|
| 1 | 2 | 3 | 4 |
5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 |
12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
26 | 27 | 28 | 29 | 30 | |
|
|
|
|
|
|
|
ชีวิตชาวบ้านคลองหวะ-ขี้ยางพารา
ชีวิตชาวบ้านคลองหวะ-ขี้ยางพารา
ในการกรีดยางพาราแต่ละครั้ง หลังจากน้ำยางหยดลงในจอกเก็บน้ำยางพาราแล้ว เมื่อเทน้ำยางพาราลงในถังแล้ว ก็จะมีเศษน้ำยางพาราในจอกส่วนหนึ่งติดค้างอยู่ จับตัวเป็นก้อนแข็งสีขาวในจอก ถ้ารอบนอกจอกก็จะเป็นเศษขี้ยางสีค่อนข้างคล้ำ หรือสีค่อนข้างดำสกปรกบ้างเล็กน้อย
เพราะถ้าเป็นต้นยางพาราต้นใหญ่จะไหลช้า ทำให้มีน้ำยางหยดลงมาเรื่อย ๆ แต่ค่อนข้างช้า ชาวบ้านมักจะพูดว่า มีขี้ยางเยอะ แต่ถ้าเป็นต้นยางเล็กน้ำยางจะหมดเร็วมาก รวมทั้งเวลาจะกรีดใหม่ก็ต้องลอกเศษขี้ยางเดิมออกมา เศษขี้ยางก็มักจะติดเศษไม้หรือผงไม้ออกมาบ้าง การลอกขี้ยางพาราจากเปลือกต้นยางพารา เพื่อทำให้สามารถกรีดยางพาราเป็นรอย/แนวใหม่ได้
ขี้ยางพารานี้แล้วแต่จะตกลงกันระหว่างคนกรีดยางพารากับเจ้าของ บางสวนยางพาราจะให้คนตัดยาง/คนกรีดยางพาราเปล่า ๆ บางสวนยางก็จะขอแบ่งครึ่ง หรือขอแบ่งสิบห้าเปอร์เซ็นต์ แล้วแต่ความขี้เนียน ขี้ชิด หรือภาษาบางกอกเรียกว่า ขี้เหนียว
เศษยางพาราคนกรีดยางพารา จะรวบรวมมาเป็นจำนวนมากแล้วมาปั้นเป็นก้อนกลม ๆ หรือบางรายก็นำขายแบบเป็นเศษชิ้นเล็กชิ้นน้อย บางคนก็จะนำเอาไม้ทุบก่อน เพื่อให้เศษไม้หรือเศษดินหลุดออกมา เพราะบางครั้งน้ำยางพาราหยดหล่นบนพื้นดิน หรือน้ำยางพาราหกคว่ำเจิ่งนองบนพื้นดิน ต้องค่อย ๆ ลอกหรือแกะขึ้นมาจากพื้นดินมารวบรวมไว้ เวลาปั้นเป็นก้อนกลม ๆ ถ้ามีเศษขี้ดิน เปลือกไม้น้อย ผสมปะปนไปขายจะได้ราคาดีกว่ามีสิ่งเจือปนมาก
แต่ชาวบ้านบางรายก็จะขายปนขี้ดิน ขี้โคลน หรือเศษไม้ไป หรือบางคนจะแอบเอาก้อนหินใส่เข้าตรงกลางก้อนขี้ยางพาราปั้นกลม เวลาชั่งน้ำหนักขายก็จะได้เงินมากกว่าเพราะมีน้ำหนัก ผลก็คือเวลาโรงงานไปผลิตยางเครพ (ยางจากเศษยาง) ก้อนหินจะกระแทกกับเครื่องจักรดังโครมคราม เศษหินกระเด็นปลิวว่อน เป็นอันตรายกับคนงานที่ทำการผลิตได้ในบางครั้ง รวมทั้งมีผลทำให้เครื่องจักรชำรุดทรุดโทรมไปก่อนเวลา
พ่อค้าคนกลางที่รับซื้อเศษขี้ยางพารา เลยต้องใช้วิธีการตรวจจับแบบง่าย ๆ โดยนำก้อนขี้ยางโยนลงบนพื้นปูนซีเมนต์ ถ้าไม่เด้งขึ้นมาเหมือนก้อนขี้ยางก้อนอื่น ก็จะให้เอากลับไปเลยทั้งหมด ไม่รับซื้อเศษขี้ยางเจ้านี้อีกเลย
แต่ถ้าไม่ไว้หน้ากันหรือไม่เชื่อใจกัน ก็จะเอามีดผ่าตรงกลางดูกันเลย หมายเหตุ ก่อนส่งโรงงานโดยมากจะผ่าครึ่งก่อนนำส่ง โดยมากมีดที่จะผ่าเศษยางพารา มักจะทำจากเหล็กแหนบรถยนต์ หรือจากใบเลื่อยต้นไม้ขนาดใหญ่ นำมาลับคมมีดจนคมจัด จะผ่าก้อนยางพาราได้เหมือนตัดก้อนเต้าหู้
การลับคมมีดให้คมจะเป็นเรื่องปกติของคนตัดยางพารา เพราะมีดกรีดยางพาราต้องคม จึงจะสามารถตัดเปลือกยางได้เรียบและบาง การทดสอบคมมีดว่าคมแล้วหรือยัง บางรายจะใช้วิธีกรีดที่เล็บมือว่าเข้าหรือไม่ ถ้ากรีดเข้าได้ง่าย ๆ ก็ถือว่าคมเพียงพอแล้ว บางรายก็จะใช้วิธีกันตรงจอนผม สังเกตได้อีกอย่างหนึ่งว่า คนไหนเล็บแหว่งเป็นทาง ๆ หรือมีเส้นผมแหว่ง ๆ ตรงบริเวณจอนผม สันนิษฐานได้ว่ามากกว่าร้อยละเก้าสิบเป็นคนกรีดยางพารา
ราคาขี้ยางพาราสมัยก่อนกิโลกรัมละสองถึงสี่บาทเป็นอย่างมาก แต่ตอนนี้ราคาประมาณครึ่งหนึ่งของยางแผ่นดิบ หรือตกประมาณห้าสิบบาทถึงเจ็ดสิบบาทต่อกิโลกรัม ทำให้คนกรีดยางพาราบางคน จะขยันทำน้ำยางหกจากจอกเป็นประจำ ก็จะได้ขี้ยางเป็นผลพลอยได้ หรือขยันเก็บขี้ยางพารามากกว่ากรีดยางพารา หรือเปิดกรีดหน้ายางลึก ๆ หรือกว้างเพื่อได้ขี้ยางมาก ๆ จะทำใ้ห้หน้ายางเสียเร็วหรืองอกออกมาไม่ทัน
คนกรีดยางพาราประเภทนี้ ถ้าเถ้าแก่(เจ้าของสวนยางพาราหรือผู้จัดการสวนยางพารา) พบเห็นหรือทนพฤติกรรมไม่ไหว มักจะบอกให้ออกไปกรีดยางพาราที่อื่นต่อไป เรียกว่าเป็นประเภท มากรีดแล้วเดินไป ไปหากินสวนยางพาราอื่นต่อไป เร่ร่อนหาสวนยางพาราอื่นทำกินอีก
แต่มีคนกรีดยางพาราบางคน แถวบ้านน้ำน้อย อำเภอหาดใหญ่ มีอยู่คนหนึ่งที่ลุงลัภย์รู้จัก ร้องห่มร้องไห้เมื่อต้นยางพาราถูกพายุล้มลงหลายต้น เพราะยางพาราที่ปลูกรากแก้วไม่ลึก เวลาถูกลมพายุจะไม่สามารถยึดดินไว้ได้ (ไว้จะเขียนเกี่ยวกับการปลูกยางติดตาอีกสักบท)
แกร้องไห้เพราะแกว่า เถ้าแก่ดีมาก ลำพังแกจะสร้างสวนเองก็ไม่มีปัญญาหรือมีเงินเพียงพอ ที่ได้อยู่ได้กินมาตลอดก็จากรายได้การกรีดยางพารา แกรักสวนยางพาราหรือต้นยางพาราที่แกกรีดเหมือนของตนเอง เพราะต้องมีการดูแล ใส่ปุ๋ย ถางป่า ถางหญ้า ในบางครั้ง ก็จะจำต้นไม้ที่ต้องกรีดยางพาราทุกต้นได้ทุกสัดส่วน เหมือนคนเรือจะรักเรือของตน คนขับรถยนต์รับจ้างก็จะรักรถยนต์ของตน เพราะเคยชินและดูแลเอาใจใส่่ตลอด ต้นยางอายุประมาณ 7 ปีก็เริ่มกรีดได้จนถึงไม่น้อยกว่ายี่สิบห้าปี เรียกว่าปีหนึ่งจะเจอต้นยางขาประจำไม่น้อยกว่าหนึ่งร้อยวันขึ้นไป คนกรีดยางจะมีพื้นที่กรีดประจำของตนเอง เรียกว่าของใครของมัน ไม่มีการกรีดปนมั่วแต่อย่างใด เพื่อความสะดวกในการดูแล/บริหารจัดการ และเป็นรายได้หลักของคนกรีดยางพารา รายที่เก่ง ๆ จะได้ประมาณสูงสุดสิบห้าไร่ต่อวันทำการ แต่มักจะทำคู่กันสองคนสามีภริยา โดยมากภริยามักเป็นคนเก็บน้ำยาง ส่วนสามีจะเป็นคนเดินกรีดต้นยางพารา
การกรีดยางพาราถ้าเป็นสวนยางขนาดใหญ่ ก็จะแบ่งหน้ากรีดต้นยางพาราเป็นสามส่วนหรือสี่ส่วน กรีดยางพาราวันเว้นวัน หรือวันฝนตกตอนเย็นไม่กรีด แต่ถ้าคนที่สวนยางพารามีเนื้อที่น้อยหรือมีภาระมาก บางคนก็จะกรีดแทบทุกวัน หรือแบ่งกรีดยางพาราเป็นสองหน้า(เปิดกรีดสองหน้า) หน้ายางก็จะหมดเร็ว เพราะเปลือกอ่อนงอกมาไม่ทัน ก็จะต้องใช้เปิดกรีดยางพาราแบบหน้าสูง คือต่อไม้แล้วติดมีดกรีดยางพารากรีดยางพาราเสียสูงลิบ แต่การเอาน้ำยางค่อนข้างยากเพราะอยู่สูง ต้องต่อไม้ต่อเก้าอี้ในบางรายหรือไม้ค้ำยันให้ถ้วยยางลงมาเทได้
สุดท้ายบางรายก็ไม่ต่างกับเจ้าของสวนยางพาราบางราย ที่มีต้นยางพาราเก่าแก่หรืออายุมากแล้ว น้ำยางไหลไม่ค่อยดี หรือหน้ายางที่กรีดมีน้อย ต้องเปิดกรีดยางพาราแบบหน้าสูง ก็จะใช้วิธีอัดแก๊สหรือฉีดฮอร์โมน เพื่อเร่งน้ำยางพารา ทำให้น้ำยางพาราไหลออกมามาก ๆ ก่อนจะขอกองทุนสงเคราะห์สวนยางพารา เพื่อล้มต้นยางพาราแล้วปลูกต้นใหม่ทดแทน สภาพการทำแบบนี้ บางรายว่า เกินพอดี เหมือนกับการสูบให้เลือดไหลไม่หยุด ไม่ช้าก็ตาย
คนรับซื้อไม้ยางพาราที่จะไปทำไม้สักขาว โรงงานจะซื้อไม้ยางพาราไปอบแล้วอัดน้ำยา จะได้ไม้ยางพาราสีขาวไม่มีเสี้ยนดำ ต่างประเทศนิยมเรียกว่าไม้สักขาว นำมาแปรรูปเป็นเฟอร์นิเจอร์หรือเครื่องเรือนไม้ต่าง ๆ อายุการใช้งานที่สอบถามโรงงานผลิตแห่งหนึ่ง บอกว่าจะมีการใช้งานตกประมาณยี่สิบปี หรือพอน้ำยาในเนื้อไม้หมดก็จะขึ้นเสี้ยนดำ ส่วนมากก็จะนำไปทิ้งมากกว่าการแก้ไขดัดแปลง
แต่ถ้าต้นยางพาราที่ผ่านการอัดแก๊สหรือฮอร์โมน คนรับซื้อไม้ยางพาราบางรายจะไม่รับซื้อ หรือถ้ารับซื้อก็กดราคารับซื้อให้ต่ำมาก มักจะอ้างว่า เนื้อไม้แห้งกว่าปกติหรือเบามาก หรือไม้เป็นเสี้ยนมากกว่าไม้ยางพาราทั่วไป หรือบางรายอ้างว่าไส้ในเนื้อไม้ยางพารามีสีดำ เอาไปอบน้ำยาทำเฟอร์นิเจอร์ที่ได้ราคาไม่ได้ ต้องนำไปขายเป็นไม้ฟืนทั่วไป
หรือไม้หั่นซอย เป็นไม้ที่ผ่านเครื่องตัดย่อยแบบเครื่องย่อยเศษไม้ จะออกมาเป็นเศษไม้ชิ้นเล็ก ๆ เมื่ออบหรือตากแห้งดีแล้ว โรงงานเอาไปทำเป็นเชื้อเพลิงต้มหม้อไอน้ำ จะเผาไหม้ดีกว่า ให้ความร้อนมากกว่า การเผาไม้ฟืนแบบเป็นท่อนเหมือนสมัยก่อน น่าจะเป็นเพราะการเผาไหม้ได้เร็วกว่าไม้เป็นท่อน ๆ
เขียนขึ้นจากความทรงจำเก่า ๆ ร่วมกัน ก่อนที่จะเลือนหายไปเหมือนต้นยางพาราที่ค่อย ๆ หายไปจากเมืองหาดใหญ่
ภาพประกอบจาก
//www.oknation.net/blog/daoplatapean/2009/08/22/entry-1
Create Date : 24 มิถุนายน 2554 |
|
11 comments |
Last Update : 3 สิงหาคม 2554 15:53:18 น. |
Counter : 3167 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: nonguide 24 มิถุนายน 2554 13:25:49 น. |
|
|
|
| |
โดย: Setakan 26 มิถุนายน 2554 19:13:38 น. |
|
|
|
| |
โดย: ravio 2 กรกฎาคม 2554 17:16:20 น. |
|
|
|
| |
โดย: หมุยจุ๋ย 2 กรกฎาคม 2554 20:19:35 น. |
|
|
|
| |
โดย: หมุยจุ๋ย 3 กรกฎาคม 2554 14:40:59 น. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
สงขลา Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 32 คน [?]
|
เกิดหาดใหญ่ วัยเด็กเรียนหนังสือโรงเรียน Catholic คณะ Salesian มีนักบุญประจำโรงเรียน Saint Bosco, Saint Savio ชอบอ่านหนังสือ godfather เกี่ยวกับ Mafio ของพวกซิซีเลียน เคยเล่นเกมส์ Mario แล้วได้คะแนนนำเลยนำสระโอมาต่อท้ายชื่อเป็น Ravio ได้กลิ่นอายแบบ Italino เคยเดินทางเข้ากรุงเทพฯ เพื่อเรียนวิชาชีพทำมาหากิน แต่ไม่ใช่วิชาที่ชื่นชอบมากนัก เรียนอยู่กว่าเจ็ดปี ต้องกลับมาทำงานเป็นกรรมกรที่บ้านเกิด จนเริ่มเกิดความหลงรักชีวิตบ้านนอก และวิถีชิวิตชุมชนท้องถิ่นที่ตนอยู่และไปร่วมวงเสวนา
เกิดเดือนมีนาคม แต่ลัคนาราศรีตุลย์ ชอบไปทุกเรื่อง สุดท้ายทำอะไรที่ได้เรื่องไม่กี่เรื่อง แต่ส่วนมากมักไม่ได้เรื่อง
ชอบขับรถยนต์ท่องเที่ยวชมภูเขา ป่าไม้ น้ำตก แต่ไม่ชอบทะเลหรือชายหาด เพราะรู้สึกอ้างว้าง โดดเดี่ยว เมื่อคิดถึงชีวิตตนเองที่มาเปรียบเทียบกับสองสิ่งสองอย่างนี้ รู้สึกว่ามนุษย์เป็นเพียงชีวิตที่เล็กน้อยมากที่มาอยู่อาศัยในโลกใบนี้
ชอบอ่านหนังสือ ท่องเที่ยวใน Internet ชอบเดินทางท่องเที่ยวแถว ในละแวกท้องถิ่นบ้านเกิด นาน ๆ ครั้งจะขึ้นไปเยี่ยมเพื่อนที่กรุงเทพฯ หรือไปหาซื้อหนังสือแถวสยามสแควร์ ถิ่นเก่าที่อยู่และที่เรียน
|
|
|
|
|
|
|
|
ไปเยี่ยมบล็อกของน้ำชาได้ค่ะ ThaiLand Travel เป็น Blog ที่รวบรวมข้อมูล สถานที่ท่องเที่ยว ทั่วทั้ง 77 จังหวัด ในประเทศไทย รวมถึงยังให้บริการ จองโรงแรม ที่มอบส่วนลดให้คุณสูงสุดถึง 75% พร้อมรับข้อเสนอแล้ววันนี้