ผมเคยอ่านหนังสือนวนิยายอีโรติกเรื่องหนึ่งของ เอริกา จ็อง นักเขียนหญิงชาวฝรั่งเศส อ่านแล้วก็ชอบ เพราะเป็นนวนิยายที่เปิดเปลือยให้เห็นเรื่องราวของความรักและกามารมณ์ของคนตะวันตกในยุคปัจจุบันอย่างถึงแก่น เสียดาย...ที่หนังสือเล่มนี้หายหน้าหายตาไปพร้อมกับคนที่ผมให้ยืม ผมจึงจำไม่ได้ว่าหนังสือเล่มนี้ชื่อภาษาอังกฤษว่าอะไร จำได้แต่ชื่อภาษาไทยที่ผู้แปล นที ธนาลัย ตั้งชื่อเอาไว้ว่า นกในกรงกามนอกจากผมจะชอบนวนิยายเรื่องนี้ของ เอริกา จ็อง แล้วผมยังชอบบทสนทนาสั้น ๆ ระหว่างกวีกับพระเจ้า ที่เธอนำมาโปรยนำหน้า บทแรกของนวนิยายเรื่องนี้ของเธอเอาไว้ว่ากวีถามพระเจ้าว่าเราจะมีชีวิตอยู่รอดในโลกนี้ได้อย่างไรด้วยการเป็นคนโง่ พระเจ้าตอบผมไม่รู้ว่าเอริกา จ็อง เธอเอาบทสนทนาถามตอบสั้น ๆ นี้มาจากไหน ผมรู้แต่ว่า ผมชอบทั้งคำถามของกวีและคำตอบที่ตบหน้ามนุษย์ของพระเจ้า มันช่างเป็นคำตอบที่สมศักดิ์ศรีของผู้ที่เป็นองค์รวมของจักรวาลโดยแท้ผมคิดเอาเองว่า พระองค์คงจะหยั่งรู้ดีว่า ที่มนุษย์ทะเลาะเบาะแว้งเข่นฆ่าทำลายมนุษย์ด้วยกัน รวมทั้งธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมในทุกวันนี้ ก็เพราะโลกนี้มีแต่คนที่มีความรู้และเฉลียวฉลาดที่เห็นแก่ตัวและพวกพ้อง ชอบเอารัดเอาเปรียบ และต่างฝ่ายต่างก็ยอมให้กันไม่ได้ เพราะต่างฝ่ายต่างก็ฉลาดและรู้เท่าทันกัน วิกฤตการณ์ในสังคมมนุษย์ในปัจจุบันจึงเกิดขึ้นแทบทุกมุมโลกจึงเป็นเรื่องที่ยากแสนยากที่มนุษย์จะอยู่ร่วมกันโดยสันติ และอยู่รอดปลอดภัย เพราะโลกปัจจุบันนี้ไม่ว่าเราจะเดินไปทางไหน โดยเฉพาะท่ามกลางฝูงชน เราจะรู้สึกโดดเดี่ยว แปลกแยก ว้าเหว่และหวาดระแวง เพราะไม่ว่าจะเหลียวมองไปทางไหน เราก็จะพบแต่ใบหน้าของคนฉลาด ที่คอยจ้องจะกินเลือดกินเนื้อกัน...โอ้ เราจะมีชีวิตอยู่รอดในโลกนี้ได้อย่างไรโอ้ เราจะกลับคืนไปเป็นคนโง่ได้อย่างไรเพราะบัดนี้...สังคมได้เสี้ยมสอนให้เราเป็นคนฉลาดเหมือน ๆ กันหมดไปเสียแล้ว.
มาทักทายก่อนนอนครับอ้าย...สบายดีน่อ...