ประสบการณ์ธรรม

ด้วยความอ่อนล้าสมอง สำหรับวันนี้
ไม่ active เลย สำหรับการประชุม E-Zzz poll
กลับมาก็เลย นั่งเล่นเน็ตผ่อนคลาย ตากแอร์เย็นๆ
แล้วก็ออกไปกินข้าว กะว่ากลับมา จะอาบน้ำ แล้วเริ่มทำงานต่อสักที

ด้วยความกำลังหา modern mobile ซื้อเก็บ เพราะได้ลง 55 ร้านไหนก็ไม่มี
กินข้าวเสร็จแวะ 7-11 เผื่อว่าจะมี

แต่แล้วก็ได้ยืนอ่านหนังสือเล่มนึง ประมาณประวัติชีวิตของแม่ชี ศันสนีย์
ด้วยความว่าอยากรู้ทำไมถึงได้บวชได้
ยืนอ่าน ไปเรื่อยๆ เปิดข้ามๆ ซะมาก อ่านบ้างบางส่วน
จนจบเล่มนั่นแหละ ยืนอยู่เป็นชม.แน่ๆ เมื่อยเลย

เพราะความรักแท้ๆ แม่ชีคุณหนูจึงได้เกิดขึ้น
เพิ่งรู้ว่า แม่ชีศันสนีย์เคยเป็นนางแบบ ประกวดเวทีเดียวกับเจี๊ยบ เนาวรัตน์ (เปลี่ยนเป็น นวรัตน์ ชื่อเหมือนเราเลยอ่า) โลดแล่นบนวงการบันเทิง
และทำงานการอะไรต่อมิอะไรเยอะมากๆๆๆ ทั้งขณะเป็นแม่ชี และทั้งขณะยังไม่บวช

อีกทั้งยังมีหนังสารคดี เรื่อง a walk of wisdom ที่ มีฝรั่งประทับใจในการสนทนาธรรมกัน และได้นำไปสร้างหนัง ฉายเมื่อปลายเดือน กุมภาพันธ์ ปีนี้
ทำไมเราไม่ยักรู้เลยนะ (จะว่าไปเราก็ไม่ค่อยจะรู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับหนังอยู่แล้ว แล้วเรื่องนี้ถ้าจะไปดูต้องดูกับที่บ้าน ไม่ก็ดูคนเดียวแน่ๆ)

เปิดผ่านไปสะดุดตอนนึง
ท่านพูดกับหมอพรทิพย์ว่า
กลับบ้านไปกอดลูกบ้างนะ อย่ามัวกอดแต่ศพ
พร้อมทั้งให้กำลังใจ

การให้ความรักกับคนอื่น
หันกลับมาดูตัวเอง
ตั้งแต่รู้จักกับการกอดตอนจำความได้(พ่อแม่ก็คงกอดแหละ แต่จำไม่ได้)
รับน้อง เห็น พี่เจ กับไอ้ทรายกอดกัน พี่เจ กอดกับใครๆ ไปทั่วเหมือนกัน พี่เจเป็นคนที่เจอครั้งแรกๆ แล้วรู้สึกประทับใจทีเดียว พร้อมกับไอ้ทราย เพื่อนสนิทคนแรกๆ ในเตรียมอุดม เห็นคนเค้ากอดกันก็ดูมีความสุขนะ อยากกอดบ้าง
ครั้งนึง พี่เจเคยจะกอดกัน แต่ก็หนีหลบไปซะก่อน
เคยกอดครั้งนึงเหมือนกัน แต่ดูมันเป็นการกอดที่กระแทกไปหน่อย เพราะเรามันไม่เคย เป็นว่ากอดแรกดูไม่ประทับใจสักเท่าไร ไม่แนบชิด และรู้สึกถึงความอบอุ่น รู้แต่ว่า พลาด เจ็บหวะ
เปิดเทอม ม.4 เทอม 2 ไอ้ทราย มันคิดถึงเราตอนปิดเทอม เพราะเราไปเข้าค่ายโอ กลับมา มันกอดเรา ด้วยความไม่ค่อยรู้อะไร และไม่เคย เราก็งงๆ แต่ก็รู้สึกดี เราก็คิดถึงแก เป็นการกอดครั้งแรกที่รู้สึกแนบชิด แต่ก็ไม่ทันได้กอดตอบ
ครั้งต่อๆ มา ที่จำได้แม่นมากคือ
ตอน ม.5 ไปหาลี่ที่ค่ายสสวท. เราพลาด อดเข้าค่ายในปีนี้
เคาะและเปิดประตูมา มันดีใจมาก และวิ่งเข้ามากอด เรางง และไม่ทันได้กอดตอบ แต่ความรู้สึกตอนนั้นซาบซ่าน ประทับใจจริงๆ เรากับลี่ไม่เคยอยู่ห้องเดียวกัน ไม่เคยใกล้ชิดทางกายกันเลย สนิทกันอย่างไรไม่รู้เหมือนกัน แต่จำได้ขึ้นใจ เรารักแกนะ
อีกครั้งใกล้ๆ กัน ตอนเราจะขึ้นรถกลับสายใต้ จากสสวท. นั่นเอง

ครั้งต่อๆ มา เจ้เยาว์ ตั้งแต่ตอน ม.5 มาคัดบาสด้วยกัน แต่มันไม่ว่างตอนคัดตัว ก็เลยไม่ได้ซ้อมด้วย แต่มันก็เจอใครก็กอด รวมทั้งเรา แต่เราก็จำไม่ค่อยได้หรอก

ม.6 ลี่ฝากดอกไม้แม่ และพุ่งกอดหลังจากกลับมาจากแข่งเคมีโอ ที่เมืองนอก เราไปรับที่ดอนเมือง
ดูตอนนั้นจะเป็นกอดที่เราตั้งใจ และตั้งตัวทัน ได้กอดกับมัน

ต่อมาเรื่อยๆ เราก็ได้กลับมาเจอเยาว์อีกครั้ง ที่คณะวิศวฯ ชมรมบาส
สนิทกัน แบบมันจะกอดเราเสมอ จนช่วงนึง มันก็ไม่กอดเรา เกือบปีเหมือนกัน
แต่หลังนี้มันกอดเราในบางที ดีใจทุกทีนะ แม้ความรู้สึกจะเปลี่ยนไป

พี่โรส อีกคนที่สวมกอดเราอีกคน

เพื่อนๆ ชมรมบาส แตงโม เบบี๋
คุณออมอีกคน กอดเราบ่อยเกิดไปหน่อยหนะ หรือเราแอบมีอคติไปนิดหน่อย (แย่จริงๆ เลยเรา ทั้งๆ ที่แต่ก่อนไม่เคยคิด) ไม่ได้ความรู้สึกแบบเยาว์ หรือลี่กอด

หลิน อีกคน ตอนไปเมืองนอก
ครั้งแรก และครั้งเดียว เป็นคนที่อ่านใจเราออก แบบว่า
กอดคนอื่นมาตั้งเยอะหละ กอดเราบ้างสิ
*เราไม่ค่อยกล้าจะกอดใครก่อน

เรา
รับรักเค้าตลอด จนบางที อยากได้ จนทุกข์
อยากกอดลา ตอนลี่ไปเรียนนอก
อยากกอดส่ง ตอนเยาว์ไป work & travel
อยากได้เค้าตลอด
บางทีเราก็อยากกอด แต่เริ่มไม่เป็น (เคยสองสามที แล้วมันก็ผิดจังหวะทุกทีเลย)
อยากให้เค้าบ้าง
เคยพยายามให้ ตอนน้องเราคนกลาง ที่สสวท.
พยายามกอด แต่มันก็ไม่ค่อยสำเร็จหวะ งงๆ

เมื่อไร เราจะให้ใครก่อนได้สักทีนะ
หลังจากอ่านหนังสือ เริ่มตระหนักถึง
จงให้
รับ แต่อย่าต้องการที่จะรับ

เขียนมาไม่ตรงหัวข้อเล้ย
เข้าเรื่อง
เราเป็นคน จะศึกษาเรื่องทางธรรมเป็นพักๆ แต่ไม่เคยนานเลย
จำความได้ก็ตอน ม.ต้น ครูสาวิต ถ้าจำชื่อไม่ผิด สอน พระพุทธ ที่โรงเรียน ตอน ม.1 เป็นแรงบันดาลใจให้อยากรู้ ในธรรม ตอนนั้นมีการนั่งสมาธิในชั้นเรียน รู้สึกนั่งได้ดีพอสมควร (ดีกว่าตอนนี้มากๆ เลย)
แล้วปีนั้นก็ไปเข้าค่าย ที่วัดสวนแก้ว ของ ท่านพยอม รู้สึกถึงธรรมพอสมควร
ตอนนั้นจำไม่ค่อยได้เท่าไร แต่กลับมาก็ใฝ่ธรรมอยู่พักนึง ช่วงนั้นก็จำอะไรไม่ค่อยได้ จนถึง ม.3 อ.ผู้ญ คนนึง ตอนนั้นก็ค่อนข้างสนใจเรื่อง ตายแล้วเกิดใหม่ ส่วนตัวไม่เชื่อ (ตอนนี้ก็ยังไม่เชื่อ) ประกอบกับธรรมกาย กำลังดัง ก็ได้โอกาสศึกษาอ่านหนังสืออยู่บ้าง ด้วยความอยากรู้ แต่ความรู้สึกดูเหมือนจะขุ่นมัว และเอาชนะในจิตใจ
แต่คิดๆ ย้อนดู ตอนนั้นสภาพจิตใจ ก็ดูจะมีคุณภาพทีเดียว
พ่อ เริ่มหันมาสนใจธรรมะ ตอนไหนไม่รู้ สนใจจนแอบบ้าพอสมควร แต่ตอนนี้ก็เพลาลงเยอะ (รู้สึกดีกว่าตอนนั้นอีก)
ช่วงพ่อ peakๆ เนี่ยก็ตอนเข้าเตรียมฯ ที่ต้องย้ายทะเบียนบ้านเข้ากรุงเทพฯ พ่อไม่เชื่อ บอกก็ไม่เชื่อ เถียงก็ไม่เชื่อ แบบว่า ทำไมพ่อเป็นอย่างนี้เนี่ย แต่ก็ช่างเหอะ เราก็ได้เข้าเตรียมมาได้ เมื่อยอมโทรไปหาอาจารย์ปกครองเตรียม และยอมจำนนในข้อเท็จจริง

ยังจำคำพูดที่พูดกับแม่ได้
"ทำไมป๊า ศึกษาธรรมะแล้ว ... อย่างนี้เนี่ย"
แบบว่า ช่วงนั้นเคืองๆ เลย วันๆ ก็พูดแต่ คนในทีวีไม่ศึกษาธรรมะ ใครนู้น ใครนี้ (แอบรำคาญ)
ก็เลย เซ็งๆ พ่ออ่านไร ไม่อ่าน ไปสักพัก(ก่อนหน้านี่ก้เอามาอ่านบ้าง) แต่ก็แอบศึกษาอ่านเงียบๆ บัดนี้ยังอ่านไม่จบเลย หนังสือธรรมะจริงๆ ที่ซื้อเอง "คู่มือมนุษย์ ของท่านพุทธทาส" อ่านแล้วติด อ่านแล้วงง อ่านแล้วไม่เข้าใจ อย่างจริงๆ ด้วยใจ สักที ตอนนี้เล่มนั้นอยู่ไหนแล้วไม่รู้ อ่านอยู่นานอยู่ทีเดียว
มีอีกเล่มที่ยังไม่เคยอ่าน พุทธธรรม ของพระธรรมปิฎก ว่าจะหลายทีหละ แต่มันเล่มใหญ่ แล้วก็ ไม่มีโอกาสจะได้เริ่มสักที

แล้วก็ไม่ค่อยได้สนใจไปนานพอควร เพราะขี้เกียจ และไม่มีแรงจูงใจ เราเป็นคนเรื่อยๆ ตามสถานะการณ์พอควรเลย

อีกครั้งนึงตอน ม.6 ได้พบ อาจารย์คนนึง
ทำไมนึกชื่อไม่ออกนะ
อาจารย์เป็นมะเร็งสมอง ท่านเสียไปแล้ว
อาจารย์สนใจเรื่องพวกสมาธิ และมาแนะนำ นักเรียนห้องคิง อยู่บ่อยๆ
อาจารย์เชื่อเรื่องกลับชาติมาเกิด และ อภินิหาร หลายๆ อย่าง
เราไม่ค่อยเชื่อ
ช่วงนี้เป็นช่วงที่อยากจะมาศึกษา และลองฝึกจิตดูอีกครั้ง
แต่ก็ด้วยความงานยุ่ง แล้วก็อาย และอึดอัด ที่จะทำอะไรในห้องหอ ที่เพื่อนอยู่ด้วย ก็เลยไม่ค่อยได้ทำอะไรเท่าไร

ต่อมา ก็มีบ้างประปราย แต่ดูเหมือนเพื่ออยยากได้คุณภาพของจิตเสียมากกว่า
พยายามทำในช่วงที่เหงา และเสียใจ มันก็ไม่ค่อยจะได้

อีกครั้งนึง อ.อาจอง ชุมสาย ณ อยุธยา (คนที่คิดวิธีลงจอดยานที่ดาวอังคาร) ได้มาบรรยาย ในคาบวิชาเลือก เรื่องการพัฒนาศักยภาพ และสอนวิธีทำสมาธิ

เราก็บ้าๆ อยู่พักนึง เรื่อยๆ ทำบ้าง ไม่ทำบ้าง เด๋วก็จำได้ว่าจะภาวนาทุกขณะจิต บ้างก็ลืม บ้างก็ขี้เกียจ มาเรื่อยๆ จนถึงตอนนี้ แต่มันก็ดูเหมือนเพื่อตัวเองอยู่ดี

จนได้อ่านหนังสือแม่ชีศันสนีย์ และคิดอยากจะให้บ้าง

ดูเหมือนเราจะเป็นคนบ้าเห่อ ตามโอกาส และเวลา
ได้มีอะไรมากระทบ ก็มีไฟ ด้านนั้นอยู่เป็นพักๆ (แทบทุกเรื่องเลย)

เห็นทีต้องฝึกความเพียร สมาธิ และความตั้งใจ

ว่าไป ไปอาบน้ำ ทำงานดีกว่า

Create Date : 30 เมษายน 2548		2 comments
Last Update : 30 เมษายน 2548 23:07:08 น.
Counter : 698 Pageviews.
Share Tweet