ความสุขมีอยู่ตามหมายเลข เรื่่องของกุหลาบ ตอน ความสุขมีอยู่ตามหมายเลข โลกกุหลาบ คือ โลกของคุณกุหลาบ ที่ใช้คำแทนตัวเองว่าอั้ว ไม่ใช่ลูกจีนแต่มีตาแค่ชั้นเดียว ไม่ใช่มาเฟีย แต่ก็เป็น “ขาใหญ่ ” พอตัวเหมือนกัน อาจจะเป็นเพราะวันนี้เป็นวันที่ 1 อั้วก็เลยนึกถึงความสุขที่เกิดจากตัวเลขขึ้นมา แต่ไม่ได้หมายความถึงตัวเลขพารวยหวยเด็ดแต่อย่างใดเน้อ และนี่ไม่ใช่การใบ้หวยเพราะถ้าเป็นการใบ้หวย คนตามซื้อก็ต้องได้ซื้อหมดตัวแน่ๆเพราะตัวเลขในนี้มีหลายตัวพอดูเลยล่ะ ตัวเลขก็เป็นสิ่งหนึ่งที่อยู่หน้า ตรงข้างๆ เยื้องๆกับอั้วอยู่เสมอ เดินตาม อั้ว เดินพร้อมอั้ว อยู่กับอั้วตั้งแต่เด็กจนแก่ ไม่ใช่สิ จนอั้วเป็นสาวเป็นนางสาว เข้าโรงเรียนก็ต้องมีห้อง ถ้ามีหลายห้องก็ต้องแบ่งเป็นทับๆไป ทับ 1 ทับ 2 ทับ 3 ว่ากันไป ตอนประถมอั้วก็เลขที่ 8 ในบรรดาเพื่อนร่วมห้องและถือเป็นเพื่อนร่วมรุ่นด้วยกัน 11 คน ก็โรงเรียนประถมอั้วอยู่แถบชานเมือง หรือที่เข้าใจง่ายๆสั้นๆก็อยู่แถวบ้านนอกขอบชายแดนน่ะแหล่ะ อากาศดีอยู่แล้วสุขภาพจิตดีมากมาย ขอบอก สุขภาพจิตดีมาก ไม่ใช่บ้าเน้อ พอสอบจบปอ 1 คุณครูก็บอกว่า คนที่สอบได้ที่ 1 ได้แก่ เลขที่ 8 อ่ะ อั้วเองนี่นา เรียนดีมาตั้งแต่เด็กว่างั้นเหอะ ( ลื้อควรอยู่กับปัจจุบันดีที่สุด อดีตมันผ่านไปแล้ว โดยเฉพาะอดีตที่นานมาแล้วตั้งแต่สมัย ปอ 1 น่ะ ยืดอกอยู่ได้) พอเข้ามัธยมก็เริ่มเรียงรายชื่อตามตัวอักษร คราวนี้มิเสียแรงที่ชื่อมี ตัว กอ ไก่ นำหน้า ได้เลขที่ 1 เอาไว้ไปร้องเพลงสอบหรือร้องเพลงหน้าชั้นก่อนใครเขา อั้วไม่ชอบเลขที่ 1 ก็ตรงนี้แหล่ะ ทำเอาชีวิตตื่นเต้นอยู่ตลอดเวลา ดีขึ้นมาหน่อย ตอนเข้ามัธยมปลาย อั้วเปลี่ยนโรงเรียนจากโรงเรียนมัธยมประจำตำบลแล้วก็ย้ายมาเรียนที่โรงเรียนประจำจังหวัดซะเลย เข้ามาชุบตัวซะหน่อย ถึงชุบยังไงก็ยังไม่เนียนอยู่ดี ขนาดบางคนไปถึงลอนด๊อนก็ยังไม่เนียนเล้ย (บอกแล้วว่าตอนเด็กเอาการเอางาน สอบเข้าได้ด้วยตัวเองแบบไม่พึ่งติวเตอร์หรือ โรงเรียนตะกวดวิชา แต่ใช้ของดีพระอาจารย์แถวบ้าน อั้วต้องกินอ้อยดำปลุกเสกก่อนมาสอบเลยนะ แล้วก็มีคาถาใจป่อง คนเล่นของมันมีทุกยุคทุกสมัยจริงๆ) มัธยมปลายได้เลขที่ 42 เพราะเค้าไม่เรียงตามตัวอักษรแล้ว แต่แบ่งตามแผนการเรียน รอดตัวไปไม่ต้องไปท่องอาขยานสอบก่อนเพื่อนแล้ว แถมเข้าห้องเรียนสายก็มีเวลากว่าอาจารย์จะขานเช็คถึงเลขที่เรา แต่ก็ยังต้องมีไปสอบกาพย์เห่เรือสอบอยู่ดี พอเข้ามหาวิทยาลัยก็กลับมาเรียงรายชื่อตามตัวอักษรอีกครั้ง แต่ก็ยังตัวว่ารอดตัวไปอยู่ดี เพราะเพื่อนร่วมรุ่นเดียวกันมีตัว กอ ไก่เยอะ ซะจนอั้วไปเขยิบไปเป็นน้องสายรหัส 10 รู้สึกว่าชีวิตก็ยังวนเวียนๆอยู่กับตัวเลขไปเรื่อยๆ ก็ไม่รู้นะว่า เลข 10 ยังเป็นตัวเลขนำโชคหรือนำซวยมาให้อั้วอีกหรือไม่ พอมาทำงาน ไอ้ตัวเลข 10 นี่มันก็ตามมาอยู่ตรงๆหัวอั้วเลยล่ะ เยื้องๆด้านหน้านิดหน่อย โดนด่า โดนวีน โดนน้ำหมากคุณยายกระเด็นใส่ ถูกทักว่าเกิดปีกุนควรมีแฟนปีจอ ( ความจริงปีไหนอั้วก็ไม่เกี่ยงหรอก ขอให้มาเหอะ ) และอีกอื่นๆอีกมากมาย ก็อยู่ที่เบอร์ 10 นี่ล่ะ การที่สถานที่ทำงานที่มีคนมาเข้ารับบริการเยอะๆ เขาก็มีการติดหมายเลขห้องเพื่อความสะดวกและไม่สับของผู้มารับบริการ อันนี้แหละอั้วว่าโคตรสับสนเลย ยายเดินไปเดินมาหน้าเคาน์เตอร์จ่ายยา “คุณยายตรวจกับหมอห้องเบอร์ไหนมาเหรอคะ 1 2 หรือเบอร์ 3 คะ” น้ำเสียงเจือความห่วงใยของอั้ว ( บีบให้แผ่วลง 2 ตัวโน้ต ) ปกติเสียงพูดจะเป็นเสียงดนตรีและทำนองเพราะพริ้งอยู่แล้ว ฮ่าๆๆ “รบกวนคุณยายกลับไปหาพยาบาลที่หน้าห้องเบอร์ 1 อีกครั้งนะคะ แล้วพยาบาลห้องเบอร์ 1 จะบอกคุณยายไปห้องเบอร์ 5 ตรวจเลือดเสร็จคุณยายค่อยเดินมาเบอร์ 9 ยื่นบัตรเสร็จแล้วก็รอจ่ายตังค์ เบอร์ 8 นะคะ ข้างกันค่ะ” “ ช่วยระวังรองเท้าเบอร์ 11 ของคุณยายปาเข้ามาหาผู้หวังดีด้วยนะคะ” อันนี้เป็นเสียงแว่วๆที่ระบุแหล่งกำเนิดได้ไม่ชัดเจน ลอยเข้าหูอั้ว ห้องหลากหลายเบอร์เกินจะไปถูกมั้ยเนี่ย คุณยายเริ่มหลงตั้งแต่เข้าห้องเบอร์ 5 แล้วล่ะอั้วว่า ซึ่งห้องยา (อันแสนสุขของอั้ว) ก็มีหลายเลขห้องติดอยู่ไม่ต่างจากแผนกอื่นๆเหมือนกัน ห้องยาใหญ่ที่จ่ายยาคนไข้นอก จะนับเริ่มมาตั้งแต่หมายเลข 7 นี่เป็นห้องการเงินเดิมแต่ตอนนี้เป็นโต๊ะสอนใช้ยาเทคนิคพิเศษ และให้คำปรึกษาต่างๆ ( เป็นหนี้ แฟนทิ้ง เงินหมดนี่ไม่ต้องมาเน้อ ไม่ไหวจะเคลียร์ให้) ถัดมาเป็นห้องเบอร์ 8 เป็นห้องการเงิน ซึ่งจะยุ่งอีรุงตุงนังพอๆกับห้องยาน่ะแหล่ะ เรื่องสิทธิการรักษาพยาบาลโน่นนี่นั่นแสนแปด ที่จะต้องอำนวยความสะดวกให้ผู้มารับบริการ “ พอดีห้องบัตรทำสิทธิ์ให้ผิดน่ะคะ เดี๋ยวรบกวนไปตรวจสอบสิทธิ์ใหม่ที่ห้องเบอร์ 17 อีกครั้งได้มั้ยค่ะ” เป็นเสียงของเจ้าหน้าที่การเงินน่ะเอง ซึ่งบางกรณีพี่ก็ต้องไปเคลียร์เองแต่ถ้าคนเยอะก็ต้องรบกวนผู้มารับบริการ ( เข้าใจหน่อยเน้อ เพราะคนทำงานมีน้อยคน ถ้าเจ้าหน้าที่การเงินไม่อยู่บ่อยๆเดี๋ยวคุณลุงแดงไปช่วยเก็บกว่าจะเสร็จหมดไปสามชั่วโมงยังเขียนไปเสร็จไม่แล้วเลย) อีกประมาณ 15 วินาทีได้ผู้รับบริการคนเดิมก็มายืนหน้าตาเอาเรื่องที่หน้าเคาน์เตอร์เบอร์ 11 ซึ่งเป็นอาณาเขตหนึ่งของห้องยาเหมือนกัน แต่ตอนนี้ห้องเบอร์ 11 ไม่มีคนประจำการตลอดเวลา “ ลุงๆ ไปดูให้หน่อย เบอร์ 11 มีอะไรหรือป่าว” เสียงอั้วเหมือนเดิม แถมหวานกว่าเก่าจนลุงหวิว ก็อั้วหัวยุ่งอยู่จะไปดูเองก็ไม่ไหว แค่ตะกร้ายามาเป็นสายก็แทบเอาตัวไม่รอด “อ้อ เจ้าหน้าที่ให้ผมมาแก้ไขสิทธิ์น่ะครับ” พี่คนนั้นบอก ออกแนวว่าทำไมไม่รู้หน้าที่กันมั้งเนี่ย การงานพวกสูมิใช่รึ ยังมาทำหน้างงๆใส่ตรูอีก “ อ๋อที่แท้ จะไปเบอร์ 17 แต่ดันฟังผิดเป็นเบอร์ 11 ถ้ามันใกล้กันขนาดนี้อั้วทำให้ก็ได้ ไม่ต้องให้เดินไปเองหรอกจ้า” ตัวเลขที่พูดออกเสียงคล้ายๆกันก็ทำให้ฟังผิดกันได้ ไม่เป็นไรให้อภัย เรื่องตัวเลขยังไม่พอแค่นี้ อั้วทำงานที่เบอร์ 10 จพง. คู่บุญก็คือลุงแดงจะประจำที่เบอร์ 9 ที่ยื่นบัตรรับยา ซึ่งเป็นตำแหน่งที่อลอัวมาก พลอยทำให้สับสน นอกจากจะสับสนจากคนที่จำนวนเยอะแล้วยังสับสนเพราะลุงนี่ล่ะ “ยื่นเสร็จไปไปนั่งรอรับยาตามบัตรคิวเด้อคับ” เสียงเนิ่บๆของลุงบอกเป็นภาษถิ่นที่คุ้นเคย “ มานี่ก่อนคับ หมอเบอร์ 10 เพิ่นมีเรื่องสิเว้านำ ไปหาเพิ่นเด้อคับ” อันนี้ก็ทีเด็ดลุงแดงอีกเหมือนกัน “นี่ๆน้อยๆหน่อยสิลุง อั้วบอกมะไหร่ว่าอยากคุยฮึ มารู้ใจกันตอนไหนเนี่ย เดี๋ยวยกตำแหน่งคนรู้ใจให้ซะเลย ช่วยๆคุยกับเขาให้มันเสร็จที่เดียวได้มั้ยเนี่ย” นอกจากจะแจกบัตรคิวถอยหลังสร้างความสุขสนุกสนานให้กับคนจ่ายยาแล้ว พอเกิดการสลับบัตรหรือเกิดความวุ่นวายขึ้นมาแล้วล่ะก็ ลุงแกก็มีทักษะการเอาตัวรอดที่ยอดเยี่ยมมาก สมแล้วที่เกิดก่อนอั้วหลายสิบปี อันนี้อั้วขอยอมล่ะกัน ลุงก็ให้เหตุผลว่าลุงเขิน และอยากให้ไปคุยกับคนหน้าตาดีกว่า ( เห็นมั้ยล่ะว่าเอาตัวรอดเก่งแค่ไหน) เกิดอะไรขึ้นแกก็ขอโบ้ยมาที่เบอร์ 10 ไว้ก่อน ช่วยได้แน่ๆ ตัวเลขนำโชคของอั้วน่ะเบอร์ 10 น่ะ อย่ามาให้ซวยแต่เช้าดิ แต่สุดท้ายก็ไม่มีอะไรเพราะพูดเหมือนเดิมอีกนิดหน่อยก็เคลียร์ให้ได้แล้ว (ไอ้เหมือนเดิมคือประโยคยาวๆและมีตัวเลขอยู่เต็มประโยคนั่นล่ะ) หรือถ้าไม่ไหวจะเคลียร์แกก็จะตั้งตัวเองเป็นฝ่ายปลอบประโลม ซับน้ำตา พาไปทำบัตรใหม่ จูงแขนไปชี้ว่าห้องนั้น ห้องนี้อยู่ที่ไหน ใจดีใช่มั้ยล่ะ ลุงแดง ถึงแม้ลุงจะทำอะไร อั้วก็โกรธลุงไม่ลงจริงๆ (ก็ความจริงก็คือแกน่ะแหล่ะที่ทำ ฮ่าๆๆ) เพราะความจริงลุงใจดีและปฏิเสธใครไม่เป็น อยู่ด้วยก็สบายใจดี ไม่ทำให้การอยู่เบอร์ 10 ของอั้วเงียบเหงาจนเกินไป เพราะมันโคตรจะวุ่นเลยล่ะ โดยเฉพาะวันไหนขึ้นเวรบ่ายด้วยกันแล้วมีการเสพสื่อละครหลังข่าวเกิดขึ้น ลุงก็จะทำหน้าที่ของตัวเองอย่างไม่ขาดตกบกพร่องเลยเชียวล่ะ โดยการตั้งตนเป็นทีมพากย์และผู้กำกับไปในตัว โดยเฉพาะฉากเข้าพระเข้านางที่อั้วต้องใช้สมาธิเป็นอย่างสูง (เวรบ่ายคือการทำงานนอกเวลาราชการเวลา 16.00-24.00 น.) มีอยู่ครั้งหนึ่งแกขึ้นเวรกะพี่อีกคนที่เป็นคู่ขวัญ ส่วนลุงกับอั้วเรียก “คู่บุญ” กับพี่อีกคนเรียก “คู่ขวัญ” “เภสัชเป้ ไผเป็นนางเอก” ลุงถามแบบอยากรู้เรื่องด้วยสุดๆ “เอ้า ลุงนี่ก็ คนหน้าจืดๆนั่นไง” พี่ของอั้วเสพเคหาสน์สีแดงอยู่ หมายถึงคุณน้อยน่ะที่หน้าจืดๆ “ ว่าแต่ขะเจ้า เภสัชเป้หน้าไม่จืด นี่หน้าเค็มบ้อ” เอาแล้วมั้ยล่ะ เลิกพากย์ละครชั่วคราวมาจัดการคนดูเข้าให้แล้วสิ คนที่หน้าคมเข้มสวยเฉี่ยวเลยหน้าเหวอเลย แต่วิธีจัดการกับลุงของพี่คนนี้ของอั้วก็คือเอาเสียงเข้าข่มไว้ก่อน “ ลุงแด้งงง!!!!! อย่าหมุนหนีไปช่องอื่นเด้อ คนกำลังดู” เสียงแปดหลอดของพี่อั้ว คอละครต้องคอยจ้องดีๆ อย่าได้พลาด เดี๋ยวแกจะหมุนทีวีหนีไปช่องรายการธรรมะ แล้วก็เริ่มไปยกลำโพงมาเพื่อฟังเสียงสวดมนต์และทำวัตร ในเวรบ่าย อั้วก็ไม่รู้เหมือนกันนะพอเป็นคนวัยเดียวกันกับคุณลุงแล้วจะยังสามารถทำงานได้เหมือนลุงอยู่มั้ย ช่างเป็นคนที่อดทนและน่านับถือเป็นอย่างยิ่งที่ยังสามารถทำงานในโรงงานนรกนี้ได้อยู่ เวลาเหนื่อยทีไรก็ชอบนึกถึงลุงเป็นคนแรกว่าทำไมยังทำได้ทั้งที่อยู่คนละรุ่นกันแล้วเนี่ย สงสัยเพราะลุงแดงมีความสุขเพราะอยากอยู่กับชีวิตที่มีหมายเลขห้องติดไว้นี่หรือป่าว เพราะทีเด็ดของความสุขของลุงก็คือลุงสามารถสั่งซื้อโชคจากพี่การเงินเบอร์ 7 ได้ทุกวันที่ 1 และวันที่ 16 (อั้วยังไม่ได้ระบุสถานที่ทำงานใช่มั้ย เดี๋ยวได้ไปนอนกันอยู่ในซังเตระนาว) “เภสัชกุ ฝันล่ะบ้อ” ลุงถามลอยๆในวันใกล้สิ้นเดือน “มีแต่ฝันกลางวันน่ะลุง” อั้วตอบไปงั้นๆแหล่ะก็ตอนนี้นอนหลับเป็นตายเวลาฝันแทบไม่มี ครบหนึ่งสัปดาห์พอดีที่อั้วไม่ได้เอาหัวไปอยู่ใต้เคาน์เตอร์เบอร์ 10 และใกล้ชิดกับลุง เพราะสัปดาห์นี้มาประจำห้องยาผู้ป่วยใน เบอร์ 31 (บอกแล้วว่านี่ไม่ใช่การใบ้หวยเพราะซื้อไปก็หมดเงินเปล่าๆและการพนันผิดกฎหมาย และผิดศีล) แต่ก็แปลกแฮะ ชอบหมุนหนีจากละครทีวีน้ำเน่าไปหาช่องธรรมะและสวดมนต์ในเวรบ่ายก็ชอบ ถามว่าเรื่อง “ความฝัน” อยู่บ่อยๆ “คิดถึงลุงจังเลย ไม่ได้เจอหน้ากันตั้งหลายวัน” เป็นคำทักทายของอั้วเวลาที่มาประจำจุดอื่นที่ไม่ได้อยู่ที่ห้องเบอร์ 10 (แต่ในใจคิด อาทิตย์หน้าหวังว่าอั้วคงไม่ใช่โอพีดีมือหนึ่งหรอกนะ ) แต่มันก็คิดถึงจริงๆนี่นา ก็เพราะมาอยู่ห้องเบอร์ 31 นี่ล่ะจึงได้มีเวลาคิดถึงลุงแดงได้ยาวนานพร้อมเขียนนินทา(เล่าสู่กันฟัง)ได้มากขนาดนี้ เพราะเพื่อนร่วมงานก็คือส่วนหนึ่งของความสุขของอั้วน่ะแหล่ะ พวกเขาเป็นใครก็ไม่รู้ ไม่ใช่เฉพาะลุง รวมถึงคนอื่นๆทั้งหลายทั้งปวงที่อยู่รอบๆตัวอั้ว ที่วันหนึ่งๆต้องมาใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันไม่ต่ำกว่า 8 ชั่วโมง (อั้วมีความสุขแต่คนอื่นทุกข์อยู่หรือป่าว อันนี้ก็ไม่ได้ถาม และไม่อยากจะถามด้วย แต่ที่ดูๆก็ไม่น่าจะเท่าไหร่) และบางวัน 16 ชั่วโมง ไม่มีเรื่องให้มาเล่าสู่กันฟังก็เกินไปล่ะ ใช่มั้ยล่ะ ไม่รู้ตารางทำงานสัปดาห์หน้าอั้วจะได้ ไปประจำที่ เบอร์ 10 โอพีดีทั่วไป หรือว่า เบอร์ 21 ห้องจ่ายยาคลินิกพิเศษและโรคเรื้อรัง เบอร์ 7 ตำแหน่ง counseling ให้คำปรึกษา หรือว่าอยู่ที่นี่ ห้องเบอร์ 31 ห้องยาผู้ป่วยใน (ที่อั้วได้แอบอู้ได้ง่ายที่สุดในบรรดาห้องทั้งหมด แต่ที่ดูยัยนี่มันก็อู้ได้หมดแหล่ะทุกตำแหน่ง) รู้แต่ว่าวันนี้เป็นวันที่ 1 มิถุนายน 2554 มันยังไม่ใช่วันดีของลุงเท่าไหร่ เอาใหม่งวดหน้าลุง (วันหวยออกไม่ได้มีวันเดียวเนอะลุงเนอะ เหมือนวันพระไม่ได้มีหนเดียว แต่วันละครอวสานของอั้วนี่สิมีวันเดียว Youtube ช่วยคุณได้ อย่าเสียใจไปเลยลมแอเย็นๆจะพัดมาเป็นรางวัลคนตั้งใจทำงานนะจ้ะ ) อ้าว !!!! แล้วก็ไหนบอกแต่แรกว่าไม่เกี่ยวกับเรื่องนี้ไง แต่นี่เกี่ยวจนได้ หลอกลวงคนอื่นผิดศีลนา ก็ลุงแดงอ่ะเกี่ยว แต่อั้วไม่เกี่ยวนี่นา “เธอนี่ล่ะตัวดี ชอบให้หวยผิดๆกะชาวบ้านอยู่เรื่อย” นางฟ้าฝ่ายคุณธรรมในหัวอั้วพูด “ก็เขาถาม ไม่ตอบก็จะหาว่าหยิ่ง พูดด้วยแล้วไม่พูดด้วย” นางฟ้าในหัวของอั้วอีกที่เป็นฝ่ายตรงข้ามแย้ง “ก็ตอบไปสิว่าไม่รู้จะยากอะไรเนอะ” “ก็แหมมันมีตั้งหลายตัวให้เลือกนี่นา 00 ถึง 99 ไม่เห็นจะยากอะไร อั้วก็แค่เลือกมาหนึ่งตัวมาตอบไป จิ๊บๆ” นางฟ้าผู้ไม่เย่อหยิ่งในหัวอั้วตอบไป แล้วจะเชื่อกันทำไมเนี่ย ถ้าอั้วรู้อั้วก็รวยไปนานแล้ว จะมาทำงานตอกบัตรจัดคิวที่สลับเพราะลุงอยู่ทำไมล่ะ เนอะ ปล. รักและเคารพลุงเสมอ คนต้นเรื่องของอั้ว และตะกี้ได้ข่าวจากเกศรินเพื่อนร่วมงานของอั้วว่า มะวานเวรเฮียโอ้ตกับน้องบุ๋ม ดูมนต์รักแม่น้ำมูลตอนอวสานก็มีนักพากย์มาเล่นด้วยในเวร รักในหน้าที่ของจริง อั้วขอยกโป้ง และเกศรินก็ถามอั้วต่อว่า “ พรุ่งนี้ลื้อขึ้นเวรกะใคร ใช่ลุงแดงหรือป่าว” “ขึ้นกับใครก็ได้เสมอ พรุ่งนี้ละครไม่มีตอนอวสาน” อั้วตอบไปตามที่ใจคิด --------- @ ---------- @ ----------- @ ---------- โลกกุหลาบ คือ โลกของคุณกุหลาบ ที่ใช้คำแทนตัวเองว่าอั้ว ไม่ใช่ลูกจีนแต่มีตาแค่ชั้นเดียว ไม่ใช่มาเฟีย แต่ก็เป็น “ขาใหญ่ ” พอตัวเหมือนกัน เรื่องเล่าของสาวคิดบวก.. น้องสาว..คนนี้.. สำนวน..ชวนหัวร่อ... ยากเกินที่จะเก็บเอาไว้ดูคนเดียว... เลยทำสนธิสัญญากันเล็ก ๆ .. ว่าจะเอาลง blog ของพี่สาว.. ยังมีสาส์นฮา ๆ ของน้องสาวกุหลาบอีกหลายฉบับ จะทะยอยนำมาให้ได้บริหารลักยิ้่ม..   Create Date : 06 มิถุนายน 2554 5 comments Last Update : 15 เมษายน 2558 21:14:19 น. Counter : 531 Pageviews. Share Tweet

มาเจิมไว้ก่อนค่ะ สารภาพว่าค่อยอ่านทีหลังนะค่ะ หวัดดียามเช้าค่ะ   โดย: PrettyNatty 6 มิถุนายน 2554 9:20:41 น.

นานๆจะได้เม้นบล๊อคที ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ เจอกันใหม่   โดย: bbandp 6 มิถุนายน 2554 11:03:32 น.

เอาส้มควายที่เปรี้ยวแสนเปรี้ยว มาฝากคนหุ่นเปรี้ยวๆอย่างเจ๊ปุ้ง โปรดรับไว้หน่อย   โดย: ปลายแป้นพิมพ์ 6 มิถุนายน 2554 13:13:40 น.

ว่าด้วยเรื่องชีวิตประจำวันที่ยังพัวพันกับตัวเลข ของน้องกุ อ่านแล้วก็ยิ้มๆ จ้ะ คนผมฟู...เหมือนน้าปุ้งด้วยหล่ะสิ พี่ก็หัวฟูเหมือนกันจ้ะปุ้ง อย่าได้แคร์...เวลาเจอลม...   โดย: สายหมอกและก้อนเมฆ 6 มิถุนายน 2554 16:02:49 น.

พี่หาตอนนี้ไม่เจอจ้ะ คลิกมั่วไปหมดแล้ว ไปเล่นน้ำ..และตกหมึก..กัน... ไปดูวีรกรรมเจ้าชาย..กันค่ะ.. บอกทาง...ด้วยจ้ะ   โดย: สายหมอกและก้อนเมฆ 6 มิถุนายน 2554 16:08:24 น.