คอลัมน์ วัฒน์ วรรลยางกรู

"ใจจริงส่วนลึก ฉันเองยังรักเธอ
อภัยเสมอแม้เธอใจแสนดำ
เธอต้องการสิ่งใดๆ เพียรหาให้อยู่ประจำ
ไม่เคยกระทำให้เธอหมองหม่น

เธอคงไม่ซึ้งในค่าของคำรัก
เพราะคนบอกรักเธอมีมากหลายคน
คนภักดีอย่างจริงใจ เธอมิเคยใส่กมล
ลวดลายสับสนวกวนอุรา"

เพลง ขาดฉันแล้วเธอจะรู้สึก ทวีพงศ์ มณีนิล ประพันธ์เพลง ธานินทร์ อินทรเทพ ขับร้อง พ.ศ.2522

เป็นเพลงยั่วล้ออารมณ์ได้ในช่วงนี้...ช่วงของการแยกตัว แยกขั้ว และก้าวข้าม

อันที่จริง ผมไม่ค่อยจะเห็นด้วยกับชื่อเพลงนี้เท่าไรหรอก เพียงแต่หากจะยั่วเย้ากันเล่นๆ ก็พอได้ ขาดฉันแล้วเธอจะรู้สึก เพราะเอาเข้าจริง ชีวิตคนเราแต่ละคน แต่ละกลุ่ม หรือแต่ละชนชั้น ต้องอยู่ได้ด้วยลำแข้งตนเอง มันไม่ถึงกับว่า ขาดใครไปแล้ว เราจะต้องแดดิ้นสิ้นใจ เปล่าเลยจริงๆ

ใครสักคนจะสำคัญขนาดทำให้อีกคนขาดไม่ได้เชียวหรือ ไม่ถึงขนาดนั้น อย่าหลงตัวเอง

"อยู่คนเดียวก็ได้สบายดี" สำนวนนี้เป็นของ เจตน์ เจริญโท หนุ่มสุพรรณคนเดือนตุลา และเขาก็ใช้ชีวิตอย่างสำนวนที่เป็นชื่อปกหนังสือขายได้เล่มนั้น ยอมรับว่าสมัยผมอายุยี่สิบกว่าๆ ยากจะเข้าใจสำนวนนั้น แต่ตอนนี้ เข้าใจแล้วครับ

อยู่คนเดียวทั้งวันโดยไม่ต้องพูดกับใครก็ได้ ที่ปกติสุขก็เพราะ แม้โดยกายภาพจะอยู่คนเดียว แต่ในจินตนาการ เราอบอุ่นอยู่ในความเป็นชุมชน มีเพื่อน มีมิตร มีสหาย มีน้องพี่ ที่ร่วมความคิด ร่วมอารมณ์ความรู้สึก ห่วงใยกัน พบปะกันเป็นครั้งคราว ร่วมขับเคลื่อนสังคม

มีเรื่องราว มีประเด็น ให้ต้องขบคิด ขับเคี่ยว ไม่ได้ว่างว้าง หรือโหวงเหวง

ทวีพงศ์ มณีนิล มีผลงานเพลงเด่นดังมากๆ ในช่วงปี 2520 กว่าๆ ด้วยลีลาสำนวนโวหารกินใจ เช่น "ดังแก้วบาง เขาทุบทิ้งแตก ใจฉันแหลกเพราะน้ำมือเธอ" เพลง หัวใจสลาย เป็นทำนองเพลงจีน ร้องโดย เดอะฮอทเปปเปอร์ ซิงเกอร์

ทวีพงศ์เคยให้สัมภาษณ์ไว้ว่า เขาเติบโตมาจากชอบเขียนกลอน โดยไม่รู้เรื่องโน้ต เพลงของเขาจึงมักจะมีทำนองไพเราะแบบคอร์ดวนๆ เวียนๆ แต่อาศัยสำนวนโวหารคมคาย ทำให้เพลงกินใจคนฟังได้ เช่นเพลง คนหน้าเดิม, หากวันนี้ยังมีเขาอยู่, ช่างเขาเถอะนะหัวใจ, คนใจหิน, น้ำตาร่วงหลังพวงมาลัย, ปั้นดินให้เป็นดาว, ฝากเพลงถึงเธอ ฯลฯ

เหล่านี้เป็นเพลงเก่าซึ่งยังมีพื้นที่อยู่ในสารบัญเพลงในร้านคาราโอเกะ ที่มีเพลงอยู่หลายหมื่นชื่อ

ทวีพงศ์ มณีนิล เป็นคนเพชรบุรี เกิดปี 2487 ตาย 14 กันยายน 2526 ถูกมือปืนยิงตายขณะยืนพูดโทรศัพท์อยู่ที่ห้างเมโทรแผ่นเสียง ย่านประตูน้ำ เวลาช่วงบ่าย

"ฉัน..จึงจำตัดใจ หลีกทางห่างไกล หนีภาพคอยบาดตา
จงโชคดีดั่งที่ปรารถนา ถึงฉันคนไร้ค่า ยังมีวันหาได้ใหม่
วันใดขาดฉันแล้วเธอจะรู้สึก วันไหนสำนึกแล้วเธอจะเสียใจ
มีแก้วงามอยู่ในมือ เธอมิเคยห่วงอาลัย
ต่อวันหลุดไปจึงค่อยคร่ำครวญ"

มันจึงเป็นได้ทั้ง ขาดฉันแล้วเธอจะรู้สึก หรือ ขาดเธอแล้วฉันจะรู้สึก..ก็ได้

ในระดับส่วนบุคคล คนเราต้องอยู่ได้ด้วยตัวเอง รู้จักคิดเอง อยู่เอง อยู่กับใจตัวเองให้ได้ แล้วจึงสามารถอยู่กับคนทั้งโลกได้

ในระดับชุมชน คนเราต้องร่วมไม้ร่วมมือกัน ช่วยเหลือเกื้อกูลกัน ร่วมกันสร้างสรรค์สิ่งดีงามแก่ชีวิตและชุมชน

การปฏิรูปเปลี่ยนแปลงสังคมให้ดีขึ้น เราต้องอาศัยการช่วยเหลือกัน ในแบบแสวงจุดร่วม สงวนจุดต่าง

วันอาทิตย์ที่ 27 พฤษภาคม ที่ผ่านมา ผู้คนล้นหลามหอประชุมเล็ก มหาวิทยาลัยธรรม ศาสตร์ เพื่อร่วมแสดงเจตนารมณ์ปรับปรุง กฎหมายอาญามาตรา 112 ตามข้อเสนอของกลุ่มนิติราษฎร์

เดินเลียบแผงหนังสือหน้างาน ซื้อหนังสือ ใบตองแห้ง 2 แพร่ง 112 อ่านแล้วมองเห็นสถานการณ์ปัจจุบัน

"ยอมให้แก้ไขกลไกบางอย่าง แต่ไม่ยอมให้แตะต้องกองทัพ ไม่ยอมให้แตะต้องศาล และไม่ปฏิรูปสถาบัน"

"ล่อให้คนเสื้อแดงเข้าสู่โหมดเลือกตั้ง มีความหวังกับการเลือกตั้ง แล้วอีกด้านก็ไล่กำจัดปราบปรามผู้ที่เรียกร้องให้ปฏิรูปสถาบัน ยกเลิก 112"

ใจดำ อำมหิต ยังไม่ยอมปฏิรูปใจ

หน้า 6

ขอบคุณ
ข่าวสดออนไลน์
คอลัมน์ วัฒน์ วรรลยางกรู

อาทิตยวารสิริสวัสดิ์ค่ะ

Create Date : 03 มิถุนายน 2555
Last Update : 3 มิถุนายน 2555 14:37:01 น.		0 comments
Counter : 2817 Pageviews.
Share Tweet