บูชาสาว

คอลัมน์ วัฒน์ วรรลยางกูร


ร้อนตามปกติ หรือว่าร้อนผิดปกติ ถึงหน้าร้อนก็ต้องร้อน เพราะหากถึงเดือนเมษา-พฤษภา อากาศหนาวขึ้นมา ก็คงจะได้หนาวใจหวาดหวั่นไปถึงลางวิปริต

เพราะฉะนั้น ถึงหน้าร้อนย่อมร้อน ก็ถูกแล้ว ร้อนแล้วจะเข้าห้องแอร์ หรือจะลงแม่น้ำ ก็ตามอัธยาศัย

ฤดูร้อนแล้วไม่ร้อน ซ้ำยังหนาวเย็นเหมือนวิปริตนั้นอยู่ในความทรงจำอบอุ่น เมื่อครั้งเด็กๆ ยังเบบี๋

ยกโขยงครอบครัวไปเที่ยวดอยอินทนนท์ ในเดือนเมษายน ขับรถขึ้นไปถึงยอดดอยเวลาบ่ายสามโมง ปรากฏว่าอุณหภูมิ 13 องศา หน้าร้อนไม่ได้ร้อนเสมอไปในทุกที่

เช่นเดียวกับอีกฤดูร้อนหนึ่ง ขับรถทะลุทองผาภูมิ เลยไปหกสิบกิโลเมตร ถึงอีต่อง ยอดเขาเขตแดนไทย-พม่า ยืนบนยอดเขา เห็นชุมชนพม่าลิบๆ เขาบอกว่าหากฟ้าโล่งปลอดโปร่ง จะเห็นทะเลพม่า ฤดูร้อนอีต่อง มีหมอกเย็นๆ มาโอบล้อมผิวกายเหมือนในฤดูหนาว

บ้านป่าชายเขาระยะนี้ไม่ร้อนนัก ด้วยใบไม้อ่อนผลิบังแดด มิอาจนับจำนวนว่ามีกี่ล้านใบ อยากจะนับจำนวนเพื่อขอบคุณ ช่วยบังแดด ตัดไอร้อน ให้ร่มเงาอยู่ได้ทั้งวัน แบบโดดเดี่ยวไม่เดียวดาย

กระนั้นอากาศอบอ้าวก็ทำเอาอ่อนเพลีย เปลี่ยนเวลามาทำงานกลางคืนจะสบายตัวกว่า นุ่งผ้าขาวม้าพิมพ์ต้นฉบับ ส่วนเวลากลางวันเปลี่ยนเป็นเวลานอนอุตุ แค่เป่าพัดลมก็เอาอยู่ หากร้อนนักเหนียวตัวก็อาศัยอาบน้ำบ่อยๆ

ชีวิตไม่ใช่เรื่องยากเย็น แต่ว่ายากอีตอนมันร้อนนี่แหละ-ฮา

ยามเช้าวันที่ 1 พฤษภาคม อากาศกำลังสบาย มีลมพัดโชย เปิดดูรายการดีว่าส์คาเฟ่ ทาง voice ทีวี มีสามสาวพิธีกร มานั่งไขว่ห้างเผยขาอ่อนตามปกติ ตามดูขาอ่อนรึ...อ้าว เขาจงใจให้ดู ก็ดูเขาหน่อยสิ เดี๋ยวจะเสียใจ-ฮา

ที่สำคัญดูแล้วต้องเข้าใจปรัชญาจากขาอ่อน ว่านั่งไขว่ห้างนี้คือ เสรีภาพของสตรีเขา อย่าเอากรอบคิดศักดินามาครอบงำ

ส่วนว่าดูขาอ่อนแล้วจะให้ร้อนรุ่มจนต้องเอาก้อนน้ำแข็งมาทาตัวแบบในนิยายเรื่อง จันดารา นั้น...ไม่ เพราะได้ฝึกดูขาอ่อนมาตั้งแต่อายุสิบขวบ นี่ไม่ได้คุยโม้ และเป็นขาอ่อนสวยที่สุดในจักรวาลด้วย

คือยุคที่อาภัสรา หงสกุล ได้เป็นนางงามจักรวาล ประดาหนังสือพิมพ์รายวันตีพิมพ์ภาพในชุดโชว์ขาอ่อน เป็นภาพสี่สีเต็มหน้า ดูกัน จะจะตา

รวมทั้งบรรดารองนางสาวไทยอีกหลายคน อรัญญา นามวงศ์, ชัชฎาภรณ์ รักษนาเวศ คนหลังเวลานุ่งมินิสเกิร์ตนั้นงามตราตรึง

จากขาอ่อน มาถึงเรื่องมันสมอง ในรายการดีว่าส์คาเฟ่ ในวันกรรมกร เขาเชิญสาวสมองดี มีประสบการณ์ เรียนจบประถมสอง แต่วิสัยทัศน์เกินระดับด๊อกเตอร์ หนิง-จิตรา คชเดช ผู้นำกรรมกรไทรอัมพ์ มาเล่าเรื่องชีวิตกรรมกร

บางเรื่องฟังแล้วสะเทือนใจ เช่น ผัวกรรมกร เมียกรรมกร อยู่ในวัยเจริญพันธุ์ ทำงานคนละโรงงาน ทำเป็นกะ กลับมาพักที่ห้องไม่ตรงเวลากัน บางทีมีเวลาอยู่ด้วยกันแค่ 15 นาที ต้องมีเพศสัมพันธ์อันเร่งรีบ บางทีจึงท้องแบบไม่ตั้งใจ ทำแท้งก็ผิดกฎหมาย จึงเดือดร้อน

หรือทำงานจนไม่มีโอกาสไปฉี่ เนื่องจากต้องเร่งทำยอดงานยอดเงิน ฯลฯ

และที่สำคัญ กรอบความคิดแบบศักดินาที่ครอบงำอยู่อย่างหนาและหนัก ทำให้คนงานออกมาจากหมู่บ้านชนบท ด้วยความคิดในแบบว่า ตนเองเป็นผู้น้อยต้องคอยก้มประณมกร ไม่รู้ว่าตัวเองมีสิทธิพื้นฐานอะไรบ้าง

ต่างจากกรรมกรเกาหลี เขาเป็นทุนนิยมไม่ผสมศักดินา กรรมกรของเขาออกจากบ้านมา พ่อแม่ก็สอนให้เข้าใจสิทธิของตนในการมีสหภาพ แรงงาน

เป็นโรงงานในระบบทุนนิยม แต่เอากรอบความคิดศักดินามากดทับ นี่แหละ "ทุนสามานย์" ของจริงอันไม่แฟร์

ทำนองเดียวกับวิธีการของค่ายมวย กดขี่แรงงานนักมวยไว้ด้วยสัญญาทาส แล้วก็อ้าง บุญคุณ การเลี้ยงดูตั้งแต่เด็กมาเอาเปรียบแรงงาน แรงเงิน

เขียนมาจนป่านนี้ แล้วมีอะไรเกี่ยวกับเพลงบ้างไหมนี่-ฮา อ้าว เรื่องกรรมกร ก็ต้องเพลง ฉันทนาที่รัก สิครับ ดูคุณหนิงเล่าเรื่องชีวิตกรรมกรแล้ว ผมน้ำตาไหลในเช้าวันที่ 1 พฤษภา จริงๆ ไม่ได้มุข

คิดต่อไปว่า เพลงฉันทนาที่รัก โด่งดังเพราะเป็นเพลงให้เกียรติกรรมกรหญิง

"หากคุณการุณย์ ช่วยส่งรูปคุณให้ดูแทนหน้า ช่วยเซ็นรูปไป ว่ามอบด้วยใจสาวโรงทอผ้า ผมจะเอาไว้บูชา มอบความศรัทธารักจนวายปราณ

จะปักหัวใจ หัวใจรักคุณนานๆ รักสาวโรงงาน สาวโรงงานชื่อฉันทนา"

เป็นเพลงบูชาด้วยรักศรัทธาสาวโรงงาน เพลงนี้โด่งดังช่วงปี 2523-2524 แต่งโดย สุชาติ เทียนทอง ร้องโดย รักชาติ ศิริชัย

หน้า 6

ขอบคุณ
ข่าวสดออนไลน์
คอลัมน์ วัฒน์ วรรลยางกูร
คุณวัฒน์ วรรลยางกูร

สวัสดิ์สิริชีววารค่ะ

Create Date : 24 พฤษภาคม 2555		0 comments
Last Update : 24 พฤษภาคม 2555 13:40:25 น.
Counter : 2668 Pageviews.
Share Tweet