อ่านรีวิวท่าพระจันทร์และธรรมศาสตร์ของนักล่าฯ
ได้ย้อนความรู้สึกเฉกเช่นกัน เมื่อตอนวัยเรียน
เป็นมหาวิทยาลัยที่หวังอยากจะเข้าและคุ้นเคย
ไม่เคยแม้แต่จะคิดถึงสถาบันแถวสามย่าน..
แม้จะเหมือนว่าดังกว่านิดๆในสายวิทยาศาสตร์...

เดินเข้าไปตั้งแต่ยังอยู่ในวัยมัธยม พวกรุ่นพี่ำพาเดินจากโรงเรียนไปร่วมอย่างไม่ประสีประสา แต่ก็ตื่นตากับผู้คนที่มากันแน่น เมื่อครั้ง 14 ตุลา...

ตอนเป็นวัยหนุ่ม แม้จะไม่ได้เรียนที่นี่...
แต่ร้านเหล้าริมน้ำ ก็เป็นที่รวมและสิงสถิตย์ของเพื่อนต่างสถาบัน มานานหลายปี
ต่างอุดมการณ์ แต่สันดานไม่ต่างกัน...


แม้้ว่าวันนี้ บุคลากรของสถาบันฯอาจจะดูอ่อนด้อยการนำ ต่างกว่าเมื่อก่อน
แต่ชีวิตคนทำมาหากินย่านท่าพระจันทร์
ยังคงบทบาทเดิมๆกับวิถึชาวบ้านที่ใกล้ชิดกับเด็กปัญญาชน
รุ่นแล้วรุ่นเล่า

แล้วก็พร้อมที่จะเปิดประตูรับคนที่หนีตายให้ได้หลบซ่อน
เวลาที่มีเหตุการณ์รอบๆมหาวิทยาลัย

ขอบคุณที่ทำให้อยากหวนคืนริมฝั่งเจ้าพระยาอีกครั้ง

คุณซาตานเมนต์ซะ

เห็นบรรยากาศสุดคลาสสิกของธรรมศาสตร์สมัยนั้นเลยค่ะ

ร้านเหล้าริมน้ำเจ้าพระยา วิถีชีวิตนานา

ขอบคุณช่นกัน แล้วอย่าลืมไปกินมะตะบะร้านนี้ดูนะคะ

ตามมาชมค่ะ ร้านนี้ชาลีไม่เคยไปกิน
แต่ดูจากหน้าตาอาหารก็โอเคนะคะ
จานหอยทอดนั่นเหมือนแป้งจะเยอะไปหน่อย
แต่ถ้าได้สักจานก็แหล่มเลยค่ะ ^^

ครั้งหนึ่งตอนสมัยเรียนมหาวิทยาลัย
อาจหาญไปสั่ง "เมาะตะมะ" กินกับบังขายโรตี - มะตะบะ
บังแกหยุดทอดแล้วบอกว่า

ที่น้องสั่งน่ะ ต้องไปกินไกลถึงพม่านู้นนะ
ว่าแล้วบังก็หัวเราะ ...


ตอนนั้นยังไม่รู้ตัวว่าพูดผิดนะคะ
แต่เพื่อนๆ ที่ไปด้วยนี่ขำกันฮากลิ้งอ่ะค่ะ

คล้ายกันเนอะ พม่ากับแขก

เมาะตะมะ - มะตะบะ

555 คิดว่าคงมีคนพูดผิดแบบนักล่าฯ 3 เยอะแน่ๆ

ทักทายนะจ่ะ อิอิ ทำอะไรอยู๋เนี่ย

555 รู้แล้วว่าทำไมถึง เข้าร้าน มะตะบะ คนขายหน้า
ตาหล่อ. ส่วนตัวแล้วชอบโรตีมากที่สุด มะตะบะมัน
จืดจริง ๆ ด้วย.

เคยไปแถวนั้นบ่อยเหมือนกัน ชอบอาหาร มีเยอะมาก
แต่ ที่นั่งหายาก แสนยาก

อีกอย่าง คนเยอะ เลยชักกลัว พอ ๆ กับเดินไปที่
ประตูน้ำ เห็นคนแล้ว เมาเลยแหละ ชักขยาดไม่ไป
ครับ.

แวะมาชมค่ะพี่อัยย์เห็นหอยทอดแล้วหิวขึ้นมาทันทีขอตัวไปเตรียมอาหารเย็นก่อนนะคะ

หวัดดียามเย็น

คล้ายขนมเบื้องญวน ถ้าไม่มีเพลงย้ายพุง ไม่ใช่มะตะบะ

ตะบะแตกก็อีตอนโยกย้ายไปมานี่แหละ

คิดถึงทากชมพู

รักษาสุขภาพด้วย

สมัยนู้น... ฝากท้องไว้กับร้านเฮียจั้ว ประจำ
ร้านมิตรโภชนา ก็ใช่
ซอยกลาง(มะม่วงดอง)ถึงซอยเลียบแม่น้ำร้านอ้วน
แต่มะตะบะ ไม่ได้ชิมเลย
(ไม่อยู่นะ)... อร่อยครับ
ท่าพระจันทร์สู้กับท่าพระอาทิตย์ได้ สบาย !

(ไม่อยู่นะ)
หมายถึง .. ไม่อยู่ท้อง นะ

มีแข่งกันด้วยเหรอครับมะตะบะ ท่าพระจันทร์แพ้ท่าพระอาทิตย์งั้นเหรอ
ที่ท่าพระจันทร์นี่ของกินเยอะ นานๆ ไปที โห น่าสนใจดีครับ
แต่ถ้ากินครบเซ็ทของนักล่าน้ำตก วันนี้ คงอิ่มแปล้ น้ำหนักขึ้นเป็นแน่

สมัยสาวๆ เดินเข้าๆออกอยู่แถวนั้น เนียนๆ เป็นเด็กธรรมศาสตร์ อืม หน้าตาพอให้นะครับ แน่นอน คนชอบต่อสู้เพื่อประชาธิปไตย ต้องคุ้นเคยกันบ้างล่ะ

แถวท่าน้ำ เสื้อผ้า ของใช้ ก็ถูกใจสมัยผมวัยรุ่นเหมือนกัน
และที่เจ๊พูดถึงร้านน้อง ใช่เลยครับ สมัยก่อนซื้อบัตรคอนเสิร์ตอะไร หรือมีเพลงอะไรออกมาทั้งพวก mainstream หรือ indie หาได้ที่ร้านน้อง แล้วก็มีร้านอื่นในย่านนั้นอีก
เสียดายที่ไม่มีบรรยากาศแบบนั้นอีกแล้วในยุคนี้

ไม่เคยกินเหมือนกัน 555 แต่ดูหน้าตาใช้ได้นะเนี่ย ถ้ามีโอกาสไปเดินคงต้องลองซักครั้ง แต่... มันอยู่ตรงไหนกันล่ะหว่า สงสัยต้องหาไกด์พาไปซะแล้ว ไม่เคยเที่ยวแล้วไม่หลง บางทีพาคนอื่นหลงด้วย แต่เก๊กไว้ ทำเป็นพาเดินไปเดินมา สุดท้ายก็หาทางกลับจนได้

มีขนมปังหน้าหมู สูตรไม่เลี่ยนมาฝากค่ะ
ลืมเมาะตะมะ เอ๊ย มะตะบะ ไปสักชั่วขณะนะคะ 55+

ปอลิง: ยังไม่ได้นำลงบล๊อกนะคะ เก็บภาพมาฝากก่อนค่ะ ^^

อรุณสวัสดิ์ครับพี่อัยย์

น่าทานมากครับพี่
แต่ถ้าจะเอาอิ่มสงสัยต้องสั่งอย่างละ 2 จานครับ 555

อรุณสวัสดิ์ค่ะพี่อัยย์ขอให้มีความสุขกับการทำงานในเช้าวันจันทร์นะคะ

คนจ๋วยมาแร้วววววว
ขอโต๊ดดดดด นะคะมาส่งข่าวช้า
ได้รับหนังสือพี่อัยย์ได้ 3-4 วันแล้วค่ะ
อ่านจบแล้ว สนุกจนว่างไม่ลง แบบตื่นเต้น
อยากรู้อยากเห็น ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับ วิชชุ
และชื่อปราสาทก็น่ากลัวเนอะ
กลิ่นเนื้อปาหนัน ไม่น่าตั้งเป็นชื่อเลย

และก็สุดจะสงสารปาหนัน
แต่ในเนื้อหามีความโรแมนติกอยู่เนอะ
น่าจะเป็นเนื้อหาที่ยาวกว่านี้
จินชอบพล็อตเรื่อง นี่ท่านำมาทำเป็นหนัง
สงสัยจะมีภาคปัจจุบันที่พระเอกนางเอกนางร้าย
มาพัวพันกัน แล้วเชื่อมโยงถึงในอดีต

แต่เนื้อหาในหนังสือ กล่าวถึงปัจจุบันนิดเดียว
ว่ากำลังจะแต่งงาน อยากอ่านต่อ อิอิ

เวลามีน้อย วันนี้มาหาพี่อัยย์คนแรก
แล้วจะแวปไปหาพี่ติณ ๆ มาตาม และก็
อัพบล็อกหนีไปละ ยังไม่ได้ไปเลย แหะ

ยังไม่ได้อ่านเนื้อหาข้างบนเลยค่ะ
แล้วจะแวะมาอ่านอีกรอบ

อ่อ ๆ จะแวะไปขอบคุณคุณผาดด้วย
ที่บล็อกรีวิวแว่วเสียงรายา
ตอนนี้มาหาพี่อัยย์ก่อน ๆ ที่น้องแต๊งค์จะตื่น อิอิ

น่ากินมากเลย เค้าได้แต่ดูรูป แถวบ้านไม่มีขาย

ไกลปืนเที่ยงจริงๆ กร๊ากกกกก

ตามไปชมบรรยากาศด้วยคนครับ พี่อัยย์บ้านอยู่ฝั่งธนฯ เหมือนกันเลย ความจริงเมื่อวานก็แวะไปแถวๆ นั้นเหมือนกัน

แถวนั้นของกินเยอะครับ (ชอบ) ส่วนมากอร่อยแทบทุกเจ้าเลยด้วย เรื่องเจ้าไหนอร่อยผมว่าถ้าเราพอใจเจ้าไหนเจ้านั้นก็คือเจ้าอร่อยครับ (ยังไม่เคยกินที่ท่าพระอาทิตย์เลย)

ปาณิมฺหิ เจ วโณ นาสฺส หเรยฺย ปาณินา วิสํ
นาพฺพณํ วิสมเนฺวติ นตฺถิ ปาปํ อกุพฺพโต

เมื่อมือไม่มีแผล บุคคลย่อมจับต้องยาพิษได้
ยาพิษนั้นไม่สามารถทำอันตรายได้ บาปก็ไม่มีแก่ผู้ไม่ทำบาป

มีความสุขกับชีวิตที่ปลอดบาป ตลอดไป..นะคะ



เคยไปทาน..ค่ะ ก้อ อาหย่อยดี...นะ

อยากไปชิมแถวท่าพระจันทร์ เห็นว่ามีของอร่อยเยอะแยะ

คิดแต่เรื่องกิน ...

ธรรมศาสตร์ เปงมหาลัยในฝันเลยแร่ะ
แต่ไม่ได้เลือกเพราะไม่อยากมาอยู่กรุงเตบ

มะก่อนนั่งรถไปแถวท่าพระจันทร์ออกบ่อย
ไปทำธุระมั่ง ขึ้นเรือมั่ง หาเพื่อนมั่ง

อินี่ฉานกินอาหารอินตระเดียเป็นอย่างเดียวและชอบที่สุดคือโรตีเท่าน้านจ้านาย

ดูหน้าตามะตะบะแล้วก้อน่าลองโน๊ะ

ส่วนหอยทอดต้อง..
หอยนางรมทอดกะทะร้อนที่ฟู้ดเซนเตอร์ชั้นล่างเซนทรัลลาดพร้าว
กรอบๆกรุบๆ ซี้ดดดด น้ำยายไหล
(เสียดายตอนนี้ห้างปิดปรับปรุง อดเรย)

เด่วนี้มะ่มีเวลาอัพบลอกอ่า ต้องขออภัย
รูปที่ขึ้นไปเหนือยังมะด้ายเอาออกจากกล้อยเรย
ดูเจ้าบีนขรี้มูกไหลไปพลางๆก่องละกานน้อ อิอิอิ

ปรายชอบกินมะตะบะที่สุด อะไรแขกๆนี่จะชอบเป็นพิเศษ

กลิ่นเครื่องเทศบ่หยั่น ชอบสุดๆ

ลืมๆ ปรายแพ้หอยทอด กินแล้วชักตาตั้ง

แต่น้ำบ๊วยมะแพ้น้า...

มีอาหารเหลามาเสิร์ฟค่ะ

อรุณสวัสดิ์ครับพี่อัยย์

เมื่อก่อนตอนทำงานในกระทรวงแถวๆคลองหลอด ชอบนั่งรถเมล์มาลงศิริราชแล้วต่อเรือเพื่อขึ้นท่าพระจันทร์เดินผ่าธรรมศาสตร์เข้าสู่สนามหลวงเพื่อทะลุกระทรวงตามลำดับ

กว่าจะถึงจุดหมายต้องผ่านด่านของอร่อยและน่ากินมากมายก่ายกอง แต่ที่แวะประจำคือกินของอร่อยใน ม.ธรรมศาสตร์ เพราะของกินในม.ถูกและอร่อย เขาขายในราคาสำหรับนักศึกษา เราเลยอาศัยกินถูกๆตามเด็กๆไปด้วย ฮ่าๆๆๆ

ป.ล. ของแต่ละอย่างที่ จขบ.พรีเซ็นต์ กินแล้วผอมทั้งนั้น เฮ้อ...หิวว่ะ

รีบเข้ามาชิมโรตีพี่อัยย์ น่าหม่ำเชียว

เคยซื้อโรตีมะตะบะ อยู่ตรงหัวโค้งใกล้ๆป้อม ที่บางลำภู
อร่อยมาก กินมากก็กลัวพุง ฮ้าๆๆ

พูดถึง มศว ประสานมิตร เวลานี้ นึกถึงก๋วยจั๊บ ร้านร่มไทร ซอยทางเข้า มศว ประสานมิตร ก่อนข้ามคลอง อย่างอร่อยเลย

ใกล้เที่ยง พูดถึงของกิน ท้องร้องทุ๊กที

อ้าว อ้าว เกือบเลี้ยวไปแล้วเชียว
ตกลงแนะนำให้เลี้ยวไปท่าพระอาทิตย์ชิมิ

กินเสร็จจะได้แอบยืนฉี่รดบ้านพระอาทิตย์ด้วยเลย 5555


อัพบล็อกหนนี้ไม่แจ้งข่าวอย่างเคย เกือบตกขบวนแล้วสิเรา

เอาะ รู้สึกจะฝังไรไว้ที่รูปเหรอ เม๊าไปโดนแล้วสั่นเป็นเจ้าเข้าเลยอ่ะ