สวัสดีค่ะ มายเอ็มดี


มาแอบดูหนุ่มเกาหลัง อ่า

เสียดายพลาดบล๊อกสุกี้หนังกะติ๊กไปนิ



อย่างนี้ซำบาย
กินไปยิงแก็สน้ำตาไป

แต่ขอโทด
อย่าแอบยิงหนังกะติ๊ก..ด้วยละกาน

ฮ่า ฮ่า เราไม่ค่อยโปรคอาหารเกาหลีเท่าไหร่ และไม่ได่ตามกระแส กินหลายทีแล้วส่วนใหญ่ไม่ปลื้มเหมือนพวกซีรีย์หนังของเค้า ส่วนใหญ่ก็ ย่าง ผัดแบบง่ายๆ ผักดอง แบบคนเมืองหนาว

แต่ถ้านี่เลย เสือร้องไห้ ต้มแซบเครื่องใน ลาบ น้ำตก ส้มตำ ไก่ย่างหนังกรอบนี่ ไม่มีเบื่อเลย ยิ่งหลายคนยิ่งสนุก

ฮิ ฮิ เพลงเข้ากะเรื่องมากมายเลย

ตามกลิ่นแก๊สน้ำตา เอ๊ย ไก่ผัดสไตล์เกาหลีมาจนถึงร้าน..

ยืนทำจมูกฟุดฟิดอยู่หน้าร้อน...

แล้วขออนุญาตไม่เข้าไปร่วมวงดีกว่า

ยอมเดินเลี่ยงไปหาอะไรที่อร่อยน้อยกว่านิด แต่นั่งกินสบาย ๆ ดีกว่า

ร้านอาหารประเภทหนึ่งของยุคนี้

ที่กระผมมักจะหลีกเลี่ยงไม่เข้าไปใช้บริการ

คือร้านประเภทที่ต้องปิ้ง ๆ ย่าง ๆ ลวก ๆ ด้วยตัวเองนี่แหละ

ไม่ว่าจะเป็นสุกี้ทั้งหลาย ที่เอาเยี่ยงอย่างมาจากญีุ่ปุ่น หรือ เนื้อย่างแบบไทย ๆ ที่ต้องเติมคำว่าเกาหลีเข้าไปนั่นก็อีกหนึ่ง

นอกจากนี้ยังมีร้านอาหารอีสานที่เรียกว่าแจ่วฮ้อนนั่นก็เหมือนกัน

เหตุผลที่ไม่ชอบร้านอาหารแนวนี้ เพราะรู้สึกถูกเจ้าของกิจการเอารัดเอาเปรียบ

ความอร่อยหรือไม่อร่อย เกินครึงหนึ่งอยู่ที่ฝีมือของคนกินคนปรุง

แต่เวลาเขาคิดเงิน กลับคิดเต็มราคา ไม่มีส่วนลด

ไหนจะต้องปรุงเอง ชิมเอง กว่าจะได้ที่ก็หมดไปหลายชาม

เจ้าของร้านยกเพียงวัตถุดิบกับน้ำซุปมาเสิร์ฟ

วัตถุดิบที่ให้มา ก็แพงระยับจับใจเมื่อเทียบกับท้องตลาด

เลยให้สงสัยอยู่ครามครันว่า

เราต้องไปยอมให้ร้านพวกนี้โขกสับและใช้แรงงานอยู่ทำไม

แต่ก็แปลกดีเหมือนกัน

ร้านพวกนี้กับเจริญรุ่งเรืองร่ำรวยขึ้นเรื่่อย ๆ

หรือว่า คนยุคนี้ ถูกใช้งานโขกสับเสียจนเห็นเป็นเรื่องสนุกรื่นรมย์ไปเสียแล้ว....


ร้านอาหารอีกประเภทหนึ่งที่ผมไม่ชอบใจเอามาก ๆ

ก็คือร้านประเภทต้องแลกคูปอง แล้วไปยกอาหารเอง

ตามศูนย์อาหารในห้างนั่นแหละตัวดี

เดี๋ยวนี้ยังลามระบาดมาถึงตามปั๊มน้ำมันต่าง ๆ ด้วย

อะไรกันนักกันหนา

อาหารก็ใช่ว่าจะถูกลงอย่างมีนัยสำคัญ

ตรงข้ามกลับแพงกว่าร้านประเภทที่มีคนยกเสิร์ฟถึงโต๊ะเสียด้วยซ้ำ

ไหนจะต้องแลกคูปอง ไหนจะต้องเดินไปชี้ ๆ สั่ง ๆ แล้วก็ยืนรอยกมาเอง

ช้อนส้อมก็ต้องไปหยิบจับเอาเองเสียอีก

เรียกว่าไม่มีความสะดวกสบายให้เลยสักนิด

ยกอาหารมาวางไว้ที่โต๊ะแล้ว ยังต้องเดินไปซื้อน้ำเองเสียอีกรอบ

ซื้อน้ำเสร็จ กลับมาที่โต๊ะ อ้าว...

คุณแม่บ้านประจำศูนย์อาหาร ดันเก็บข้าวที่วางทิ้งไว้โยนลงถังขยะไปเสียแล้ว

หงุดหงิดจริง ๆ พับผ่า

กินเสร็จแล้ว ยังต้องเอาคูปองที่เหลือ ไปแลกเงินคืนอีก

ยุ่งยากวุ่นวายไปเสียทุกกระบวนการ

ถ้าอย่างนี้ ก็ทำเป็นเครื่องหยอดเหรียญเสียเลยให้มันรู้แล้วรู้รอดไปจะดีกว่า

สมัยนี้

คนเคยชินกับบริการแลลช่วยตัวเอง

จนให้สงสัยว่า การบริการตัวเองนี่มันน่าจะมีมูลค่าเป็นตัวเงินบ้าง

กล่าวคือ จะต้องแลกกับราคาที่ถูกลง

นี่กลายเป็นว่า กลับแพงขึ้นแต่ยังต้องบริการตัวเอง

เรียกว่ากลับหัวกลับหางกันไปหมด

หรือว่า...

ต่อไปคนเราจะต้องเอาหัวเดินต่างเท้ากันเสียแล้วหนอ...

คุณอัยย์ นั่นบาร์บีคิวไก่รึนั่น
คิดว่าผัดพริกแกงไก่ใส่กะหล่ำปลีซะอีก555
เป็นตามบ้านทั่วไปนะ ผัดควันโขมงโฉงเฉงแบบนี้
ได้จามกันทั้งบ้านแน่ๆ

ดีจร้า...พี่อัยย์...
ได้ยินว่า แก๊สน้ำตา..แฮ่..สะดุ้งนิดนึง
แต่ว่า...
พอเห็นภาพ...
น่าหม่ำจัง
ขนาดทานกลางวันมาแล้วนะนี่..
HappY DaY Na ka @@

อ้ออ...พี่อัยย์

เพลงเพราะมั่ก ๆ

เพลงประกอบบล็อกวันนี้เป็นเพลงโปรดนักล่าฯเลยค่ะ

ชอบตอนที่ไปดูหนังเรื่อง always เมื่อปี 1989

ตอนนั้นเพลงนี้เป็นซาวด์แทร็กของหนัง... โอ๊ย...ฟังแล้วอิน กรี๊ดสุดๆ

จากนั้นก็ชอบมาตลอด...

สวัสดียามเที่ยงครับพี่



มาดามน่ะกลัวมากเลยครับ
เวลาไปทานร้านอาหารแบบนี้
ขนาดสุกี้เธอยังบ่นพึมพัมเลยครับ 55555


ปล. ขอบคุณนะครับพี่
ผมก็ชอบภาพทริปนี้อยู่หลายภาพเลยครับ
ส่วนใหญ่ก็เป็นภาพเด็กๆเหล่านี้ล่ะครับ

ควันแบบนี้ต้องทานที่อากาศเปิดโล่งมากกว่าเนาะ

ส่วนสุกี้ทั้งหลาย ไม่ได้กินข้าเจ้าหรอกนะจะบอกให้ ผักกาดขาว 3 ใบ 15 บาท กระเทียมพริกเพิ่มทีละ 5 ละ 10 ทำเองที่บ้านก็ได้ง่ายจะตายไปค่ะ

ถ้าอยากทานติมซำก็จะเก็บความอยากไปทานที่ร้านคุณ จิน ที่เชียงใหม่ ( แถวถนนกำแพงดิน นี่แหละ ) อร่อยคุ้มค่าดีค่ะ

แต่นี่ก็ไปทานต่างบ้านต่างเมืองถึงเกาหลี ปู๊น เนาะก็ไปเก็บเกี่ยวประสบการณ์

... คนยุบยับไปหมดเลยพี่

... คนเยอะแบบนี้แล้วจะเดินเที่ยวสนุกไหมนะ

... ไก่ผัดสไตล์เกาหลีนี่เหมือนอะไรอะ นึกไม่ออก ผักเยอะดีเนาะ

สาวเสื้อขาวที่นั่งใกล้เสื้อส้มในรูป ดูท่าทางตั้งอกตั้งใจถ่ายรูปดีจัง

ได้กินบ้างเปล่าเนี่ย

รู้อัยย์รู้มั้ยว่า 2-3 วันมานี้ คิดถึงกิมจิมากๆๆ
3 วันก่อน แอบไปนั่งทานเบนโตะเทมปุระ หมูย่างเกาหลี ที่โออิชิ เซ็นทรัลแอร์พอร์ต 2 วันติดกันเลย 5555

จริง ๆ ย้อนหลังไป 3 ปีก่อน เริ่มติดใจกิมจิ และคุ้ยเคยกับมันตั้งแต่อ่าน "กิน เที่ยว เปรี้ยว ที่เกาหลี" แล้วค่ะ อ่านจบรู้สึกจินตนา ทานกิมจิได้อร่อยขึ้นมากโขเลย อิอิอิ

เนี่ยนะ บางทีคนเราไม่ได้บริโภคสิ่งที่กำลังทำ กำลังกิน กำลังเห็น แต่เรากำลังบริโภคเรื่องราว ความเป็นมาของมัน จนทำให้สิ่งที่อยู่ตรงหน้า น่าสุนทรีในการรู้ มากเห็น มากขึ้น

ใครต่อใคร จะสร้างอะไรให้เป็นจุดขายซักอย่าง ต้องลงทุนสร้างที่มาหรือเรื่องราวของมัน ให้สิ่ง ๆ นั่นดูขลังนั่นเอง

ว๊า..ดูทัคคาลบิ อยู่ จู่ ๆ ก็ไหลไปเรื่อย 5555

ก็เป็นบรรยากาศอีกแบบหนึ่งนะคะ
กินไปรมควันไป ออกจากร้านาน ผมก็ไม่ต้องเซ็ทกลิ่นตัวก็หอมตามอาหารที่กิน
แบบนี้ต้องเรียกว่า กินแบบทรมานบันเทิงเน๊าะ

ควันคละคลุ้งแบบนี้ เปิดในร้านเมืองไทย ได้เรียกดับเพลิงแน่ๆเลย 5555++

แหม..แหม..แหม...

ร้านนี้ น่าย้ายทำเลที่ตั้งไปอยู่แถวๆ หน้ากองบัญชาการตำรวจแห่งชาตินะ แล้วพาเหรดเฮโลสาระพากันเข้าไปกิน

ถ้าให้ดีต้องใส่เสื้อสีเหลืองๆแดงๆไปด้วย จะเท่ห์มากเรยยย

คั่กๆๆๆๆ อะไรกันนี่ แก๊สน้ำตา ก้มหน้าหลบเร็ว...

"ปู้ดๆๆๆ"

อะไรกัน พอเราก้มหน้าหลบ ไอ้คนที่มันก้มก่อนหน้าเรา ดันตดใส่หน้าเราเสียนี่ เฮ้อ...แสบตาจังงง

กลิ่นหอมออกมานอกจอเลยค่ะ อิอิ
น่าทานจังปกติไม่ค่อยได้ทานอาหารเกาหลีเท่าไหร่
เดี๋ยวต้องไปลองดูสักหน่อย

โอ๊ะ พี่สาว ไปย่ำเกาหลีมาแล้วเหรอ แจ่มมากกกกกกก

แต่โทษเถอะ เขากินกันทั้งน้ำตาแบบนี้เลยจริงๆ เหรอเนี่ย

มันอร่อยมั๊ยอ่ะ..

ดูแล้วท่าจะทรมานมากมาย

เนอะ

มาตอนค่ำครับ กลางวันไม่ว่าง พอมาเวลานี้อาหารเย็นหมดแล้ว เลยอด ฮ่า ๆๆ

เจอร้านอย่างนี้ขอผ่านโลดค่ะ พี่

กลัวหัวเหม็นอ่ะค่ะ

แต่ภาพสุดท้ายหลังจากผัดเสร็จสรรพ

ก็ดูน่ากินนะคะ

หวัดดียามค่ำ

มาไม่ทันอาหารกลางวัน ขนาดมาค่ำๆควันยังไม่จางเลย

อาหารนักล่าฯแต่ละอย่างต้องใจถึง..อยากกินฝีมือนักล่าฯ

มากกว่า....555

มีความสุขกับการทำในสิ่งที่รัก

รักษาสุขภาพด้วย

ไปกินร้านนี้ ต้องใส่ผ้ากันเปื้อนด้วยนะคะ

ร้านเขาเอามาให้ใส่กันทุกคน...

ก็ไม่รู้ว่าทำไมไม่แจกหน้ากากด้วย

ปิดหน้าตา หัวหูให้หมด...หมดเรื่อง

ดูหน้าตาน่าทานนะคะ รัชชี่ชอบพวกสุกี้ หรือปิ้ง ๆ ย่าง ๆ ร่วมด้วยช่วยกันทำค่ะ
คงเพราะมันให้ความรู้สึกว่ามือไม่ว่างดีมั้ง
แต่ว่าพอออกมาจากร้านแล้ว ถ้ากลับเข้า office คนรู้หมดเนาะว่าไปกินอะไรมา

อ้อ รู้เรื่องข่าวคนตกรางรถไฟฟ้าเช้านี้มั้ยคะ
เวลาตอนนั้น รถไฟฟ้าที่รัชชี่ขึ้นจอดที่อารีย์นานค่ะ จนอีกสักพักเขาก็บอกว่าให้ลงตรงนั้น ขัดข้องไปต่อไม่ได้
เลยต้องเรียกแท็กซี่ไปต่อเลย

สวัสดีค่ะคุณอัยย์

จัดเป็นร้านอาหารอีกบรรยากาศที่คนแพ้กลิ่นแพ้ควัน….พึงระวัง
มิฉะนั้นอาจต้องล้มหมอนนอนป่วยแทนการได้เที่ยวสนุกๆแน่เลย


ดูแลสุขภาพด้วยนะคะคุณอัยย์

หัวอกเดียวกันเลยครับคุณอัยย์

เมื่อไม่นานมานี้ตามวัยรุ่นที่บ้านไปร้านหมูกะทะ
ที่ต้องยกเองเสริฟเอง คิดเป็นรายหัว
ร้านเปิดโล่ง พอปิ้งย่างไปสักพัก เกิดอาการหน้ามือตาลาย
ต้องดมกลิ่นหมูย่างสุกๆ ดิบๆ สุดแสนจะทนทาน
ต้องเดินเลี่ยงไปสูดอากาสหน้าร้าน
ปล่อยให้เด็กๆเขาสนุกกับกิจกรรมรมควันกันต่อไป
ร้านนี้อยู่ติดกับโรงพยาบาล ไม่รู้ว่าคนไข้โดนรมควันไปด้วยหรือเปล่า

รู้เป่า ตะเอง กินเสร้จกลับบ้าน นี้ ต้องไปสระผมกันเลยนะ เพราะว่า กะบาล เอ้ย ศรีษะ จะเหม็นไปหมดเลยค่ะ

แต่อร่อยใช่ไม๊ คุ้มๆ ค่าที่ต้องกลับไปสระผม อิอิ

เค้าจะไป วันที่27 มค จ้า กลับก็โน่นเลย 7 กพ ตอนนี้กำลัง กลุ้มใจ เพราะกลางคืนไม่ยอมนอน

ประมาณว่าเวลานอนคือเวลาเขาตื่นนั่งทำสมาธิ แล้วตู จะทำยังไงกันว่ะนี้

ไม่เป็นไร แล้วมันก็จะผ่านพ้นไป ทรมานสัก 3วันแรกเอง อิอิ

ฝันดีนะตะเอง เค้าต้องไปนอนแล้ว เริ่มฝึกตอนนี้เลยฮ่าๆๆ

น่าสนุกดีจัง

ทานผัดผักบนกระทะร้อนๆ

รูปแรกนั่นสวยดีนะครับ ผมคนหนึ่งล่ะที่ไม่ชอบไปสถานที่คนพลุกพล่าน แต่ถ้าไปต่างบ้านต่างเมืองคงมีอะไรแปลก ๆ ให้ดู

สุกี้แบบแห้งก็ดูว่าน่าจะเวิร์คดีนะครับ ไว้ต้องลองทำเองที่บ้านมั่ง บ่อยครั้งที่เพื่อน ๆ มาทำสุกี้กินกันที่บ้าน บางครั้งก็หมูกระทะ คราวนี้ลองเปลี่ยนหม้อสุกี้หรือเตาหมูกระทะเป็นกระทะไฟฟ้าแบบแบนแล้วทำอย่างเกาหลีในรูปคงจะดี

ส่วนเรื่องควันเยอะเกินไปผมว่าอาจจะเป็นเพราะน้ำมันน้อยเกินไปหรือไฟแรงเกินไปนะครับ ถ้าปรับให้พอดีไม่น่ามีปัญหา ควันก็ต้องมีบ้างพอประมาณอาหารจะได้หอมควันไฟแบบผักบุ้งไฟแดงอะไรประมาณนั้น แต่สงสัยว่าเขาใช้ซอสแบบไหน น้ำจิ้มสุกี้สำเร็จรูปบรรจุขวดคงใช้ได้

คิดไปคิดมา หิวซะแล้วสิ ไปหามาม่าคัพในครัวกินดีก่า แหะ ๆ

ขนาดเป็น Blog ขัดตาทัพ ..
ยังต้องเอาเรื่องไปเกี่ยวกับชาวบ้านจนได้นะ ...

คิหิสุข หรือ กามโภคีสุข คือ สุขของคฤหัสถ์, สุขอันชอบธรรมที่ผู้ครองเรือนควรมี ได้แก่

๑. อัตถิสุข – สุขอันเกิดจากความมีทรัพย์ คือความภูมิใจ เอิบอิ่มใจ ว่าตนมีโภคทรัพย์ที่ได้มาด้วยน้ำพักน้ำแรงความขยันหมั่นเพียรของตนและโดยชอบธรรม

๒. โภตสุข – สุขเกิดจากการใช้จ่ายทรัพย์ คือความภูมิใจ เอิบอิ่มใจ ว่าตนได้ใช้ทรัพย์ที่ได้มาโดยชอบนั้น เลี้ยงชีพ เลี้ยงผู้ควรเลี้ยง และบำเพ็ญประโยชน์

๓. อนณสุข สุขเกิดจากความไม่เป็นหนี้ คือความภูมิใจ เอิบอิ่มใจ ว่าตนเป็นไท ไม่มีหนี้สินคิดค้างใคร

๔. อนวัชชสุข – สุขเกิดจากความประพฤติไม่มีโทษ คือความภูมิใจ เอิบอิ่มใจ ว่าตนมีความประพฤติสุจริต ไม่บกพร่องเสียหาย ใคร ๆ ติเตียนไม่ได้ ทั้งทางกาย ทางวาจา และทางใจ

ในบรรดาสุขทั้ง ๔ อย่างนี้ อนวัชชสุข มีค่ามากที่สุด

ขอให้ทุกท่านมีความภูมิใจ เอิบอิ่มใจ ในคิหิสุข สมปรารถนาในสุจริตทรัพย์ทั้งปวง...นะคะ




สวัสดีค่ะ คุณอัยย์...

อาหารเกาหลี อะไร ๆ ที่เป็นเกาหลี ไม่ค่อยถูกกะปอป้า..ค่ะ ก็บอกไม่ถูกเหมือนกันว่า ทำไม..why ??..

วันนี้ก็เลยไม่มีคอมเมนท์...นะจ๊ะ แต่ขอเชิญไปที่หลังไมค์แทนล่ะกัน...

ว้าว......โซลรึเนี๊ยะ อยากไป๊อยากไปอ่ะ ขอบคุณสำหรับสิ่งดีๆ นะค่ะ ไปที่ไหนใหม่ก้อบอกกันเด้อค่ะคุณพี่

เรื่องร้านอาหารคนเยอะ คงเห่่อตามกระแส ผมคนนึงล่ะที่ไม่ชอบไปรับบัตรคิวนั่งคอยกะเค้า

เห็้นเม้นท์ืลุงแว่นนึงถึงสมัยก่อน พวกร้านฟาดฟู๊ีด เข้ามาใหม่ เป็้นเรื่องแปลก ไม่ค่อยชินของคนไทยที่ต้อง อะไรวะ จ่่ายเงินแล้ว กรูต้องยกเองด้วยเรอะ

พวกร้านเกาหลีอย่างทีเจ๊บอก มันต้องออกแรงเอง กว่าจะกินได้ เล่นเอาเมื่อยไปเหมือนกัน วันก่่อนผมไปกินร้านนึงแถวห้วยขวาง เจ้าของร้านชาวเกาหลี ช่วยผมปรุง ผัด ให้เสร็จ คงเห้นเราหน้าตาบ้านนอก กลัวจะทำไม่เป็น แต่ก็้อร่อยดี

เรื่องควันโขมงยังกะแก๊สน้ำตาเดือนตุลา ก็้เหมือนกัน เห็นแล้ว ไม่น่ารับประทานเท่าไหร่ พอกินเสร็้จออกจากร้านไปทำธุระต่อ คนอื่นรู้หมดว่าเราไปกินอะไรมา กลิ่นมันติดตัวไปหมด
อย่างเวลาผมทำทัวร์ื มีไปกินร้านสุกี้ กินเสร็้จ ขึ้นรถทัวร์ื กลิ่นตลบอบอวลไปหมดเหมือนกัน

น่ากินดีครับ เห็นแล้วหิวขึ้นมาเลย

อยากไปเกาหลีบ้างจังค่ะ เคยแต่แว๊บๆไปลาว ปรายชอบกินกิมจิมากๆ ไม่รู้ว่าเพราะอะไรเหมือนกัน ชอบนั่งกินเปล่าๆ ข้าว เนื้อ ไม่ต้อง

พี่อิงค์รักษาสุขภาพด้วยนะคะ หวัด 2009 กลับมาอีกแล้ว รักพี่อิงค์เสมอค่ะ

ยู้ฮู ทำอะไรอยู่...

กินข้าวอิ่มแล้ว ว่างๆ ไปขี่ช้างผีกันดีกว่านะคุณอัยย์

ตายแล้ว BG แอ๊บมากฮะ ขอบอก..กกกก

หูยยยยย น่ากินมากๆเลยครับพี่..

อยากไปเกาหลีจัง..
อยากได้เที่ยวเยอะๆเหมือนพี่อัยย์จังเลยครับ