Bloggang.com : weblog for you and your gang
Better Together
Group Blog
LIFE
BOOKS
SONGS
SONGS 4 LIFE
PV ROOM
<<
สิงหาคม 2548
>>
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
22 สิงหาคม 2548
...ถ้ามีทางเลือก...
All Blogs
วันเหนื่อย ๆ
ที่สุดของปี 2008
กุมภาพันธ์
ที่สุดของปี
คุย... เศร้า... หนาว... อิ่ม
Life is beautiful - The voices for kids concert
กาลครั้งหนึ่ง@Blu-o
ซ่อมร่มสไตล์เจ้าของบล็อค
จัดระเบียบจิ้งจก ... จนได้
Tag Super Star
TAG 8
เฉพาะกิจ...เพื่อ Wallpaper
The Letter
เฉพาะกิจ...เพื่อ TAG
...เ ด็ ก น้ อ ย กั บ ข อ ง ข วั ญ...
ผีขนม
เวลาเปลี่ยน...คนเปลี่ยน
ทำบุญ 9+1 วัดที่อยุธยา
ครั้งหนึ่ง...วันแห่งความปลาบปลื้มและพลุดอกไม้ไฟประวัติศาสตร์
สามวันของความสนุก เหงา เศร้า และขำ
รื้อ...ความทรงจำ...ทำไปได้
เกี๊ยวน้ำ... สูตรตามใจคนทำค่ะ
ลดน้ำหนักได้แล้ว...โอ้วว...เย่+
ชีพจรลงเท้า...
สิ่งที่ฉันไม่ได้ฟัง...สิ่งที่ฉันไม่ได้เห็น...
จากส่วนหนึ่งของความทรงจำ 3/3/2536
คิดถึงล่วงหน้า...วาเลนไทน์
โรคกลัวน้ำ...ของฉัน
เจ้าพ่อทัพ
บล็อกแรก...ของปี 2006
อีกไม่กี่วันกับเทศกาลแห่งความสุข
พึงชนะความโกรธด้วยความไม่โกรธ
Shift+Delete บทเรียนให้เหนื่อยฟรี
...อึ้ง...ทึ่ง... เศร้า...
เสาร์...ระแวง
เทพนิยายไม่มีจริง
ย้อนเวลาหากระทงและคนร่วมลอย[3] : "Keep it in my mind"
ย้อนเวลาหากระทงและคนร่วมลอย[2] : "Friendship never end"
ย้อนเวลาหากระทงและคนร่วมลอย[1] : "แต่เล็กจนโต...โอ้แม่ถนอม"
หนึ่งวันกับแผนฆาตกรรมในพิ้นที่ปิด(เกือบ)ตายและงานศพ
ทำบุญได้บุญ... ได้เที่ยว... และได้บ่น...
เรื่องของคนสองคนที่เขาบอกว่ารักกัน [แล้วฉันเกี่ยวอะไร?]
"...คุณในวันนี้ไม่เหมือนกับที่ผมเจอในวันแรก..."
เจ็บเหมือนเดิม...
...ถ้ามีทางเลือก...
โลกสีรุ้ง
อะไรจะเกิด....ก็ให้มันเกิด...เพราะมันต้องเกิด...
เขาว่ากันว่า... มันเป็นความมั่นคงในชีวิต
*** HAPPY BIRTH DAY TO.... GRYFFIN ***
DreamWorld
อาการต่อต้านคอมพิวเตอร์
ตามกระแส Harry Porter and The half blood prince
Happy Birth DaY to "พี่ชายที่แสน..."
...เก็บมาเล่า เรื่องของวันเสาร์ที่ผ่านมา...
ผมของฉัน.....
เงินเดือนเดือนแรกกับวันหยุดวันแรกหลังเงินเดือนออก
>> ห้องน้ำผู้บริหาร <<
รถโดยสารสาธารณะ ตอน รถประจำทาง (รถเมล์)
รถโดยสารสาธารณะ ตอน TAXI
ความรู้สึกดี ๆ ที่เรียกว่า... คิดถึง
วันแรกของการทำงาน
ประสบการณ์หางานทำ[2]
ประสบการณ์หางานทำ[1]
...ถ้ามีทางเลือก...
หยุดไปเสาร์อาทิตย์ก็เหมือนไม่ได้หยุดเลยค่ะ มีเรื่องให้ออกนอกบ้านทุกวัน เผลอแป๊ปเดียว วันจันทร์แล้ว ต้องมาทำงานแล้ว มันก็เหนื่อยนะคะ แต่ก็ยังสนุกอยู่ (สัปดาห์นี้เงินเดือนออกแล้ว สู้ ๆ )
เมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมา ไปซื้อข้าวของตามรายการที่คุณแม่บัญชาการมา (เป็นประจำทุกเสาร์-อาทิตย์) ส่วนตัวแล้วเป็นคนที่ไม่ชอบซื้อของสดหรือกับข้าวในห้าง ถ้าเดินในตลาดเราจะมีร้านหมู ร้านเนื้อ ร้านปลา ร้านผักขาประจำ และมีตลาดขายส่งอีกต่างหาก ผิดกับที่ห้างแพงก็แพง เอ้ย...ของมันมีจำกัดนะคะ จะเลือกก็เลือกไม่ได้มาก ไม่มีร้านให้เปรียบเทียบ ไม่มีแม่ค้าใจดีลดหรือแถมให้เล้ย... ทุกอย่างต้อง เป๊ะ เเป๊ะ แต่ก็มีบ้างครั้งที่ซื้อของสดในห้างอย่างพวกปลานี่แหล่ะค่ะ เราก็ให้เขาควักไส้ ล้าง แล้วก็ทอด นึ่ง ปิ้ง อบ ตามเราสั่ง หลายคนอาจเป็นกังวลเรื่องทอดด้วยน้ำมันเก่า แนะนำให้ไปตอนห้างเปิดช่วงก่อนบ่ายนะคะ เพราะเช้ามาเขาจะเปลี่ยนน้ำมันใหม่ (เคยลองไปตีสนิทกับคนทอดปลา ฮ่า ฮ่า เขาบอกมาก็เลยรู้ แต่ไม่รู้จริงทุกวันรึปล่าว)
เมื่อวันเสาร์หลังจากเข้าไปซื้อปลาทอดในห้าง (และขนม) ก็แวะมาเข้าตลาดต่อ ขึ้นชื่อว่าตลาดขายของสด ฉะนั้นเวลาเข้าไปเราก็จะเป็นของสดจริง ๆ เช่น ไก่สด ๆ เป็ดสด ๆ ปลานิลทะเล ปลาช่อน ปลาไหล ปลาดุก กบ เต่า ตะพาบ(กินกันเข้าไปได้) ฯลฯ ที่สามารถชี้เป็นชี้ตายเชือดกันได้ตรงนั้นทันทีที่มีคำสั่งจากผู้บริโภค เคยไปซื้อปลานิลกับปลาช่อนค่ะ แต่ใจไม่กล้าที่จะไปชี้ให้แม่ค้าทุบหัวมันสักที เลยตัดสินใจกินปลาที่ตายแล้วจะดีกว่า แต่ก็บ่อยครั้งที่ไปซื้อทีไรจะมีคนเดินเข้ามาขนาบข้าง ๆ เราก็ได้แต่ภาวนาว่า
อย่าพึ่งมาฆ่ากันแถวนี้นะว้อย...
แต่แล้วพอแม่ค้าชั่งของเราเสร็จก็ให้ลูกมืออีกคนไปทำใส่ถุง คุณแม่ค้าก็จะหันมามองลูกค้าอีกคนข้าง ๆ เรา เขาก็ชี้ ๆ แล้วแม่ค้าก็ทุบหัวปลาดังอั๊ก ๆ ๆ 2 3 ทีมันก็หยุดดิ้น แรก ๆ สยอง ๆ หลัง ๆ มาเริ่มชิน (แต่ยังไม่กล้าสั่งฆ่าสักที)
แล้ววันนั้น (หลายย่อหน้าแล้ว เข้าเรื่องได้แล้ว) ก็เดินผ่านพวกร้านทุบหัวปลาช่อนนี่อีก (ขายติดกัน 3 แผง) อยู่ ๆ เจ้าปลาช่อนตัวเท่าแขน (เออ...โปรดทราบว่าแขนของดิฉัน ไม่ใช่แขนขาว ๆ เรียว ๆ อะค่ะ) ก็กระโดดออกจากกระบะมาดิ้นกระแด่ว ๆ อยู่ตรงหน้า โดยที่แม่ค้าไม่ทันสังเกตเห็น เราก็เหลียวซ้ายแลขวาไม่มีคนสนใจมันเลย มันก็ดิ้นไปดิ้นมาอยู่ตรงหน้าเราอยู่นั่นแหล่ะ จากการคำนวณด้วยสายตาดูแล้ว เจ้าปลาช่อนโชคร้ายอยู่ห่างจากท่อระบายน้ำประมาณ 1 เมตร เราก็มองหน้าแม่ค้า แม่ค้าก็กำลังเม้าเพลินกับร้านข้าง ๆ .... ความคิดชั่ววูบแล่นเข้าสู่หัวสมองอย่างรวดเร็ว
ฉันจะช่วยส่งแกลงท่อเอง
แต่เดี๋ยวก่อนค่ะ ครั้นพอเหลือบไปมองดูท่อระบายน้ำ.... ช่างเป็นท่อที่ตื้นมาก ๆ มีแต่น้ำเป็นโคลนคลั่ก ๆ แถมมีพวกเศษผักเต็มไปหมด กว่ามันจะกระดึ๊บไปถึงท่อใหญ่ มันคงขาดใจตายแหง๋ม ๆ ยืนคิดอยู่ว่าจะเอาไงดี (ต้องยืนแบบทำเป็นสนใจจะซื้อปลาร้านอื่นด้วยนะคะ คนอื่นจะได้ไปไม่เห็นผิดสังเกต) ก็นึกถึงหนังสือเรื่อง เหตุนำ กรรมส่ง ขึ้นมา
ชาตินี้ : เห็นผู้อื่นเดือดร้อนแล้วไม่ช่วย
ชาติหน้า : ต้องถูกจองจำติดคุกติดตาราง
ชาติหน้า ฉันไม่อยากติดคุก แล้วฉันจะช่วยมันยังไงล่ะ
ถ้าเราช่วยเตะส่งปลาลงท่อน้ำ = ช่วยให้มันขาดใจตายเร็วขึ้น (น้ำเน่าออกซิเจนติดลบเลยนะนั่น)
ถ้าแอบอุ้มกลับไป = ขโมยชัด ๆ เลยนะนี่ (แล้วจะจับมันกลับบ้านยังไงล่ะ)
ถ้าซื้อมันกลับไปปล่อย = สงสารตัวอื่น ๆ บนแผง (มิหนำซ้ำถ้าฉันปล่อยแก ฉันจะกินแกไม่ได้แล้วนะ)
......
...
..
สุดท้าย ตัดสินใจ ช่วยมันทางไหน ก็ไม่เป็นผลดีกับมันสักอย่าง เลยตัดสินใจ ช่วยแม่ค้าดีกว่าค่ะ ก็โบกมือเรียกแม่ค้า
พี่คะ พี่คะ ปลากระโดดหนีค่ะ
นี่ถ้าปลาพูดได้มันคงจัดการสรรเสริญฉันแน่ ๆ ค่ะ ยืนให้ความหวังมันอยู่ สุดท้ายปลาช่อนตัวนั้นก็ต้องลงหม้อของใครสักคนอยู่ดี น่าสงสารนะคะ ที่มันไม่มีทางเลือก (แต่ฉัน...พอจะมี) คิด ๆ ดูแล้วคนเรานี่โชคดีกว่าปลาเยอะ ตัดสินใจเลือกอะไร ๆ ได้ด้วยตนเอง บางคน ยังตัดสินคนอื่นได้อีก ฉะนั้น เราควรเลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้ตัวเองโดยไม่ทำให้คนอื่นเดือดร้อนด้วย... (แต่ปลานั่นเดือดร้อนไปเต็ม ๆ เลยนะนั่น)
เหอ...เหอ.... ว่าแต่ฉันจะบาปไหมเนี่ย งานนี้
Create Date : 22 สิงหาคม 2548
Last Update : 22 สิงหาคม 2548 11:16:07 น.
10 comments
Counter : 542 Pageviews.
Share
Tweet
โอย ฮาครับฮา เป็นผมคงซื้อกลับไปปล่อยมั้ง แหม่ มัน
อุตสากะจังหวะขนาดนั้นแล้ว 55
แต่ผมก็ไม่กล้านะแบบชี้แล้วให้เชือดเนี่ย ภัตราคารจีนที่ปรุงสดๆอย่างนี้เหมือนกัน มันทำใจลำบากอ่ะครับ
โดย:
ข้าวตู
วันที่: 22 สิงหาคม 2548 เวลา:13:23:24 น.
นั่นซิ...จะบาปมั้ยเนี่ย
โดย:
นุทศรี!!
วันที่: 22 สิงหาคม 2548 เวลา:15:16:51 น.
เป็นคนช่างคิดช่างสงสารดีค่ะ
เล่าเรื่องสนุกแล้วยังแทรกข้อคิดด้วย
ว่าคนเรา ถึงจะยังไงชีวิตก็ยังมีทางเลือก
มากกว่าสัตว์ที่น่าสงสารพวกนี้
ชอบข้อสรุปตรงนี้มาก
"ฉะนั้น เราควรเลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้ตัวเอง
โดยไม่ทำให้คนอื่นเดือดร้อนด้วย... "
โดย: ป้าติ๋ว (
nature-delight
) วันที่: 22 สิงหาคม 2548 เวลา:16:30:54 น.
อ่านแล้วปล่อยฮาก๊ากเลยอ่ะค่ะ
ฮาเพราะว่าเขียนมาอ่านความคิดแบบก้ำกึ่งว่าจะทำไงดี แนวๆ ออกจะปลดปล่อยและช่วยเหลือแต่มาปล่อยก๊ากทีหลังตอนหาทางไม่ได้ก็บอกแม่ค้าซะเลยหนิ
เพิ่มอีกนิ๊ดว่า ถ้าเป็นเรานะเราจะซื้อแล้วปล่อยเค้าอ่ะค่ะ
โดย:
JewNid
วันที่: 22 สิงหาคม 2548 เวลา:23:26:36 น.
เพิ่งถึงบ้านค่ะ..ฝันดีนะคะ
หมดฤทธิ์..
โดย: ป่ามืด IP: 58.10.138.240 วันที่: 23 สิงหาคม 2548 เวลา:0:37:23 น.
ง่า... เข้ามาอ่านมีคนลงความเห็นว่าควรซื้อมันปล่อยตั้ง 2 เสียงแน่ะ
รู้สึกผิดแฮะ
ชาติหน้าก็เกิดมาเป็นอย่างอื่นเถอะนะเจ้าช่อนเอ๋ย
โดย:
ZAZaSassY
วันที่: 23 สิงหาคม 2548 เวลา:13:10:58 น.
เมื่อหาหนทาง แล้วไม่ได้ ก๊บอกแม่ค้าวงเล๊บขายปลา
ไม่เปนไรค่ะ อย่าคิดมาก ปลาเกิดมาเปนอาหารค่ะ
คิดซะแบบบบบ นี้ ก๊จะสบายใจค่ะ ..
โดย:
หนี่หนีหนี้
วันที่: 23 สิงหาคม 2548 เวลา:15:59:03 น.
มีความรู้สึกอยากจะช่วย ก็ถือว่ามีเมตตาและกรุณาแล้ว
ในเมื่อช่วยไม่ได้แล้ว ก็ต้องวางอุเบกขาค่ะ
...สัตว์โลกล้วนมีกรรมเป็นของตัว...
โดย:
ฟ้าใสทะเลคราม
วันที่: 23 สิงหาคม 2548 เวลา:19:27:21 น.
ห้ามถามพี่ป่ามืดนะว่าบาปไหม 555++ ฮามากค่ะ นานๆ อัพทีให้หัวเราะนานๆหน่อยเนอะ หุหุ
โดย:
ป่ามืด
วันที่: 23 สิงหาคม 2548 เวลา:21:48:39 น.
สิ่งมีชีวิตแต่ละชนิดมีชะตากรรมเป็นตัวกำหนด
พี่ป่ามืดจะบอกว่า ยอดมากค่ะ..
สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรมค่ะ..
..
ฝันดีนะจ๊ะ
โดย: ป่ามืด IP: 58.10.137.81 วันที่: 25 สิงหาคม 2548 เวลา:0:05:37 น.
ชื่อ :
Comment :
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
ZAZaSassY
Location :
สมุทรปราการ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
?
]
Friends' blogs
Sunset&Swing
Gryffin
ข้าวตู
นราเกตต์
Clear Ice
L.I.R.A.
ป่ามืด
nature-delight
ฟ้าใสทะเลคราม
zaesun
JewNid
Mutation
Cymry
infonoom
Hachi_chan
papae
นธี
Always
เข็มขัดสั้น
นายเบียร์
วลีวิไล
Niobean
vodca
ตุ๊กตาซัง
Full Heart
lovekalo
- Dachsie -
weraj
A r t F u l l Y
prncess
juandmee
สะเทื้อน
P Q BOY
เดหลีสีแดง
Webmaster - BlogGang
[Add ZAZaSassY's blog to your web]
Links
BlogGang.com
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.
อุตสากะจังหวะขนาดนั้นแล้ว 55
แต่ผมก็ไม่กล้านะแบบชี้แล้วให้เชือดเนี่ย ภัตราคารจีนที่ปรุงสดๆอย่างนี้เหมือนกัน มันทำใจลำบากอ่ะครับ