Thu 8 Jun 06
ขอเล่าตอนกลับบ้านก่อนละกันน่ะ
อย่างอื่นเด๋วค่อยว่ากันทีหลัง
วันนี้เพื่อนมารับกลับบ้าน
ตอนขึ้นซ้อนท้าย เพื่อนก็บอกว่า
เกาะได้เลย ไม่ต้องกลัว
เราก็ฟอร์ม น่ะ
ไม่เกาะหรอก เด็กๆๆ แค่นี้เอง
พอออกตัวไปแค่ 2 เมตร
เอาแล้วไง ใจเริ่มหวิว
พอไปถึงซักไม่เกิน 4 เมตรที่นี้เกาะแน่นเลย
เพื่อนก็กระไร ไม่มีปราณีกันมั้งเลย
ตอนรถติด ก็ไม่เท่าไรหรอก
แต่ตอนแซงรถเมล์นี้สิ
ใจสงครามตกไปอยู่ปลายเท้าอ่ะ
ก็พอรู้มาบ้างเลาๆๆ ว่าตอน 10 กว่า น่ะ
เพื่อนเคยแข่งมอเตอร์ไซต์ ซิ่งแบบ เอาเงิน
พี่คนหนึ่งเคยเล่าให้ฟังว่า
ซ้อนรถป๊อบเพื่อน
คุณเค้าบิด ซะ แบบว่า สุดแรงอ่ะ
พี่คนนี้ไม่กล้าซ้อนรถเพื่อนอีกเลย 555
อ่ะมาต่อกัน ไปได้ครึ่งทาง เริ่มรู้สึกว่า ไม่ไหวแล้ว
ใจจะขาดซะให้ได้
เลยสะกิดเพื่อนว่า ไม่ไหวแล้ว พักครึ่งเหอะ
ไม่งั้น มีหัวใจวาย น่ะเออ
ฐานเวทนา เพื่อนเลยพาไปเลี้ยงกาแฟดอยตุง
ชอบมากเลย
กินกาแฟเย็นไปครึ่งแก้ว
โอเค ลุยกันต่อเลยเพื่อน
ที่นี้จะ ปาดซ้าย ป่ายขวา เข้าโค้ง หรือแซงรถเมล์
เรา 2 คน ก็พริ้ว เข้าขากันซะไม่มี
จนเพื่อนบอกว่า รู้งี้พาไปกินกาแฟแต่แรกก็ดี
ถึงบ้าน โดยสวัสดิภาพ และสนุกสนาน
วันหน้ามารับใหม่น้า
แต่ต้องพาไปกินกาแฟ ก่อนล่ะ
อ้อ ช่วงพักครึ่ง เพื่อนมีบ่นว่า
เราอ่ะหนัก ทำเค้าซิ่งไม่ออก
นี้ยังปล่อยลีลา ไม่ถึงครึ่งเลย
เราอ่ะ หนักน้อยกว่าคุณ 10 กว่าโลน่ะ
แล้วถ้าคุณปล่อยลีลาหมดนี้
จะขนาดไหนเนี้ย
Create Date : 08 มิถุนายน 2549 |
|
4 comments |
Last Update : 8 มิถุนายน 2549 21:48:23 น. |
Counter : 329 Pageviews. |
|
|
|
ของแผนกเรา จะไม่เป็นความลับอีกต่อไป
เพราะใครๆๆ ก็ชอบมาสืบหาความจริง
เสียใจ ไม่มีทางออกจากปากเราหรอก
ใครถาม เราตอบคำเดียว
ต้องถาม md
หึหึหึ กล้ากันไหมล่ะ
กล้าก็ไปถามดิ
แต่สรุปว่า เราหนีออกจากป้อมแล้วล่ะ
หุหุหุ