นี่คือสิ่งที่รอคอย ฉัน... เหมือนตะวันโรยราอับแสง มืดสลัวมัวหม่นสิ้นแรง เหี่ยวแห้งทุกข์ท้อถดถอย แต่เธอ...ผู้กล้า ถ่ายพลังส่งมาอยู่บ่อย สร้างแรงบันดาลใจ ใช่...นี่คือสิ่งที่ฉันรอคอย ขอบคุณเธอผู้ปลดปล่อย ...ปล่อยให้ฉันโบยบิน... ยังไม่มีเวลาอัพบล็อกยาวๆนะคะ แต่เห็นบล็อกแก๊งเขาเริ่มการโหวตครั้งใหม่ ก็เลยขออัพซะนิดนึงเพื่อเป็นการสนับสนุนและสร้างบรรยากาศ ขอเป็นบล็อกหวานๆละกัน เพื่อความสดชื่น เพื่อนๆไม่ต้องไปตีความอะไรกะชีวิตจริงนักล่าฯนะคะ แบบว่า คนมันช่างเขียน เขียนได้หมดอะ โฮะๆ...   Create Date : 25 มกราคม 2555 15 comments Last Update : 25 มกราคม 2555 8:13:59 น. Counter : 752 Pageviews. Share Tweet

อ่านแล้วมีพลังใจไปด้วยเลยค่ะ นึกถึงทุกคนที่รักและหวังดีกับเรา   โดย: วัวป่าหลงเงาจันทรา IP: 118.172.182.3 25 มกราคม 2555 9:08:49 น.

ขาแซวมาแว้ว อ๊ะๆ นั่นใครอ่ะอยู่มุมซ้ายล่าง ยืนหันหลัง โผล่แต่หัว ชมวิว เป็นอื่นไปไม่ได้ คอนเซ็บแบบนี้นักล่าน้ำตกเท่านั้น ป๊าดดด แต่คราวนี้คงเป็นเวอร์ชั่นล่าต๊ะเลหมอก ว่าแต่ว่า ไหนอ่ะๆ ต๊ะเลหมอกหายไหน   โดย: น้ำ-ฟ้า-ป่า-เขา 25 มกราคม 2555 9:10:33 น.

พยายามตีความอยู่ครับพี่ ดีแล้วได้ความว่ามีใครสักคนกำลังจะกระโดดหน้าผา เพื่อหวังจะโบยบิน อะไรประมาณนั้นหรือเปล่าครับพี่   โดย: ฤทัยนาวา 25 มกราคม 2555 10:11:14 น.

มองภาพนก เหมือนบินมาถึงจุดหนึ่ง ที่ต้องตัดสินใจ จะไปต่อ...หรือไม่ หนทางจะดีร้าย...จะอย่างไร รู้สึกแบบนี้จริง ๆ นะพี่ หรืออินกะชีวิตตัวเองก็ม่ายรุ อิอิ แวะมาทักทายค่ะ ^^   โดย: คนที่ใช่ ในวันที่ผิด 25 มกราคม 2555 11:28:38 น.

เพลงเพราะ กลอนเสนาะสายตาจริงๆ ค่ะพี่อัยย์ ฉัตรขอแวะมาเก็บลิ้งค์ไปแชร์ที่กลุ่มนะคะ คิดถึงพี่อัยย์ทุกวันค่ะ งิงิ   โดย: ณ ปลายฉัตร 25 มกราคม 2555 13:17:47 น.

เพลง เพราะ วิว สวย ค่ะ ตอนแรก เกือบไม่เห็น นก..อิ อิ ..   โดย: tifun 25 มกราคม 2555 13:50:27 น.

แวะมาแอ่วค่ะ   โดย: tuk-tuk@korat 25 มกราคม 2555 14:41:18 น.

นานๆ จะได้เห็นนกเกาะบนโขดหิน เหมือนอยู่ในกรงเสียนาน เมือได้อิสรภาพก็ต้องโบยบินไป หนทางข้างหน้า ไม่ได้โรยด้วยกรีบกุหลาบก็ไม่หวั่นไหว ได้หนังสือ คู่ปรับหัวใจ กะอุ่นรักฯ เอาไว้อ่านตอนนั่งรถกลับบ้านยังไม่จบเลย ฮะ ฮะ   โดย: the mynas 25 มกราคม 2555 15:21:13 น.

ล้มได้ก็ต้องลุกได้นะ ถึงจะเป็นเหมือนตะวันโรยราอับแสง แต่ยังไม่ดับก็ยังสามารถที่จะจุดติดขึ้นมาได้ ขอเพียงไม่ดับก็พอ   โดย: คุณต่อ (toor36 ) 26 มกราคม 2555 0:10:40 น.

ถ้าเป็นแบบนนั้นก็คงจะดี...   โดย: ยัยน้ำตาลเปรี้ยว 26 มกราคม 2555 0:53:42 น.

ปญฺญา เจนํ ปสาสติ ปัญญา เป็นเครื่องปกครองตัว ดำเนินชีวิตด้วยการใช้ปัญญารักษาตัว ตลอดไป...นะคะ ภาพน้องนกบนโขดหิน...สวย...ค่ะ คิดถึงนะ ตะเอง....   โดย: พรหมญาณี 26 มกราคม 2555 10:05:47 น.

บทกลอน ดูเศร้าๆ เหงาๆ แต่แฝงด้วยศรัทธา แนวทาง เหมือนกะเพลงที่เริ่มต้นแบบ เบาๆ แล้วค่อยๆ เพิ่มจังหวะดนตรีที่หนักแน่นขึ้น ภาพแรก นึกถึงนกกรงหัวจุก ตัวแล้วตัวเล่า ที่อยากจะเลี้ยงกับเขาบ้างทั้งที่ไม่รู้เรื่องอะไร แล้วก็ทำหลุดไปบ่อยๆ ภาพที่สองตอนแรกผมคิดเป็นภาพวิวที่เอามาประกอบบล๊อก แต่อ่านเม้นท์ของเฮียน้ำฟ้าป่าเขา เลยต้องย้อนขึ้นไปดู มีจุดเด่นตรงมุมซ้ายล่างจริงๆ   โดย: ดีเจบูบู้ IP: 58.11.175.221 26 มกราคม 2555 16:24:43 น.

โดย: สาวบ้านนอก ณ ขอนแก่น 26 มกราคม 2555 17:11:53 น.

อิอิ ดักคอกันไว้เลยเหรอ พี่สาว ..อย่าตีความอะไรกับชีวิตนักล่า.. คิดถึงค่ะ   โดย: JinnyTent 26 มกราคม 2555 19:38:52 น.

วิวสวยมากๆหลายครั้งที่ผมได้สัมผัสบรรยากาศแบบนี้รู้สึกและเข้าใจจริงๆนะ   โดย: weerachat took IP: 110.49.227.226 6 กรกฎาคม 2555 10:56:42 น.