สี่ดรุณี เพื่อนซี้ (ไม่มี) ซั้ว 2 สี่ดรุณี เพื่อนซี้ (ไม่มี) ซั้ว 2 ...ตอนที่ 1... ตอนที่ 2 เฟ้นหาเพื่อนคนใหม่ “ห้องว่างให้เช่า สำหรับสาวโสดเท่านั้น สนใจติดต่อเฉพาะวันเสาร์ อาทิตย์ โทร. .................” เพราะป้ายเล็ก ๆ ป้ายนี้ ทำให้มีคนเข้าออก “บ้านซุ้มเฟื่องฟ้า” มากมายจนต้อนรับแทบไม่ไหวในช่วงวันสุดสัปดาห์ ตั้งแต่เอมิกาปรับปรุงสภาพรอบ ๆ บ้านเสร็จเรียบร้อย “บ้านซุ้มเฟื่องฟ้า” จากสภาพที่เหมือนบ้านร้างน่ากลัว ก็กลายเป็นบ้านสวยงามชวนมอง ต้นไม้ใหญ่ที่ยังคงอยู่ให้ร่มเงาที่ร่มเย็น ส่วนไม้เล็กไม้น้อยที่เอมิกาซื้อหามาปลูกเพิ่มเติม ก็เพิ่มสีสันและความสดชื่นให้กับบ้านได้เป็นอย่างดี ไม่แพ้สีเหลืองนวลที่ทาบ้านใหม่ทั้งหลัง ที่เนรมิตให้บ้านนั้นกลายเป็นบ้านใหม่สวยงามชวนมองขึ้นมาได้ เอมิกาสำรองจ่ายเงินค่าดำเนินการทั้งหมดไปเป็นเงินก้อนโตพอสมควร เธอทำบัญชีแจ้งรายละเอียดการใช้จ่ายไว้อย่างละเอียดยิบ ป้องกันคำครหาที่อาจจะเกิดขึ้นจากเพื่อนร่วมบ้านของเธอในอนาคต ซึ่งถ้าจะระบุให้ชัดก็คงจะมีเพียงก่องแก้วคนเดียว เพราะครีมาเป็นคนเข้าใจอะไรง่าย ๆ และไม่ใช่คนคิดเล็กคิดน้อยอยู่แล้ว ไม่ใช่เพียงเท่านั้น ในช่วงที่ตกแต่งปรับปรุงบ้านอยู่นั้น ครีมายังช่วยจ่ายเงินบางส่วนเมื่อเอมิกาติดขัดเรื่องการเงินด้วย ทั้งนี้ จะมีก็เพียงก่องแก้วคนเดียวเท่านั้น ที่ได้แต่เดินเฉียดไปเฉียดมา เพื่อจะดูใกล้ ๆ เหมือนไม่ได้ตั้งใจ แต่ที่จริงตั้งใจมากที่สุดของที่สุดเพื่อจะหาที่จับผิด บางครั้งก่องแก้วก็เบะปากอย่างไม่เห็นด้วย แต่ก็ไม่โต้แย้งออกมาเป็นคำพูด เพราะสายตาดุ ๆ ของเอมิกาก็พอจะมีอิทธิพลอยู่บ้าง และนอกจากการเฉียดไปเฉียดมาแล้ว ก่องแก้วก็ไม่เคยปวารนาตัวที่จะช่วยเหลืออะไรใด ๆ ทั้งแรงกายและแรงเงิน ตั้งแต่บ้านปรับปรุงแล้วเสร็จ ในวันเสาร์และวันอาทิตย์ บ้านช่องก็คึกคัก มีสาว ๆ แปลกหน้าเข้าออกบ้านเป็นว่าเล่น โดยแต่ละคนจะต้องได้รับการสกรีนอย่างละเอียดลออจากสามสาวภายในบ้าน ครีมา เอมิกา และก่องแก้ว ความหมั่นไส้ที่มีมากมายต่อก่องแก้ว ทำให้เอมิกาเอ่ยถามครีมาในเย็นวันหนึ่ง “เราจะต้องให้ก่องมาช่วยเลือกคนเช่าด้วยเหรอ” “อ้าว..ทำไมล่ะ” “ก็ไม่เห็นเหรอ ยายนั่นไม่เคยเห็นด้วยอะไรเลยสักอย่าง คอยแต่จะขัดคอ แล้วเรายังต้องขออนุญาตอีกเหรอเนี่ย” “เอมี่อย่าลืมสิ ก่องก็เป็นคนหนึ่งที่เช่าอยู่ในบ้านเฟื่องฟ้าด้วยเหมือนกัน และคนที่จะเข้ามาใหม่ก็ต้องเข้ามาอยู่อาศัยในนี้ มาเดินสวนกับก่องทุก ๆ วัน ใจคอจะไม่ให้ก่องมีส่วนร่วมในการเลือกคนเช่าได้จริง ๆ เหรอเอมี่” สมแล้วที่ครีมาได้ชื่อว่าเป็นคนที่มีเหตุผลมากที่สุด แต่ในความคิดเห็นของเอมิกา บางครั้งเหตุผลก็ใช้ไม่ได้กับเรื่องบางเรื่องและคนบางคน แต่สำหรับหนนี้เธอยอมให้แต่โดยดี โดยทิ้งท้ายไว้ว่า “เฉพาะคราวนี้เท่านั้นนะ” เอมิกาบอก ราวกับรู้ล่วงหน้าว่า ในเร็ว ๆ นี้ เธอจะมีเรื่องอีกเรื่องหนึ่ง ซึ่งตัวเอมิกาจะเป็นคนที่ค้านหัวชนฝา และไม่ยอมให้ใครใช้เหตุผลใด ๆ มาหักล้างอ้างอิงได้ทั้งหมดทั้งปวง พิจารณาผู้ติดต่อขอเช่าบ้านจากหลาย ๆ สาว ต่างคนต่างก็มีข้อติติงกันไปตามลักษณะเฉพาะตัวของตนเอง ครีมา เป็นคนรักความสงบ ชอบอยู่กับความเงียบ เธอจึงไม่ชอบคนพูดมาก หรือคนที่ติดละครหรือมีดนตรีในหัวใจที่เปิดโทรทัศน์หรือเครื่องเสียงดัง ๆ สาวคนหนึ่งถูกปฏิเสธจากครีมา เพราะเธอชอบพูดคำ หัวเราะคำ แถมยังชอบสอดรู้สอดเห็น ถามโน่นซักนี่ยังไม่พอ ยังเดินเปิดดูห้องคนนั้นคนนี้ในบ้านราวกับสนิทสนมคุ้นเคยกันมาเป็นแรมปี “คนนี้ไม่เอานะ อยู่ด้วยคงปวดหัวตายเลย” ครีมาเป็นคนสรุปตอนที่อยู่ลับหลังเจ้าหล่อน “นั่นสิ หรือจะมีอาชีพเป็นนักสืบก็ไม่รู้ ท่าทางเจาะลึกถึงกึ๋นมาก ๆ เลย” ก่องแก้วเห็นด้วย เพราะไม่พอใจอย่างมากที่แม่สาวคนนั้นไปเปิดดูห้องนอนของเธออย่างถือวิสาสะ แถมยังวิพากษ์วิจารณ์อย่างไม่เกรงใจว่า “เครื่องนอนไม่สวย..” ...ไม่รู้จักก่องแก้วซะแล้ว... เอมิกาเป็นคนสะอาด เธอทนไม่ได้ที่จะอยู่กับความไร้ระเบียบและสกปรก ดังนั้นคนที่เธอเฟ้นหาก็คือนางสาวอนามัย “คนนี้ไม่เอาเหมือนกัน เข้าห้องน้ำแป๊บเดียวก็ทำซะห้องน้ำเปียกโชก แถมไม่ยอมเอาฝารองโถส้วมลง ไม่รู้เป็นผู้ชายแปลงเพศหรือไง เวลาเข้าห้องน้ำถึงต้องยกฝารองโถส้วมขึ้นอย่างนั้น” เอมิกาบ่นกระปอดกระแปด ส่วนก่องแก้ว ชอบคนที่ยอมลงให้เธอ ใครก็ได้ที่ยอมซูฮกเธอ ก่องแก้วชอบทั้งนั้น "แม่คนนี้ไม่เอาหรอก ไม่รู้จักรุ่นพี่รุ่นน้อง...ไม่ผ่านอย่างแรง" ทั้ง ๆ ที่ตัวเธอเองก็ไม่ได้เคารพอาวุโสของคนที่เกิดก่อนมากนัก ยังมีอีกหลาย ๆ เหตุผลที่ทำให้หลาย ๆ คนไม่ผ่านหลักเกณฑ์ที่สามสาวตั้งเอาไว้ “คนนี้เงินเดือนน้อย ให้มาอยู่ด้วยคงจะจ่ายค่าเช่าไม่ไหวแน่ ๆ” เป็นเหตุผลของก่องแก้ว ไม่รู้ว่าหวังดีหรือว่างกกันแน่ “สาวคนนี้ท่าทางจะแฟนเยอะ มานั่งอยู่แป๊บเดียว มีโทรศัพท์เข้ามาแปดสายเก้าสาย โทรศัพท์สองเครื่องอีกต่างหาก ได้ยินเธอสับรางวุ่นวายอย่างไม่เกรงใจใคร แล้วก็ปวดหัวแทน แล้วเวลาคุยโทรศัพท์ก็ชม้อยชม้ายตาหวานแสบไส้ อู๊ย...เห็นแล้วไม่ปลื้มอย่างแรง” “ยายคนนี้ก็ชอบแทะเล็บ ...รับไม่ได้ ๆ” เอมิกาทำท่าขนลุกขนพอง “ยายคนนั้น ฉันสัมภาษณ์มาแล้ว ชอบเข้าห้องน้ำนาน ๆ ถึงบ้านนี้จะมีสี่ห้องน้ำ แต่เผื่อฉันอยากจะเข้าห้องน้ำห้องเดียวกับยายนั่น ฉันขี้เกียจรอนาน ๆ” และอีกสารพันคำติ ที่ทั้งมีสาระและเบาโหวงเหวงตามเหตุผลที่แต่ละคนยกมาอ้างอิง ตามที่รู้สึกหรือนึกขึ้นมาได้ ถ้าเป็นวันเสาร์ที่มีคนติดต่อขอดูห้องเช่า ครีมาจะเป็นเพียงคนเดียวที่อยู่บ้านเนื่องจากไม่ได้ทำงานในวันเสาร์ และพาสาว ๆ พวกนั้นดูห้อง แต่ถ้าเป็นวันอาทิตย์ สามสาวจะอยู่พร้อมหน้าพร้อมตากัน เพราะเป็นวันหยุดของเอมิกา และเป็นวันเดียวที่ก่องแก้วไม่ต้องออกไปข้างนอก ซึ่งจนบัดนี้ก็ยังไม่มีใครรู้ว่า เธอหายไปไหน ไปทำงานหรือไปทำอะไรกันแน่ ทุกครั้งที่มีคนติดต่อขอดูห้องไปแล้ว ในช่วงตอนเย็น สามสาวจะมานั่งรวมตัวกันที่ห้องรับแขกและประชุมกัน หยิบยกเอาข้อดีข้อเสียของแต่ละสาวที่เข้ามาติดต่อขอเช่า ก่อนหน้าที่จะติดป้ายรับคนเช่าห้อง เอมิกาได้ทำแบบฟอร์มเอาไว้คร่าว ๆ เช่น ชื่อ อายุ อาชีพ รวมทั้งขอใครก็ตามที่เป็นคนพาสาว ๆ เหล่านั้นไปดูห้อง ให้ช่วยถ่ายรูปของสาวคนนั้นเอาไว้ด้วย เพื่อจะได้พิจารณาหน้าตากันด้วย “เผื่อไม่ถูกชะตา จะได้ไม่รับ” เอมิกาบอกอย่างนั้น “ใช้โทรศัพท์มือถือถ่ายก็ได้” “แล้วไป..นึกว่าจะเอาไว้ดูโหงวเฮ้ง” คนจอมขัดคอ อดไม่ได้ เอมิกาค้อนใส่อย่างทันควัน “ยังกะเธอไม่อยากเห็นอย่างนั้นแหละ ก็เธอนั่นไงที่คอยจะติมันทุกเรื่อง ติมันกระทั่งหน้าตา” “แล้วเขาจะยอมให้ถ่ายรูปเหรอ เดี๋ยวได้พาลนึกว่าพวกเราเพี้ยน หรือไม่ก็เป็นพวกทอม ที่บ้าผู้หญิง พอดีกัน” ก่องแก้วยังไม่วายสงสัย “ไม่เห็นจะเป็นปัญหาตรงไหนเลย บอกเขาสิ บอกตรง ๆ เลยว่ามีเพื่อนอีกสองคนที่ต้องพิจารณาคนเช่าด้วย ไม่ใช่เขาเลือกบ้านเราอย่างเดียว เราก็มีสิทธิ์จะเลือกเขาด้วยเหมือนกัน” “เอาเถอะ ๆ ถ่ายรูปก็ถ่ายรูป ฉันจะกล้าขัดใจเอมี่ได้ไง” ในที่สุดก่องแก้วยอม แต่ก็เป็นในแนวประชดประชันตามเคย หลังจากที่ผ่านไปสองอาทิตย์ ก็มีประวัติของผู้ขอเช่ารายหนึ่งที่เอมิกาเป็นคนพาไปดูห้องเช่า เนื่องจากบ่ายวันอาทิตย์ครีมาและก่องแก้วออกไปซื้อของด้วยกัน เอมิกาเอารายละเอียดประวัติ และรูปถ่ายของสาวในโทรศัพท์มือถือมาให้คนทั้งสองดู “ทำไมถ่ายรูปตอนเขาหลับตา” ก่องแก้วหันไปมองหน้าเหมือนจะเอาเรื่อง “เขาตาหยี แหม...ยายนี่” เอมิกาเคืองจนขำกับความเรื่องมากของเพื่อนร่วมบ้าน “อืม ก็หน้าตาไม่เลวนะ ผิวขาว หน้าตาน่ารักดี อายุเท่าไรแล้วเอมี่” ครีมาดึงความสนใจของเอมิกาออกมาจากก่องแก้วก่อนที่คนทั้งสองจะทะเลาะกันอีก สาวที่ปรากฏภาพในมือถือเป็นผู้หญิงผิวขาวจัด ตาชั้นเดียวเรียวยาว บอกเชื้อสายว่ามีเชื้อจีน ผมสั้นแค่คอ หน้าตาบ้องแบ๊ว น่ารัก “คนนี้ชื่อ กุ๊น อายุยี่สิบเจ็ดเท่าฉัน สูง 165 เซน..” “มีส่วนสัดด้วยหรือเปล่า” เสียงถามดังขัดขึ้นมากลางปล้อง “ว่าไงนะ” คนถามร้องอย่างไม่เชื่อหู “เปล่า...ก็เห็นรายละเอียดเยอะ เลยเผลอนึกไปว่ากำลังคัดตัวคนประกวดนางสาวไทย” “เป็นอะไรมากไหมเนี่ย” เอมิกาถอนหายใจเฮือกออกมาอย่างหงุดหงิด “มือไม่พาย อย่าเอาเท้าเป็นรามาแกว่งหาเสี้ยนหน่อยเลย” “เท้าราน้ำ ไม่ใช่เท้าเป็นรา..” ครีมาส่ายหน้า แล้วแย้งเสียงเพลีย ๆ “แล้วก็แกว่งเท้าหาเสี้ยน เป็นสุภาษิตอีกอันหนึ่ง เอมี่เอามารวมกันจนงง” “ก็นั่นแหละ...ก็เท้ายายก่องมันเป็นฮ่องกงฟุต” เอมิกาแว้ดเสียงดัง “แล้วจะฟังกันต่อไหม” “ฟัง” สองสาวพูดออกมาพร้อม ๆ กัน เอมิกาค้อนคนทั้งสอง แล้วก็ก้มหน้าก้มตาอ่านต่อ “กุ๊นกำลังจะทำงานเป็นประชาสัมพันธ์โรงแรมเอสคิว...” “อ๋อ โรงแรมนั้นนั่นเอง อยู่ห่างจากบ้านเราไม่ไกลนักหรอก” ก่องแก้วนึกขึ้นมาได้ พร้อม ๆ กับนึกทึ่งที่สาวคนนี้มีอาชีพที่สาว ๆ หลายคนใฝ่ฝัน ได้แต่งตัวสวย ๆ ทำงานในโรงแรมหรู ๆ “ใช่ เป็นโรงแรมห้าดาว กำลังจะเปิดบริการเร็ว ๆ นี้” ครีมาเสริม ตาของเธอเป็นประกายอยู่หลังแว่นสายตา บ่งบอกความพึงพอใจในตัวสาวคนนี้ “หน้าตาก็โอเค” “ผิวพรรณก็ดี...ขาวเป็นหยวกเลย” “อาชีพก็ผ่าน” “เอ...แล้วเป็นวัยรุ่นจ๋าหรือเปล่า” ครีมาถามถึงสิ่งที่ตัวเองกำลังห่วงใย “ก็ไม่นะ ดูเป็นคนสงบ ๆ ดี ถามคำตอบคำ ท่าทางไม่ใช่คนช่างพูด” เอมิกาตอบให้ความมั่นใจ “แล้วเรื่องความสะอาดล่ะ” คำถามนี้ ก่องแก้วถามแทนตัวของเอมิกาเอง “โอเคเลย ฉันชวนกินข้าวแล้ว จะได้ทดสอบ เลยได้รู้ว่าไม่มูมมาม แล้วก็ให้เข้าห้องน้ำ ก็ดีนะ สะอาดเรียบร้อยดี....” “เดี๋ยวนะ เดี๋ยว หยุดก่อน...” ก่องแก้วยกมือเหมือนจราจรห้ามรถ “ไอ้ชวนกินข้าวน่ะ ฉันก็พอจะเข้าใจ แต่ให้เข้าห้องน้ำเนี่ย เธอทำยังไง ยายหมวยคนนึ้ถึงได้ยอมเข้าห้องน้ำเหรอ” ครีมาแทบสำลัก เมื่อก่องแก้วถามในส่วนที่เธอก็เพิ่งจะสะดุดใจ “เออน่ะ มันไม่ใช่สาระสำคัญ...ฉะนั้น ข้ามไปเถอะ” เอมิกาไม่ยอมบอกเคล็ดลับการชวนคนเข้าห้องน้ำง่าย ๆ “แต่สรุปว่าเราทุกคนพอใจกุ๊นใช่ไหม” คนสองคนมองหน้ากันแล้วพยักหน้าหงึก ๆ “อืม ไม่เลว ยายหมวยสอบผ่าน..” ก่องแก้วพยักหน้ายอมรับ อีกสองคนก็ยิ้มแก้มปริแล้ว เพราะแค่ก่องแก้วยอมรับได้ เรื่องอื่น ๆ ก็ไม่มีอะไรยากแล้ว ผลของการประชุมเครียดในวันนั้น สรุปออกมาสั้น ๆ ว่า “บ้านซุ้มเฟื่องฟ้า” เตรียมเปิดประตูรับสาวหมวยเข้ามาเป็นสมาชิกคนใหม่ ในฐานะเพื่อนร่วมเช่าบ้านอีกคนหนึ่ง   Create Date : 25 มีนาคม 2554 20 comments Last Update : 11 กุมภาพันธ์ 2555 12:58:54 น. Counter : 3437 Pageviews. Share Tweet

รูปประกอบน่ะ คนหรือเปล่าครับ น่ากลัวแฮะ^_^   โดย: ทอม IP: 223.204.133.98 25 มีนาคม 2554 2:24:53 น.

สาวหมวยชื่อกุ๊นเหรอ แปลกดี :)   โดย: TonMai2K (TonMai2K ) 25 มีนาคม 2554 6:22:24 น.

ท่าจะวุ่นวายดีเนอะ หลายอารมณ์อยู่ในบ้านเดียวกัน   โดย: อะไรก็ไม่ได้ 25 มีนาคม 2554 8:03:50 น.

กุ๊นจะเป็นยังไงต่อไป รอติดตามอยู่นะ   โดย: เนส IP: 110.168.125.185 25 มีนาคม 2554 8:49:39 น.

สวัสดียามเช้าค่ะ   โดย: kobnon 25 มีนาคม 2554 9:01:08 น.

เอาดอกไม้มาฝากสาวๆของคุณวีค่ะ   โดย: ดอยสะเก็ด 25 มีนาคม 2554 10:41:22 น.

น้องวีขยันจริงๆ โหวตค่ะโหวต เรื่องนี้ออกแนวเบาสมองหน่อยนะคะ แต่ก็รอตอนต่อไปของเรื่องโน้น   โดย: Batgirl 2001 25 มีนาคม 2554 11:05:20 น.

สวัสดีตอนเที่ยงค่ะ   โดย: jamaica 25 มีนาคม 2554 12:19:42 น.

แวะมาเยี่ยมค่ะคุณวี เขียนนิยายด้วยความสุขมากๆ นะคะ จุ๊ฟๆๆๆ   โดย: ณ ปลายฉัตร 25 มีนาคม 2554 15:37:29 น.

:) เพิ่งอ่านตอนนี้เป็นตอนแรก อ่านแล้วนึกย้อนไปอีกสัก 20 ปีเศษๆ เอิ๊ก ๆ คำนวนอายุแล้ว อยากบอกคุณวีว่า อยากย้อนเวลาหาอดีตคะ นึกถึงเพื่อนเก่า ๆคะ ติดตามต่อไปนะคะ เรื่องน่ารักมากๆ คะคุณวีขอบอก   โดย: gymstek 25 มีนาคม 2554 20:27:36 น.

ดีใจจังสุดท้ายบ้านซุ้มเฟื่องฟ้าก็มีสาวหมวยชื่อกุ๊นมาเป็นดรุณีที่สี่จนได้ รอชมต่อค่ะคุณวี   โดย: หญิงแก่น 26 มีนาคม 2554 11:53:09 น.

หนูอ่านแล้วชอบ น่ารักกุ๊กกิ๊ก ชอบค่ะพี่วี   โดย: ลูกสาวหม่อมแม่ 28 มีนาคม 2554 14:46:15 น.

บุคลิกแต่ละคนต่างกันดี คงสนุกแน่   โดย: สมัชชาความรักแห่งชาติ 31 มีนาคม 2554 9:40:27 น.

ตอนสองมาแล้ว ไม่ได้คลิกเข้ามาดูเลย มัวแต่อ่านยามเมื่อร้างเสน่หา รอดูสมาชิกใหม่อย่างกุ๊นนะครับ   โดย: ในนามของความเหงา 6 เมษายน 2554 8:57:59 น.

ตอนสองมาแล้ว ไม่ได้คลิกเข้ามาดูเลย มัวแต่อ่านยามเมื่อร้างเสน่หา รอดูสมาชิกใหม่อย่างกุ๊นนะครับ   โดย: ในนามของความเหงา 6 เมษายน 2554 8:58:21 น.

รออ่านเรื่องนี้ด้วยเหมือนกัน คลายเครียดดี   โดย: Original April 10 เมษายน 2554 23:12:03 น.

แว้บมาอ่านจ้า   โดย: ปันฝัน 11 เมษายน 2554 9:39:27 น.

ลุ้นตอนสาม กุ๊นจะเป็นไง ครบสี่สาวแล้วจะวุ่นวายขนาดไหน ลุ้นๆๆๆ   โดย: สุขใจเมื่อใกล้เธอ 16 เมษายน 2554 16:25:29 น.

เอาไว้เรื่องดน้นจบจะมาตามเก็บ อิอิ   โดย: jee IP: 223.204.31.81 18 เมษายน 2554 17:51:00 น.

น่าสนุกนะ เขียนเยอะๆหน่อย   โดย: pringpring 1 มิถุนายน 2554 23:58:08 น.