คลิกที่ภาพเพื่อดูขนาดใหญ่ขึ้น

ที่ผ่านมาได้พูดถึงความเก่งเว่อร์อยู่คนเดียวของเตียบ่อกี้ และความลึกลับและความน่าจะเป็นในความโคตรเก่งของแม่นางชุดเหลือง ทายาททางวิทยายุทธของสายวิชาที่หายไปอย่าง”ช้วนจินก่า”และ “สุสานโบราณ”จนถึงวิชาจาก “คัมภีร์เก้าอิม”มาแล้ว ก็จะขอพูดถึงวิทยายุทธของอีกสองคนที่น่าสนใจจากหลักฐานที่ปรากฏในนวนิยายของกิมย้งกันต่อ
       
        ฉบับภาษาไทยใช้ชื่อว่า เตียซำฮง ในดาบมังกรหยกนั้น จับเรื่องราวของจางซานฟงตั้งแต่อยู่บนวัดเส้าหลินในฐานะเป็นลูกศิษย์ผู้ติดตามไต้ซื้อกั๊กเอี๊ยง (หรือเจี่ยหยวนไต้ซือ) เขาคือสามเณรน้อยผู้ซึ่งไม่เข้าใจหลักวิทยายุทธใดๆนอกจากการฝึกพลังโดยไม่ได้ตั้งใจ เช่นเดียวกับอาจารย์ของเขาที่ท่องคัมภีร์มหายุทธจนขึ้นใจและสามารถเข้าถึงการหายใจก่อเป็นพื้นฐานขั้นต้นของพลังเก้าสุริยันต์หรือพลังเก้าเอี๊ยงได้โดยไม่ได้ตั้งใจ ถึงขนาดที่เอี้ยก้วยจอมยุทธอินทรีถึงกับกล่าวชื่นชมทั้งตัวกั๊กเอี๊ยงและเตียซำฮงกันเลย
       
        หลังจากนั้นเขาต้องลงจากเขาด้วยเหตุจำเป็นพร้อกับกั๊กเอี๊ยงไต้ซือซึ่งใกล้จะหมดลม ก่อนตายยังได้รับฟังคัมภีร์เก้าเอี๊ยงแบบเต็มๆ พร้อมกับก๊วยเซียง และ ไต้ซือแห่งเส้าหลิน จนสุดท้ายทั้งสามคนจำคัมภีร์ได้คนละส่วนแล้วแยกย้ายกันไปตั้งตัวจากความเข้าใจในการสร้างพลังงานภายในโดยประโยคต่างๆ ในคัมภีร์ที่ว่า
       
        แต่สิ่งที่น่าทึ่งในตัวของจางซานฟงจากการที่กิมย้งค่อยๆ ปล่อยออกมาก็คือ การเป็นผู้ที่คลั่งไคล้ในการฝึกวิทยายุทธและการสามารถคิดค้นวิชาใหม่ๆ ขึ้นมาอยู่เรื่อยๆ เพราะจากต้นวิชาแรกที่ได้จากเส้าหลิน จางซานฟงไปนั่งกรรมฐานจนค้นพบแก่นแห่งพลัง และความลับแห่งการมีชีวิตยืนยาวยิ่งกว่าการฝึกมวยในวิถีที่ดั้งเดิมมาจากโยคะอย่างของเส้าหลิน

หลักหยินหยางอันเป็นสัจธรรมของโลกมนุษย์และจักรวาลนี้ ถูกจางซานฟงเอามาใช้เป็นหลักวิชาการต่อสู้ ที่ไม่เคยมีใครทำมาก่อนจนกระทั่งกลายเป็นวิทยายุทธในสายจีนแท้ๆ ขึ้นมา
       
        แต่เรื่องราวของจางซานฟงไม่ได้จบแค่นั้น จากจุดที่ว่าเขาสร้างสรรค์ยอดวิชาต่างๆ ขึ้นมาอีก ไม่ว่าจะเป็นวิชาตัวเบาอย่างวิชาเหยียบบันไดเมฆ เพลงกระบี่ไท้เก๊ก เพลงหมัดไท๊เก๊ก ไปจนกระทั่ง สร้างยอดวิชาต่างๆ เพื่อใช้สำหรับลูกศิษย์ทั้ง 7 คนที่มีความชอบและความเชี่ยวชาญกันคนละแบบ เรื่องแบบนี้เป็นแค่อาจารย์สอนวิทยายุทธสำนักปกติทำไม่ได้แน่นะครับ

เพราะแกสามารถทำให้ลูกศิษย์ของแกมีความเข้าใจ ในเพลงยุทธและมีขีดความสามารถในการเขย่ายุทธจักรได้เลยทุกๆ คน
       
        มีฉากหนึ่งที่แสดงให้เห็นว่าครูต้องดีขนาดไหนถึงได้อบรมศิษย์ได้สุดยอดขนาดนี้ นั่นคือ การชุมนุมประหารราชสีห์บนเส้าหลิน ที่ ยู้เน้ยจิวจอมยุทธสาม และ ฮึงลี้เต็งจอมยุทธหก สามารถรับเม็ดลูกระเบิดจากการยิงมาจากปืนกลไกโดยศิษย์ง้อไบ๊ได้ ยู้เน้ยจิวนั้นอาศัยพลังและความเข้าใจในไทเก๊กสลายพลังระเบิดด้วยวิชาฝ่ามือเมฆาหยุดความปฏิกิริยาระเบิดด้วยการเลี้ยงมันอยู่บนฝ่ามือ (เข้าใจว่าเหมือนเรื่องกังฟูแพนด้าภาค 2

ขณะที่ฮึงลี้เต็งใช้พลังฝ่าเท้าหมุนตัว 30 สิบกว่ารอบแถมเร็วกว่าการควงของลูกระเบิดสลายพลังที่ส่งมาด้วยปืน จนปฏิกิริยาระเบิดถูกสยบด้วยพลังไทเก๊กกลางอากาศ…ถ้าไม่บอกว่ายอดเยี่ยมเหลือที่จะกล่าวก็ไม่รู้จะพูดยังไงแล้ว
       
        ทีเด็ดทีขาดก็คือ การมีสายตายาวไกลในการรับลูกศิษย์ทั้ง 7 ที่เก่งกาจระดับยอดเยี่ยมทั้งนั้น แถมลูกศิษย์แต่ละคนยังใช้อาวุธและมีลูกไม้ตายของแต่ละคนต่างๆกันไป มิใช่อยู่แค่กระบี่ แต่มีตั้งแต่เด่นทางเพลงหมัด เพลงเท้า เพลงกระบี่ วิชาตัวเบา วิชาอาวุธอย่างพู่กันเหล็ก วิชาอาวุธลับ พูดง่ายๆว่าในฐานะที่เป็นเจ้าสำนัก

ระดับในการสร้างยอดวิชาเพื่อให้เหมาะสมกับลูกศิษย์แต่ละคนของเตียซำฮงนั้น อยู่ในขั้นที่สุดยอดจริงๆ เกียรติภูมิของเขานั้นควรที่จะอยู่ในระดับเดียวกับปรมาจารย์ตั๊กม้อของเส้าหลินที่บัญญัติ 72 ยอดวิชาของสำนักขึ้นมา
       
        แต่ในความรู้สึกของผมเตียซำฮงยังจะเหนือกว่าในเรื่องของการอบรมให้ศิษย์ของท่านไม่คร่ำครึและยึดติดอยู่กับเรื่องบางเรื่อง พูดง่ายๆว่าโคตรแมนเลยนะครบ โดยเฉพาะการส่งลูกศิษย์ออกไปปฏิบัติภาระกิจปราบโจรผู้ร้ายเพื่อช่วยเหลือประชาชนคนด้อยโอกาสก็ดูเข้าท่ากว่าสำนักอื่นๆ หรือในแง่ของความเป็นแมนที่เราไม่ได้เห็นจากสำนักอื่นๆนั้น

ยกตัวอย่างง่ายๆ เช่นเมื่อเตียชุ่ยซัวพาฮึงซู่ซู่ที่เป็นคนของนิกายเหยี่ยวฟ้า เป็นหนึ่งในบรรดาหมู่มารมิจฉาชีพเข้าไปที่สำนักบู๊ตึ๊ง บรรดาพี่น้องของเตียชุ่ยซัวต่างก็พร้อมจะแบกรับและร่วมทุกข์ร่วมสุขไปกับน้องห้าของพวกเขาโดยไม่ได้รังเกียจแต่อย่างไร จะมีปัญหาอย่างเดียว เมื่อพบว่าเธอมีส่วนร่วมในการจัดการกับยู้เน้ยจิวจนพิการ ก็เกิดปฏิกิริยาบ้างตามประสาคนที่ยังรักโลภโกรธหลงแต่เพียงท้วมๆเท่านั้น
       
        ปัญหาอย่างเดียวเท่านั้นในจักรวาลดาบมังกรหยกก็คือ เตียซำฮงไม่ได้ปะทะกับใครหนักๆ จนพูดในแง่ของ Fact นั้นเราประเมินได้ยากมากเลยครับว่าเขาอยู่ระดับไหน เรารู้แต่ว่าขณะที่เขาอายุกว่าร้อยปีตามท้องเรื่องนั้นขนาดโดนนักบู๊เส้าหลินในสังกัดมองโกลลอบทำร้ายโดยอัดฝ่ามือวชิระปัญญาของเส้าหลินเข้าใส่ท้องน้อยเต็ม 2 ฝ่ามือ

ท่านยังสามารถตอบโต้โดยการตบกระโหลกคนลอบทำร้ายจนสมองไหลได้ เจ็บขนาดนั้นแล้วท่านยังสามารถรักษาตัวเองได้ระดับหนึ่ง จนรำและถ่ายทอดกระบี่ไท้เก๊กและหมัดไท๊เก๊กให้กับยู้ไต้ง้ำและเตียบ่อกี้จดจำไว้ได้ด้วย
       
        แน่นอนท่านไม่ตายแล้วยังมีอายุยืนยาวต่อไปได้อีกหลายปีแม้นว่าในดาบมังกรหยกจะไม่ได้บอกว่าจางซานฟงเป็นยังไงต่อแต่ เอาจริงๆตามประวัตินั้นเคยมีบางท่านบันทึกไว้ว่าจางซานฟงมีอายุอยู่ถึงศักราช “เทียนซุ่นฮ่องเต้แห่งราชวงศ์หมิง” นันคือ คศ. 1456-1464 ซึ่งถ้านับอย่างนั้นจางซานฟงก็จะมีอายุเกือบ 200 ปีเลยละครับ
       
        ผมเข้าใจว่าในจักรวาลมังกรหยกนั้นคนที่มีอายุประมาณ 200 ปีแล้วยังกระโดดโลดเต้นในยุทธจักรได้ก็อาจจะมีแค่แม่เฒ่าทาริกา กับคนของเจ้าสำนักสำราญใน 8 เทพอสูรมังกรฟ้า แต่เรื่องของสำนักสำราญนั้นเป็นจินจนาการเสียเป็นส่วนใหญ่ จะมีก็แต่ของจริงกับ 200 ปีแห่งชีวิตของจางซานฟงเนี่ยแหล่ะครับที่เป็นเรื่องอะเมซซิ่งและจริงแท้แน่นอน
       
        สามผู้เฒ่าบ่วงวชิรธรรมแห่งเส้าหลิน
       
        สามผู้เฒ่าที่มีสามแต่เหมือนจิตใจเป็นหนึ่งเดียวจากเส้าหลิน เป็นคนที่สร้างความสะพรึงกลัวให้แก่เตียบ่อกี้มากที่สุดในเรื่องดาบมังกรหยกก็ว่าได้ อาวุธทั้งสามของหลวงจีนชราที่นั่งอยู่ในโพรงไม้เป็นสามเส้าเพื่อป้องกันคนจู่โจมมาช่วยเจี่ยซุ่งราชสีห์ขนทองก็เป็นแค่เชือกเส้นยาวๆเท่านั้น แต่เมื่อทั้งๆสามอัดพลังของตัวเองลงไปเชือกก็กลายเป็นอาวุธอสูรที่ยืดหดเปี่ยมไปด้วยพลังแห่งการฆ่าฟัน
       
        ความรู้สึกของเตียบ่อกี้ที่ได้เห็นการลงมือของไต้ซือทั้งสามในบทที่ 36 ถึงกับกล่าวว่า ความสูงส่งของฝีมือ นับว่าในชีวิตไม่เคยพบพาน เปรียบเทียบกับจอมมารดำขาวหรืออาคันตุกะไม้เท้ากวางและเฒ่าพู่กันกระเรียนคล้ายยังเหนือล้ำกว่า มาตรว่าไม่ลึกล้ำสุดหยั่งคาดเท่ากับเตียซำฮง (จางซานฟง) แต่ก็สูงส่งปานเทพยดา แน่นอนครับว่าย่อมสูงแน่เพราะตามประวัติทั้งสามท่านเป็นผู้อบรมคงเกี่ยงไต้ซือซึ่งโดนเจี่ยซุ่งฆ่าตาย

แถมในบทนี้ยังแสดงให้เห็นว่าชาวยุทธระดับเยี่ยมในเวลานั้นเกือบสามสิบชีวิตจนต้องจบชีวิตด้วยบ่วงวชิรธรรมปราบมารทั้งสิ้น
       
        เรื่องของไต้ซือทั้งสามและยอดฝีมือทีน่าสนใจที่เหลือขอต่อในสัปดาห์หน้าอีกทีครับ

ขอบคุณ ผู้จัดการออนไลน์

สิริสวัสดิ์วุธวารค่ะ

Create Date : 05 กันยายน 2555
Last Update : 5 กันยายน 2555 8:15:58 น.		0 comments
Counter : 3214 Pageviews.
Share Tweet