One Look At You And I Fall Apart One Touch I Feel You Deep In My Heart One Word From You Just To Makt It Start
Group Blog
 
 
กุมภาพันธ์ 2551
 12
3456789
10111213141516
17181920212223
242526272829 
 
22 กุมภาพันธ์ 2551
 
All Blogs
 
21 February 2008

ฮู้เร วันนี้วันหยุด

ต้องเอา กระปุก ไปใส่กระเป๋าใช่ม่ะ

5555

(ออกทะเลไปแล้ว กลับมา กลับมา)

ตื่นเช้าโดด รีบไปเรียน ครู Prn

งึ่ม เราติด series บ้านนี้ไปแล้วน่ะนี้

ปรากฏว่า รถไม่ติดเลยอ่ะ

ออกจากบ้าน 6 โมง

ถึงฟิตเนส 7 โมง

แกร่ว เก้อเจ็งๆ


ตอนเช้าไปขึ้นเรือ

คนขายของบอกว่า วันนี้ วันพระใหญ่น้า ไม่ใส่บาตรเรอะ

อืมห์ เอาน่ะ บอกบุญกันถึงที่ ไม่ทำก็กระไร

เลยนิมนตร์ พระท่าน

"ท่านค่ะ ท่านค่ะ รอด้วยค่ะ"

แล้วก็รีบลกๆ อธิษฐาน

พระท่าน เลยว่า

"ไม่ต้องรีบ ทำบุญ ช้าๆ ก็ได้"

เราเลย อธิษฐาน ใหม่

ใส่บาตรเสร็จ ถามท่านว่า

"จะใส่เงินด้วยอ่ะค่ะท่าน"

ท่านบอกว่า ใส่ได้เลย ไม่ต้องใส่ซองก็ได้

ดีจังเนอะ สมัยนี้ ทำบุญ ไม่ต้องเรื่องมาก ชอบๆๆ

พระท่านให้พรอะไรไม่รู้หรอก

จับได้คำเดียว

"รวย รวย"

5555

(รู้น่ะ คิดอะไรอยู่อ่ะ 555)


Create Date : 22 กุมภาพันธ์ 2551
Last Update : 22 กุมภาพันธ์ 2551 9:27:34 น. 12 comments
Counter : 263 Pageviews.

 
At Fitness I met Mr. Dp

He said "Nobody like me"

Oh NOOOOOOOOOOOOOOOOOOOO

U made me feel guilty



Actually i wanna say

"I Like U a lot "

but i'm to embrass to say that

so i just said

"No so many people like U Don't worry"



โดย: สงครามกวี วันที่: 22 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:9:30:42 น.  

 
เรียนคลาส ครู Prn

พี่คนหนึ่ง เค้าหนีไปนั่งหลังห้อง

เรา "พี่ไม่ต้องหรอก ครูเค้า service ให้ ทั่วห้องแหละ

อยู่มุมไหนของไทย ครูเค้าจัดให้ งุงิ งุงิ"

ระหว่าง เรียน ก็มีเสียง

"โอ๊ย" กันเป็นระยะ

เรา "พี่อย่าร้อง นู๋เจ็บแทนง่ะ"

พี่ "ร้องแล้วคิดว่า มันหายเจ็บนิ"

555

เอาเลยพี่ เด๋วนู๋ร้องด้วย ดีป่ะ

555

พอถึงตาเรา

บิดไม่ไปอ่ะ ยังไงก็ไม่ไป

ครูเลยมาช่วยบิด

เรา "โอ๊ย ครูขา ไม่ได้แล้ว บิดไม่ไป เจ็บ"

ครู "ไม่บิด เด๋วไม่สวยน่ะ"

เรา "ไม่สวยแล้วก็ได้ค่ะ เจ็บ "

ครู "อะไร มีไม่สวยก็ได้ ด้วย"

ทั้งห้อง ""

เรียนเสร็จ ถามครูเรื่องท่า ที่ค้างไว้

ครูเลยทำโชว์ให้ดูอีกรอบ

แล้วให้ทำตาม

ก็ยังทำไม่ได้อ่ะ

มันยกตัวเองไม่ขึ้น

เหนื่อยมากไป

อ้อ ก่อนเข้าคลาส คุยกะครูเรื่อง ลดน้ำหนัก

ครูบอก ไม่ใช่แล้ว

ต้องทำให้กระชับ อย่าไปลดเลย

แง้ว แต่ เค้าอยากผอมกว่านี้ นิครู


โดย: สงครามกวี วันที่: 22 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:9:35:31 น.  

 
ต่อกันที่คลาส ครู Rn

เหนื่อยมาก

ทำไป หอบไป

มองนาฬิกาไป

ครึ่งชั่วโมงเองเรอะ

ไม่ไหวแล้วน่ะ

เดินออกดีไหมนี้

แต่อีกใจ ก็นึก ไม่ได้

อยากผอม ต้องทน


สุดท้าย เจอ back bend เข้าไป

มันไม่ไหวง่ะ เลยร้อง โอ๊ย

ครู "R u all right"

เรา ""

ครู "Just finish this and u can sit and rest"

เอาน่ะ เห็นแก่คำปลอบใจ

อดทนมาก ทำจนจบ series

เสร็จแล้ว ไม่สนใคร นอนเลย

พักหายใจ สัก 5 ช่วง

ค่อยกลับมานั่ง แล้ว สู้ต่อ จนจบคลาส

เสร็จคลาส ครูถาม เป็นอะไร

เลยบอกว่า เหนื่อยน่ะ

ครูเค้าแนะนำ ให้นั่งพัก สัก ครึ่งชั่วโมง

เราเลยว่า เนี้ย เพราะครูให้เรา join challenge น่ะ

ครู "Ok it's my fault"

เรา เหนื่อยจนพูดไม่ออกว่า ไม่ใช่ความผิดครูหรอก

นั่งสักพัก ครูบอกว่า

เอางี้น่ะ วันศุกร์ จบคลาส เราไปผับกัน ไปดิสโก้ ก็ได้ เอาม่ะ

งอน ไม่ต้องเอามาล่อเลย

ก็รู้ว่าไปไม่ได้

กลับบ้านแบบ กะปลกกะเปลี้ย สุดฤทธิ์


โดย: สงครามกวี วันที่: 22 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:9:41:01 น.  

 
Hey Guess WHAT

Who's coming



My sister just drop back home

I'M SO GLAD about that

Here come my Family



We have dinner together and chit chat

Me My MOM and My Sister

Just a note

How come everything so expensive

300 Baht not enough to buy the food on the street




A GOOD DAY for my Memory

ie ie ie


โดย: สงครามกวี วันที่: 22 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:9:44:33 น.  

 
หลับเยอะมากกกกกกกกกกก

รู้สึกว่า มาก จนน่าเกลียดแล้วกัน 555

บ่ายสอง ถึง บ่ายสี่

ตื่นเพราะหิวน่ะ

ไม่ใช่อะไรเลย

แล้วก็กลับไปนอนอีกรอบ

สองทุ่ม

นอนเอาโล่ห์กันเลยน่ะนี้

วะฮ่าฮ่า


โดย: สงครามกวี วันที่: 22 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:9:52:02 น.  

 
เมื่อวานไม่ได้ไปทำบุญเลย


โดย: ApPleNarak999 วันที่: 22 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:12:25:04 น.  

 
โอ๊ะ ขอบคุณ คุณ ApPleNarak999 จ้า

ที่แวะมาเยี่ยม บล็อก


โดย: สงครามกวี วันที่: 22 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:13:10:31 น.  

 
เรื่องที่จะเล่าต่อไปนี้

เป็นความเชื่อส่วนตัว

โปรดใช้ วิจารณญาณในการอ่าน


คุยกับน้อง เรื่องเพื่อนเค้าที่ชื่อ วี

ต้องท้าวความไปนิดหนึ่ง

เมื่อปลายปีที่แล้ว คุณ วี คนนั้น

เค้าไปทำงาน ด้วยรถตู้ กับน้องๆ ในที่ทำงาน

แล้วรถประสบอุบัติเหตุ

ชนกับรถไฟ

เสียชีวิตหมดทั้งคัน

มีคุณวี รอดคนเดียว

ตอนอุบัติเหตุ รถก็แล่นออกจากซอย

ข้ามทางรถไฟ

ไม่มีใครเห็นรถไฟที่กำลังแล่นมาซักคนเดียว

เน้น ว่า ไม่มีใครเห็นเลย

คนขับก็เหมือนรอจะออกตัว

แล้วก็มีเสียงน้องผู้หญิง ร้องว่า รถไฟ

เท่านั้นแหละ

ถึงตัวรถเลย

ปึ้ง ด้วยแรงอัด

ประตูรถตู้ กระเด็นหลุดออกไป

คนในรถก็กระจัดกระจายกันออกไปนอกรถ

มีน้องคนหนึ่ง กระเด็นตกไปในน้ำ

ทุกคน คว่ำหน้า เสียชีวิตหมด


OH GOD BLESS U ALL

REST IN PEACE


ตัวคุณวี เอง ติดอยู่กับ คอนโซล หน้ารถ

แต่ความที่กลัวรถจะไฟไหม้

คุณ วี เค้าเลย ถีบคอนโซล ออกมา

แล้วไปหาคนมาช่วย

คุณวี เอง ไม่ได้ เห็นหน้าใครๆ ที่คว่ำอยู่เลย

เพราะทุกคนบอกให้ คุณ วี อยู่เฉยๆ

เนื่องจาก ทุกคนเสียชีวิตหมดแล้ว

ไม่มีประโยชน์ที่จะพลิกทุกคนขึ้นมา


คุณ วี (ไม่อยากพิมพ์ชื่อแล้วง่ะ

กลัวๆ เหมือนเรียกตัวเองยังไงไม่รู้

เปลี่ยนเป็นเรียก คุณ ชาย แทนแล้วกันน่ะ)

ไปโรงพยาบาล

พบว่า คอหัก ข้อมือหัก

และบาดเจ็บ ส่วนอื่นๆ

เราจำไม่ได้ น้องเล่าเยอะมาก

ที่ว่า ทำไม คอหัก ถึงไม่เสียชีวิต

หมอแจ้งว่า เคสนี้ คุณชาย โชคดี (หรือร้ายกันแน่น่ะ)

หักแล้ว คอหล่นลงมาทับกัน

คนอื่นที่เสีย เป็นเพราะ หัก แล้ว หลุดออกจากกัน

ตอนนี้ คุณชาย ต้องกิน แคลเซียม เพื่อให้หินปูน

ออกมาหุ้ม คอส่วนนี้ไว้ ให้ต่อกัน




โดย: สงครามกวี วันที่: 22 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:13:21:04 น.  

 
เล่าต่อ น่ะ

ฉะนั้น คุณ ชาย เป็นคนเดียวที่รอด

พนักงานคนอื่น อีก 5 คน และ 1 คนขับรถ เสียชีวิตหมด

คุณชาย เป็นคนเดียวที่เหลืออยู่

ซึ่ง บาง คนก็เชื่อว่า

คนที่รอดอยู่ คนที่จากไปก่อน

เค้าก็อยากให้ไปอยู่ด้วยกัน

คุณชายเองไม่ได้คิดเรื่องนี้เท่าไร

ในตอนนั้น เพราะรักษาตัวอยู่

คนที่เสียไปแล้ว

ก็มีให้พระ ไปเชิญ วิญญาณ ทุกคนกลับบ้าน


คุณชาย นอน โรงพยาบาลนานประมาณหนึ่ง

ระหว่างนั้น มีหลายเหตุการณ์เกิดขึ้น

ทำให้คุณชาย เริ่มคิดเรื่องการมารับคนที่เหลืออยู่ไปด้วย


1 แฟนคุณชาย ทำกระเป๋าสตางค์หาย

ในนั้นมีเงิน ห้าพันบาท

2. หลาน คุณชาย รถจักรยานล้ม

แต่อาการหนักกว่าที่ควรจะเป็น

ถ้าเราฟังไม่ผิด เหมือนจะขาหัก หรือไงนี้แหละ

3. น้องคุณชาย โดนประตูบ้านหล่นใส่

ขาหักเหมือนกัน

4. คุณชาย นอนพักที่บ้าน

อยู่ดีๆ พัดลม ใบพัด 16 นิ้ว แบบตั้งพื้น

ตัวใบพัด หลุดกระเด็น แตกออกมาใส่คุณชาย

ชิ้นที่ใหญ่ที่สุด แตกตั้งแต่ ตัวโคนใบพัด

เฉียงเป็นปากฉลาม มาปักอยู่ที่หมอนข้าง

ข้างตัวคุณชาย

ที่แปลกคือ ตัวฝาพัดลม ยังประกอบกันสนิทดีอยู่

ซึ่ง ถ้าใบพัดชิ้นใหญ่ ขนาดนั้น หลุดออกมาได้

ตัวฝาน่าจะอ้าออกมาแล้ว

5. ข้อนี้ เรากลัวโพดๆๆ

ตั้งแต่ เพื่อนร่วมงานเสีย

คุณชาย ลบเบอร์ ลบชื่อทุกคนออกหมด

ด้วยเหตุผล ว่า ทำใจไม่ได้ กับเรื่องที่เกิดขึ้น

อันนี้เราเข้าใจน่ะ เป็นเราคงทำเหมือนกัน

แต่ช่วงที่นอนอยู่โรงพยาบาล

วันที่ 3 หรือ 7 นี้แหละ

มีโทรศัพท์มาหาเค้าตอนเช้ามืด

เค้าก็ เอื้อมมือไปรับ

โชว์ ชื่อว่า (เราลบชื่อออกดีกว่า) ขอแทนว่า น้องแล้วกันน่ะ

คุณชาย ไม่ได้คิดอะไร ก็รับสายปรกติ

คุณชาย "สวัสดี น้อง"

น้อง "ขอโทษพี่ น้องโทรผิด"

คุณชาย "ไม่เป็นไร ถ้ามีอะไร น้องโทรหาพี่ได้ตลอดน่ะ"


ตอนหลัง แฟนคุณชาย ถามว่า

ใครโทรมาเรอะ เมื่อเช้า คุณชาย ก็บอกว่า น้องโทรมา

แล้วทั้งคู่ก็อึ้ง

น้อง คือคนที่เสียชีวิตในรถตู้

แฟนเค้าก็ เลยขอเอาโทรศัพท์ไปเช็ค

ไม่มีรายการโทรเข้า ของคุณน้องเลย

ยังมีอีกน่ะ

ช่วงเกิดเหตุการณ์ใหม่ๆ

มีคนขาย ไอติม ผ่านตรงที่เกิดเหตุการณ์

ก็มีคนใส่เสื้อสีแดง มาโบกซื้อไอติม

คนขายก็ไม่ได้คิดอะไร

ตักขายตามปรกติ

พอก้มลง ปิดฝาถังไอติม

แล้วเงยขึ้นมา

ปรากฏว่า ไม่มีใครอยู่ตรงนั้นเลย

พอลองถามลักษณะดู น่าจะเป็น คุณน้อง น่ะ

ปล. คุณน้อง เป็นคนเดียวที่ยังไม่ได้เผาอ่ะ


ฟังแล้วขนลุกอ่ะ

แม่เราเลิกกินข้าว เลย

บอกมันตื้อในอก กินไม่ลง

ส่วนเรา อัยยยยยยยยยยยย

คืนนี้จะนอนไงว่ะนี้



โดย: สงครามกวี วันที่: 22 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:13:36:15 น.  

 
แล้วก็เลย คุยกัน เรื่องบ้านใหม่หลังนี้

ที่เราย้ายเข้าไปอยู่กัน

วันแรก ที่ย้ายไป

เราไปที่หลังน้องมั้ง

แต่น้องเรา บอกว่า

(ห้องน้องเรา กะเรา ประตูตรงกันน่ะ)

เห็น เราก้มๆ เงยๆ หยิบของอยู่ที่ถุงกลางห้อง

น้องเราก็นึก เราทำอะไรว่ะ

นานแล้วน่ะ ไม่เสร็จซักที

ก็เลย เดินจะเข้าไปช่วย

เอิ่ม เราไม่อยู่ในห้อง

ไม่มีใครอยู่ในห้องเลย



โดย: สงครามกวี วันที่: 22 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:13:39:41 น.  

 
วันเดียวกันเลย

น้องเราลงมาข้างหลัง

ประตูห้องครัว ปิด แต่ครึ่งบนเป็นกระจก

น้องเราก็เห็นแว่บๆ ว่า

เป็นเรายืนอยู่กลางห้อง

น้องเราก็นึก

ทำไม เราลงมาเร็วจังฟระ

สักพัก เราก็เดินตามลงมา

น้องเรา เหว๋อ ไปเลยอ่ะ


ปล. ที่รักจ๋า ทำไมต้องเห็นเป็นพี่ด้วยจ๊ะ

ดีน่ะนี้ มาเล่าที่หลัง




โดย: สงครามกวี วันที่: 22 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:13:41:56 น.  

 
ส่วนตัวเราเองน่ะ

ไม่เคยเห็น คนที่น้องเราเห็น

แต่เราจะเห็น ผู้ชายอีกคน

ครั้งล่าสุด

เราเห็น เค้า ตอนเรานั่งกินข้าวที่โต๊ะ

เหมือน เค้ามายืน มองเรา ตรงชานพัก บันได

แล้วเราก็เห็นเค้าจากหางตา

ก็เลย คุมเชิงกันเงียบๆ

เราก็นั่งกินข้าวไปชำเลืองไป

เค้าก็ยืนอยู่ตรงนั้นไม่ไปไหน

สักพัก แม่เราเดินลงมา

เค้าก็หายไป


เรานึกในใจ something must happen to me

แต่ยังไม่รู้ว่าอะไรเท่านั้นแหละ

เราจะเห็นเค้าทุกครั้ง ก่อนเราจะมีปัญหาอะไร

ก็ดี เหมือนช่วยให้เราเตรียมใจ

ครั้งสุดท้ายที่เราเห็นเค้า

ขโมยขึ้นบ้าน แต่เข้ามาข้างในไม่ได้

เลยงัดรถไปแทน

ครั้งนั้น น้องเราก็เห็นเค้าด้วย

แต่เห็นคนละเวลากัน


ตอนนี้ เรารู้แล้ว ว่า ปัญหาที่เราต้องเผชิญคืออะไร

ขออนุญาต ระบายสักนิด

DAMN IT WHAT THE HELL HERE

** F U B A R **

เราคุยกะแม่ หลังจากรู้ปัญหา

ว่า เราคิดไว้แล้ว ต้องมีอะไรเกิดขึ้น

เพราะเราเห็น ผู้ชายคนนั้น


แม่เรา เป็นคนเดียวในครอบครัว

ที่ไม่เคยเห็นอะไร แบบนี้เลย

แม่ฮับ ขอบคุณน่ะฮับ

ที่ถ่ายทอด พรสวรรค์ อันนี้ให้ลูกๆ

โดยไม่เก็บไว้กะตัวซักกะนิดหนึ่ง

55

น้องเรา ยิ่ง โชคดีกว่าเราอีก

เธอเห็นเป็นประจำทุกวันเวลา

555

เคยคุยกัน 2 คน

แล้วสรุปว่า บางคนอาจดีใจ นานๆได้เห็นที

มีเรื่องให้ กิ๊วก๊าวไปคุยกัน

แต่ไอ้คนเห็นบ่อยๆ นี้

ไม่ใช่ พรสวรรค์แล้ว

มันเหมือน นรกสาป มากกว่า

ดีเรอะ กับการเห็นในสิ่งที่อยู่ อีก ภพหนึ่งน่ะ


ปล. บางประโยค ข้างบน คือการประชด ชีวิต น่ะคร้าบ


โดย: สงครามกวี วันที่: 22 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:13:56:23 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

สงครามกวี
Location :
กรุงเทพ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




Friends' blogs
[Add สงครามกวี's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.