Bloggang.com : แพรจารุ : เธอจึงเป็นหนึ่ง

เธอจึงเป็นหนึ่ง

งานที่อยู่กลุ่ม blog นี้เป็นงานที่เคยลงแล้วใน ประชาไท ดอดคอม เอามาลงสำหรับคนที่ไม่ได้เข้าไปอ่านในประชาไท และสำหรับสำนักพิมพ์ที่สนใจรวมเล่มคะ

เธอจึงเป็นหนึ่ง

ผมรู้จักผู้หญิงตัวเล็ก ๆ คนหนึ่ง

ที่รักและหลงใหลในงานเขียนวรรณกรรม ตั้งแต่สมัยที่เธอยังเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยจนกระทั่งเรียนจบออกมา และตราบเท่าจนถึงปัจจุบันนี้ เชื่อไหมว่า…ผู้หญิงตัวเล็ก ๆ คนนี้ แทบไม่เคยทำงานอะไรเลยนอกจากงานเขียนเรื่องสั้นและบทกวี หรือถ้าจะเบี่ยงเบนไปบ้าง ก็ต้องเป็นงานที่มีงานเขียนเข้าไปเกี่ยวข้องด้วย เช่น งานอาสาสมัครช่วยเหลือสังคม งานทำข่าวทีวี หรืองานทำหนังสืออย่างที่เธอกำลังทำอยู่ในปัจจุบัน ชีวิตเธอจึงมีแต่เรื่องเปลี่ยนงานเป็นว่าเล่น เพราะเธอทำงานประจำดังกล่าวเป็นครั้งเป็นคราว เพียงเพื่อให้ชีวิตอยู่รอดให้สามารถทำงานเขียนที่เธอรัก

พูดง่าย ๆ ว่าตอนที่เธอเรียนจบออกมา

ถ้าเธอเลือกทำงานเป็นข้าราชการหรือทำงานบริษัทอะไรสักอย่างโดยมุ่งมั่นเอาตำแหน่งหน้าที่การงาน และเงินเดือนเป็นเป้าหมายของชีวิตตามระบบ แทนการเป็นนักเขียนที่ไม่มีเงินเดือน ไม่มีสถานภาพทางสังคมรองรับเป็นทางการ และไม่มีตำแหน่งหน้าที่ใดๆ ให้ไต่เต้า ป่านนี้-เธอคงอยู่ในตำแหน่งหน้าที่การงานที่ใหญ่โตและมั่นคง เช่นเดียวกับเพื่อน ๆ หลายคนที่เรียนจบและมุ่งมั่นมาทางนี้

แน่นอน

เรื่องนี้ย่อมเป็นความผิดหวังที่ยากจะเข้าใจและทำใจได้ของครอบครัว ที่อยากเห็นลูกหลานของตัวเองทำงานใหญ่โตเป็นเจ้าคนนายคน แต่ทำไมนะ…ลูกสาวของเขาเรียนจบถึงมหาวิทยาลัย กลับไปหลงวนเวียนอยู่ในวงจรของงานที่ไม่เคยทำให้ชีวิตดีขึ้น กี่เดือนกี่วันกี่ปีชีวิตก็ยังทรงตัวอยู่ในสภาพเดิม เพราะงานนี้เป็นงานที่ยากที่จะนำคนไปสู่ขุมทรัพย์ เธอเองก็คงรู้แก่ใจดี โดยเฉพาะงานวรรณกรรมแบบที่เธอเขียน ซึ่งเป็นงานที่เขียนยาก อ่านยาก และขายยาก แต่เธอก็ยังสมัครใจที่จะวนเวียนอยู่ตรงนี้อย่างแน่วแน่ ในขณะที่คนเขียนหนังสือรุ่นราวคราวเดียวกัน พลัดหายออกไปจากเส้นทางทีละคนสองคน

ครั้งหนึ่งนานมาแล้ว

เคยมีคนในวงการวรรณกรรมท่านหนึ่ง เปรียบเปรยให้ผมฟังว่า คนทำงานเขียนหนังสือนั้น ก็เหมือนกับคนที่เข้าไปแข่งขันกันวิ่งทนระยะไกล ตอนแรกเริ่มสตาร์ทออกวิ่ง มักจะมีคนวิ่งอยู่เต็มลู่ลาน จากนั้นก็จะค่อย ๆ หายไปทีละคนสองคน เพราะหมดเรี่ยวแรงและความอดทนที่จะวิ่งต่อไป ในที่สุดก็ค่อยๆ เหลือคนวิ่งเข้าเส้นชัยเพียงสองสามคน นั่นคือ – มีน้อยคนนักที่จะมุ่งมั่นอดทนจนประสบความสำเร็จในการทำงานเขียน แต่ผมว่าการแข่งขันกันวิ่งทนระยะไกล ยังดูมีความหวังมากกว่างานเขียนหนังสือ เพราะเขายังมีรางวัลที่แน่นอนตั้งไว้ให้คนที่เข้าไปแข่งขันและได้รับชัยชนะ

แต่งานเขียนหนังสือ

ไม่ว่าคุณจะเขียนหนังสือดีหรือว่าเลว มีรสนิยมหรือไร้รสนิยม งานนี้—ไม่มีอะไรเป็นหลักประกันที่แน่นอนว่าคุณจะได้รับรางวัลอันหอมหวาน เพราะหลังจากที่คุณอดทนทำงานหนัก เหมือนนักวิ่งทน อดทนกัดฟันวิ่งเข้าไปถึงเส้นชัยแล้ว คุณอาจจะได้รับรางวัลเพียงแค่ มีชื่อเสียงและผลงานเป็นที่รู้จักในวงการ แต่กลับล้มเหลวอย่างสิ้นเชิงในเรื่องเงินทอง หรืออาจจะไม่ได้อะไรเลยทั้งชื่อเสียงและเงินทอง เพราะหนังสือที่คุณเขียนและตีพิมพ์ออกมาวางขาย ไม่มีคนซื้อไปอ่าน

เชื่อไหม-ทั้ง ๆ ที่รู้อยู่แก่ใจดี

คนบางคนก็ยังเลือกที่จะเดินอยู่บนเส้นทางสายนี้ เพราะใจรัก ทั้ง ๆ ที่มีโอกาสที่จะเลือกเส้นทางสายอื่นที่ราบรื่นและมีความหวังที่แน่นอน แต่พวกเขาก็ไม่สนใจ เธอจึงเป็นหนึ่งในจำนวนผู้กล้าหาญอันน้อยนิด ที่ผมเฝ้ามองดูด้วยความชื่นชมและนับถือโดยปราศจากข้อกังขา ยิ่งเดี๋ยวนี้ผมได้ยินข่าวว่าเธอกำลังลงมือเขียนนวนิยาย ผมยิ่งอยากให้เธอโชคดีเดินไปสะดุดขุมทรัพย์ที่หาได้ยากแสนยากบนเส้นทางสายนี้ เพราะชื่อเสียงที่เธอได้รับจากการทำงานที่ต่อเนื่องและมีคุณภาพ เธอได้รับมาเพียงพอแล้ว และเธอเองก็คงรู้ดีว่าชีวิตที่มีแต่ชื่อเสียงในสังคมที่เงินเป็นใหญ่นั้น มีความหมายต่อชีวิตมากน้อยเพียงใด.

Create Date : 13 มิถุนายน 2550

Last Update : 20 มิถุนายน 2550 16:30:38 น.

9 comments

Counter : 498 Pageviews.

รู้สึกฮึกเหิมขึ้นเป็นกอง

โดย: ดาริกามณี

วันที่: 13 มิถุนายน 2550 เวลา:17:40:05 น.

โดย: ถนอม ไชยวงษ์แก้ว IP: 203.113.50.140 วันที่: 13 มิถุนายน 2550 เวลา:23:25:41 น.

ดีใจที่คุณดาริกามณีรู้สึกอย่างที่ผมรู้สึก คิดอย่างที่ผมคิด
เป็นกำลังให้ครับ

โดย: ถนอม ไชยวงษ์แก้ว IP: 203.113.50.140 วันที่: 13 มิถุนายน 2550 เวลา:23:27:36 น.

ในที่สุด ก็เซาะหาจนปะ
สบายดีนะครับ อ้ายหนอม ปี้ยาย

ช่วงนี้ ผมกำลังลุยสารคดีชนเผ่าอย่างหนักหน่วงเลยครับ

โดย: pu_chiangdao

วันที่: 15 มิถุนายน 2550 เวลา:18:52:35 น.

หวัดดีค่ะพี่หนอม
อยู่นี่เอง นึกว่าไม่ได้รับเชิญซะอีก
.....
เธอจึงเป็นหนึ่ง อยู่อีกยาวนานใช่ไหมพี่

โดย: ศิลป์ (shadow-of-art

) วันที่: 16 มิถุนายน 2550 เวลา:13:17:28 น.

หวัดดีค่ะคุณถนอม
เคยอ่านงานคุณถนอมในขวัญเรือน ตอนนี้ไม่เขียนแล้วหรือ ที่โรงเรียนห้องสมุดรับขวัญเรือน ไม่เป็นไรรู้แล้วว่าต่อไปจะตามอ่านในblag คุณแพรจารุได้

โดย: หนึ่ง IP: 203.113.50.140 วันที่: 17 มิถุนายน 2550 เวลา:12:09:43 น.

แวะมาอ่านเจ้า เข้าท่าดีหน้อ แล้วจะมาอีกบ่อยๆ เจ้า

โดย: p tim IP: 222.123.129.60 วันที่: 17 มิถุนายน 2550 เวลา:19:39:40 น.

คุณ p tim ค่ะ

คุณถนอมไม่อยู่ เลยตอบแทน ออกไปกับเพื่อนเก่า ที่ไม่ได้พบกันมานาน

โดย: แพรจารุ

วันที่: 12 กรกฎาคม 2550 เวลา:18:28:30 น.

บังเอิญเเม่ข้าพเจ้า บังคับไว้ว่าอย่าฆ่าตัวตาย เพราะเสียดายเงินที่เลี้ยงมา

โดย: อยากฆ่าตัวคายเหมือนกัน IP: 124.157.147.113 วันที่: 28 กันยายน 2551 เวลา:16:34:13 น.