ย้อนเวลาหากระทงและคนร่วมลอย[3] : "Keep it in my mind" ที่งานนั้น... เป็นงานของหมู่บ้านหรือของตำบลไม่ทราบได้ งานเล็ก ๆ ที่มีแต่ชาวบ้านละแวกนั้นร่วมงาน ภาพรวมคล้าย ๆ งานวัด แต่ไม่มีเครื่องเล่นอย่างชิงช้าสวรรค์ ม้าหมุน ยังพอเห็นมีสอยดาวจับฉลากอยู่ มุ่งหน้าไปที่บึง...ห้วย...หนอง... ง่า....เรียกไม่ถูกค่ะ ไปถึงก็จุดธูปเทียน ดึงเส้นผมกันคนละเส้นสองเส้นใส่กระทง (ไม่ได้แกล้งนะ อยากให้เอาผมลอยไปด้วย) ผลัดกันอธิษฐาน 5 คน 1 กระทง ระหว่างที่คนไหนถือกระทงยืนอธิษฐาน พวกที่เหลือก็จะเริ่มแผนการทำลายสมาธิด้วยแซว "ฮั่นแน่รู้นะอธิษฐานอะไร" แล้วก็จะช่วยกันเดาว่ามันเป็นอย่างนั้นอย่างนี้จนคนยืนอธิษฐานอยู่เริ่มเหล่ ๆ แล้วหมดความอดทนเลิกอธิษฐานส่งกระทงต่อทันที พออธิษฐานเสร็จเราก็ให้สองหนุ่มเป็นคนเอากระทงลงไปลอย แล้วขึ้นมารวมกลุ่มยืนดูเพื่อช่วยกันลุ้นว่า เทียนจะดับไหม มันจะคว่ำรึปล่าว ยืนมองกระทงลอยไปได้สักพัก เทียนก็ดับ เหอ เหอ ทุกคนใจแป้วแล้วรีบโทษกันใหญ่ว่าดวงใครเป็นต้นเหตุให้เทียนดับ เดินเล่นอยู่ในงานอีกพักนึง ซื้อชานมกินแล้วก็ขึ้นรถกลับบ้านกัน มาถึงทุกคนที่บ้านก็หลับกันหมดแล้ว พ่อกับแม่ก็อาบน้ำเสร็จแล้วขนที่นอนมาปูโดยที่มีลูก ๆ นั่งหน้าจอทีวี พ่อกับแม่ขอนอนข้างล่าง แล้วให้ลูก ๆ ไปนอนข้างบนที่ทำความสะอาดไว้ นั่งกันไปมาสักพักเริ่มตาเริ่มปรือ เลยหนีพ่อกับแม่ขึ้นบ้านกันหมด พวกเราช่วยกันกางมุง 2 หลัง แยกชายหญิง ต่างคนต่างแยกย้ายเข้ามุ้ง ฉันขอจองมุมริมติดฝาผนังโดยมีเจ๊ติ๊นอนอยู่ตรงกลางและเจ๊จะนอนอยู่ริมอีกฝั่ง แต่เข้าใจไหมคะว่าแม้จะง่วงยังไง อยู่แปลกที่แปลกถิ่นมันก็ไม่หลับอยู่ดี หลังจากแยกย้ายกันเข้ามุ้ง ต่างก็นอนไม่หลับ มุ้งผู้หญิงก็นอนคุยกันตามประสา ส่วนมุ้งผู้ชายก็พากันหงุงหงิงคุยกันสองคน(น่าสงสัย) เสียงคุยของสองมุ้งค่อย ๆ ลดลง จนเงียบ... แต่ผู้หญิงทั้งสามยังไม่หลับ นอนลืมตาโพลงพร้อมกับวางแผนชั่วร้าย "อย่าให้มุ้งนั้นได้หลับอย่างเป็นสุข" เราจึงตกลงกันว่าจะไปจ่อพัดลมไล่ยุงให้พวกผู้ชายสักหน่อย(หวังดีนะนี่) จากพัดลมเบอร์หนึ่งเป่าเบา ๆ ความเย็นกำลังพอดีกลายเป็นพัดลมเบอร์สามจ่อตรงเป่ามุ้งกระจุย สองคนนั่นเริ่มโวยวายลุกมาหรี่พัดลม แต่...หรี่ได้ก็เร่งได้ เราสามหญิงก็เพียรพยายามไปเปลี่ยนเบอร์พัดลมให้เป็นระยะ สุดท้ายทนไม่ไหวลูกแมวลุกมาขยี้หัวตัวเองแบบหัวเสียสุด ๆ ถามว่า "แกสามคนจะเอายังไงว่ามา" ฮ่า ฮ่า เล่นเอาลุกมานั่งขำกันหมด ไม่ได้นอนสักคน เมื่อยังนอนไม่หลับ จะเปิดไฟนั่งคุยกันหรือตะโกนคุยข้ามมุ้งก็เกรงใจคนข้างล่างเลยยุบมุงมาคุยกันห้าคนดีกว่า คุยกันแบบสัมภาษณ์วิถีชีวิตรายบุคคล ส่วนใหญ่ดิฉันจะเก็บรายละเอียดมากกว่าเป็นฝ่ายเล่า คราวนี้เริ่มง่วงจริง ๆ แยกย้ายกันไปนอนมุ้งใครมุ้งมันสักที สุดท้าย...ก็หลับกันหมด เช้ารุ่งขึ้นเก็บของเตรียมตัวกลับบ้าน คราวนี้มีเพื่อนของพ่อตามมาสมทบอีกหนึ่งคันรถ โดยมีพี่ชายของติ๊นุชตามมาด้วย ทำให้เรามีรถพอที่จะไม่ต้องนั่งท้ายรถกันอีก จริง ๆ แล้วอยากนั่งด้วยกันห้าคนแต่เป็นไปไม่ได้ ผู้หญิงสามคนเลยอยู่แคปรถคันเดิม ส่วนผู้ชายอีกสองคนก็แยกไปอีกหนึ่งคันรถ เรื่องยังไม่จบค่ะ เพราะเราไม่ได้ตรงกลับบ้านทันที เราแวะไปดูดวงกันด้วย แต่ห้าสหายขอนั่งรออยู่ตรงหน้าบ้าน ไม่เข้าไปดู จากนั้นแวะพักทานอาหารกลางวัน ซึ่งพ่อบอกไว้แล้วว่าตั้งใจจะเลี้ยงเนื่องในโอกาสรับปริญญา ก็เลยได้มาทานอาหารทะเลกันที่ร้านริมทะเล (จำชื่อไม่ได้แล้วอ่ะค่ะ) พอลงรถมา เราห้าคนก็รีบรวมกลุ่มตามเดิม ผู้ชายสองคนบ่นอุบ "โห เพื่อนพ่อแกขับรถซิ่งเป็นบ้า" ก็จริง ๆ คะ แม้จะเป็นหญิง แต่เธอขับรถแบบซิ่งมาก เพื่อนฉันสองคนก็กลัว แล้วยิ่งโดนแม่ของเจ๊ติ๊สมทบว่า "นี่อาเขากินยาระงับประสาทบ่อยด้วยนะ" ฮ่า ๆ สองคนนั่นหน้าเจื๋อนไปอีก แต่พอเห็นของกินตรงหน้าก็ยิ้มออก อิ่มอร่อยและสนุกได้บนโต๊ะอาหารอีกตามเคย เริ่มจากแกล้งปัดช้อนกัน แย่งกับกัน พ่อบอกว่าไม่ต้องเกรงใจ ก็มีคนสมทบขึ้นทันทีว่า "ไอ้นี่มันไม่เกรงใจหรอกพ่อ" ชี้กันพัลวันวันไอ้นี่คือใครกันแน่ สุดท้ายอิ่มแปล้ ก็แยกย้ายกันจะขึ้นรถกลับจริง ๆ เสียที ผู้ชายสองคนอิดออดบอกพ่อว่า "ขอนั่งท้ายรถ" พ่อบอกว่าอยากให้นั่งสบาย ๆ เลยไม่มีใครกล้าขัด รถของสองชายแล่นฉิวผ่านรถของเราโดยที่ทั้งสองทำท่าตุ๊กแกติดกระจก ปากบ่นขมุบขมิบว่า "ตายแน่ ตายแน่" เรียกเสียงหัวเราะจากพวกเราที่นั่งมองอยู่ในรถอีกคัน มีหักหลังกันนิดหน่อยหลังจากแวะซื้อของฝากด้วยกันเสร็จ แทนที่จะตรงกลับบ้าน พ่อกับแม่บอกว่าอยากดูดวงอีกที่หนึ่งเลยพาเรามาแวะแถว ๆ ชลบุรี ปล่อยให้รถอีกคันไปถึงไหนต่อไหน ถึงบ้านราวทุ่มเศษ พวกหนุ่ม ๆ นั่งรออยู่หน้าบ้านเนื่องจากถูกเอาลงมาปล่อยทิ้งไว้แล้วเข้าบ้านไม่ได้ ขำก็ขำ สงสารก็สงสารคนนั่งตบยุง เข้าบ้านมาเคลียร์ของกันเสร็จก็แยกย้ายกันกลับบ้านใครบ้านมัน อำลาเจ๊ติ๊และพ่อแม่ออกมา เหลืออยู่แค่สี่คน บ้านฉันอยู่ถัดจากบ้านเจ๊ติ๊ซอยนึงค่ะ เลยตั้งใจยืนโบกมือเรียกรถให้เจ๊จ๊ะก่อน จากนั้นฉันก็เดินกลับบ้านโดยมีสองคนนั้นตามมาดูหน้าซอย บอกแล้วว่าไม่ให้ตามมา แต่สองคนนั้นบอกว่า "ไม่ได้ห่วงแก แค่ห่วงคนรอบข้างเดี๋ยวแกไปทำอันตรายใครเขา" ขอบใจนะยะ ถึงบ้านได้ห่อหมกกลับมาอีก 2 กระทง แม่กับพ่อเจ๊ติ๊บอกว่าให้เอามาให้พ่อกับแม่ชิมว่าฝีมือลูกสาวเป็นไง อิอิ ก็เค็ม ๆ เอ้ย...อร่อยค่ะ พอถึงวันลอยกระทงปีที่แล้ว ก็ยังคงได้ลอยกับเพื่อนอยู่ แต่คราวนี้ลอยกับเพื่อน ๆ ที่มหา'ลัย ในคลองแสนแสบ หนึ่งกระทงหลายคน (อีกแล้ว) ส่วนลอยกระทงปีนี้ ก็อย่างที่บอก คงได้ลอยออนไลน์แน่ ๆ ลองมานั่งนึก ๆ ดูแล้วทำให้เราอมยิ้มได้ เรื่องที่ผ่านมาคงเก็บมันไว้ในความทรงจำ และหวังว่าสักวัน จะมีความทรงจำใหม่ ๆ กับวันนี้ที่ดี ๆ วันไหนก็ได้เหมือนที่ผ่านมาอีก ไม่ว่าจะกับครอบครัวหรือกับเพื่อน ๆ ก็ตาม สุขสันต์วันลอยกระทงค่ะ... ปล. อยากเอารูปมาลงเหมือนกันค่ะ แต่ต้องโทษไอ้คุณลูกแมวขอไฟล์รูปมาตั้งแต่สองปีที่แล้ว จนบัดนี้ยังไม่เห็นสักกะบิตกะไบต์ มีแต่รูปนางนพมาศลงพุง จะลงก็เกรงใจ เสียภาพพจน์เขาหมด   Create Date : 15 พฤศจิกายน 2548 9 comments Last Update : 15 พฤศจิกายน 2548 22:19:14 น. Counter : 649 Pageviews. Share Tweet

ฝันดีจ้า....   โดย: ป่ามืด 15 พฤศจิกายน 2548 22:33:00 น.

ทำให้เราอมยิ้มได้ เรื่องที่ผ่านมาคงเก็บมันไว้ในความทรงจำ และหวังว่าสักวัน จะมีความทรงจำใหม่ ๆ กับวันนี้ที่ดี ๆ วันไหนก็ได้เหมือนที่ผ่านมาอีก ไม่ว่าจะกับครอบครัวหรือกับเพื่อน ๆ ก็ตาม ..อุ๊อิ๊ น่ารักมากจ้า..ลอยกระทงออนไลน์ อืม..เข้าท่านะ ว่าจะลอยในใจ ว่าแต่จะลอยไงง่า..หมองทุเรียนบอกวิธีด้วยสิ.... ความทรงจำใหม่ๆ มีเสมอแน่นอนจ้า ความทรงจำหวานๆในบล๊อคนี่ไง อุ๊อิ๊ ๆ ๆ ๆ..   โดย: ป่ามืด 15 พฤศจิกายน 2548 22:45:37 น.

โอ้ว จขบ สามารถอัพบล้อกทันเดตไลน์คืนก่อนลอยกระทงพอดี 555 จขบ มีความจำเป็นเลิศ ถ่ายทอดซะหยั่งกะไปเมื่อวานอ่ะครับ นับถือๆ ความจริงไหนๆรำลึกถึงความสนุกของกลุ่มเพื่อนแต่หนหลัง ทำไมปีนี้ไม่ลองนัดเจอกันลอยกระทงล่ะครับ สถานที่ไม่จำเป็นต้องเป็นงานครื้นเครง แต่ลองมาเจอกัน แล้วลองคุยถึงครั้งที่ไปเที่ยวครั้งนี้ เชื่อเถอะว่ามันจะชัดแจ๋วกว่านี้อีกหลายเท่าเชียว โฮ่ๆๆ อ่ะ หรือว่าเพื่อนฝ่ายชายสองคน ทนกดดันไม่ไหว โหวตตัวเองออกจากกลุ่มแล้ว 555   โดย: คูต้าว IP: 203.151.111.205 15 พฤศจิกายน 2548 23:31:01 น.

ตอนนั้นแต่ละคนยังไม่มีหวานใจไปช่วยลอย... ตอนนี้ใคร ๆ ก็ลากหวานใจไปลอยด้วย แล้วจะให้ดิฉันไปพรากพวกเขาออกจากกันได้ไง ว่าแต่พี่ป่ามืดมามีความทรงจำหวาน ๆ อะไรแถวนี้ บ่น...บ่น...บ่น login ไม่ได้ งานก็เยอะ...ทำไม่ได้....ทับถม...ทับถม ง่า....วันนี้หงุดหงิดชะมัด   โดย: ZAZaSassY IP: 203.146.6.86 16 พฤศจิกายน 2548 8:14:16 น.

อ่านไปแล้วชวนให้นึกถึงบรรยากาศเลยอ่ะค่ะ ... อ่านช่วงแกล้งเพื่อนผู้ชายแล้วรู้สึกมันส์ตามไปด้วยนะ เพราะว่าได้แกล้งกันเล่นกับเพื่อนนี่มันสนุกสนานกันดี จัง ส่วนตัวไม่เคยมีเพื่อนชายเลยตอนเล็กๆ มีแต่เพื่อน ผู้หญิงล้วนอันนี้ก็มันส์ไปอีกแบบนึง ไปเที่ยวกันเป็นครอบครัวกับเพื่อนแบบนี้ก็ดีนะค่ะ เพราะว่าได้สนุกสนานไม่คิดไรมากดี เราหาโอกาส ไม่ค่อยได้แล้วเพราะกว่าจะรวมกันได้ก็ติดภาระเลย แต่ละคน . เอ ความหงุดหงิดหายหรือยังเอ่ย เพราะกลัวโดนลูก หลงของ จขบ จัง   โดย: JewNid 16 พฤศจิกายน 2548 15:59:19 น.

โดย: ป่ามืด 17 พฤศจิกายน 2548 7:11:30 น.

จริงๆ น่าลองจุดปะทัดเช้าๆ นะค่ะ ไอ้คนจุดตีสี่มันจะได้รู้มั่งว่าทำแล้วคนอื่นคิดยังไง เหมือนกับตอนที่ข้างบ้านนิดมีปาร์ตี้อ่ะค่ะหลับกันเช้า ไอ้เราตื่นเช้า ก็อยากทำอะไรดังปังๆ เหมือนกันถือว่าหายกัน แต่แค่คิดอ่ะคะไม่ได้ทำเหมือนกัน ยังติดคำว่าเกรงใจอ่ะนะ   โดย: JewNid 17 พฤศจิกายน 2548 13:09:11 น.

พรุ่งนี้วันศุกร์ ฝันดีนะ   โดย: ป่ามืด 17 พฤศจิกายน 2548 20:27:10 น.

อรุณสวัสดิ์ วันศุกร์แล้ว   โดย: ป่ามืด 18 พฤศจิกายน 2548 7:40:45 น.