ที่โรงงานบริษัทโซนี่ของเรามีโรงเรียนอนุบาลสำหรับแม่ที่ต้องออกมาทไงนในขณะที่ลูกยังเล็กอายุ 2-3 ขวบ เราเคยสำรวจเด็กเล็กๆในโรงเรียนว่าชอบเพลงแบบไหน ผลสำรวจออกมาเป็นที่น่าแปลกใจมาก
ปรากฎว่าเพลงที่เด็กแสดงความสนใจมากที่สุดคือ เพลงซิมโฟนี่หมายเลข 5 ของบีโธเฟ่น! รองลงมาคือเพลงยอดนิยมที่วิทยุและโทรทัศน์เปิดกันเช้าจรดเย็น แต่เพลงเด็กซึ่งแต่งสำหรับเด็กโดยเฉพาะ เด็กกลับชอบน้อยที่สุด ผมรู้สึกสนใจในผลลัพธ์อันแปลกประหลาดนี้มาก
อาจารย์ชินอิจิ ซูซูกิ ซึ่งสอนไวโอลินพบว่า เด็กอายุ 5 เดือนก็เข้าใจเพลงคอนเสิร์ตของวิวาลดิ (Vivadi) นอกจากนั้น ผมยังเคยได้ยินสองสามีภรรยาลูกของเพื่อนเล่าให้ฟังว่า ทั้งคู่ชอบเพลงคลาสสิกมาก เมื่อลูกเกิดมาได้ไม่นานก็ให้ฟังเพลงชุดที่ 2 ของบาค (Bach) ทุกวัน วันละหลายชั่วโมง ปรากฎว่าเวลาผ่านไป 3 เดือน เด็กเริ่มเคลื่อนไหวตามจังหวะดนตรีของบาค ยิ่งใกล้เพลงจบจังหวะรุนแรงขึ้นแกก็ขยับตัวมากขึ้นไปด้วย พอเพลงจบแกแสดงอาการไม่พอใจร้องโยเยขึ้นมาทันที วันหนึ่งทั้งคู่เปิดเพลงแจ๊สแทนเพลงของบาค ลูกร้องไห้ลั่นทีเดียว ผมได้ยินเรื่องแบบนี้จึงคิดได้ว่าเด็กอ่อนอายุ 3 เดือนก็มีความรู้สึกทางดนตรีเป็นเยี่ยม ถึงขนาดฟังเพลงของบาคเข้าใจ
ผมไม่ได้พูดว่าเพลงคลาสสิกนั้นดีเลิศไปทั้งหมด แต่ความสามารถของเด็กซึ่งเข้าใจเพลงซิมโฟนี่อันสลับซับซ้อนได้ดีนี้น่าทึ่งยิ่งนัก การที่พวกเราส่วนใหญ่ไม่ค่อยคุ้นเคยกับเพลงคลาสสิกของฝรั่ง คงเป็นเพราะสมัยเด็กเราได้ยินแต่เพลงเด็กและเพลงพื้นเมืองของเรานั่นเอง
|