย่างสงบค่ะ..55 งานก็วางไว้ ดีใจที่มาหาค่ะ ฝันหวานนะ ..อากาศเย็นดูแลตัวเองดีๆไม่งั้นลำบากตัวเอง ฮา ๆ ๆ..

โดย: ป่ามืด

วันที่: 22 พฤศจิกายน 2548 เวลา:21:54:05 น.

เข้าใจค่ะ เข้าใจป้ญหาของผู้หญิง
ว่ายุ่งยากกว่าผู้ชายเยอะ เวลาจะไปงานไหน
สักทีนึง เล่าจนนึกภาพเหตุการณ์ต่างๆ
ได้ชัดเจนเลยนะคะ

มีภาพวาดของ Maureen McCarthy
มาฝากค่ะ

Watermelon Season

โดย: ป้าติ่ว (nature-delight

) วันที่: 22 พฤศจิกายน 2548 เวลา:21:56:54 น.

ฝันดีนะครับ

โดย: ไอดินและกลิ่นฝน

วันที่: 23 พฤศจิกายน 2548 เวลา:2:01:12 น.

ฮัดชิ้ว...ภูมิแพ้กำเริบมาตั้งแต่วันจันทร์ เสาร์อาทิตย์พักผ่อนไม่พอ นอนดึกตื่นเช้า = ไม่ได้อยู่บ้าน นั่งหลับหน้าจอคอมที่ทำงานมาสองวันแล้ว วันนี้สงสัยจะหลับต่อ... เอ้ย...ทำงานต่อได้สักที สู้ ๆ ค่ะ

อ้อ...ขอบคุณภาพสวย ๆ จากป้าติ๋วค่ะ

โดย: ZAZaSassY

วันที่: 23 พฤศจิกายน 2548 เวลา:8:26:46 น.

ยามเช้าสวัสดีจ้า ..อย่าให้เย็นมากกว่านี้เลย ตอนนี้ก็คุ้ยหาเสื้อแขนยาวแล้ว ประมาณนี้กำลังดีนะ ประหยัดค่าไฟไปหลายบาทด้วยสิ อุ๊อิ๊..มีใครประหยัดน้ำด้วยป่ะคะ ...อืม..น้อง ZAZaSassY หยิบเสื้อแขนยาวมาใส่ออกจากบ้านทีไรเป็นแบบนี้ทุกที ก็หมายความว่า เป็นเสื้อกันหนาวจริงๆสิใช่ป่ะคะ

ทำงานอย่างมีความสุขนะ..

โดย: ป่ามืด IP: 58.10.137.51 วันที่: 23 พฤศจิกายน 2548 เวลา:9:31:14 น.

ZAZaSassY

ขอเสนอตัวแนะนำ เพราะเคยพูดเรื่องแบบนี้กับผู้เข้าอบรมบ่อยๆ

ถ้าไม่เก่งอะไร อย่าทำเอง เพราะผลงานจะออกมาไม่ดี เป็นนางซินจะสวยได้ต้องให้คนอื่นที่เป็นช่างแต่งให้ เพราะอาชีพของเขาทำเรื่องแบบนี้ เห็นเรื่องแบบนี้ เรียนมาทางด้านนี้

ฉะนั้น ควรเลิกคิดเรยยย ที่จะเลือกเสื้อผ้าเอง มอบหน้าที่ ให้ช่างเสื้อผ้าเขาจัดให้ ถ้าช่างร้านนี้จัดให้ไม่ถูกใจก้ออย่าซื้อ ไปหาช่างร้านอื่นๆ จนกว่าจะได้เสื้อผ้าที่ช่างจัดให้เข้าชุดถูกใจ จึงซื้อ

ปัญหาคงอยู่ที่เงินละ แต่ถ้าลองลงทุนหน่อย ซื้อเสื้อผ้าเนื้อดี แบบเรียบ สีกลางๆ แม้จะแพงนิดหน่อย แต่หากใช้ได้หลายงาน เช่น2 เดือนครั้ง ปีหนึ่งก็ใช้ 6 ครั้ง ถ้าใช้นานถึง3ปี ก้อซื้อครั้งหนึ่งใช้งาน 18ครั้ง

เสื้อผ้าที่เลือกซื้อ ควรปรับสลับกับเสื้อผ้าตัวอื่นได้ด้วย ยิ่งดี คือนำเสื้อตัวนี้ไปใส่กับกางเกงตัวนั้น และนำกระโปรงตัวนี้ไปใส่กับเสื้อตัวนั้น

โดย: yyswim

วันที่: 23 พฤศจิกายน 2548 เวลา:10:33:19 น.

คิดถึงตัวเอง ครั้งนึง
ตอนน้องชายคนใกล้ตัวจะแต่งงาน
ตอนนั้นหาชุดจ้าละหวั่น

ชอบเป็นยังงี้ทุกที
เวลาเดินเล่นๆมักมีของให้ถูกใจเสมอ
แต่เวลาเดินเอาจริงๆ
มักหาถูกใจไม่ได้ทุกที

ขอบคุณสำหรับคำอวยพรติโตนะคะ

โดย: prncess

วันที่: 23 พฤศจิกายน 2548 เวลา:16:24:42 น.

พี่ป่ามืดปฏิเสธงานแบบนี้อย่างเด็ดขาดนอกจากญาติจริงๆ ฝากซองอย่างเดียวค่ะ ก็มันหาชุดลำบากนี่คะ เด๋วสั้นเด๋วยาวไม่เห็นจะพอดีใส่แล้วไม่มีความมั่นใจเลย ซื้อมาแท้ๆใส่แล้วกลับเหมือนยืมชุดคนอื่นมาใส่

ฝันดีนะ วันนี้งานมะรุมมะตุ้มจ้า

โดย: ป่ามืด

วันที่: 24 พฤศจิกายน 2548 เวลา:0:51:36 น.

มาบอกราตรีสวัสดิ์
ฝันดีนะครับ

โดย: ไอดินและกลิ่นฝน

วันที่: 24 พฤศจิกายน 2548 เวลา:1:49:08 น.

น่าเอารูปสวยๆมาแปะดูม่างอะ

โดย: อินทรีทองคำ

วันที่: 24 พฤศจิกายน 2548 เวลา:8:37:26 น.

ก๊ากกกกกก..อุตส่าห์จะช่วยให้หายง่วงหรือเปล่าเนี่ย มันได้ผลนะ ขำไปอึ๊ก ๆ..แล้วก็เหมือนเดิมง่า..

ใช่ๆๆ ..งานมันไม่ก่อปัญหาให้เราหรอกถ้าไม่ต้องเป็นเราที่ต้องทำให้เสร็จ..

อือม...ท้าทายจริงๆ ..มันต้องมีช่องให้อู้สิ ..เอาใจช่วย อู้มาหากำลังใจ..จะได้ไปทำงานต่อไงคะ ..เห็นมะเป็นเรื่องเดียวกันจนได้..

อย่าให้เจ้านายอ่านใจออกนะ เด๋วเขาหลงรักให้ไปอู้อยู่ที่บ้านละก็แย่เลยยยยยย..หมายความว่า คิดได้น่ารักมาก

ต้องกลับไปสู้ ง. งู สองตัว คือ งาน กับ ง่วง ..เอาทั้งสองตัวมาเป็นเตียงเอกเขนกเสียดีไหม..ความคิดคอยแต่จะไหลไปหาที่นอน

ลป..อรุณสวัสดิ์จ้า..

โดย: ป่ามืด

วันที่: 24 พฤศจิกายน 2548 เวลา:8:52:15 น.

แวะมาหวัดดียามบ่ายนะคะ

โดย: Batgirl 2001

วันที่: 24 พฤศจิกายน 2548 เวลา:13:45:32 น.

สวัสดีค่ะ...เข้ามาขอบคุณที่เเวะไปที่บล๊อกค่ะ

อ่านเรื่องของคุณเเล้วเเอบยิ้มค่ะ ตัวเองหลายครั้งก็เป็นเเบบนี้....คุณเล่าเรื่องได้สนุกนะคะ

โดย: ปลาทอง9

วันที่: 24 พฤศจิกายน 2548 เวลา:17:17:33 น.

วันพฤหัสแล้วพรุ่งนี้ก็วันศุกร์ ... ทำงานอีกหนึ่งวันซิน
เดอเรลล่าจะได้พักสบายๆ ค่ะ ... ว่าแต่หาเรื่องไปดู
หนังด้วยกันไม๊ค่ะ ...

แบบส่งกระแสจิตถึงกันไง

โดย: JewNid

วันที่: 24 พฤศจิกายน 2548 เวลา:19:19:21 น.

ดีมากจ้า..นอนเร็วๆกอดหมอนห่มผ้าให้เป็นสุข ฝันหวานด้วยดีไหม

เล่นเน็ตก่อนเวลาเป็นเรื่องสำราญจริงๆ เหอะๆๆ อิ๊ๆๆ..

โดย: ป่ามืด

วันที่: 24 พฤศจิกายน 2548 เวลา:21:23:53 น.

เข้ามาบอกว่า ฝันดีนะครับ

โดย: ไอดินและกลิ่นฝน

วันที่: 25 พฤศจิกายน 2548 เวลา:2:51:42 น.

แวะมาเยี่ยมวันศุกร์ พรุ่งนี้ก็จะได้หยุดงานแล้วสิครับ

โดย: exsodus

วันที่: 25 พฤศจิกายน 2548 เวลา:13:17:42 น.

เงินเดือนออกแล้วเหรอจ๊ะ..

งั้นก็ต้องฝันดีมากๆสินะ

โดย: ป่ามืด

วันที่: 26 พฤศจิกายน 2548 เวลา:1:36:37 น.

อากาศหนาวแล้วนะครับ
รักษาสุขภาพด้วย

ฝันดีนะครับ

โดย: ไอดินและกลิ่นฝน

วันที่: 26 พฤศจิกายน 2548 เวลา:1:55:17 น.

...อิอิ..กะลังลดความอ้วนอยู่เหมือนกัน แต่ไม่ได้หักโหม คือว่ามะอยากเสียตังค์ตัดชุดทำงานใหม่อ่ะค่ะ...มันเริ่มอึดอัดละ...ก็เลยระมัดระวังปากตัวเอง..ดีกว่า ประหยัดดีด้วย...
..มาทักทายนะคะ.และก็มาตามไปฟังเพลงที่ blog หาเจอแล้วอ่ะค่ะ.เธอไปซ่อนตัวอยู่ในเวป ศาสนา.....เราก็ดันไปหาเจอ...

...
...วันนี้วันหยุด.......จะไปเที่ยวไหนก็ขอให้มีความสุขมากๆนะคะ...

...
ปล.ฮือๆ เราต้องไปเรียน...

โดย: Life or something like this

วันที่: 26 พฤศจิกายน 2548 เวลา:6:14:57 น.

จ๊ะเอ๋..

วันหยุดพักกายพักใจ เงินเดือนออกแล้วก็ใช้มั่งนะเด๋วเงินไม่ได้ทำงานวางไว้เฉยๆไม่มีความหมายนะจ๊ะ

โดย: ป่ามืด IP: 58.10.137.38 วันที่: 26 พฤศจิกายน 2548 เวลา:9:47:59 น.

ไม่เคยแต่งงานเอง ไม่ต่งไม่แต่งหรอก ..

ไปงานแต่งงานนี่ถ้าไม่ใช่คุ้นเคยกันจริงๆ ไม่ไปใส่ซองก็พออ่ะ

โดย: จิงสิจ๊ะ (jingsija

) วันที่: 26 พฤศจิกายน 2548 เวลา:12:11:14 น.