ติดรถบะหมี่ ไปกะป้าเกษ

ทางเทิงอะไรก็ไม่ค่อยรู้

นั่งคุยอย่างเดียว

ป้าเกษ น่ารักที่สุดในโลก

รักป้าเกษ จัง

อยากกอดแรงๆๆ

555


แอบหลับในรถด้วยเรา แต่มานหนาวมาก

เลยต้องตื่น มาบอกให้บะหมี่ ปรับแอร์ลงหน่อย

สักพักก็ถึง ปรากฏว่า ที่จอดรถเต็ม

เลยต้องถอยออกไปจอดที่วัดแทน

แล้วนั่งรถกอล์ฟ เข้ามา


เจอพี่หนุ่ย น่ารัก สนุก อารมณ์ดี ชอบจัง


ที่ร้านมีเรื่องให้เคืองอีกแล้ว

เจอคนที่ไม่ค่อยอยากเจอ

ตอนจะไปต่อ เราก็เปลี่ยนเสื้อ

เพราะเราใส่เสื้อ รักในหลวงไป

พอเปลี่ยนออกมา

มันมองเราแบบ หัวจดเท้า

แล้วทำหน้าดูถูกมากกกกกกกกกกกก

เราเคืองน่ะ เคืองจนเดือดเลยด้วย

กะมีสวนให้ได้เฮแล้ว

แต่เกรงใจป้าเกษสุดๆๆ

เลยต้องนิ่ง อย่างเดียว

เอาใจข่มใจให้นิ่งที่สุด

เพราะทำอะไรก็คงไม่งามอย่างแรง

เด๋ว จะเหมือนฉีกหน้าป้าเกษ ไม่ดี


แต่นึกในใจ เออ เอ็งเก่ง มา ฉีกเรา กลางบอร์ดดิ

มีสวนแน่ เอาให้รู้เรื่องกันไปข้างเลย


คนจริงใจต้องนิ่ง ท่องไว้ ท่องไว้ ไอ้น้อง

ฮึ่ม ฮึ่ม

ดีใจมาก ที่ได้ออกมาจากร้าน

คือไม่อยากเห็น มานอยู่ในสายตาแล้ว

ไปถึงมอลลี่

คนเยอะมาก จำไม่ค่อยไหว ใครเป็นใคร

รู้แต่มันส์ มากกกกกกกกกกกกกกกกกกก

สนุกมากกกกกกกกกกกกกกกกกก

โดดจนหมดแรงอ่ะ

5555

พอร้านใกล้ปิด ก็เริ่มหมดแรง

เลยต้องนั่งนิ่งๆๆ อย่างเดียว 555


เออ เว้นวรรค น้องคนนั้นโทรมาหา

ฟังไม่ค่อยได้ยินว่า น้องพูดว่าอะไรบ้าง

เลยบอกไปว่า รักมากน่ะ คิดถึงจัง

ไม่ได้ยินแล้ว เด๋วโทรกลับละกัน 555

น้องต้องรู้แน่ ว่าเริ่มสิ้นสภาพแล้ว 55


เพื่อนอีกคนโทรมา อ้ายเรา ก็ยอมรับว่า หมดแรง

พูดอะไรไปบ้าง จำไม่ได้

แต่เพื่อนส่ง sms มาว่า

good way home my drunken

5555555

สรุปว่า เพื่อนก็จับได้อีกแล้ว 555

ตาย ตาย ตาย

ทำอะไรไป โดนจับได้ทุกที 555



อ่ะมาต่อ ร้านปิด ก็รอกลับบ้าน

ขอบอกตามตรงจากใจเลยน่ะ

จำอะไรไม่ค่อยได้

ทุกอย่างมันวูบไปวูบมา

เหมือนเราดูหนังที่ ผู้กำกับ ห่วยอ่ะ

มันตัดไปตัดมา จนสลับไปหมด

คือจำได้ แต่ไม่รู้เรื่อง หรือ ไม่รู้เรื่องและจำไม่ได้

ก็ไม่รู้

กลัวๆๆ เหมือนกัน ไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน


เพื่อนก็ถามว่า เมา หรือเปล่า

รั่วแล้วล่ะซิ

เราก็บอกไปว่า ไม่ ไม่ได้เมา เราหมดแรง

เพื่อนบอกว่า งี้แหละ รั่วแล้ว 555

เราก็ยืนยัน หมดแรงว้อย 555


จำได้อยู่ 2 อย่าง จำแม่นมาก

print จูงเราลงบันได กับ print ช่วยอุ้มที่หน้าร้าน

แต่อุ้มทำไม ตอบตรงๆๆ ไม่รู้ จำไม่ได้

เราขอ หรือเราล้ม หรือเราหมดแรง หรืออะไร จำไม่ได้

หรือแต่อุ้ม


เออ แย่จริงๆๆ สมองเรา มานไปเที่ยวไหนหมดว้า 55

เค้าไปนั่งกันข้างทาง กินโจ๊กน่ะ

ถ้าจำไม่ผิด

เพื่อนโทรมา ถามว่า อยู่ไหน

เราก็ว่า อยู่ข้าวสาร เพื่อนถามว่านอนไหน

ไปนอนบ้านเค้าไหม กลับไหวป่าว

เราก็เลย เออ คนใจง่าย ไปนอนบ้านเพื่อนละกัน 555

แล้วก็เรียกแท๊กซี่ ไป ลงเพชรบุรี

แล้วเพื่อนก็มารับไปนอนบ้านเค้าต่อ

แต่บอกตรงๆๆ ไม่ได้นอนเลย


เดินพล่านไปมา เหมือนหนูติดจั่นอ่ะ

นอนไม่หลับ ทำไงก็ไม่หลับ

เดินก็ไม่ค่อยไหว ก็เดินไปเรื่อย

เดินวนไปวนมาในห้องนั้นแหละ

ไม่กล้าเปิดทีวี เกรงใจเพื่อน

จำได้ว่า โทรไปหาเมษ

ถามว่า เราเมาหรือเปล่า เราเมาไหม

เราคิดว่าเราเมาน่ะ

เมษบอกว่า ตีสามครึ่งแล้ว เมษ จะนอน ให้เราน่ะ

ไปนอนได้แล้ว

มันดันนอนไม่หลับอ่ะดิ

พยายามนึกว่า เราทำอะไรไปบ้าง

แต่มันจำไม่ได้

จำได้แค่ 2 เรื่อง

ก็นั่งนึกไปเรื่อยๆๆๆ

ตีห้า เห็นว่า เอาไม่อยู่ ก็เลยไปอาบน้ำ

ยืนแช่น้ำนานนนนนนนนนนนนนนนนนนมากกกก

เพราะออกมา มัน 6 โมงกว่าแล้วอ่ะ

ซวยไป ค่าน้ำบ้านเพื่อนขึ้น ต้องให้มันมาเก็บตังค์แล้ว 555


พอสายๆๆ ก็เลย มาขึ้นรถกลับบ้าน

แบตมือถือหมด เซ็งจิต ไม่มีมือถือ

เหมือนจะขาดใจ 555

อันนี้คือสิ่งที่พยายามปะติดปะต่อจากการเล่าของเพื่อน

1. เราพิงดู

ตอนไหนไม่รู้ จำไม่ได้ จำได้แต่ ปริ้น

2. เราชี้ว่าอยากได้ ใครบางคน

อันนี้ไม่แปลก มันเป็น จิตใต้สำนึก 55

3. เราเดินข้ามถนนเอง

ไม่อยากจะเชื่อ 555 ปรกติยังทำไม่ค่อยได้

แล้วคืนนั้นเนี้ยน่ะ เดินข้ามถนนไปกลับเอง 555

4. เราปฏิเสธ ไม่ติดรถแอร์ แล้วเดินหนีไป ไม่อยากรอ

อืมห์ เรามารยาททรามมากเลยน่ะนี้ 55

5. เราแจกกอดชาวบ้านไปทั่ว

อันนี้ธรรมดา ปรกติ ก็แจกกอดเป็นเรื่อง ทั่วไป

เหมือนเราหายใจอยู่แล้ว หุหุหุ


สรุปจากคำพูดของเพื่อน

เมาสาดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

แต่เราคิดว่า เราหมดแรงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง

55555555555555555


อ่ะน่ะ มายอมรับ ตอนเช้าก็ได้ คิดว่ามึนๆๆ หุหุห


แต่อยากไปหาหมออ่ะ

ปรกติมันไม่เป็น น่ะ

ดื่มแค่ไหน ก็จำได้ว่า ทำอะไรไปบ้าง

แต่อันนี้ มันจำไม่ค่อยได้

สงกะสัย เลข 3 ทำพิษ