ขากลับแวะไปหาเพื่อน

ไปกินข้าวกัน

เจอเพื่อนลงจากรถ

ตกใจ

เฮ้ย ทำไม ผอมอย่างนี้

สวยสมชื่อเลยตอนนี้

ก็ทักว่า ไปทำอะไรมา ทำไมผอม ขนาดนี้

ถ้าไปเจอกันที่อื่น มีไม่ทัก เพราะจำไม่ได้น่ะ

เพื่อนบอกว่า ไม่ค่อยสบาย

เราก็ไม่นึกอะไร

คุยกันไปซักพัก

เราก็ดันปากไม่ดี

ถามไปอีกว่า ไม่สบายเป็นอะไร

พอเพื่อนตอบกลับมา

เราได้แต่นั่งกำมือ น้องเราไว้นิ่งๆๆ

ทั้งๆๆ ที่ใจจริง อยากด่าโชคชะตา

อยากทุ่มจานลงกับพื้น

อยากพังโต๊ะ พังเก้าอี้

สรุปว่า อยากอาละวาด ว่างั้นเหอะ

เพื่อนคงรู้ว่า เราใจเสีย

เค้ากลับเป็นฝ่ายปลอบเราว่า

สังขารนี้น่ะ เค้าไม่ห่วงมันแล้ว

ก็คงจะปล่อยไป

คนเราจะอยู่ได้นานซักเท่าไร

แค่ไปเร็วขึ้นอีกหน่อย ก็เท่านั้นเอง

ฟังแล้ว เฮ้อ เฮ้อ เฮ้อ

มันก็จริงอ่ะน่ะ

แต่คนที่ต้องอยู่ต่อไปนี้ ดิ

พูดไม่ออก


เด๋วต้องลอง ไป search หาแล้ว

ว่ามีหมอที่ไหนเก่งๆๆ

มีการรักษาทางอื่นอีกบ้างไหม