ขุนช้าง ขุนแผน เรียบเรียงจากเสภา เรื่อง ขุนช้าง ขุนแผน โดย ทักษภณ ตอนที่   17/2 ขุนแผนขึ้นเรือนขุนช้าง ได้นางแก้วกิริยา   “มายืนกั้นกีดทางอยู่ทำไม”     ขุนแผนแจ้งใจว่าเป็นพรายแปลงมา จึงขยับกายยืนยิ้มตอบไปว่า     “พี่มิใช่ชายพาลเที่ยวลักขโมย มีธุระจึงได้ปะออเจ้า ถือว่าเป็นโชควาสนา ด้วยร้อนรน กลุ้มใจหนัก ทุกข์คลายลงเพราะคำทักทาย พี่นี้คือผัวของวันทอง ขุนช้างพามาครอบครอง ต้องจากเมียที่รักไป รู้สึกเศร้าเสียใจ ดีใจนักที่ได้พบพี่สาวทั้งห้า ขอได้โปรดเอ็นดูช่วยเปิดประตูให้เถิด จะขอบใจเป็นอย่างมาก”     แล้วเป่ามนตร์ให้คล้อยตาม จากนั้นกล่าวว่า     “กินหมากคนละคำเถิด อย่าได้อำพรางเลยหนา”     นางพรายทั้งห้าได้ฟังคำทำเป็นเมิน เอียงหน้า ยิ้มเยือนแล้วตอบว่า     “ขุนช้างท่านได้ดูแลมา แม้ท่านขุนช้างกระทำผิด ก็ไม่ควรคิดสอพลอ ที่มาบอกว่ารักพราย คงหมายจะให้เมตตา อย่ามารยาไปเลย เห็นไม่เป็นการดอก ขุนช้างเลี้ยงข้ามาดิบดี ควรที่จะทดแทนพระคุณท่าน คงมิมีใจรักให้หักรานท่านขุนช้างได้     แม้ว่าจะเนิ่นนานเพียงใดก็ตาม ท่านนั้นก็มิได้ขัดสนใดๆ มีหญิงอื่นพรั่งพรูอยู่มากมาย ใยจึงไม่ตรึกตรองให้ถ่องแท้ รำพันอ้างคำว่ารักแรก เป็นเพียงเป็นเพียงลมปากดอก”     ขุนแผนกล่าวว่า     “แนะเจ้าอย่าได้บ่นเป็นคนขี้งอนไปเลย ถ้าเป็นคนก็จะช่วยดูแลได้ ถึงรักจะทำอะไรได้ ทำได้เพียงชมรูปเล่นอยู่เท่านั้น ถ้าแม้นเจ้ากลับมาเป็นมนุษย์ได้ แน่แล้วพี่จะสมสู่ด้วย จะบำรุงให้เจริญรุ่งเรือง ขอให้เอ็นดูช่วยชี้ทางวันทองด้วยเถิด”     ว่าพลางจับข้าวสารซัด พรายทั้งหลายหลีกหนีกระจัดกระจายไป จากนั้นชักม้าสีหมอกไปถึงท้องคูข้ามไปตามแนวคันดิน จัดการขับผีพรายร่ายเวทย์สะกดคน ให้ผู้คนทั้่งหมดหลับไหล ลิ่มกลอน ถอดถอนไปทั้งสิ้น ระหว่างทางที่ชักสีหมอกมา ผู้คนเกลื่อนกล่นนั่งเฝ้าระวังบ้าน พากันโงกหลับ โดยไม่อาจเงยหน้าขึ้นมาได้     บางคนถือขวานอยู่แข็งขันก็หลับฟุบเ อาขวานสับดินหลับกรน ที่หุงข้าว เผาปลาก็ยังอยู่คาเตา เอาฝาละมีเข้าจี้ก้น หลับงุบหัวลงนอน ไม่ร้อนใจใดๆ ปากบ่นอู้อี้ตาปรือ หม้อข้าวเดือดล้นหม้อเฉอะแฉะ นั่งโงนเงนหงายหลังหลับไป บางพวกหลงปลุกเพื่อนกันหั่นกัญชา มือเช็ดขี้ตางัวเงีย ดูแล้วน่าสมเพชเวทนานัก     ขุนแผนรีบชักม้าสีหมอก ล่วงเข้าส่วนชั้นที่สอง ก็ยังเห็นว่ามีผู้คนหลับไหลเกลื่อนกล่น บางคนผ้าผ่อนหลุดลุ่ย บ้างก็หลงเพ้อละเมอปีนป่ายขึ้นเสา บ้างกำลังดื่มเหล้าเข้าปาก ถือถ้วยเหล้า พูดไม่รู้เรื่อง ร้องโวยวาย     ล่วงเข้าชั้นที่สามข้ามคูไป ท่ามกลางแสงจันทร์ไม่สว่างนัก ยังพบว่าผู้คนคลาคล่ำ พากันหลับไหล บ้านที่น่าสบายของศรพระยาเวลานี้ดู เงียบสงัด     “เรือนนี้แล้วสิ อ้ายเต่าเผา หัวล้านเตียนเลี่ยนหนักหนา ดูปลูกต้นไม้ เป็นพุ่มเขียวชอุ่มดูงามตาน่าเบิกบานนัก รุ่งขึ้นพรุ่งนี้อ้ายขุนช้าง จะนอนครางหงิงๆ เฝ้ากอดหมอน กูจะเอาวันทองมากอดนอน วันนี้กูจะทำให้สมแค้น”     จากนั้นลงยันต์ปิดหน้าม้าสีหมอก อย่าให้แล่นคึกคะนอง เข้าไปบังเงาเสาอยู่ด้วยความระมัดระวัง แล้วสั่งผีพรายให้ไปสะกดให้หลับทั้งเรือน     “ต่อกูเตือนว่าจึงผันกาย”     แล้วร่ายมนต์ บริกรรมข้าสารโปรยปราย ซัดข้าวสาร ข้ามหลังคาเรือนเกิดการสะเทือนไหว ฝูงปีศาจที่รักษาเรือนแล่นหนีออกมาคลาคล่ำ ส่วนผู้คนหลับไหล บ้างบ่นเพ้อละเมอ จากนั้นซัดมะนาวทิ้งซ้ำ สะท้านไปทั้งเรือน กลอนลั่น ขวัญขุนช้างนั้นหายหมดสิ้น นอนกอดวันทองฝันอยู่ฟันเฟือน ขุนแผนขยับกายขึ้นเหงียบไม้แล้วหยุดยืน     จากนั้นกระโจนลงกลางชานร้านดอกไม้ ของขุนช้างที่ปลูกไว้อย่างดาษดื่น ในเวลาค่อนคืน ส่งกลิ่นหอมยามลมโชยชื่นใจนัก กระถางวางเป็นทิวแถว มีทั้ง แก้ว เกต พิกุล แกม ยี่สุ่น บ้างผลิดอกออกช่อขึ้นชูชัน แซมด้วยมะสัง สมอรัด ดัดทรงดูสวยพริ้วไสว หรือ ตะขบ ข่อย ดัดไว้ก็เข้ากัน ตะโกนา ทิ้งกิ่งแทงยอดสวยงาม     แสงจันทร์จับต้องดูกระจ่างตา ทั้งยี่สุ่น กุหลาบ มะลิซ้อน ชูกลิ่นชวนให้ถวิลหา ดอกลำดวน ชวนให้เข้าไปหา สายหยุด ชวนให้หยุดยืนชม ถัดไปถึงกระถางอ่างน้ำ ปลาทองว่ายคลาคล่ำ พ่นน้ำ ดำลอย น่าดูน่าชมนัก บ้างแหวกจอกออกช่องข้างเคียง ตวัดเหวี่ยงแว้งหาง บ้างกินไคล บ้างไล่คลอเคล้ากันเป็นพัลวัน     ถัดมาเป็นที่เก็บแอก ไถ มากมายสวยงามเป็นระเบียบ กระดึงพรวน เชือกสำหรับใช้วางไว้ซ้อนสลับกัน เครื่องม้าวางไว้ดาดาษ เครื่องช้างสารพัดอย่างถูกจัดไว้ ด้ามพลอง หลังจากเดินผ่านที่นั้น ก็ทำการสะเดาะดาลบานประตูออก เห็นสาวๆ สะพรั่งหลับสลอน อยู่อยู่พร้อมหน้า พ้นจากเหล่าสาวๆ ที่นอนหลับสลอนมา ถึงห้องแก้วกิริยาทันใด     เจ้าของร่างน้อยนอนนิ่งบนเตียงต่ำ งามคมขำแจ่มใส คิ้ว คางบางงามงอนดูละมุนละไม รอยไรราบเรียบน่าดูชม ผมเปลือยเลื้อยประลงจนถึงบ่า ปลายผมงอนงาม บนที่นอนน้อยน่านอนอ่อนนุ่มดี มีหมอนข้างเคียงคู่     คันฉ่องกระจกสดใส ไม้สอยซ่นเป็นงางดงามเกลี้ยงเกลา ฉากบังจัดตั้งไว้ข้างเตียง อัฒจันทร์ตั้งเรียงอยู่ในห้อง แม้ว่าห้องเล็กคับแคบ ก็ยังจัดเรียงได้งามตา ดูไม่แออัด รู้จักการจัดเครื่องเรือนไว้ใช้สอย ทั้งกระโถน ขันน้ำ จอกลอย ดูน้อยๆ แต่งดงามรับกับรูปผู้เป็นเจ้าของห้อง     “เอ๊ะ ดูแล้วมิใช่วันทอง ฤาเป็นพี่น้องนึกฉงนสงสัย ดูท่วงทีก็มิใช่คนจน เครื่องใช้ก็ดูพิกลผิดไปนัก ฤาจะเป็นเมียน้อย อ้ายขุนช้าง ไยไม่จัดการห้องให้สมศักดิ์ศรี พิเคราะห์ดูหน้าน้องควรจะรักหนักหนา”     คิดพลางแอบเข้าแนบน้อง ต้องตัวนึกใคร่ชมให้สมอารมณ์ เอนอิงพิงแนบแล้วขับพรายไป แล้วร่ายลมละลวยให้ละลานใจ ครานั้นแก้วกิริยา สะดุ้งตื่นขึ้นมาก็ตกใจ     “เอ๊ะใครหนอ ช่างน่าอัศจรรย์นัก”     นึกจะใคร่ร้อง แต่ต้องอาคมทำให้ไม่อาจร้องได้ ในอารมณ์ใจกลัวสั่นระริก รีบถอยลงจากเตียงในทันใด ไปที่หลังฉาก เพ่งพินิจดูเห็นหน้าตาคมสัน ท่าทางคงมิใช่ชายทราม ขยับปากคิดจะเอื่อนเอ่ยแต่ยังคิดเกรงขาม แต่คิดว่าถ้าไม่กล่าวคำใดๆ คงมิได้รู้ความเป็นแน่ จึงแข็งใจถามไปว่า     “อย่าได้รำคาญ ขอถามหน่อยเถิด นี่ใครล่อลวงถึงได้หลงมาถึงที่นี่ ดูรูปร่างบอบบางสะอาดเอี่ยมดี กิริยาท่าทาง คงมิใช่คนพาล”     ขุนแผนนิ่งคิดฟังสำเนียงเสียงหวาน แจ่มแจ้ว กระจ่างเป็นกังวาล     “ตัวพี่คือทหารชาญณรงค์ พระเจ้าแผ่นดินพระราชทานนามว่า ขุนแผนแสนสงคราม ต้องการมาหาวันทอง ด้วยขุนช้างพรากมาเลี้ยงดู อ้ายขุนช้าง กับพี่เป็นมิตรกัน แต่มันผิดเมียเสียน้ำคำสบถ พี่คิดว่าออเจ้าเป็นวันทองจึงได้เข้ามามองเมียง ต่อนั่งเคียงคู่จึงได้รู้ว่าผิดตัว     มิใช่คำแก้เก้อนะออเจ้า พี่นั้นคิดไปว่าเป็นวันทองจึงได้ต้องไปทั่ว ได้ลักจูบลูบไล้ไปแล้ว รู้ว่าผิดตัวก็เกินเลยไปแล้วอย่าโกรธเลยหนา ขออภัยเถิด นิจจจาน้องอย่าได้แคลงใจ ทำเมินหน้า นี่ออเจ้าเป็นเยี่ยงไร จึงได้มาอยู่ที่เรือนของขุนช้าง” ตอนที่ 17 ยังมีต่อ Create Date : 08 กรกฎาคม 2564 Last Update : 8 กรกฎาคม 2564 8:24:35 น. 1 comments Counter : 4671 Pageviews. Share Tweet

ผู้โหวตบล็อกนี้...

คุณหอมกร

รออ่านต่อจ้า โดย: หอมกร วันที่: 8 กรกฎาคม 2564 เวลา:9:39:10 น.