BlogGang.com : : เด็กเล็ก : ครั้งหนึ่งมีโอกาสได้เข้าเฝ้าฯ

ครั้งหนึ่งมีโอกาสได้เข้าเฝ้าฯ

๑๔ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๐

วันนี้แม้ว่าจะเป็นวันแห่งความรัก แต่เราก็ไม่ได้ไปมีนัดกะหนุ่มที่ไหน แต่เรามีนัดกับสมเด็จพระเทพรัตนสุดาสยามบรมราชกุมารี เป็นโอกาสครั้งแรกที่มีโอกาสได้เข้าเฝ้าใกล้ชิดขนาดนี้ ปกติจะได้แค่เห็นแว๊บๆ อย่างตอนรับเสด็จต่างๆ แต่ครั้งนี้ ได้ทูลเกล้าฯ ถวายรางวัลจากการแข่งขันหุ่นยนต์ด้วยตัวเอง และพระองค์ยังทรงรับสั่งด้วยนานมากเทียบกับคณะอื่นๆ เกือบ ๑๕ นาทีเชียวนะ
ขอออกตัวไว้ก่อนอาจจะใช้ราชาศัพท์ไม่ค่อยถูกบ้าง อย่าถือสา เพราะสมเด็จพระเทพฯ ท่านเสด็จแทนพระองค์พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว เลยขออนุญาตใช้แทนสรรพนามบุรุษที่ ๑ ด้วย ข้าพระพุทธเจ้า แทนที่จะใช้ กระหม่อมฉัน และลงท้ายด้วย เพคะ/พะยะค่ะ ไม่แน่ใจว่าใช้ถูกหรือเปล่า แต่ท่านก็คงไม่ถือพระทัยหรอกมั้ง
เราเริ่มต้นกันที่ห้องชมรม เพื่อนผู้ชายก็เปลี่ยนจากกางเกงดำเป็นกางเกงขาว แล้วก็เตรียมหุ่น กับรูปที่จะให้ท่านทอดพระเนตร ให้เรียบร้อย พี่ช้างใส่สูท อาจารย์ใส่ชุดข้าราชการสีขาว ส่วนเราก็แต่งตัวเรียบร้อยเป็นพิเศษ ต้องใส่รองเท้าคัดชูด้วย แอบกัดเท้าตรงนิ้วก้อย ซึ่งเรามักจะโดนกัดเป็นประจำเวลาใส่รองเท้าสำหรับผู้หญิง เพราะเป็นคนรูปเท้าใหญ่และกว้างออกทางนิ้วก้อย แต่ไม่เป็นไร ก็ต้องอดทนกันหน่อย วันนี้เราไปกันทั้งทีม พร้อมอธิการบดีจุฬาฯ คณะบดีคณะวิศวฯ อ.โปรดปราน อ.ประภาส อ.มานพ อ.วิทยา และ อ.ภาคโยธาอีกคน ไปถึงสวนจิตรลดา มีหลายชั้นมาก แรกๆ เข้าไปจะเป็นโรงเรียน มีป่า มีแปลงทดลองการเกษตร เหมือนเข้าไปอีกโลกนึงเลย เข้าไปอีกนิดก็จะถึงเขตพระราชฐาน คณะของเราได้คิวเข้าเฝ้าที่ศาลาดุสิตาลัย ก่อนเข้าไปก็ต้องนำของที่นำมาทั้งหมด ให้เค้าตรวจ เหมือนตอนขึ้นเครื่องบิน มีเครื่อง X-ray และตรวจโลหะ ถ้ามีโลหะก็จะมีเสียงร้องติ๊ดๆ เหมือนด่านตรวจเข้า gate เข้าไปก็มีที่ให้พวกเรานั่งรอ มีน้ำให้กินด้วย กินน้ำในวังนะเนี่ย มีห้องน้ำ เป็นห้องน้ำติดแอร์เสียด้วย ซึ่งก็เสร็จคุณหมู นอกจากกินน้ำในวังแล้ว ยัง...ในวังเสียด้วย หลังจากนั่งรอ คุยกัน อาจารย์ คณะบดีและอธิการบดีก็ตามสมทบ
เมื่อถึงเวลา เราได้คิวเข้าเฝ้าเป็นคิวแรก คือเมื่อท่านเสด็จมาถึงจะพบกับคณะของเราเป็นคณะแรก ท่านดูอารมณ์ดี และยังมีพลังงานเหลือเฟือ ทั้งๆที่ ภาคเข้าท่านไปตรวจงานที่ภาคเหนือ เมื่อท่านเข้ามา อธิการบดีก็กล่าวรายงาน แล้วเราก็ถวายโล่รางวัลที่ ๑ เทคนิคยอดเยี่ยม (First Technical Advancement Award) โล่เป็นแก้ว หนักมากๆ เราถืออยู่นานเริ่มมือสั่น ก็มันหนักมากนี่นา ส่วนอีกโล่หนึ่ง เป็นโล่รางวัลที่ ๓ จากการแข่งขันหุ่นยนต์เตะฟุตบอลที่ประเทศเยอรมนี ซึ่งถือว่าเป็นโล่ที่ได้มายากกว่า และเหมือนจะมีคุณค่ามากกว่าโล่อันแรกมาก แต่ว่าอันแรกมันอันใหญ่กว่าและหนักกว่าด้วย อิอิ พี่ช้างมักจะมองว่า โล่อันใหญ่ได้มาง่าย อันเล็กได้มายากกว่ามาก โล่อันใหญ่ได้มาจากการ Technical challenge โดยทางผู้จัดให้คนที่เสนอให้มีการเปลี่ยนแปลงที่ดีขึ้นในกฎกติกาของการแข่งขัน นำมา Demo เราก็เอา Idea ที่เรา Post เข้า Community ตั้งแต่ปีที่แล้ว แต่ไม่มีใครสนใจ มาทำให้เป็นรูปเป็นร่างจริง ในฐานะเราเป็นคนริเริ่มการใช้กรรมการตัดสินกึ่งอัตโนมัติ (semi-auto referee) ซึ่งใช้หลักการที่ได้เรียนจากวิชา Distributed System ใช้แบบคล้ายๆ การ Vote ของสองทีมมาที่ส่วนกลางว่าจะเห็นชอบการตัดสินอย่างไร เช่น ถ้าลูกบอลออกนอกสนาม ก็ให้ทั้งสองทีมโหวตว่าใครเป็นคนทำออก ถ้าทั้งสองทีมเห็นตรงกัน โปรแกรมก็จะส่งสัญญาณอัตโนมัติ ให้เกมสามารถดำเนินต่อได้เลย ซึ่งจะเป็นจุดริเริ่มของ Auto referee ของจริง และแก้ปัญหาที่ว่า ใครจะเป็นคนพัฒนา และใครจะการันตีได้ว่า กรรมการกลางที่ถูกพัฒนาขึ้นเป็นกลางจริง และมีประสิทธิภาพจริง
เราว่าโล่ใหญ่กับโล่เล็กมันแตกต่างกันตรงที่ รางวัลเทคนิคยอดเยี่ยมที่ได้มานี้ เพราะว่าเรา Innovate เราทำของใหม่ เราเสนอสิ่งใหม่แก่การแข่งขัน แม้ว่ามันจะไม่ต้องใช้ความพยายามมากมายนักก็ตาม Idea ก็ไม่ยาก ง่ายๆ แต่ก็ไม่มีใครเคยคิดมาก่อน มันสำคัญที่ไม่เคยมีใครทำมาก่อน แล้วปีนี้ก็มีแนวโน้มว่าจะได้นำมาใช้ในการแข่งขันจริงๆ เสียด้วย ถ้าเป็นเช่นนั้นนี่เราก็ภูมิใจนะเนี่ย ได้ทำให้การแข่งขันพัฒนาขึ้นไปอีกขั้นด้วยความคิดริเริ่มของเรา ดังนั้นคุณค่าของบางสิ่งมันอาจจะไม่ได้ขึ้นกับแค่ว่า มันยากแค่ไหน มันใช้ความพยายามแค่ไหน แต่มันมีสิ่งที่ว่า มันใหม่แค่ไหนขึ้นมาเกี่ยวข้องอีกด้วย
มาต่อด้วยเรื่องราวของการเข้าเฝ้าต่อ หลังจากเราและพี่ช้างถวายโล่เรียบร้อยแล้ว ท่านก็ทอดพระเนตรภาพที่ทางเราเตรียมไว้ ซึ่งเป็นภาพที่พวกเราใส่เสื้อเหลือง ชูทีมชาติไทยรับรางวัลและถ่ายรูปร่วมกับเทศมนตรีเมืองเบรเมน ท่านดูสนใจ ท่านรับสั่งว่าเปิดให้ดูได้ไหม พวกเราก็อึ้งกันไป เพราะไม่ได้เตรียมแบตเตอรี่มา แถมไม่มีแม้แต่ notebook เปิดภาพ Highlight ให้ท่านดู อาจารย์มานพบอกว่า รู้งี้เอาสนามเล็กมาตั้งให้ท่านดูเลยนะเนี่ย พวกเรานึกว่าจะได้เข้าเฝ้าสัก ๑-๒ นาที หลังจากนั้นหมูก็ได้โอกาส present การทำงานของหุ่นให้ท่านฟัง ก็เล่นเอาราชาศัพท์งงงวยเล็กน้อย ท่านรับสั่งถึงว่าท่านทราบแล้วว่าพวกเราได้รับรางวัลมา ท่านฟังพูดจาภาษาช่างทุกอาทิตย์เลย ที่พวกเราเคยไปออก เราจำได้ว่าเคยไปออกเมื่อนานมาแล้ว ตั้งแต่ตอนกลับมาใหม่ๆ พูดจาภาษาช่างเป็นวิทยุของวิศวฯ จุฬา เราก็ไม่เคยฟังเลย แต่ท่านฟัง! หลังจากหมู present ท่านก็รับสั่งกับทีมอีกเล็กน้อย แล้วคณะบดีก็ถวายรายงาน ๒ เรื่อง เรื่องแรก เป็นเรื่องสะพานที่อุตรดิษถ์ ซึ่งพังจากน้ำท่วม ทางคณะจะไปซ่อม ท่านก็พูดถึงสะพานที่น่าน ซึ่งเป็นสะพานค่ายที่เราเกิดทัน ตอนนั้นเราอยู่ปี ๒ ค่ายที่น่านเป็นค่ายที่ไกลมาก ต้องขึ้นเข้าไป เกือบติดลาว ซึ่งสะพานนั้นเป็นสะพานที่ในวังพระราชทานให้มาทำ อยู่แทบจะบนเขา แล้วบนเขาก็มีโรงเรียนที่นักเรียนต้องใช้สะพานข้ามเข้าไป แล้วมันก็อยู่ต้นน้ำมากๆ หน้าน้ำมันก็จะน้ำเยอะมาก ส่วนหน้าไม่มีน้ำ น้ำก็จะน้อยมาก แล้วพี่ๆ เราก็ไปทำสะพานกัน เราก็มองอยู่แล้วแหละ ว่าไม่ทำคอสะพาน สะพานมันจะอยู่ได้ไหมเนี่ย ปรากฎว่าน้ำมันเปลี่ยนทาง เซาะเอาดินคอสะพานออกไปหมดเลย สะพานเลยกลายเป็นเกาะกลางน้ำไป ทำให้ใช้สัญจรไปมาไม่ได้ ท่านว่าครูแถวนั้นว่าน่าจะทำสะพานแขวน ท่านก็ว่าให้ทางเราช่วยดูหน่อย ท่านว่าสะพานแขวนมันแพง แล้วพื้นที่ก็สร้างยาก พวกเราจะไหวกันหรือเปล่า ไม่น่าเชื่อว่าท่านสนใจทุกข์สุขของราษฎรถึงเพียงนี้ ท่านยังว่าเมื่อเช้าท่านไปทางภาคเหนือมา แต่ว่าไม่ได้ไปดูสะพาน ท่านว่าไม่ไหวบ้านเมืองการเมืองสมัยนี้มันพิศดาร ใครพวกไหนอะไรก็ไม่รู้ แล้วท่านก็เปลี่ยนเรื่อง อีกเรื่องที่คณะบดีถวายรายงานคือ เรื่องอนุรักษ์ชุดโขนของสมเด็จพระนางเจ้าพระบรมราชินีนาถ ทางคณะก็กราบทูลเรื่องจะใช้เทคโนโลยีทางคอมพิวเตอร์กราฟิคมาช่วยในการออกแบบ ท่านก็เห็นด้วย จะได้ให้ผู้เชี่ยวชาญดูสี ดูแบบ ได้โดยไม่ต้องเสียเวลาสร้างมาแล้วไม่ใช่ แล้วจะได้เผยแผ่ต่อไปให้ถูกต้อง
นับว่าท่านสนใจบ้านเมือง และราษฎรอย่างทั่วถึงจริงๆ นับเป็นพระมหากรุณาธิคุณล้นเกล้าล้นกระหม่อมที่ข้าพระพุทธเจ้ามีโอกาสได้เข้าเฝ้าใกล้ชิด ทำให้ข้าพระพุทธเจ้าได้ระลึกว่า ข้าพระพุทธเจ้าควรจะทำกิจเพื่อบ้านเมือง เพื่อรับใช้ประเทศชาติ และองค์พระมหากษัตริย์ที่มีบุญคุณต่อพวกข้าพระพุทธเจ้าอย่างหาที่สุดไม่ได้

Create Date : 17 กุมภาพันธ์ 2550

Last Update : 17 กุมภาพันธ์ 2550 22:04:34 น.

6 comments

Counter : 780 Pageviews.

โดย: satu IP: 124.120.19.79 วันที่: 17 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:22:28:03 น.

ขอจงทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน

โดย: มุ่ยมุ้ย (sompoo

) วันที่: 17 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:22:51:19 น.

ดีใจด้วยค่ะ แล้วก็ปลื่มใจด้วยคน

คนไทยรักพระองค์มากเช่นกัน

บัวก็ยังจำยิ้มที่เต็มเปลี่ยมไปด้วยพระเมตตาของพระองค์

กับด.ญ.บัว

บัวยังจำได้ขึ้นใจค่ะ

โดย: blue_raindrop

วันที่: 17 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:22:55:34 น.

ขอบคุณ
คุณ satu
คุณมุ่ยมุ้ย
และ คุณใยบัว
ที่มา Comment ให้นะคะ

นับเป็นโชคดีของเราจริงๆ ที่มีโอกาสเช่นนี้

โดย: เด็กเล็ก

วันที่: 17 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:23:08:45 น.

ตัวหนังสือหนาแน่น อ่านยากอ่า

โดย: น้องนิว IP: 124.121.9.124 วันที่: 20 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:20:28:00 น.

ดีใจมาก ๆ ที่ได้เข้าเฝ้า นับเป็นพระมหากรุณาธิคุณล้นเกล้าล้นกระหม่อม

ดีใจมาก ๆ ที่ได้เห็นภาพแหวนน้อมเกล้าน้อมกระหม่อม (เราแกล้งใช้ราชาศัพท์ผิดนะ เพราะโล่มันหนักมากใช่มะ) รู้สึกดีใจมาก ๆ ที่ทำให้แหวนไปอยู่ตรงนั้นได้

แม้ว่าในทีวีจะเห็นเราแค่ 0.2 วินาที :):):):):):) แง่ม แย่ที่สุด

เที่ยวญี่ปุ่นให้สนุกนะคร้าบบบบบบบบ

โดย: MR.T IP: 203.156.64.117 วันที่: 21 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:19:19:09 น.