|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 |
7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
28 | 29 | 30 | |
|
|
|
|
|
|
|
คำสุดท้าย (ดิอิมพอสสิเบิ้ล)
โอ้นวลนาง ใยหมางเมินพี่ ตัดไมตรีไม่มีเหลือความรักกัน เคยหยอกล้อ ทุกคืนทุกวัน วิมานที่ฝันเราคิดกันไว้ก่อน
บ้านสักหลัง พอฝังกายอยู่ ไม่ต้องหรูพอมีที่ซุกหัวนอน เป็นแม่ศรี เรือนอันสุนทร ฉันหาบคอนไม่บ่นเลย
*ตกตอนเย็นเห็นน้ำพริกปลาทู รสมือนางเลิศหรูเจ้าไม่เคยอยู่เฉย พอค่ำลงเราจู๋จี๋ดังเคย พี่แนบเขนยคือตักกานดา
**นี่คือความ ฝันนั้นไงเล่า กลับหลอกเราให้จมทะเลน้ำตา คำสุดท้าย ที่เธอขอลา เย้ยฝากมาว่าเสียใจ
ซ้ำ * และ **
Create Date : 04 มิถุนายน 2552 |
Last Update : 5 มิถุนายน 2552 23:00:31 น. |
|
0 comments
|
Counter : 689 Pageviews. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
สมุทรสงคราม Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [?]
|
มากกว่าได้ยิน
"Pacta Sunt Servanda-สัญญาต้องเป็นสัญญา"
|
|
|
|
|
|
|
|
|