Bloggang.com : weblog for you and your gang
Better Together
Group Blog
LIFE
BOOKS
SONGS
SONGS 4 LIFE
PV ROOM
<<
พฤศจิกายน 2548
>>
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
13 พฤศจิกายน 2548
ย้อนเวลาหากระทงและคนร่วมลอย[2] : "Friendship never end"
All Blogs
วันเหนื่อย ๆ
ที่สุดของปี 2008
กุมภาพันธ์
ที่สุดของปี
คุย... เศร้า... หนาว... อิ่ม
Life is beautiful - The voices for kids concert
กาลครั้งหนึ่ง@Blu-o
ซ่อมร่มสไตล์เจ้าของบล็อค
จัดระเบียบจิ้งจก ... จนได้
Tag Super Star
TAG 8
เฉพาะกิจ...เพื่อ Wallpaper
The Letter
เฉพาะกิจ...เพื่อ TAG
...เ ด็ ก น้ อ ย กั บ ข อ ง ข วั ญ...
ผีขนม
เวลาเปลี่ยน...คนเปลี่ยน
ทำบุญ 9+1 วัดที่อยุธยา
ครั้งหนึ่ง...วันแห่งความปลาบปลื้มและพลุดอกไม้ไฟประวัติศาสตร์
สามวันของความสนุก เหงา เศร้า และขำ
รื้อ...ความทรงจำ...ทำไปได้
เกี๊ยวน้ำ... สูตรตามใจคนทำค่ะ
ลดน้ำหนักได้แล้ว...โอ้วว...เย่+
ชีพจรลงเท้า...
สิ่งที่ฉันไม่ได้ฟัง...สิ่งที่ฉันไม่ได้เห็น...
จากส่วนหนึ่งของความทรงจำ 3/3/2536
คิดถึงล่วงหน้า...วาเลนไทน์
โรคกลัวน้ำ...ของฉัน
เจ้าพ่อทัพ
บล็อกแรก...ของปี 2006
อีกไม่กี่วันกับเทศกาลแห่งความสุข
พึงชนะความโกรธด้วยความไม่โกรธ
Shift+Delete บทเรียนให้เหนื่อยฟรี
...อึ้ง...ทึ่ง... เศร้า...
เสาร์...ระแวง
เทพนิยายไม่มีจริง
ย้อนเวลาหากระทงและคนร่วมลอย[3] : "Keep it in my mind"
ย้อนเวลาหากระทงและคนร่วมลอย[2] : "Friendship never end"
ย้อนเวลาหากระทงและคนร่วมลอย[1] : "แต่เล็กจนโต...โอ้แม่ถนอม"
หนึ่งวันกับแผนฆาตกรรมในพิ้นที่ปิด(เกือบ)ตายและงานศพ
ทำบุญได้บุญ... ได้เที่ยว... และได้บ่น...
เรื่องของคนสองคนที่เขาบอกว่ารักกัน [แล้วฉันเกี่ยวอะไร?]
"...คุณในวันนี้ไม่เหมือนกับที่ผมเจอในวันแรก..."
เจ็บเหมือนเดิม...
...ถ้ามีทางเลือก...
โลกสีรุ้ง
อะไรจะเกิด....ก็ให้มันเกิด...เพราะมันต้องเกิด...
เขาว่ากันว่า... มันเป็นความมั่นคงในชีวิต
*** HAPPY BIRTH DAY TO.... GRYFFIN ***
DreamWorld
อาการต่อต้านคอมพิวเตอร์
ตามกระแส Harry Porter and The half blood prince
Happy Birth DaY to "พี่ชายที่แสน..."
...เก็บมาเล่า เรื่องของวันเสาร์ที่ผ่านมา...
ผมของฉัน.....
เงินเดือนเดือนแรกกับวันหยุดวันแรกหลังเงินเดือนออก
>> ห้องน้ำผู้บริหาร <<
รถโดยสารสาธารณะ ตอน รถประจำทาง (รถเมล์)
รถโดยสารสาธารณะ ตอน TAXI
ความรู้สึกดี ๆ ที่เรียกว่า... คิดถึง
วันแรกของการทำงาน
ประสบการณ์หางานทำ[2]
ประสบการณ์หางานทำ[1]
ย้อนเวลาหากระทงและคนร่วมลอย[2] : "Friendship never end"
สถานที่เป้าหมายของการลอยกระทงคือจังหวัดระยองบ้านเกิดของพ่อเพื่อนฉันเองค่ะ
นัดเจอกันราวเจ็ดโมง พ่อเขาเอารถปิคอัพไป ด้านหน้าและแคปมีพ่อและแม่ของเพื่อนนั่งไป ส่วนเรา ๆ หมายถึงฉัน และเพื่อน ๆ อีก 4 คน ประกอบด้วยเจ๊ติ๊ เจ๊จะ ลูกแมว และป๋าฤกษ์ (เสียดายที่หนูดาด้าของเพื่อน ๆ ไม่ได้ไปด้วย T_T) ขอเปรี้ยวอยู่ท้ายกระบะ ทั้ง ๆ ที่พ่อเขาบอกแล้วนะว่าเดี๋ยวแดดร้อนให้ผู้หญิงมานั่งข้างหน้า พวกเราก็ขอเรียกร้องสิทธิสตรีที่เท่าเทียมชาย "พวกหนูจะนั่งข้างหลังค่ะ" เราทั้ง 5 จึงมาแหมะอยู่ท้ายรถคนละมุมพอดิบพอดี
รถวิ่งแรก ๆ ลมเย็นพัดสบายแม้จะมีแดดแต่ก็ไม่รู้สึกร้อน (ก็มันพึ่งจะเจ็ดแปดโมงเองน่ะสิ) พวกเราคุยกันเรื่องไร้สาระของแต่ละคน คนนั้นเป็นไง คนนู้นเป็นไง หมดมุขก็เริ่มขุดชื่อบิดามารดามาระลึกกัน (แม่แกชื่ออะไรนะ) เล่นเป็นเด็กนะค่ะ ไม่รู้เป็นอะไรทุกวันนี้ยังเล่นไม่เลิก แย่งหูฟังเพลงกันบ้าง ถ่ายรูปตอนลมตีหน้า ผ่านไปอยู่นานทุกคนก็เริ่มจมอยู่ในความรู้สึกของตัวเอง... "ร้อน" เมื่อรถวิ่งออกชานเมืองไม่มีทางในร่มคอนกรีตอีกต่อไป แดดประมาณสิบโมงครึ่งนี่มันร้อนมากเลย ยิ่งพอรถอยู่นิ่ง ๆ นี่ยิ่งแล้วใหญ่ โชคดีที่ฉันกับเจ๊ติ๊ใส่เสื้อแขนยาวคลุมไปเลยยกขึ้นคลุมหน้าแบบไม่สนใจสายตารถคันข้าง ๆ ที่มองเราเหมือนเป็นพวกอพยพ (ก็มันร้อนนิ่) ฉันหยิบหมวกให้เพื่อนผู้หญิงอีกคนที่ชื่อเจ๊จะคลุมหน้าไว้ ส่วนสองชายนั่น ฮ่า ๆ ปล่อยให้ถูกเผาไหม้ไป ปากดีนัก ทั้งคู่เลย
ถึงที่หมายราวสิบเอ็ดโมง ทำความรู้จักผู้หลักผู้ใหญ่ในบ้านแล้วก็เปลี่ยนเสื้อผ้า เพื่อน ๆ ทั้งสี่พากันทำความสะอาดห้องข้างบนซึ่งเป็นโถงกว้างไว้สำหรับเป็นที่หลับที่นอนในคืนนั้น ส่วนฉัน...ละอายใจจัง ถูกพ่อเรียกมาเป็นช่างคอมชั่วคราวเนื่องด้วยลำโพงที่ต่อไว้มันไม่ดัง (ฉันดูแล้วมันก็ไม่ดังอยู่ดีนั่นแหล่ะ) ไม่ได้ช่วยเพื่อน ๆ ทำความสะอาดเลย ทางบ้านพ่อของพ่อเจ๊ติ๊ (อ่า...งงจัง ขอเรียกบ้านคุณปู่) มีคุณป้าคุณอาทำผัดหมี่ใส่ปูรสเลิศไว้รอเราเสร็จแล้ว เราก็ตักมานั่งกินกันสองจาน หญิงจาน ชายจาน ใช่ว่าผัดหมี่จะน้อยเสียเมื่อไหร่ กินแล้วยังเหลืออีกเป็นหม้อ ๆ แบบว่าอยากได้บรรยากาศเพื่อนนะค่ะ มีการแย่งปูจากจานตรงข้ามกันเป็นระยะ กับข้าวยังไม่เสร็จหมด เหลือห่อหมกที่ยังต้องคนเนื้อปลาให้เข้าที่ก่อนหยอดลงกระทงที่ปูด้วยใบยอ แรก ๆ ไปนั่งจด ๆ จ้อง ๆ (รอกิน) แล้วก็ขันอาสาพับกระทงให้ (อยากกินเร็ว ๆ) คุณอาเขาก็เลยสอนพวกเราพับกระทงแล้วยกหม้อเนื้อปลาของห่อหมกให้คลุก คนที่กลัดกระทงสวยสุดจะเป็นใครไปได้ถ้าไม่ใช่หลานเจ้าของบ้าน คุณเธอเกิดมาเพื่องานบ้านงานเรือนจริง ๆ ตั้งแต่เรียนพวกวิชาแม่บ้านแม่เรือนด้วยกันแล้ว ผลงานของเธอจะเริ่ดหรูไอเดียกระฉูดกิ๊บเก๊เสมอจนเพื่อน ๆ แอบเหล่ ส่วนฉัน...ตามเดิมค่ะ กระทงเบี้ยว ๆ บูด ๆ แต่ก็ใช้ได้แหล่ะน่า ตอนกินเขาไม่ดูว่าสวยไม่สวยหรอก อยู่ที่รสชาติย่ะ (เป็นคำแก้ตัวหลังจากถูกเพื่อน ๆ หัวเราะ) ฉันเลยเปลี่ยนมาคลุกเครื่องห่อหมกในหม้อแทน แรก ๆ ใช้ไม้พายกับทัพพีนะคะ คลุกไปคลุกมาแม่เจ๊ติ๊เดินมาบอกว่า "จะให้อร่อยต้องใช้มือคลุก"
มือใครล่ะ??
(ก็หม้อมันอยู่ที่ฉันจะมือใครล่ะ) ไอ้เราก็ไม่กล้าเอามือลงหม้อ สักพักเริ่มมีคนสมทบ คุณอาคุณป้าก็เห็นด้วยกับแม่ว่าให้ใช้มือคลุก มันจะเข้าเนื้อมากกว่าไม้พายกับทัพพี เพื่อน ๆ ที่รักก็เป็นใจ ฉันต้องเอามือคลุกจนได้ T_T (เป็นใจทั้งนั้น หัวเราะกันใหญ่) แต่เจ๊ติ๊สปิริตสูง เอามือมาช่วยเราคลุก... ตามด้วยเจ๊จะ....ซึ้งจัง ส่วนอีกสองคนนะเหรอ ไม่ต้องพูดถึงนั่งเรียงกระทงห่อหมกอย่างเดียวเลย
ห่อหมกเสร็จประมาณบ่ายสามโมง (น่าจะห้าสิบกระทงขึ้นไปเห็นจะได้... เยอะมาก) คุณอาก็เอาไปใส่หม้อนึ่ง พวกเราล้างมือล้างไม้ออกมาเล่นหน้าบ้าน เอาจักรยานเด็กมาพลัดกันปั่น เพื่อหาสัญญาณมือถือ (บ้าชะมัด เดินเอาก็ได้) แกซ้อนฉัน... ฉันซ้อนแก.... ยางแบนอ่ะ รีบแก้ตัวพัลวัลว่าไม่ใช่ฉันไม่ใช่แน่ ๆ มันแบนอยู่แล้วนะ จากนั้นก็หาเรื่องเด็กละแวกนั้น ฮ่า ฮ่า เก๋าไหมล่ะ พึ่งไปวันแรกก็ปากดีไปแซวเด็กเจ้าถิ่น... (เด็กประมาณ 10 ขวบค่ะ) สักประมาณสี่โมงเย็นได้ พ่อกับแม่พาพวกเราไปเที่ยวทะเล โดยมีองค์รักษ์เด็กเจ้าถิ่นสองคนตามไปด้วย แรก ๆ ก็พากันเก๊กอยู่ริมทะเล ยืนแอ็คท่าถ่ายรูปตามโขดหินกัน สักพักเริ่มทนไม่ไหวเดินลุยน้ำลึกลงไปเรื่อย ๆ แล้วก็เริ่มเตะน้ำใส่กัน ฉันเห็นท่าไม่ดีเริ่มถอยเพราะไม่อยากลงน้ำ เป็นที่รู้กันว่าฉันว่ายน้ำไม่เป็นแต่เพื่อน ๆ อยากให้ลงเล่นด้วย
"ไม่ต้องกลัว เกาะแขนเราไว้"
เป็นสิ่งที่ทุกคนบอกเมื่อฉันอ้างว่ากลัว จริง ๆ อยากเอาฉันไปแกล้งต่างหาก เลยสรรหาขออ้างมาหลอกล่อ แรก ๆ บอกว่าลงไม่ลึก หลัง ๆ ลากฉันลงไปน้ำถึงเอว ฉันก็เตรียมวิ่งขึ้นท่าเดียว พวกนั้นก็ลากลงอย่างเดียว สุดท้ายก็ลงไปยืนเกาะกันวงกลม 5 คนอยู่กลางน้ำ แล้วเล่นเกมนับนิ้วกัน โดยที่คุณจะออกนิ้วมือมากี่นิ้วก็ได้ อย่างน้อยข้างละหนึ่งนิ้ว แล้วคนแรกจะบอกตัวเลขมาให้นับนิ้ว สมมติบอก 48 ก็เริ่มนับนิ้วตัวเองวนไปรอบ ๆ วง (คล้าย ๆ จ้ำจี้แต่นับตัวเลขแทน) ใครโชคร้ายได้เลข 48 ไปตกอยู่ที่นิ้วของตัวเอง ก็จะต้องโดนทำอะไรพิเรนทร์ให้เพื่อน ๆ ดูเช่น วิ่งขึ้นบกไปกลิ้งกับพื้นทราย เต้นชินจังบนบก ไปสวัสดีคนที่มาเที่ยวแถว ๆ นั้น (เล่นเอาชาวบ้านเขางง) เออ..จริง ๆ แล้วมีอะไรที่แผลง ๆ กว่านั้นเยอะค่ะ แล้วแต่เพื่อน ๆ ในวงจะบัญชาการ เราใช้ระบอบประชาธิปไตยในการตัดสินค่ะ ถ้าตกที่ผู้หญิงเราก็จะโหวตให้ทำสิ่งง่าย เช่น วิ่งไปก่อกองทรายริมชายหาด แต่ถ้าตกที่ผู้ชาย เราก็จะโหวตให้ไปทำงานยาก ๆ เช่น วิ่งไปตรงนู้นนนน...มุดรอบเก้าอี้แล้วกลิ้งกลับมาลงน้ำ พอโดนโวย เราก็จะเรียกร้องประชาธิปไตย 3-2 ไม่เอกฉันท์แต่เป็นที่ยอมรับจากคนส่วนใหญ่ อิอิ แต่โชคดีไหมล่ะตลอดเกมไม่เคยนับนิ้วโดนฉันเลยนะ
ประมาณห้าโมงเย็นนั่งรถกลับบ้าน(หนาว...ลมพัดจนปากสั่น)เตรียมตัวอาบน้ำกินข้าว (กับห่อหมกที่ทำนั่นแหล่ะ) คืนนี้แล้วจะเอากระทงไปลอยกัน
ตอนอาบน้ำ...ห้องน้ำมี 2 ห้องค่ะ ห้องอาบ 1 ห้อง แล้วก็ห้องเปิดโล่งอีกหนึ่งห้อง นั่นหมายความว่าอาบได้มิดชิด 1 ห้องเท่านั้น แต่เรามีห้าคน... ห้าคนที่อ้อยอิ่ง พ่อบอกว่าให้รีบ ๆ อาบน้ำเตรียมตัวไปลอยกระทง พ่อก็เร่ง พวกเราก็เอาไงดี โดยผู้ชายสองคนยอมอาบทีหลังมันบอกว่าตกลงกันได้ ผู้หญิงเลยต้องโอ..น้อย..อาบ เจ๊จะได้อาบก่อน เหลือฉันกับเจ๊ติ๊ เจ๊ติ๊บอกให้ฉันอาบก่อนก็ได้ ฉันก็บอกให้เจ๊ติ๊อาบก่อนก็ได้ ตอนนั้นจำไม่ได้แล้วค่ะว่าใครยอมใคร รู้แต่ว่าเจ๊จะอาบนานมาก.... เจ๊ติ๊ตะโกนเรียกอยู่หลายรอบ ขานั้นบอกสระผมอยู่ ผู้ชายสองคนเริ่มระอา ขืนรอผู้หญิงอาบหมดมันต้องไม่ได้อาบกันแน่ ๆ ประกอบกับพ่อเอาผ้าขาวม้ามาให้สองผืน สองคนนั้นก็เลยแบ่งคนละผืนเดินเข้าไปอาบห้องเปิดโล่งที่อยู่ข้าง ๆ แทน พอเจ๊จะออกมา ฉันกับเจ๊ติ๊ก็เลยตัดสินใจอาบด้วยกันนั่นแหล่ะ ใช้ผ้าถุงของคุณอานะค่ะ สองห้องสี่คน อาบพร้อม ๆ กัน พอเดาออกไหมคะว่าเกิดอะไรขึ้น เสียงคุยในห้องน้ำนะคะ มันทำให้ต่างฝ่ายต่างฟังว่าห้องข้าง ๆ จะคุยอะไรกันในห้องน้ำ สักพักกลายเป็นกัดกัน เอ้ย... คุยกันข้ามห้อง ฮ่า ฮ่า บทสนทนาอย่ารู้เลยค่ะ เอาเป็นว่าห้องข้าง ๆ ดิฉันยอมแพ้ยกธงขาวก็แล้วกัน
รีบอาบน้ำมาเสร็จนึกว่าจะได้ไปทันที ลืมไปว่าทำแต่กระทงห่อหมก ไม่มีกระทงลอยน้ำ โชคดีแม่นั่งทำรอล่วงหน้า เหลือเก็บงานนิดหน่อย ก็เจ๊ติ๊อีกนั่นแหล่ะค่ะ ช่วยแม่ทำ ส่วนฉันกับเจ๊จะช่วยหยิบของส่งให้แล้วกัน มีกระทงสองใบ ใบหนึ่งของแม่กับพ่อ (วี๊ดวิ้ว เจอเพื่อลูกแซว) อีกใบสำหรับพวกต๊อง ๆ 5 คน โดดขึ้นท้ายกระบะอีกตามเคย มีองค์รักษ์เจ้าถิ่นสองคนตามไปเหมือนเดิม โดยทั้ง 7 หลังรถยืนขึ้นยกมือขงาชี้นิ้วไปข้างหน้าแล้วพูดพร้อม ๆ กันว่า "ลุย....."
แล้วจะมาอัพต่ออีกบล็อกนะคะ
Create Date : 13 พฤศจิกายน 2548
Last Update : 13 พฤศจิกายน 2548 10:12:07 น.
12 comments
Counter : 615 Pageviews.
Share
Tweet
ไชโย..
โดย: ป่ามืด IP: 58.10.140.46 วันที่: 13 พฤศจิกายน 2548 เวลา:10:43:29 น.
แล้วก็ค่อยๆ ๆอ่าน ..สบายใจได้ที่หนึ่งอีกแล้ว
โดย: ป่ามืด IP: 58.10.140.46 วันที่: 13 พฤศจิกายน 2548 เวลา:10:45:32 น.
โอ้ว หนุกเหมือนเดิมครับ ได้บรรยากาศเฮฮามาก เอ แต่ไมผมไม่รู้เลยว่าวันลอยกระทงมันวันไหนน่ะนี่ เอ แล้วบล้อกภาคหนึ่ง ไมผมหลงไปได้ล่ะ 555 งง
เอ่อ แต่รู้สึกได้ดลยว่า เป็นฝู้ชายไปอยู่แก้งนี้นี่ คงตกเป็นเบี้ยล่างไปโขเลย น่ากลัวเจงๆ
โดย:
ข้าวตู
วันที่: 13 พฤศจิกายน 2548 เวลา:11:52:50 น.
อ่า ห้องน้ำติดกันแบบนี้เคยพบเรื่องขำๆเหมือนกันอะนะ
ไปเข้าห้องน้ำเป็นกลุ่มอะที่นี้ห้องน้ำชายกะหญิงติดกัน เสร็จแล้วเพื่อนเราก็พูดชมผู้ชายคนนึงที่เป็นเพื่อน ปกติเพื่อนเป็นคนเรียบร้อย แต่พอในห้องน้ำก็พูดจาดี๊ด๊า ชมหนุ่มซะดังเลย ปรากฎว่าเพื่อนผู้ชายก็อยู่ในห้องน้ำเหมือนกันอยู่คนละฟากแต่ได้ยินอะ
โดย:
อินทรีทองคำ
วันที่: 13 พฤศจิกายน 2548 เวลา:12:19:19 น.
แอบมาป่วนคร้าบ.....
โดย:
ครีเอทีฟ หัวเห็ด
วันที่: 13 พฤศจิกายน 2548 เวลา:12:33:14 น.
ไปเที่ยวกับเพื่อนๆ นี่สนุกดีนะคะ
แต่อ่านแล้วอยากกินห่อหมกขึ้นมาเลยทีเดียว
โดย: ป้าติ๋ว (
nature-delight
) วันที่: 13 พฤศจิกายน 2548 เวลา:13:06:48 น.
อ่านแล้วได้บรรยากาศลอยกระทงต่างจังหวัดเต็มๆ เลยค่ะ
ทำให้นึกถึงบ้านเกิดตัวเองเลย เมื่อก่อนก็คล้ายๆ ที่คุณซาซ่าเล่านี่ล่ะค่ะว่าบรรยากาศสนุกสนานยังไง แต่ดูเหมือนว่าเดี๋ยวนี้อะไรก็เปลียนแปลงไปเยอะเหมือนกันนะค่ะ เสียดายว่าพวกพลุ ปะทัดห้ามจุดไปแล้วไม่งั้นจะมีสีสันกว่านี้เยอะเลย แต่ก็อย่างว่าเลยค่ะคนเราเล่นกันผิดๆ แล้วก็เกิดอุบัติเหตุขึ้นเยอะกับของพวกนี้ก็คงต้องเลิกกันเพื่อตัดปัญหากันไป แค่รู้สึกว่ามันสนุกน้อยลงแค่นั้นเองค่ะ
โดย:
JewNid
วันที่: 13 พฤศจิกายน 2548 เวลา:14:24:28 น.
แอบๆมาอ่านด้วยค่า....
โดย:
Batgirl 2001
วันที่: 13 พฤศจิกายน 2548 เวลา:23:37:25 น.
ไม่ต้องกลัวเกาะแขนเราไว้..อิอิ น่ารักจัง..รถแน่นเพราะวันจันทร์คนอ้วนขึ้นหรือเปล่านะ
เพิ่งวันจันทร์เองนะน้อง ต้องสู้ทนบ่นไปอดทนไปค่ะ
ธรรมสวัสดี
โดย:
ป่ามืด
วันที่: 14 พฤศจิกายน 2548 เวลา:8:51:48 น.
มารอดูรูปลอยกระทงจะ
โดย:
อินทรีทองคำ
วันที่: 14 พฤศจิกายน 2548 เวลา:10:29:49 น.
อรุณสวัสดิ์จ้า
กาแฟไหมจ๊ะ
โดย:
ป่ามืด
วันที่: 15 พฤศจิกายน 2548 เวลา:5:37:35 น.
บ้า..................................................................................................................
โดย: เด็กบ้า IP: 124.121.213.175 วันที่: 5 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:20:13:17 น.
ชื่อ :
Comment :
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
ZAZaSassY
Location :
สมุทรปราการ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
?
]
Friends' blogs
Sunset&Swing
Gryffin
ข้าวตู
นราเกตต์
Clear Ice
L.I.R.A.
ป่ามืด
nature-delight
ฟ้าใสทะเลคราม
zaesun
JewNid
Mutation
Cymry
infonoom
Hachi_chan
papae
นธี
Always
เข็มขัดสั้น
นายเบียร์
วลีวิไล
Niobean
vodca
ตุ๊กตาซัง
Full Heart
lovekalo
- Dachsie -
weraj
A r t F u l l Y
prncess
juandmee
สะเทื้อน
P Q BOY
เดหลีสีแดง
Webmaster - BlogGang
[Add ZAZaSassY's blog to your web]
Links
BlogGang.com
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.