พึงชนะความโกรธด้วยความไม่โกรธ

น่าโมโหชะมัด... (เย็นไว้...เย็นไว้...ทำอารมณ์ให้เข้ากับสภาพดินฟ้าอากาศหน่อยฉัน)

วันเสาร์อากาศสบาย ๆ แบบนี้น่าจะนอนหลับตื่นสักเก้าโมง หาอะไรอร่อย ๆ มาให้แม่ทำให้กิน อืม...วางแผนไว้เมื่อวันพฤหัสว่า จะกินมักกะโรนี แต่แม่บอกว่าไม่ทำ เหอ เหอ ก็ได้ แม่จะทำเข้าต้มปลาเก๋าร้อน ๆ ให้กินแทน (เอาก็เอา)

ตื่นมาตอน 7 โมงกว่า ๆ ตื่นมาทำไมไม่ทราบได้ รู้แต่ว่านอนไม่หลับแล้ว อานเป็นเพราะเคยชินที่ต้องตื่นตีห้าหกโมงราว ๆ นั้น นี่ก็นอนเกินมาตั้งสองชั่วโมง มันก็เลยตื่นแบบหลับต่อไม่ลง ก็เลยซักผ้า...(เออมีใครเป็นบ้างคะ มีเครื่องซักผ้าไม่ใช้ให้มันซัก แต่จะใช้มันบิดแห้งอย่างเดียว เป็นอย่างนี้มาตั้งแต่สิบปีที่แล้ว จนตอนนี้เครื่องมันเก๊า..เก่า แต่มันก็ยังไม่เสียสักที) วันนี้เป็นคนดีด้วยการกวาดล้างหน้าบ้านด้วย (แค่เท ๆ น้ำซักผ้าเท่าแล้วกวาดสองสามทีเท่านั้นแหล่ะ) ออกมาหน้าบ้าน ถังขยะมาเกยตื่นที่ท่อน้ำฝั่งบ้านฉันอีกแล้ว....

เรื่องของเรื่องมีอยู่ว่าเทศบาลใจดีเอาถังขยะมาตั้งให้ในหมู่บ้าน เป็นถังใหญ่สีเขียวสีเหลืองตามริมถนนเลยค่ะ มันคงจะดีถ้าคนใช้รู้จักช่วยกันล้าง ช่วยกันทำความสะอาด เหมือนคู่เพื่อนบ้านฝากตรงข้ามบ้านดิฉัน แต่ไอ้ข้างบ้านดิฉัน นอกจากจะไม่ล้างแล้วคุณ ๆ ยังเล่นเทเศษอาหารสด ๆ ลงถังโดยไม่ใส่ถุงพลาสติก ครั้งแรกที่ถังขยะมาตั้งยังไม่ทันที่เทศบาลจะมาเก็บขยะ ชาวบ้านชาวเมืองข้าง ๆ ต่างพากันสงสัยว่าไอ้หนอนอวบอ้วนตัวสีขาวนี่มันโผล่มาจากไหนป้วนเปี้ยนตามหน้าบ้านเต็มไปหมด ลือกันให้แซดทั่หมู่บ้าน ก็มาอ๋อตรงถังขยะที่ตั้งระหว่างบ้านฉันกับไอ้คนข้างบ้านนี่แหล่ะ เพราะมันเน่าอยู่ใต้ถัง สืบหาต้นตอจึงได้รู้ว่ามีคนมักง่ายเทเศษข้าวลงถังแบบไม่ผูกถุงยังมีหน้ามาแก้ตัวว่านกคงคาบมากินจากไหน โหยไอ้บ้าเอ้ย นกบ้านพวกแกไงล่ะมันถึงคลานออกมาเต็มถังขนาดนั้น แล้วพอขยะถูกเก็บไปมันก็ไม่ล้าง เดือดร้อนบ้านดิฉันสิคะที่ต้องล้างเพราะตัวเองก็ใช้ถังนี้อยู่ ครั้งแรกแม่กับพี่ชายดิฉันไปล้าง มันก็เอาขยะมาทิ้งใหม่แบบไม่ใส่ถุง (อีกแล้ว) พอขยะถูกเทไปอีก ก็ไม่ยอมล้าง ผิดกับฝากบ้านตรงข้าม เขาผลัดกันล้างอย่างน่าอิจฉา แล้วเขาก็ผูกถุงขยะ ฉะนั้นทำความสะอาดไม่มากเท่าไหร่ ถังก็สะอาดแล้ว วันนั้นหลังจากขยะถูกเก็บไป ด้วยความโมโหของฉัน ก็ออกไปนอกบ้าน คว่ำ(+ถีบ)ถังขยะลงโครมเบ้อเริ่ม คนรอบ ๆ ที่อยู่แถวนั้นคงตกใจเหมือนกัน เพราะรีบมาถอยรถที่จอดเกะกะขวางทางอยู่หน้าบ้านฉันไปอย่างรวดเร็ว (พร้อมกับส่งยิ้มแบบหน้าปูเลี่ยนให้ด้วยความเห็นใจ) แล้วฉันก็เริ่มล้างถังขยะ เข้าใจไหมคะว่ามันเน่าขนาดไหน สารพัดเศษอาหารที่มันกลั่นจนเป็นน้ำเน่าสีน้ำตาล แล้วมันก็มีหนอนไต่อยู่เต็มไปหมดเลย แต่จะให้ใครรู้ได้ยังไงล่ะว่าฉันกลัวหนอน ต้องยอมแทบมุดเข้าถังหิ้วน้ำแฟ้บมาสาดถังแล้วใช้ไม้กวาดก้านมะพร้าวขูด ๆ ๆ (ไม้กวาดยาว ๆ ก็ไม่มี หนอนบ้าก็ดันมาขึ้นขา โถ่ว้อยยยย) มีแม่เป็นผู้ช่วยส่งน้ำให้ ส่วนยัยข้างบ้านก็ออกมาสังเกตการณ์ทำนู้นทำนี่อยู่หน้าบ้าน ด้วยความโมโหของฉัน เลยยืนจ้องหน้าแบบทุกอย่างรอบกายหยุดชะงัก ชนิดที่ว่าจ้องแล้วไฟลุกมันคงติดพรึบไปแล้ว มันก็ยังทำเป็นทองไม่รู้ร้อยลอยหน้าลอยตาได้น่าบีบคอมาก ๆ

หลังจากการล้างถังขยะหฤโหดผ่านไปสองครั้ง ที่บ้านเลยตัดสินจะว่าจะไม่ใช้ถังนี้แล้ว จะเอาไปทิ้งถังถนนใหญ่ที่มีพวกของเทศบาลอีกกลุ่มมาเก็บ แล้วเราก็เลิกใช้ถังนี้ค่ะ เพราะเราจะเลิกล้าง เจอคนแบบนี้ไม่ไหว นอกจากไม่ช่วยล้างแล้วยังไม่ช่วยรักษาความสะอาดของถัง หลังจากนั้นดิฉันเห็นข้างบ้านดิฉันล้างถังขยะครั้งเดียว (ก็หนหลังจากที่ดิฉันยืนจ้องหน้านั่นแหล่ะ) แล้วตราบเท่าปัจจุบัน เขาก็ไม่เคยล้างอีกเลย...

ถังในหมู่บ้านที่เขามาตั้งก็เข้าใจว่ามันสะดวก แต่ต้องให้คนในหมู่บ้านช่วยกันรักษาความสะอาดมันก็จะใช้ได้นาน จากถังที่ตั้งอยู่แบบสองบ้านต่อหนึ่งถังก็เริ่มลดน้อยลงเรื่อย ๆ เพราะผู้คนไม่ยอมล้าง แล้วเขาก็เอาถังส่วนตัวมาตั้งให้รับรู้ว่า "ฉันไม่ใช้ของเทศบาลนะ" แล้วก็มีพวกเข็นไปทิ้ง จนทั้งหมู่บ้านมันเหลืออยู่สองถังคือถังตรงบ้านดิฉันกับถังฝากบ้านตรงข้าม ฝากตรงข้ามเขาไม่มีปัญหาอยู่แล้ว ส่วนถังที่บ้านฉันนี่อยากเข็นไปทิ้งบ้างจัง แต่ไม่อยากทำลายทรัพย์สินราชการ บอกให้ทางเทศบาลยกกลับบ้านตั้งหลายรอบพี่แกก็ไม่ยอมเอากลับ (ครับอย่างเดียว) ไม่เข้าใจว่าต้องรอให้มันหายไปแบบถังอื่น ๆ รึไงนะ เหอ เหอ ถังนี้มันก็คงยังตั้งอยู่ระว่างบ้านดิฉันกับไอ้คุณข้างบ้านตัวดีนั่นต่อไปแหล่ะ

จะว่าไปก็ไม่ได้อยู่ระหว่างสองบ้าน เพราะคนข้างบ้านพยายามจะเข็นมันมาเรื่อย ๆ ให้มันเกย ๆ มาทางบ้านดิฉันดีนักแล บางทีมีรถมาจอดหน้าบ้านคุณเธอก็เล่นเข็นถังมาตั้งขวางประตูทางเข้าบ้านฉันเลยอ่ะค่ะ เน้นว่าหน้าประตูทางเข้าบ้านเลยนะคะ เหอ เหอ พอรถบ้านคุณเธอกลับก็ไม่ยอมเข็นกลับ (ดูมันดิ่) พี่ดิฉันก็เลยเข็นไปตั้งขวางประตูบ้านเขาบ้าง เออ แฮะ มันเข็นกลับมาไว้ที่เดิมได้ ที่เดิมที่ว่าก็คือต้องเกยมาบ้านดิฉัน ไม่เข้าใจ ตั้งตรงกลางไม่ได้รึไงนะ เริ่มมีน้ำโหแล้วนะ

เอาละคะ วันนี้ก็มาถึง ฉันออกไปล้างหน้าบ้าน นั่นแน่เกยมาอีกแล้วเฟ้ย ฉันก็เลยเข็ญกลับไปไว้ตรงกลางเสา (ขอย้ำว่ากลางจริง ๆ ไม่มีเกย) พอตกบ่ายฉันก็ออกไปข้างนอก (ด้วยความโก๊ะ ซื้อของตอนเช้าไม่ครบเลยต้องออกไปอีกรอบ) ขากลับมาสังเกตเห็นถังขยะมันมาอยู่ที่เดิม เหอ เหอ อารมณ์ขึ้นหน้า ไม่เข้าบ้านใช้สายตามองปราดไปทางคนข้างบ้านที่กำลังง่วน ๆ ทำอะไรอยู่ตรงข้าง ๆ ถังขยะนั่นแหล่ะ หลายครั้งแล้วนะ แกไม่ตายวันนี้แกจะตายวันไหน.... ฉันวิ่งเข้าไปจัดการด้วยเอาถุงงราดหน้า(3ถุง) และกระดาษขาวเทาแผ่นใหญ่ที่ถือมาซัดเปรียงเข้ากลางหน้าจนเขาล้มคว่ำแล้วกระชากผมขึ้นทางด้านหลัง แล้วจับหัวโขกกระแทกพื้นปูนสามที จากนั้นลากให้ลุกขึ้น จับหน้าที่ชุ่มเลือดเพราะถูกพิษพื้นคอนกรีดกดลงใส่ถังขยะแล้วถามว่า "ใจขอจะเอาเปรียบไปถึงไหน อย่าเข็นมาเกยบ้าน G. อีกรู้ไหม"

จริง ๆ ไม่ได้ทำอะไรเลยค่ะ แค่หยุดชะงักแล้วยืนมองหน้าแบบให้สายตาพอให้ได้หนาว ๆ ร้อน ๆ แล้วก็เดินเข้าบ้าน เหอ เหอ ไม่เข้าใจค่ะ ใช้ก็ใช้อยู่บ้านเดียว (ไม่มีใครกล้ามาทิ้งด้วยเพราะบ้านนี้ทิ้งแบบพิสดารล้นเหลือ...อ้อเดี๋ยวนี้ไม่มีหนอนคลายออกมาสงสัยเริ่มจะผูกถุงเศษข้าว) แล้วก็ยังขอให้ได้เกยถังมาทางบ้านฉันเป็นอย่างนี้มาหลายรอบแล้ว และก็ชอบเอาเปรียบเล็ก ๆ น้อย ๆ ด้วยการกวาดเศษขยะมากองไว้ตรงท่อฝั่งบ้านฉัน บางทีก็โยนของดังโครมตอนเราอยู่หน้าบ้าน บางทีก็ตะโกนถามแม่ของเขาเอง (อาม่าแก่ ๆ คนหนึ่ง) ว่าเมื่อไหร่จะตายสักที (นั่นเรื่องของเขา ไม่ควรยุ่ง เหอ เหอ)

บาปไหมนั่น คิดไปไกล (มโนกรรมไม่สุจริต) อยากเอาถังขยะไปทิ้งจัง เพราะมันเน่าเต็มทีแล้ว เททีนึงก็ปวดหัวไปห้าชั่วโมง ทิ้งด้วยก็รึก็ปล่าว ยังจะเข็ญมาไว้ฝั่งบ้านเราอีก ไม่เข้าใจจริง ๆ คนพวกนี้ ดีเท่าไหร่แล้วไม่บอกว่าเอากลับไปไว้หน้าบ้าน M.เลย โอ้ย.....เครียด โมโห หมั่นไส้ อยากทำลายทรัพย์สินราชการและประทุษร้ายร่างกายคน

ปล. ดูดิ่ นอนไม่หลับเลย เหอ เหอ รู้งี้ไปร้องเกะกับเพื่อน ๆ ก็ดีหรอกเมื่อตอนหัวค่ำ

Create Date : 17 ธันวาคม 2548		8 comments
Last Update : 17 ธันวาคม 2548 23:06:37 น.
Counter : 622 Pageviews.
Share Tweet