BlogGang.com : : เด็กเล็ก : ชีวิต ปี 4 กับบั๊กตัวนึง

ชีวิต ปี 4 กับบั๊กตัวนึง

ไม่ได้อัพซะนานมาก ไม่รู้จะยังมีคนตามอ่านเปล่า
ช่วงกลับจากเยอรมันอัพบ่อยมาก มีคนตามอ่าน อิอิ ก็ดีใจนะ

วันนี้เพื่อนสนิทที่ห้องไปนอนหอแฟน แล้วพรุ่งนี้ก็ศุกร์ เสาร์ อาทิตย์ ก็แยกย้ายกลับบ้าน กว่าจะเจอมันก็อาทิตย์เย็นเลยหละมั้ง
เหลือแต่อยู่หอกับเพื่อนสุดเนิร์ด ที่แอบแปลกทีเดียว (แต่มันก็เป็นคนดีนะ) แต่อยู่ด้วยแล้วเครียด

ตอนนี้เซ็งมากเนื่องจากติดบั๊กอะไรไม่รู้ของ DataTable บน .NETดึงข้อมูลออกมาไม่ได้ ติด Constraint อะไรเนี่ย
ลบ constraint ออกหมดแล้วนะ mock up ข้อมูลหมดแล้ว ก็ไม่หาย ไม่รู้เป็นอะไร งง ทำต่อไม่ได้เลย เซ็งๆๆๆ
ไม่มีเพื่อนเล่นที่หอด้วย หว้า

ตอนเซ็งๆ คิดจะโทรไปบ่นๆ คุยเล่นกะเพื่อนที่มันไปหอแฟนหนะ เพื่อนมันก็โทรเข้าหอมาพอดี (อะไรจะบังเอิญดีจัง)
แต่ก็เจออุปสรรค เพื่อนมันโทรมา แฟนเพื่อนมันไม่อยากให้คุย กดวางๆ ซะงั้น ไอ้เราก็ไม่รุ้อะไร นึกว่าโทรศัพท์หอมีปัญหา ก็เลยกดโทรไปหามัน เหอๆ วันนี้เห็นหน้าแฟนเพื่อนด้วย หน้าคุ้นๆ แต่มันไม่เหมือนในรูปที่มันให้ดูสักเท่าไรเลย
ตอนเพื่อนมันโทรมา แฟนมันก็ไม่พอใจใหญ่ เพื่อนก็แกล้งอีก เพราะตอนนี้มันแอบชอบน้องแว่นแดงที่หออยู่ ชอบแบบจริงจังด้วยนะ แบบว่าแฟนมันก็รู้ แล้วแฟนมันก็รู้ใจมันมากๆ ด้วย มันก็พูดเสียงดัง ให้เราสืบข้อมูลน้องแว่นแดงให้หน่อย ให้แฟนได้ยิน แฟนมันก็คงเริ่มเดือดมาก เราแอบได้ยินเสียงแฟนมันโวยวาย แล้วมันก็วางไป บอกว่าสถานะการณ์ไม่ค่อยจะดี
ไม่รู้เป็นไงมั่ง แต่คงไม่เป็นไรหรอก ปกติเห็นๆ ทะเลาะๆ งอนๆ กันเนี่ย สองคนนี้มันก็รักกันจะตาย รู้จักเพื่อนคนนี้แล้วรู้สึกได้เลย ว่ามันรักกันมาก เพื่อนก็รักแฟน แฟนก็รักเพื่อน

ว่าไปถึงน้องแว่นแดง ก็เป็นคนนึงที่เราจำหน้าได้ ปกติเราจำหน้าใครไม่ค่อยได้มากเท่าไร แต่หน้าน้องคนนี้มันสะดุดตา ออกทอมๆ ขาวๆ ตัวเล็กๆ น่ารักดี เรายังชอบมองเลย แต่เพื่อนเราเนี่ยมันเป็นเอามากทีเดียว หึหึ ว่าแต่กรูจะสืบยังไงดีหละเนี่ย บอกมันไปหละว่าเด๋วจัดการให้ เหอๆ

เขียนไปเรื่อย จริงๆ แล้วคือเบื่อ ไม่มีใครคุยด้วย ก็เลยมาคุยกะ blog เนี่ยแหละ เด๋วค่อยทำงานต่อ

พรุ่งนี้มีต้องไปคุยกับอาจารย์ กับ ภาคเครื่องที่ทำ project ร่วมกันด้วย DARPA ของเรา ไม่รุ้จะได้วิ่ง ได้เสร็จหรือเปล่า แต่มันแอบเช้าอะ แต่ก็นะ ควรจะไปหน่อยก็ดี

แค่นี้ดีกว่า ไม่รู้จะเขียนอะไรต่อ

มาต่อรอบดึก เนื่องด้วยความเบื่อยังไม่หายไปจากชีวิต ไม่น่าเชื่อว่าเด๋วนี้เราเครียดเอาง่ายมากเลย ก็เล่นไปเดินเล่น รอบๆ หอ เผื่อว่าจะเจอน้องแว่นแดงสักที่ 55 (มันธุระอะไรของกรูด้วยเนี่ย) แล้วก็เล่นลงไปข้างล่าง โดยที่ไม่ได้คิดอะไร ก็ไปเดินเล่นนิ

เดินผ่านหน้า seven ก็เจอคนรู้จักสองคนอยู่ใน seven ก็เลยเข้าไปทั้งๆ ที่ไม่ได้เอาตังค์ลงมาซักกะบาท
เข้าไปเดินดูของ และก็ไปหยุดที่แผงหนังสืออันมีหนังสือไม่มากของ seven หนะแหละ
เราเคยแก้เบื่อด้วยวิธีการดูหนังสือที่ seven มาแล้วหลายต่อหลายครั้ง มีครั้งนึงยืนอ่านหนังสือนานมาก เรื่องแม่ชีศันสนีย์มั้ง ครั้งนี้ก็เช่นกัน มีหนังสือเบื้องหลังหนัง seasons change ซึ่งจริงๆ เราก็ไม่ได้สนใจเท่าไร แต่ส่วนตัวก็ชอบหนังเรื่องนี้อยู่แล้ว เพราะดูแล้วมันมีความสุขดี แฝงไปด้วยอารมณ์ความสุขในทุกฉากตอน หยิบขึ้นมาอ่านคำนำ มันไม่ใช่เบื้องหลังหนังธรรมดา แต่คนเขียนเค้าตั้งใจลึกๆ ไว้สื่อถึง ความใฝ่ฝันลึกๆ ผ่านเรื่องราวของการทำหนัง ของคนสามคน คือ บอล พระเอกหนัง , ต้น ผู้กับกับ และ อ.สุกรี ผู้ก่อตั้งโรงเรียนดุริยางคศิลป์

ยืนอ่านไปโดยไม่รู้ตัว ว่าลงไปตอนเที่ยงคืนกว่า กลับมาก็ตีหนึ่งสี่สิบห้า อ่านไปครึ่งเล่ม แล้วรู้สึกว่า เด๋วค่อยมาอ่านต่อวันหลัง แต่พอวาง และสำรวจก็เห็นว่า มันเหลืออยู่เล่มเดียวเองอะ แต่จะยืนอ่านต่อก็จะไม่ไหว มันเมื่อยขา เมื่อยหลัง เมื่อยแขนไปหมดแล้ว แล้วก็ พนักงาน seven ก็แอบอารมณ์ไม่ค่อยดี น่ากลัว ก็เลยแอบออกมา โดยไม่ได้ซื้ออะไรเลย (เพราะไม่มีตังค์)

ตอนเดินกลับ นึกถึงอะไรหลายอย่างนะ พี่ต้นผู้กำกับ ตั้งใจกับทุกฉาก เพราะนี่เป็นหนังเรื่องแรกของเขาที่กำกับคนเดียว นึกถึงตอนเราทำ robocup เราก็ไม่อยากจะปล่อยจุดไหนไปสักจุด เพราะมันเป็นโอกาสสุดท้ายของเราที่จะทำ robocup และ ก็เป็นครั้งสุดท้ายที่เราจะทำมัน
นึกถึงพลังในตัวเองที่ตอนนี้ทำไมมันหายไปไหนหมดนะ ตอนนั้นเราทำได้ยังไง ตื่นมาก็ code ตื่นมาประชุม ตื่นมาวางแผน มีเหนื่อยบ้าง ล้าบ้าง (ไม่บ้างหรอก มากเลยแหละ) แต่ก็ทำ มุ่งมันทำได้ขนาดนั้นได้ยังไง
หรือว่าเพราะว่าเราทุ่มกับมันไปมาก ตอนนี้ก็เลยเฉื่อยชาและหมดไฟ อยากมีชีวิตชิว อยู่กับเพื่อน ตามที่ตั้งใจไว้ตั้งแต่ตอนทำ Robocup นั้นแหละ

หรือเพราะชีวิตมันเหนื่อยเกินไปนะ
หรือเพราะว่า เวลาเฮฮา กับชีวิตมหาลัยมันเหลือน้อยเต็มทีแล้ว

แต่ เราก็ยังมี project ที่ ตอนนี้ไม่ค่อยมีไฟทำเลย แต่ว่าก็อยากทำ อยากมีความรู้สึกแบบตอนทำ Robocup อีกครั้ง และคราวนี้เราเริ่มต้นทุกอย่างเองแล้วนะ เป็น project ที่เรียกว่า เราวางแผนจะอยู่สายนี้ไปเรื่อยๆ แม้จะทำงานหรือเรียนต่อเลยแหละ

เอาว่าเด๋วไว้ค่อยไปอ่าน seasons change ต่อ สงสัยได้อ่านจบก่อนสอบแน่นอน

งานคืนนี้คงไม่ทำหละ การลงไปชิวไม่ได้มีประโยชน์อะไรขึ้นมาเลย

ปล. เพื่อนเนิร์ด ยังคงอ่านหนังสืออยู่ที่เดิมไม่ไปไหน ทำไมเค้าถึงได้ฟิต และมีอารมณ์อ่านหนังสือได้อย่างตลอดเวลาได้ขนาดนี้นะ

ยังไม่จบ วันนี้ไม่รุ้เป็นอะไร จะเจ้าบทเจ้ากลอน อ่านหนังสือ อยากเขียนอะไรหนักหนา
วันนี้อ่าน "ความสุขของกะทิ" จบไปแล้ว หนังสือรางวัลซีไรท์ปีนี้
แต่ดูเหมือนอารมณ์มันจะยังค้างจากความมันในการอ่าน seasons change อยู่ ความสุขของกะทิ เลยดูจืดไปทันตาเลยทีเดียว แต่มันก็ยังแฝงชีวิตที่มีความสุขได้ แม้ว่าเราก็ไม่ได้รู้สึกแจ่มชัดกับความสุขนี้เท่าไร (หรือว่าใจเรามันด้านชาไปแล้วนะ)

วันนี้อยากเขียนอีกเรื่อง นึกถึงในห้องน้ำ เรื่อง
คำว่า "แก"
มีสามเหตุการณ์ที่รู้สึกว่าคำนี้ทำให้เราจำเหตุการณ์ได้ (ดึกแล้วเขียนแค่ outline พอนึกเองแล้วกัน)
ตอน ม.1 ซ้อมเต้นปีใหม่ แก เกม
ลี่เรียกเราว่า แก
เราเรียกฝนว่า แก

Create Date : 14 กันยายน 2549

Last Update : 15 กันยายน 2549 4:15:29 น.

4 comments

Counter : 598 Pageviews.

เย่ ๆ ในที่สุดก็อัพซะที

เข้ามาบ่อยมากแล้วก็ผิดหวัง วันนี้ก็ไม่ผิดหวังแล้ว ;):):):):)

เป็นเหมือนกันเลยแฮะ อารมณ์เรื่อย ๆ เฉื่อย ๆ ชิว ๆ หลังจากทำ robocup แต่ของเรามันเป็นอารมณ์ที่เกิดขึ้นบ่อย ๆ อยู่แล้วแฮะ (ปกติก็เรื่อย ๆ เฉื่อย ๆ ชิว ๆ อยู่แล้ว)

รีบต่อให้จบนะจะรีบตามมาอ่าน :):):):):):)

โดย: MR.T IP: 161.200.255.161 วันที่: 15 กันยายน 2549 เวลา:7:39:29 น.

MR.T ปกติ ก็เรื่อยๆ เฉื่อยๆ ชิวๆ พูดยังไงก็ไม่เชื่อหรอก

โดย: เด็กเล็ก

วันที่: 15 กันยายน 2549 เวลา:12:48:44 น.

เพื่อนสนิทที่ห้องไปนอนหอแฟน - -"
หมายความว่างัยเนี่ย เหอๆ

เราชอบ seasons change มั่กเรย
วันก่อนไปดูก่อนสอบ formal เหอๆๆ ชิวสุดๆ~

โดย: Boy IP: 161.200.255.164 วันที่: 15 กันยายน 2549 เวลา:18:10:07 น.

อยากเห็น น้องแว่นแดงวุ้ย เอามาชมดิ๊

โดย: น้องนิว IP: 124.121.7.22 วันที่: 19 กันยายน 2549 เวลา:19:51:24 น.