...อึ้ง...ทึ่ง... เศร้า...
ตอนแรกตั้งใจว่าจะมาอัพเพลงเพราะ ๆ หรือยกหนังสือสักเล่มที่พึ่งอ่านจบมาเม้าท์ แต่ขอเรื่องนี้ก่อนดีกว่า เพราะสด ๆ ร้อน ๆ วันนี้ลงรถเมล์ถึงถิ่นประมาณทุ่มครึ่ง ลงปุ๊บก็เดินดุ่ม ๆ มาหยุดหน้าร้านขายข้าวโพดคั่วตรงใกล้ ๆ ป้ายรถเมล์นั่นแหล่ะค่ะ
"สองถุงค่ะพี่" บอกคนขายไปอย่างนั้น กำลังล้วง ๆ เงินในกระเป๋าถือ ได้ยินเสียงดังเอี๊ยด...โครม.... ทุกอย่างรอบข้างหยุดชะงักไปประมาณ 5 วินาที ฉันมองหน้าแม่ค้า แม่ค้ามองหน้าลูกค้าสลับไปมา คนแถวนั้นหยุดเดิน แล้วทุกคนก็หันไปมองที่ถนน พร้อมกับเสียงพ่อค้าขายของแถวนั้นตะโกนว่า "เฮ้ย...รถชนมอร์'ไซด์" โชคดีที่ฉันยืนอยู่ตรงที่สะพานลอยมันบังที่เกิดเหตุไปกว่าครึ่ง หันไปมอง คนกำลังวิ่งไปดู แต่ยังมีช่องลอดใต้สะพานลอยให้ฉันมองเห็นว่ามันเกิดอะไรบ้าง ฉันเห็นตำรวจจราจรยืนมองผู้ประสบอุบัติเหตุ คงกำลังวอไปสะกัดจับรถที่ชนมอร์เตอร์ไซด์ หรือรถที่ชนอาจจะจอดอยู่ตรงนั้น ตำรวจอาจจะกำลังวอเรียกรถพยาบาลก็ได้ ที่พอมองเห็นก็คือก็มีพลเมืองดีคนหนึ่งวิ่งไปยกรถมอเตอร์ไซด์ขึ้น (อาจจะมีมากกว่านั้นแต่สายตาฉันจับได้แค่นั้น ผ่านช่องใต้สะพาน... แต่มันก็ใกล้มาก) จากตรงนั้น ให้ตายสิฉันว่าจะไม่มองแล้วนะ แต่มันอึ้ง... ยืนนิ่ง... แล้วฉันก็เห็น...ขาของผู้ประบอุบัติเหตุกำลังดิ้นสองสามทีแล้วหยุดไปก่อนพลเมืองคนนั้นจะยกรถมอร์ไซด์ขึ้น พ่อค้าคนที่ตะโกนคนนั้นว่องไวมาก วิ่งมุดใต้สะพานลอยไปที่เกิดเหตุเมื่อไหร่ไม่รู้ ฉันรู้สึกอีกที่พ่อคุณก็วิ่งมุดเข้ามาตรงร้านขายข้าวโพดคั่วที่ฉันซื้ออยู่แล้วช่วยบรรยายสรรพคุณเสร็จสรรพว่าเกิดอะไรขึ้น...ตรงนั้น...เขาบอกว่า...มีคนขี่มอร์เตอร์ไซด์ 2 คน เป็นเด็กคนหนึ่ง...ทั้งคู่...คาที่...และบรรยายสภาพให้เสร็จสรรพ
หลังจากที่กำลังวุ่น ๆ กันอยู่ตรงนั้นแหล่ะ ฉันก็จ่ายตัง 20 บาทให้แม่ค้าแล้วก็รีบเดินหันหลังแบบไม่เหลียวกลับไปมองอีกเลย เห็นแต่คนกำลังชะเง้อกันอยู่ตรงขอบถนนที่เป็นป้ายรถเมล์เป็นแนวยาวนั่นแหล่ะ ต้องขอโทษเลยว่า ฉันคงไม่ใช่พลเมืองดีถ้าเห็นแบบนี้แล้ววจะวิ่งไปช่วยยกมอเตอร์ไซด์ หรือมุงก็ตามเถอะ บอกตรง ๆ ค่ะ ทำใจไม่ได้ เดินแบบเหม่อลอยสุด ๆ นี่ฉันเห็นอะไรนี่ แล้วน้ำตาก็คลอ....ไม่อยากเจอแบบนี้ค่ะ รู้สึกสลด แต่ยังพอจะคุมไม่ให้มันร่วงตรงนั้นได้ เดินเข้าตลาดไปซื้อของที่แม่ฝาก แวะไปทักทายยายร้านขายผัก เจอคุณป๋าหน้าร้านขายขนมปัง แล้วก็กลับบ้าน แบบเบลอ ๆ ภาพติดตา และเสียงคุณพ่อค้าติดหู ช่วยฉันจิตนาการได้โลดแล่นยิ่ง
ขับรถขับเรือเดินทางไปไหนมาไหนเองล่ะก็ รู้จักใจเย็น ๆ และไม่ประมาทนะคะ มีน้ำใจให้กันบ้าง อย่ามัวแต่รีบร้อน ถ้ารู้สึกแย่ ๆ ก็อย่าขับเองเลยค่ะ ไม่สงสารตัวเองก็สงสารคนรอบข้างว่าถ้ามีอะไรเกิดขึ้นล่ะก็ ใครหลาย ๆ คนต้องรู้สึกเสียใจ ให้ชีวิตนี้มันแก่ตาย หรือตายด้วยโรคอะไรสักอย่างเถอะค่ะ อย่าให้มันเกิดจากเราประมาทหรือไปทำใครเขาไปก่อนวัยอันควรหรือสูญเสียสิ่งที่เรียกคืนมาไม่ได้ ในฐานะผู้โดยสารก็หวังว่าจะเจอสารถีที่มีสติไม่ใจร้อนพาเหมือนกันนะ
Create Date : 28 พฤศจิกายน 2548 |
|
32 comments |
Last Update : 28 พฤศจิกายน 2548 21:38:52 น. |
Counter : 881 Pageviews. |
|
|
|
..อย่าให้มันเกิดจากเราประมาทหรือไปทำใครเขาไปก่อนวัยอันควรหรือสูญเสียสิ่งที่เรียกคืนมาไม่ได้ ในฐานะผู้โดยสารก็หวังว่าจะเจอสารถีที่มีสติไม่ใจร้อนพาเหมือนกันนะ..
พี่ป่ามืดแบบว่าเลี้ยวตามกันแล้วเขาจู่ๆก็จอดน่ะ น่าจะไปๆเสียรถก็ไม่มี
แล้วจะนอนหลับไหมนี่ พยายามนะนอนไม่ต้องฝันนะ