มาถึงคลาสครู Rng

รีบเอา ผ้าเช็ดตัวไปจองที่ก่อน

พี่แม่บ้านยังทำห้องไม่เสร็จหรอก

แต่เราขอก่อนเลย

ไม่ได้อ่ะ

ไม่ได้เสื่อประจำ ทำท่าไม่ออก

555555555

จริงๆ แล้ว เสื่อนี้เห็นกระจก และอยู่ริมห้องอ่ะ เราเลยชอบ

วิ่งไปเข้าห้องน้ำ

เสียนิสัยจริงๆ ต้องหัดใหม่

เสร็จ คลาส ปุ๊บ ต้อง ขอไปห้องน้ำทุกที

อุปาทานว่า คลาสต่อไปต้องอยากเข้าแน่

แล้วเด๋วจะทำท่าไม่ได้

เดินกลับมา เห็นครูอยู่หน้าเคาน์เตอร์แล้วล่ะ

เขินง่ะ ไม่รู้เขินบร้า อะไร

เลยฟอร์มเดินไปกดน้ำก่อน

เอ้า ครูก็ยังไม่ไปซักที

เลยไปยืนแอบข้างน้อง B

แล้วทำปากมุบมิบว่า ขอบัตร

น้องส่งบัตรเย็นมาให้

เราส่ายหัวแล้วบอกว่าร้อน

หันไปมองข้างขวาตัวเอง

เง้อ กระจกว่ะ

แอบทำไรไป ครูเห็นหมด

ได้ยินเสียงครูแว่วๆ ว่าทำไม เค้าเรียนอะไร

ห้องธรรมดาหรือ

น้อง B ตอบว่า ร้อนค่ะ

แต่ตอนนั้นอ่ะ เราเดินเข้ามาในโซน ข้างในแล้วล่ะ

เจอ พี่ N พี่ Jd แล้วก็น้อง N

คุยกันเรื่อง อยากเข้าคลาส ครู Tm

แต่เราอ่ะ ออกตัวเลยว่าคงไม่ได้แล้วล่ะ

เพราะ ครู Rng เค้าเห็นเราแล้ว

ถ้าจะไม่เข้าคลาสเค้า ก็ต้องไม่ให้เค้าเห็นเราเลย

คือบอกตรงๆ เราเกรงใจน่ะ

ใครที่เราเคยเข้าประจำ

แล้วพอจะไม่เข้านี้

มันรู้สึกตัวเองทำผิด อย่างไรไม่รู้

สู้ให้เค้าไม่เห็นเราเลยดีกว่า

ถ้าเห็นแล้วไม่เข้า

เสียความรู้สึกกันง่ะ

พี่ JD เค้าก็ โปรโมตใหญ่เลยน่ะ

ว่า สนุกอย่างนั้น อย่างนี้

โอเค เราอ่ะ เห็นแล้ว

ยังอยากเข้าเลย

เลยนัดกัน 4 คน คราวหน้า โดดไปเข้าครู Tm ดีกว่า

หุหุ

ร้ายจริงๆ เด็กพวกนี้

รับรอง ครู Rng เค้างอนเด็ดๆๆ

เพราะพี่คนหนึ่ง เค้าเคยทำมาแล้ว

เดินหนีไปเข้าคลาส ครู Tm

เค้าบอก ครู Rng แอบงอลลลลลลลล เค้าด้วยล่ะ

5555


อ่ะรู้ล่ะ เราจะอ้างว่า เราจะเรียนครู Kn หญิงดีกว่า

เค้าจะได้ไม่งอนเรา 555


ครูให้ทำ สุริย แล้วต่อด้วย สามเหลี่ยมใหญ่มั้ง

มาถึงท่า twisted triangle

ครูเดินมาข้างหลัง

"เจ็บนิดหนึ่งน่ะ เด๋ว ช่วยบิดสะโพกให้"

เราก็ไม่นึกอะไร คราวที่แล้วมันไม่เจ็บอ่ะ

แต่คราวนี้ มันเจ็บ

คุณพระ คุณเจ้าช่วย

เจ็บขนาดที่ว่า

เรา อุทาน Shiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii ออกมา

แล้วนึกขึ้นได้

มันหยาบไป สำหรับครู

เลย อึบ ตัว Ttttttttttttttttttttttttt กลับเข้าไปในท้อง

เม้มปากแน่น แล้วจิกเบาะแทน

เบาะงี้ แทบขาดขึ้นมาตามมือเลยอ่ะ

ครูถาม "เจ็บเรอะ"

ตอนนั้น หน้ามืดแล้ว ไม่กล้าอ้าปาก

กลัว เก็บเสียงไม่อยู่

ได้แต่พยักหน้าอ่ะ

พอครูปล่อย

นึกในใจ ไม่อยู่แน่ ยืนไม่อยู่อ่ะ

หล่นลงไปตามมือครูเลย

ได้ยินเสียงครูถาม "เป็นอะไรไหม"

พร้อมกับดึงเราขึ้นมา

ได้แต่ตอบว่า "ไม่เป็นไรค่ะ ไม่เป็นไร"

แต่ในใจ




ครูบอกว่า อีกข้างหนึ่งให้เราบิดเองน่ะ

ครูไม่ช่วยบิดให้แล้ว

พยักหน้าไปอย่างนั้นแหละ

ไม่รู้เรื่องหรอก ฟังได้ยิน แต่จับใจความอะไรไม่ถนัดแล้ว

มันจี๊ดดดดดดดดดดด เกินใจอ่ะ

สะโพกตอนนี้

ครูเดินไป บิดให้น้อง N ต่อ

น้องเค้าร้องออกมาเลยอ่ะ

เราเลยบอก "อย่าร้องน่ะ อย่าร้อง"

น้องหันมาทำหน้าแบบ เจ็บน่ะเฟ้ย

น้องเอ๋ย พี่เข้าใจว่ะ

ตอนครูให้พัก 10 นาที

น้อง N เค้าไม่คุยอะไรเลย

นอนนิ่งอย่างเดียว

เราเลยถาม เฮ้ย ยังอยู่ป่าว ทำไมนิ่งไปขนาดนั้น

แล้วก็เลยคุยกันเรื่องนั้นเรื่องนี้

ต่อด้วย balance ขามั้ง

ตอนแรก ครูมีขู่ว่า จะให้ทำ สุริย ต่อ

น้อง N บอก ฆ่ากันเลยดีกว่า

เห็นด้วยเลยอ่ะ น้อง

ฆ่ากันเลยดีกว่า



จบคลาส เดินออกกันแบบ กระปรกกระเปรี้ย สุดชีวิต

แวะไปขอบคุณครู

ไม่กล้าบอกเลยว่า จะเรียนต่อ ตอนทุ่มยี่สิบ

เพราะถามน้อง N เค้าบอกว่า เจอก็เจอแล้วกันน่ะพี่

เราก็เหมือน เจอ ก็เจอ ไม่เจอก็แปลว่าไม่เจอน่ะ

ตอนเดินออกจากคลาส ครูบอกว่า เคยน่ะ

ให้ทำ สุริย ต่ออ่ะ

เรา อืมห์ เอาเลยครู ตามใจเลย

เพราะเราไม่เข้า 555

ยืนอาบน้ำ แบบนานมากกกกกกก

ประมาณว่า ค่าน้ำ ที่ ทรู คงขึ้นอีก สามร้อยบาท

เจอเราอาบน้ำไปวันนี้

ให้น้ำร้อน ไหล นวดตัวไปเรื่อยๆ

ออกจากห้องน้ำ คิดในใจ

ลองดู ไม่มีอะไรจะเสียอีกแล้วนิ

คลาสยิ่งหนักมาก ก็ยิ่งดีกับตัวเรา

ครูเค้าไม่ได้ ไม่เสียกับเราซักหน่อย

ยิ่งทำมาก ร่างกาย เราก็แข็งแรงขึ้น ยืดหยุ่นขึ้น

เอาน่ะ ปลอบใจตัวเอง

ทำเพื่อตัวเราเอง

ไม่เป็นไรหรอก

ทำเพื่อคนอื่นยังทำได้ แถมทำมาแล้วนิหว่า

เด๋วมาต่อกันน่ะจ๊ะ

ความสนุกคืออะไร ไม่บอก

ต้องมาลองเอง

คำตอบแบบ ครู Rng เค้าล่ะ

มาถึงคลาสต่อไปกัน

เจอครู Tue หน้าห้อง

เค้าถามว่า เมื่อไรเราจะไปเข้าคลาสเค้ามั้ง

เราเลยออกตัวว่า

ขอเป็นสิ้นเดือนน่ะ

ตอนนี้ เราลง challenge อยู่

เดือนหน้า น่าจะมีเวลาทำอย่างที่ใจอยากทำแล้วล่ะ

ครูเค้าบอก challenge วันละคลาสนิ

อัยยยยยยยยยยยยยยยย

ครูรู้อีก

พอดี คุณ N เค้าถามเรื่อง challenge เลยได้จังหวะเปลี่ยนเรื่องคุย

เข้าไปนั่งรอในห้อง

วันนี้ครูให้ สุริย แบบ ก้าวขาไปข้างหน้า แล้ววางเข่าข้างหลังลงพื้น

นึกในใจ อืมห์ แปลกแหะ

แต่อีกใจก็นึก คลาสตะกี้แบบยืนไปแล้วนิ

โอเคน่ะ

พอเริ่มท่าที่สี่ ให้ อ้อมมือมาจับกัน

เรางี้ มองหน้า ครู แบบตาค้างเลยอ่ะ

เล่นกันงี้เลยเรอะครู

ครูเค้าก็มองหน้าเรากลับน่ะ

เป็นทำนองว่า มองทำไม

เอาฟระ ทำก็ได้

เสร็จ สุริย ครูให้พักแป๋บหนึ่ง


ทำไม ซื้อหวยไม่ถูกอย่างนี้ฟระ

ที่เราทะแม่งๆ ในใจ ตอนครูให้ขึ้นสุริยชุดนี้อ่ะ

มาเลย

ครู "เด๋ววันนี้ เราจะมาบิดเต็มรูปแบบกันน่ะ"

เรา ซวยแล้วไง ตรู

นึกในใจ ไม่กล้าร้องอะไรทั้งสิ้น

ก้มหน้า ก้มตาทำไป

ท่าไหน ไม่ได้ก็เอาผ้ามาจับแทน

ใจก็กลัว ครูอย่ามาเดินใกล้ๆ น่ะ

อย่าๆๆ ไม่เอา กลัว โดนช่วย

กว่าจะผ่านไปแต่ละ เซ็ต

โดนครูแซวอีกว่า ต้องแงะขาออกมาเลยหรือ

แหมครู เจ็บไม่ใช่น้อยน่ะ มาทำแซว



เอาล่ะ มาถึงสุดท้ายปราบเซียน

อ่ะๆๆ อย่าเพิ่งเข้าใจผิด ผ่านไปข้างเดียวเองน่ะจ๊ะ

ความทรมาณ ยังรอคุณอยู่อีกข้าง

ข้างขวาด้วย

ไม่อยากจะคิดให้ช้ำ


ปราบเซียน เราไม่เคยทำได้

แล้วก็ไม่คิดว่าจะทำได้

มันคือการนั่งชันเข่า

เอื้อมมือ ลอดให้เข่า 2 ข้าง

แล้วอ้อมมาจับกันข้างหลัง



ธรรมดา แบบเข้าคลาสแรก ร่างกายพร้อมๆ

ยังห่างเป็นคืบ

แล้ววันนี้ ไปรบมา ชั่วโมงครึ่งแล้วนี้น่ะ

ครู "อยากช่วยให้จับถึงจัง"

เรา "ถ้าจับก็ต้องจับ 2 ข้างใช่ไหมค่ะ"

แต่ตอนนั้นอ่ะ มือเรากำผ้าแน่นเลยน่ะ

นึกไว้ เป็นตาย ไม่ปล่อยผ้ามาจับมือเด็ดๆ

แต่ครูไม่ยอมนี้ดิ

จะฝืนยังไงอ่ะ

เลยต้องปล่อยผ้า หันมาพยายามจับมือตัวเอง

คือมือน่ะแตะกันได้ แต่จับไม่อยู่

นึกถึงสภาพห้องเงียบๆ

ทุกคนกำลัง ต่อสู้กับความเจ็บ จับมือตัวเองหรือไม่ก็ผ้ากันไว้แน่น

มีไอ้บร้า คนหนึ่ง ซึ่งก็คือเราเองแหละ

ร้องออกมาลั่นห้อง

Myyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyy

Gooddddddddddddddddddddddddddddd

Nesssssssssssssssssssssssssssssssssss

ครูเค้าคงตกใจน่ะ ปล่อยมือเรา

แล้วปลอบว่า ใช่ผ้าก็ได้ ใช้ผ้าน่ะ



ก็ตอนแรกเค้าใช้แล้วไง

ตะเองให้เค้าจับมือทำไม มันเจ็บน่ะ

ฮือออออออออออออออ

ผ่านไปได้ครึ่งทางแล้ว

เหลืออีกครึ่งทาง

มาเริ่มที่ขาขวา ทุกท่าเหมือนเดิม

แต่ความเจ็บ เพิ่มเป็น 2 เท่า



มาถึงท่ากลางๆ ครูเดินมา

"เอ๊ะ ข้างตะกี้ ใช้ผ้าหรือใช้มือ"

เรา รีบร้องเลย "ผ้าค่ะ ผ้า ไม่ได้ใช้มือน่ะ"

มาถึงท่า ที่ต้องเอาเข่าอีกข้างวางบนขา

แล้วตั้งเข่าข้างที่เหลือขึ้น

เราทำไม่ได้อ่ะ

ครูถามว่า เจ็บอะไร เจ็บข้อเท้าเรอะ

อยากจะบอกว่า เจ็บทั้งตัวก็ไม่กล้าง่ะ

จบคลาสแบบ ไม่ไหว อยากตาย

นึกในใจ ต้องกินยา ต้องกินยา

ทนนิดน่ะ เด๋วก็ได้กินยาแล้ว

เดินไปขอบคุณครู

ครูบอก เดินดีๆ ซิ ทำไมเดินตัวห่อๆๆ

ก็เค้าเจ็บง่ะ

ไม่เข้าใจเรอะ



คุณ N ถามว่า "เหนื่อยเรอะค่ะ"

เรา "ม่ะเหนื่อยเลย แต่เจ็บอ่ะ"

คุณ N

ครูเลยหันไปดุ "อย่าหัวเราะเค้า ตัวเองก็เคยแล้วนิ"

เราขอตัวกลับบ้านแล้วอ่ะ

รองเท้าไปใส่ทีหลัง

ตอนนี้ ขอตัวก่อน


ร้านขายยาปิดแล้ว

ร้านขายยาปิดแล้ว

นึกถึงเสียง เอคโค่ ที่ก้องสะท้อนไปมาน่ะ

แล้วตัวเอก ก็ทรุดลงไปคุกเข่า

ก้มหน้า น้ำตาหยดแหมะ

น่านแหละ สภาพเราตอนถึงหน้าร้านขายยาอ่ะ

กลับบ้านแบบ ลากสังขาร

กินข้าว แล้วทายาร้อยแปด

อัดกันเข้าไป

ไม่ต้องยั้ง

เพื่อพรุ่งนี้จะได้ตื่นไหว